 |
| Ιησούς στα Αραμαϊκά |
Η Βίβλος περιγράφει τη σωτηρία σαν νέα γέννηση αλλά και
σαν υιοθεσία. Όπως κι αν τη δούμε, πρέπει να πάρουμε το νόμιμο όνομα της
καινούριας μας οικογένειας. Αυτό συμβαίνει κατά το βάπτισμα, εφόσον είναι μέρος
της αναγέννησης και της ταύτισής μας με το Χριστό.
Στην Παλαιά Διαθήκη, ένα αγόρι έπαιρνε επίσημα το όνομά
του κατά την περιτομή (Λουκ.α:57-62, β:21). Το βάπτισμα είναι για μας η
πνευματική περιτομή (Κολ.β:11-12). Ορισμένοι ιερείς στην Παλαιά Διαθήκη
εμποδίστηκαν από την ιεροσύνη επειδή δεν καταχωρήθηκαν με το πατρικό τους όνομα
κι έτσι δεν μπόρεσαν να αποδείξουν τη γενεαλογία τους (Έσδρα:61-62). Εντούτοις,
εμείς μπορούμε να απαιτήσουμε την ιεροσύνη μας και την πνευματική μας
κληρονομιά όταν «καταχωρηθούμε» με το όνομα του Πατέρα μας.
Ο Ιησούς ήρθε στο όνομα του Πατέρα, έχοντας λάβει το όνομα
αυτό κληρονομικά (Ιωάν.ε:43 Εβρ.α:4). Έτσι, Ιησούς είναι το όνομα με το οποίο ο
Πατέρας έχει αποκαλυφθεί σε μας. Ολόκληρη η πνευματική οικογένεια του Θεού έχει
πάρει το όνομα του Ιησού (Εφες.γ:14-15). Σαφώς, λοιπόν, Ιησούς είναι το όνομα
που βαπτιζόμαστε. Αν περιμένουμε να γίνουμε μέρος της οικογένειάς Του στο
βάπτισμα, πρέπει να βαπτιστούμε στο όνομά Του.
Άφεση των
αμαρτιών στο όνομα του Ιησού
Το βάπτισμα
γίνεται για την άφεση των αμαρτιών (Πράξ.β:38), και το όνομα του Ιησού είναι
στενά συνδεδεμένο με την άφεση των αμαρτιών.
Ο Πέτρος
διακήρυξε για το όνομα του Ιησού: «Καί δέν υπάρχει δι' ουδενός άλλου η
σωτηρία· διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τόν ουρανόν δεδομένον μεταξύ τών ανθρώπων,
διά τού οποίου πρέπει νά σωθώμεν» (Πράξ.δ:12).
Κήρυξε επίσης: «διά
τού ονόματος αυτού θέλει λάβει άφεσιν αμαρτιών πάς ο πιστεύων εις αυτόν»
(Πράξ.ι:43), «Καί πάς όστις άν επικαλεσθή τό όνομα τού Κυρίου, θέλει σωθή»
(Πράξ.β:21).
Ο Ανανίας σύνδεσε
συγκεκριμένα το όνομα του Ιησού με την άφεση των αμαρτιών στο βάπτισμα: «Καί
τώρα τί βραδύνεις; σηκωθείς βαπτίσθητι καί απολούσθητι από τών αμαρτιών σου,
επικαλεσθείς τό όνομα τού Κυρίου» (Πράξ.κβ:16).
Δύναμη και εξουσία στο όνομα του Ιησού
Η επίκληση ενός
ονόματος αντιπροσωπεύει επίσης την εξουσία που βρίσκεται πίσω από το όνομα.
Όταν ένας αστυνομικός λέει: «Άνοιξε, εν ονόματι του νόμου», επικαλείται την
εξουσία του νόμου καθώς επίσης και τη δύναμή του. Όταν επικαλούμαστε το όνομα
του Ιησού στηριζόμαστε πάνω στη δύναμη και την εξουσία του Ιησού.
Ας δούμε
μερικά παραδείγματα:
(1) Ο
Ιησούς είπε «Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ καί επί γής. Πορευθέντες
λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τά έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις τό όνομα τού Πατρός
καί τού Υιού καί τού Αγίου Πνεύματος»
(Ματθ.κη:18,19)
(2) Το
συμβούλιο των Εβραίων ρώτησε τον Πέτρο και τον Ιωάννη σχετικά με τη θεραπεία
του παράλυτου: «Διά ποίας δυνάμεως ή διά ποίου ονόματος επράξατε τούτο
σείς;» (Πράξ.δ:7). Ο Πέτρος απάντησε: «άς ήναι γνωστόν εις πάντας υμάς
καί εις πάντα τόν λαόν τού Ισραήλ ότι
διά τού ονόματος τού Ιησού Χριστού τού
Ναζωραίου, τόν οποίον σείς εσταυρώσατε, τόν οποίον ο Θεός ανέστησεν εκ νεκρών,
διά τούτου παρίσταται ούτος ενώπιον υμών υγιής» (Πράξ.δ:10).
(3) Ο
Κύριος υποσχέθηκε: «Εάν ζητήσητέ τι εν τώ ονόματί μου, εγώ θέλω κάμει αυτό»
(Ιωάν.ιδ:14).
Ο Θεός μας διαθέτει όλη τη δύναμη και την εξουσία Του όταν
επικαλούμαστε το όνομά Του με πίστη (Πράξ.γ:6, 16). Όταν επικαλούμαστε το όνομα του Κυρίου στο
βάπτισμα, στηριζόμαστε στην εξουσία Του για να εκτελέσουμε την πράξη και στη
δύναμή Του για το πνευματικό έργο που είναι να γίνει.
Όλα στο όνομα του Ιησού
«Καί πάν ό, τι
άν πράττητε εν λόγω ή εν έργω, πάντα εν τώ ονόματι τού Κυρίου Ιησού πράττετε, ευχαριστούντες δι' αυτού τόν
Θεόν καί Πατέρα»
(Κολ.γ:17).
Το βάπτισμα
περιλαμβάνει και λόγο και έργο, άρα αυτό το εδάφιο ισχύει. Φυσικά, δεν προφέρουμε
το όνομα Ιησούς πριν από κάθε λόγο ή πράξη στις ζωές μας. Το εδάφιο πρώτιστα
σημαίνει να λες ή να κάνεις τα πάντα με τη δύναμη και την εξουσία του Ιησού,
σαν αντιπρόσωπός Του, σαν πιστός Του και εξαρτώμενος απ’ Αυτόν.
Σε συγκεκριμένες
πνευματικές ενέργειες που απαιτούν την επίκληση του ονόματος του Θεού, αυτό το
εδάφιο ταιριάζει κυριολεκτικά. Προσευχόμαστε, εκβάλουμε δαιμόνια και επιθέτουμε
τα χέρια μας σε αρρώστους στο όνομα του Ιησού, επικαλούμενοι το όνομά Του, και
το βάπτισμα δεν μπορεί να είναι
εξαίρεση Αυτός που ζει κατά το
πνεύμα του Κολ.γ:17 σαν αντιπρόσωπος και πιστός του Χριστού, θα βαφτιστεί
βεβαίως στο όνομά Του.
Ιησούς, είναι το υπερπάν όνομα.
Το βάπτισμα είναι
μια σημαντική πνευματική πράξη που απαιτεί την επίκληση του ονόματος του Θεού.
Το υψηλότερο, μεγαλοπρεπέστερο, ισχυρότερο, και το πιο αποκαλυπτικό όνομα που ο
Θεός έχει γνωστοποιήσει ποτέ στον άνθρωπο είναι το όνομα Ιησούς: «Διά τούτο
καί ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν καί εχάρισεν εις αυτόν όνομα τό υπέρ πάν όνομα, διά
νά κλίνη εις τό όνομα τού Ιησού πάν γόνυ
επουρανίων καί επιγείων καί καταχθονίων» (Φιλιπ.β:9-10). Για το βάπτισμα,
πέρα από κάθε αμφιβολία, πρέπει να χρησιμοποιούμε το υπέρ παν όνομα. Αν δεν
δεχτούμε εκουσίως σήμερα το όνομα του Ιησού, μια μέρα θα αναγκαστούμε να
αναγνωρίσουμε την ανώτατη εξουσία αυτού του ονόματος.
Αποδοχή του Ιησού σαν σωτήρα.
Το να επικαλεστείς ένα όνομα, ήταν σαν να αποδεχόσουν την
κυριότητα αυτού που έφερε το όνομα. Η επίκληση του ονόματος σήμαινε όρκο υποταγής
σε κάποιο βασιλιά ή κύριο. Το βάπτισμα στο όνομα του Ιησού υποδηλώνει την αποδοχή
Του σαν σωτήρα και Κύριο.
Αφού ο Πέτρος κήρυξε ότι ο Ιησούς είναι Χριστός και
Κύριος, μετά είπε ότι πρέπει να βαπτιστούν στο όνομά Του (Πράξ.β:26-38). Όταν
το ακροατήριό του αποδέχτηκε την κυριότητα του Ιησού και το ρόλο Του σαν
Μεσσία, βαπτίστηκαν στο όνομά Του (Πράξ,β:41). Όταν οι Σαμαρείτες δέχτηκαν το
κήρυγμα του Φίλιππου για τον Ιησού, βαπτίστηκαν στο όνομα του Ιησού
(Πράξ.η:12,16).
Η περίπτωση των μαθητών του Ιωάννη, είναι ιδιαίτερα
σημαντική στο θέμα που εξετάζουμε. Ο Παύλος τους είπε: «Ο Ιωάννης μέν
εβάπτισε βάπτισμα μετανοίας, λέγων πρός τόν λαόν νά πιστεύσωσιν εις τόν
ερχόμενον μετ' αυτόν, τουτέστιν εις τόν Χριστόν
Ιησούν. Ακούσαντες δέ εβαπτίσθησαν εις τό όνομα τού Κυρίου Ιησού» (Πράξ.ιθ:4-5). Το να βαπτιστούν τότε
στο όνομα του Ιησού, σήμαινε πίστη στον Ιησού και αναγνώριση ότι ήταν ο
Μεσσίας, ότι ήταν Κύριος, Σωτήρας και η εκπλήρωση της διακονίας του Ιωάννη.
Αποδοχή του
Ιησού σαν το πλήρωμα της θεότητας.
Το βάπτισμα στο όνομα του Ιησού, φανερώνει πίστη στο γεγονός
ότι το πλήρωμα της θεότητας κατοικεί μέσα Του κι ό,τι χρειαζόμαστε είναι εν
αυτώ: «διότι εν αυτώ κατοικεί πάν τό πλήρωμα τής θεότητος σωματικώς, καί
είσθε πλήρεις εν αυτώ, όστις είναι η κεφαλή πάσης αρχής καί εξουσίας»
(Κολ.β:9-10). Ο Παύλος συνέδεσε αυτή την αποδοχή με το βάπτισμα, γιατί μόλις
δύο εδάφια παρακάτω λέει ότι: «συνταφέντες μετ' αυτού εν τώ βαπτίσματι, διά
τού οποίου καί συνανέστητε διά τής πίστεως τής ενεργείας τού Θεού, όστις ανέστησεν
αυτόν εκ τών νεκρών» (β:12). Δεν αναγνωρίζουμε τον Ιησού μόνο σαν σωτήρα
μας, αλλά σαν το Θεό μας και σωτήρα μας (Β’ Πέτρ,α:1 & Ιούδ.25). Τον
αναγνωρίζουμε σαν τον μόνο τρόπο να πλησιάσουμε το Θεό (Ιωάν.ιδ:6-11). Το
βάπτισμα στο όνομα του Ιησού δίνει έμφαση στην πλήρη θεότητά Του και τον
αποκλειστικό ρόλο του στη σωτηρία μας.
Δεν είναι μια
μαγική συνταγή.
Το όνομα του Ιησού δεν είναι μια μαγική φόρμουλα, τα
ηχητικά κύματα που αντηχούν όταν λέμε το όνομα δεν δίνουν άφεση αμαρτιών ούτε
έχουν κάποια άλλη ιδιαίτερη δύναμη. Ωστόσο, όταν επικαλούμαστε με πίστη το
όνομα Ιησούς, ο Κύριος ανταποκρίνεται. Το όνομα αντιπροσωπεύει την παρουσία Του
και το έργο Του. Πρέπει να έχουμε προσωπική πίστη στον Ιησού για να έχει κάποιο
νόημα το όνομά Του και για να συμβεί οτιδήποτε (Πράξ.γ:16 ι:43).
Οι γιοι του Σκευά δεν μπορούσαν να εκβάλουν ένα δαιμόνιο,
έστω και αν χρησιμοποίησαν το όνομα του Ιησού, επειδή δεν είχαν προσωπική σχέση
μαζί Του ή πίστη σ’ Αυτόν (Πράξ.ιθ:14-17).
Το γεγονός ότι το όνομα του Ιησού δεν πρέπει να
εκλαμβάνεται σαν ξόρκι δεν μειώνει την ανάγκη προφορικής επίκλησης του
ονόματος. Ο Πέτρος προσευχήθηκε για τον παραλυτικό με τα εξής λόγια: «Αργύριον
καί χρυσίον εγώ δέν έχω· αλλ' ό, τι έχω, τούτο σοί δίδω· εν τώ ονόματι τού Ιησού Χριστού τού Ναζωραίου σηκώθητι καί
περιπάτει» (Πράξ.γ:6). Όταν ο
άνθρωπος αυτός περπάτησε, ο Πέτρος εξήγησε: «Καί διά τής εις τό όνομα αυτού
πίστεως τούτον, τόν οποίον θεωρείτε καί γνωρίζετε, τό όνομα αυτού εστερέωσε,
καί η πίστις η δι' αυτού έδωκεν εις αυτόν τήν τελείαν ταύτην υγείαν ενώπιον
πάντων υμών» (γ:16). Είναι η μετά πίστεως επίκληση του ονόματος του Ιησού.
Δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε την εσωτερική πίστη από την υπακοή στο λόγο του
Θεού. Όταν στο βάπτισμα επικαλούμαστε με πίστη το όνομα Ιησούς, όπως μας λέει ο
λόγος του Θεού, τότε Αυτός έρχεται και συγχωρεί τις αμαρτίες μας.
Για όλους τους
ανθρώπους.
Πολλές διαφωνίες έχουν διατυπωθεί σε μια προσπάθεια
αποφυγής της διδασκαλίας των Γραφών σχετικά με το βάπτισμα στο όνομα του Ιησού.
Για παράδειγμα, κάποιοι λένε ότι μόνο οι Ιουδαίοι χριστιανοί έπρεπε να
βαπτίζονται στο όνομα του Ιησού, γιατί έτσι αποδείκνυαν ότι Τον δέχονται σαν
Μεσσία. Ωστόσο, αυτή η θέση φαίνεται ότι αγνοεί την καταφανή διδασκαλία των
Γραφών. Οι Σαμαρείτες που στην καταγωγή τους ήταν μίγμα Ιουδαίων και Εθνικών,
βαπτίστηκαν στο όνομα του Ιησού. Ο Κορνήλιος, οι συγγενείς του και οι φίλοι του
που ήταν όλοι εθνικοί, βαπτίστηκαν κι αυτοί στο όνομα του Ιησού.
Ο Κορνήλιος προφανώς δεν ήταν προσήλυτος Ιουδαίος
(Πράξ.ι:28, 45, ια:1-3, 18). Οι προσήλυτοι ήταν παρόντες στην έκχυση
του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής (Πράξ.β:10), κι ένας από τους
επτά διακόνους ήταν προσήλυτος (Πράξ.ς:5). Η αμφισβήτηση σχετικά με την
επίσκεψη του Πέτρου στο σπίτι του Κορνήλιου δεν θα είχε λόγο ύπαρξης αν ο Κορνήλιος
ήταν προσήλυτος.
Σε κάθε περίπτωση, κι άλλοι εθνικοί όπως οι Κορίνθιοι,
βαπτίστηκαν στο όνομα του Ιησού. Με λίγα λόγια, όλοι οι πιστοί, όποιοι κι αν
ήταν, οπουδήποτε κι αν ανήκαν, βαπτιζόταν στο όνομα του Ιησού.
Όλες οι προσπάθειες να εξηγήσουν την ύπαρξη δύο ξεχωριστών
τρόπων βάπτισης είναι καταδικασμένες σε αποτυχία. Υπάρχει μόνο ένας βιβλικός
τρόπος χριστιανικού βαπτίσματος. Δεν είναι δυνατόν κάποιοι να βαπτιζόταν με ένα
τρόπο και κάποιοι άλλοι με άλλο τρόπο, αφού ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης
(Πράξ.ι:34). Ούτε μπορεί το βάπτισμα της Καινής Διαθήκης να είναι άλλο τότε και
άλλο σήμερα, ούτε να υπάρχουν την ίδια περίοδο διαφορετικοί τρόποι βαπτίσματος.
Υπάρχει μόνο ένα βάπτισμα για την εκκλησία της Καινής Διαθήκης.
