Ρωμ.δ
(1) Η αποκάλυψη του θείου σχεδίου
Τι πέτυχε ο γενάρχης Αβραάμ, με τις δικές του προσπάθειες,
ως προς την τακτοποίησή του απέναντι στο Θεό;
Αν έκανε κάτι, έχει λόγο να καυχάται μπροστά στο Θεό.
Ίσως να μπορούσε να καυχηθεί συγκρινόμενος με άλλους
ανθρώπους.
Δεν είχε πάρει ακόμα την εντολή της περιτομής, άρα
τακτοποιήθηκε σαν εθνικός.
Η πίστη του Αβραάμ, τον τακτοποίησε με το Θεό, πλήρως.
Τακτοποιήθηκε με το Θεό σε ηλικία 86 χρονών (Γέν.ιε:6,
ις:16) και την εντολή για περιτομή την πήρε μετά από 13 χρόνια
(Γέν.ιζ:1,10,26).
Πατέρας της πίστης: Πατέρας όσων (Εβραίων και Εθνικών)
πιστεύουν και τακτοποιούνται δια πίστεως με το Θεό.
Η σχέση του ανθρώπου με το Θεό, είναι το μυστικό που
καθορίζει την ευτυχία ή τη δυστυχία του.
Η κληρονομιά της Βασιλείας των ουρανών που υποσχέθηκε στον
Αβραάμ και τους πνευματικούς απογόνους του, δεν αποκτάται με την τήρηση εντολών
του Μωσαϊκού Νόμου, αλλά δια πίστεως.
Όταν ο Θεός έδωσε την υπόσχεση στον Αβραάμ, δεν του ζήτησε
να τηρήσει κάποιο ηθικό νόμο, σαν όρο της κληρονομιάς.
Αν η εκτέλεση του Νόμου έμπαινε σαν όρος, κανείς δεν θα
κληρονομούσε. Ο Νόμος εργάζεται οργή!
(2) Οι δυσκολίες που συναντά ο Αβραάμ.
Γέν.ιζ:5 Η υπόσχεση αυτή του Θεού, συναντά σαν αντίπαλο το
νεκρωμένο σώμα του Αβραάμ και της Σάρας.
Απ’ τη μια μεριά η Υπόσχεση, απ΄ την άλλη η ορατή
πραγματικότητα.
Όμως….. ενεδυναμώθη
κατά την πίστιν.
Κι έτσι έδωσε στο Θεό τη θέση που Του αρμόζει.
Τον θεώρησε δυνάμενο να δώσει ζωή και στους νεκρούς, πιστό
να εκτελέσει την υπόσχεσή Του!
Έτσι, εγκατέλειψε το ΕΓΩ του και τοποθετήθηκε στην
ΥΠΟΣΧΕΣΗ!!
Είδε τον εαυτό του πατέρα πολλών εθνών δια πίστεως (αφού
αποδέχτηκε το όνομα).
«Σε κατέστησα πατέρα…..»
Αναγνώρισε στο Θεό την ικανότητα να μιλάει για πράγματα που
δεν υπάρχουν, σαν να ήταν μπροστά Του.
Ο Θεός δεν μίλησε σε μέλλοντα χρόνο, αλλά τετελεσμένο!
Επειδή δεν εξαρτιόταν από την τήρηση του νόμου, αλλά από την
πίστη που ήδη είχε δείξει!
