Όπως
κάθε καλός Ιουδαίος της εποχής του, ο Ιησούς πίστευε και εφάρμοζε τον
αποδεκατισμό. Εάν δεν το έκανε, θα παράβαινε το Νόμο που ήρθε να εκπληρώσει,
και οι Ιουδαίοι θα είχαν βρει κάτι να Τον κατηγορήσουν. Ο Ιησούς ποτέ δεν
κατάργησε το δέκατο σαν μέτρο με το οποίο ο άνθρωπος πρέπει να τιμά το Θεό.
Αντίθετα, προσωπικά το ενέκρινε.
Οι
Φαρισαίοι, θρησκευτικοί ηγέτες στη διάρκεια της διακονίας του Ιησού Χριστού,
ήταν πολύ αυστηροί σχετικά με τον νόμο του δεκάτου. Πλήρωναν δέκατα ακόμα και
πάνω στα μικρότερα χορτάρια από τους κήπους τους, αλλά στερούνταν άλλων
πνευματικών αρετών όπως η δικαιοσύνη, το έλεος και η πίστη. Στο Ματθ.κγ:23 ο Ιησούς τους επέκρινε όχι
επειδή είχαν δώσει τα δέκατά τους πιστά, αλλά επειδή παραμελούσαν τις αρετές
της δικαιοσύνης του ελέους και της πίστης. Ο Ιησούς δίδαξε ότι ήταν αναγκαίο να
δείχνουν δικαιοσύνη, έλεος και πίστη, αλλά χωρίς να αφήνουν τα άλλα (δεκατισμό)
ανεκτέλεστα.
Η
διακονία του Ιησού ήταν μεταβατική περίοδος απ’ το Νόμο στην εκκλησία της
Καινής Διαθήκης. Εάν ο Ιησούς ήθελε να καταδικάσει ή να καταργήσει το δέκατο
σαν μέρος της Νέας Διαθήκης, η στιγμή που περιγράφεται στον Ματθ.κγ:23 θα ήταν η πιο κατάλληλη.
Όμως αντί να εκμεταλλευτεί το γεγονός, ο Ιησούς είπε ότι ο λαός θα έπρεπε να
μην αφήνει τα άλλα (δεκατισμό) ανεκτέλεστα.
Η
έγκριση του Ιησού για τον δεκατισμό είναι σημαντική. Εάν εμείς αποδοκιμάζουμε
μια διδασκαλία που ενέκρινε ο Ιησούς, δεν παραβαίνουμε τις διδασκαλίες Του; Με
τη διακονία του Ιωάννη του Βαπτιστή, αναγγέλθηκε η Βασιλεία του Θεού (Λουκ.ιζ:16). Εμείς δεν πρέπει να
μειώνουμε τις διδασκαλίες του Ιησού στη διάρκεια αυτής της περιόδου γιατί είναι
τα θεμέλια της εκκλησίας της Καινής Διαθήκης. Για παράδειγμα, ο Ιησούς είπε ότι
πρέπει να αναγεννηθούμε (Ιωαν.γ:3).
Θα τολμούσε κανείς να απορρίψει αυτή τη διδασκαλία; Αν ο Ιησούς επιδοκίμασε το
δέκατο στην διάρκεια αυτής της περιόδου, ποιοι είμαστε εμείς για να το καταδικάσουμε;
Η έγκριση του Ιησού για το δέκατο το κάνει νόμιμο και για μας.
Το
ότι ο Παύλος και οι άλλοι απόστολοι δεν χρησιμοποίησαν την λέξη “δέκατο” στα
γραπτά τους δεν σημαίνει ότι δεν πίστευαν σ’ αυτό. Στον Ιωαν.γ:3 ο Ιησούς είπε ότι πρέπει να αναγεννηθούμε, αλλά κανείς από
τους αποστόλους δεν χρησιμοποίησε αυτή ακριβώς τη φράση στα γραπτά του. Ο
Παύλος δεν χρησιμοποίησε την λέξη
“γέενα”, αλλά δίδασκε χρησιμοποιώντας άλλες λέξεις (Ρωμ.ε:9, Α’Θεσ.α:10, Β’Θεσ.α:9). Ο Ιησούς χρησιμοποίησε τη λέξη “γέενα” επανειλημμένα (Ματθ.ε:22,29, ι:28, κγ:23). Μήπως αυτό
σημαίνει ότι ο Παύλος και ο Ιησούς διαφωνούσαν; Όχι, ο Παύλος δίδασκε τα ίδια
με τον Ιησού χωρίς απαραίτητα να χρησιμοποιεί τους ίδιους όρους με την ίδια
συχνότητα. Ο Ιησούς επιδοκίμασε το δέκατο (Ματθ.κγ:23),
κι αν και ο Παύλος δεν χρησιμοποίησε την λέξη “δέκατο”, επιδοκίμασε και αυτός
αυτή τη διδασκαλία (Α’Κορ.θ:13-14).
Καμιά φορά ο Ιησούς δεν καταδίκασε το δέκατο. Απλά δίδαξε ότι ακόμα και αν
είμαστε πιστοί στο να πληρώνουμε δέκατα, χρειάζεται να φανερώνουμε πνευματικές
αρετές στη ζωή μας. Προειδοποίησε για τον κίνδυνο να κάνουμε πράγματα επειδή
μας ζητούνται, αντί να γίνονται από αγάπη. Μίλησε για το σφάλμα να δίνουμε
μεγαλύτερη έμφαση στην πράξη του δίδειν παρά στο πνεύμα του δότη. Κάθε
εξωτερική πράξη του Χριστιανού πρέπει να στηρίζεται σε κάτι εσωτερικό. Η
θρησκεία είναι εξωτερική, αλλά η σωτηρία αρχίζει από μέσα και κατόπιν
αντανακλάται προς τα έξω. Πολλοί άνθρωποι δίνουν τα δέκατά τους και αισθάνονται
δικαιωμένοι, αλλά μέσα στο πνεύμα τους είναι επικριτικοί χωρίς αγάπη και έλεος.
(Λουκ.ιη:10-14). Ο Ιησούς μας καλεί
σε μια σωστή ισορροπία στη ζωή μας. Κάνουμε κάποια πράγματα, όπως να δίνουμε
χρήματα, επειδή κινούμαστε από αγάπη, δικαιοσύνη, έλεος και πίστη.
Ο
Ιησούς είπε “απόδοτε λοιπόν τα του
Καίσαρος εις τον Καίσαρα, και τα του Θεού εις τον Θεόν” (Ματθ.κβ:21). Τα συμφραζόμενα αυτού του
εδαφίου αναφέρονται στην πληρωμή φόρου στον Καίσαρα. Ο Ιησούς μας μαθαίνει ότι
πρέπει να πληρώνουμε φόρους στην κυβέρνηση, αλλά με τον ίδιο τρόπο πρέπει να
δίνουμε στο Θεό αυτό που Του ανήκει.
Ο
Ιησούς είπε καθαρά ότι οι εργάτες του ευαγγελίου πρέπει να συντηρούνται. Όταν
έστειλε τους δώδεκα αποστόλους στις πόλεις του Ισραήλ τους είπε “Μη έχετε χρυσόν, μηδέ άργυρον, μηδέ χαλκόν
εις τας ζώνας σας μη σακκίον διά την οδόν, μηδέ δύο χιτώνας, μηδέ υποδήματα,
μηδέ ράβδον διότι ο εργάτης είναι άξιος της τροφής αυτού” (Ματθ.ι:9-10). Θα τους συντηρούσαν εκείνοι που θα δεχόταν τη διδασκαλία τους.
Όταν
ο Ιησούς έστειλε τους εβδομήντα, είπε “ο
εργάτης είναι άξιος του μισθού αυτού” (Λουκ.ι:7). Αυτά τα εδάφια αποκαλύπτουν
το νου του Χριστού σχετικά με εκείνους που κηρύττουν το Ευαγγέλιο. Στην Α’Κορ.θ:14 ο Παύλος ανέφερε ξανά αυτή
την αλήθεια. Υπερασπίστηκε την συντήρηση των εργατών από τους πιστούς
παραθέτοντας αυτή την εντολή του Ιησού (Βλέπε επίσης Α’Τιμ.ε:18). Ο Ιησούς και ο Παύλος συμφωνούσαν. Ο εργάτης πρέπει να
συντηρείται οικονομικά από εκείνους που έχουν δεχτεί το Λόγο του Θεού μέσα από
την διακονία του.
Κίνητρα.
Μερικοί
μπερδεύονται από την διδασκαλία του Ιησού πάνω στην ελεημοσύνη στο Ματθ.ζ:1-4. Χρησιμοποιώντας αυτό το
κομμάτι της Γραφής έχουν αναπτύξει μερικές παράξενες ιδέες, όπως ότι ένα άτομο
δεν πρέπει να δίνει δέκατα ή εισφορές ανοιχτά κι ότι κάποιος δεν πρέπει να
βάζει το όνομα του στο φάκελο δεκατισμού έτσι ώστε το δεξί του χέρι να μη
γνωρίζει τι κάνει το αριστερό. Στο Ματθ.ζ ο Ιησούς επέπληξε το λαό γιατί έκανε
πράγματα όπως να δίνει ελεημοσύνη απλά για να εκπληρώσει κάποιους τύπους και να
τον βλέπουν οι άλλοι. Το κλειδί για να καταλάβουμε αυτό το κομμάτι είναι ν’
αναγνωρίσουμε ότι ο Ιησούς καταδίκασε το κίνητρο, όχι την πράξη.
Το
κεφάλαιο αρχίζει με μια σημαντική φράση: “Προσέχετε
να μη κάμνητε την ελεημοσύνη σας έμπροσθεν των ανθρώπων” (Ματθ.ζ:1) “Μην κάνετε την ελεημοσύνη
σας” αναφέρεται στο Ιουδαϊκό έθιμο να δίνουν ελεημοσύνη στους φτωχούς. Ο Νόμος
δίδασκε τους Ιουδαίους να βοηθούν τους φτωχούς. Οι Φαρισαίοι μετέφεραν αυτή την
πρακτική σε τέτοια άκρα που ένιωθαν ότι ένας άνθρωπος ήταν δικαιωμένος μπροστά
στον Θεό επειδή έδινε ελεημοσύνη. Οι ραβίνοι έλεγαν ότι δίνοντας μια δεκάρα
στους φτωχούς, ένας άνθρωπος θα πήγαινε στον ουρανό. Οι Φαρισαίοι έδιναν
ελεημοσύνη για να ανταμειφθούν από το Θεό και για να τους δουν οι άνθρωποι.
Στην είσοδο του Ναού του Ηρώδη τοποθέτησαν δεκατρία δοχεία φτιαγμένα σε σχήμα
τρομπέτας. Προσέλκυαν την προσοχή των ανθρώπων κάνοντας θόρυβο όταν έριχναν το
νομίσματα μέσα στα δοχεία. Ζητούσαν τον έπαινο των ανθρώπων, και παίρνοντάς
τον, έπαιρναν το μισθό τους.
Η
λέξη “ελεημοσύνη” (αγαθοεργία, φιλανθρωπία), δεν αναφέρεται στο να δίνουμε
δέκατα ή εισφορές, αλλά στο “να κάνουμε ελεημοσύνη”. Ο Ιησούς δεν καταδίκασε
την πράξη της φιλανθρωπίας προς τους φτωχούς, γιατί είπε, “όταν λοιπόν κάμνης ελεημοσύνη” διδάσκοντάς μας ότι πρέπει να είμαστε
φιλάνθρωποι. Καταδίκασε τον τρόπο και την στάση των Φαρισαίων, που έδιναν για
να τους δουν οι άνθρωποι.
Ο
Ιησούς ενδιαφέρεται για τα κίνητρα των ενεργειών μας. Μερικοί Χριστιανοί δίνουν
τις εισφορές τους και τα δέκατά τους, αλλά μόνο για να εκπληρώσουν μια
απαίτηση, να ευχαριστήσουν τον ποιμένα, ή για να τους δουν οι άλλοι Χριστιανοί.
Πρέπει να δίνουμε, αλλά με τα σωστά κίνητρα.
Οι
εισφορές και τα δέκατα δίνονταν ανοιχτά στη Βίβλο. Οι απόστολοι δεν εξέλαβαν
την φράση “εν τω κρυπτώ” (Ματθ.ζ:4) ότι είναι μια
απαγόρευση να δίνουν εισφορές ανοιχτά (Α’Κορ.ιζ:2, Πραξ.δ:37, ε:1-2, ια:29-30,
Φιλ.δ:14-18). Ο Παύλος συμβούλεψε τους Κορίνθιους να βάζουν στην άκρη μια
ειδική εισφορά για τους άπορους πιστούς την πρώτη μέρα της εβδομάδας, έτσι ώστε
όταν έφθανε εκείνος να μη χρειαζόταν να μαζέψουν εισφορές γι’ αυτό το σκοπό.
Κάθε άλλο παρά απαγόρεψε τη συλλογή των εισφορών, αντίθετα Παύλος αποκάλυψε ότι
ήταν μια πολύ κοινή τακτική στην εκκλησία των πρώτων ημερών.
Ο
Ιησούς είπε στο Ματθ.ζ:6 ότι πρέπει
επίσης να προσευχόμαστε “εν κρυπτώ”
αλλά κανείς από τους αποστόλους δεν το εξέλαβε αυτό ως απαγόρευση να προσεύχονται δημόσια (Πραξ. β:1-13,42, δ:24,31, ιζ:13). Ο Ιησούς μιλούσε για κίνητρα και
στάσεις. Εμείς μπορούμε να δίνουμε εισφορές και δέκατα δημόσια, αλλά όχι με την
πρόθεση να μας δουν ή να επαινεθούμε από τους άλλους. Δίνοντας ανοιχτά με σωστά
κίνητρα είναι το ίδιο σαν να το κάνουμε εν κρυπτώ, γιατί δεν το κάνουμε για να
εντυπωσιάσουμε τους ανθρώπους, αλλά για να ευχαριστήσουμε το Θεό.
Η
φράση “ας μη γνωρίση η αριστερά σου τι
κάμνει η δεξιά σου” (Ματθ.ζ:3)
μας οδηγεί να μην δίνουμε με πρόθεση να δημοσιοποιούμε το ποσό που δίνουμε.
Βάζοντας
το όνομά μας στους φακέλους δεκατισμού δεν παραβιάζουμε αυτή την διδασκαλία.
Οτιδήποτε σχετίζεται με την εκκλησία πρέπει να γίνεται με τάξη,
συμπεριλαμβανομένης της προσφοράς δεκάτων.
Περιληπτικά,
οι διδασκαλίες του Ιησού στο Ματθ.ζ:1-4 αναφέρονται
άμεσα στο να δίνουμε ελεημοσύνη (να δίνουμε στους φτωxούς). Επιπλέον ο Ιησούς
ασχολήθηκε με τα κίνητρα, είτε δίνουμε στους φτωχούς είτε δίνουμε στο ταμείο
της τοπικής εκκλησίας.
