Πολλοί είναι αυτοί που αμφισβητούν αν το εδάφιο αυτό της
Π.Δ. είναι εφαρμόσιμο στις μέρες μας. Θα αποδείξουμε πρώτα ότι είναι εφαρμόσιμο
και μετά ότι κι άλλα εδάφια επαναλαμβάνουν αυτή τη βασική διδασκαλία.
Ας ξεκινήσουμε μ’ αυτό που πολλοί λένε, ότι στις μέρες της
Βίβλου και τα δυο φύλα φορούσαν χιτώνες έτσι ώστε να μην υπάρχει καθαρός
διαχωρισμός των φύλων απ’ αυτό. Όσο αλήθεια είναι ότι και τα δυο φύλα φορούσαν
χιτώνες, άλλο τόσο αλήθεια είναι ότι υπήρχαν καθαρές διαφορές στον τύπο του
χιτώνα που φορούσε ο άνδρας απ’ αυτόν που φορούσε η γυναίκα. Μια ματιά στην
ιστορία και τον πολιτισμό αυτών των Ανατολικών λαών αποδεικνύει αυτό που λέει
το εδάφιο που εξετάζουμε.
Μια άλλη αντίρρηση είναι ότι αυτό το εδάφιο είναι μέρος του
Νόμου που δόθηκε στους Ισραηλίτες και δεν έχει να κάνει με τους Χριστιανούς
σήμερα. Για να υποστηρίξουν αυτό, λένε ότι σήμερα δεν υπακούμε κυριολεκτικά στα
εδάφια 9,10,11 του ίδιου κεφαλαίου.
Αυτά τα εδάφια απαγορεύουν την ανάμειξη σπόρου κατά τη
σπορά, να αροτριάς με βόδι και γάιδαρο μαζί και να φοράς λινό και μάλλινο στο
ίδιο ρούχο. Για να απαντήσουμε σ’ αυτό, θα πρέπει να ορθοτομήσουμε το λόγο του
Θεού με το να προσέξουμε τί προσπαθούν να μας διδάξουν αυτά τα εδάφια. Το εδάφ.
5 διδάσκει το διαχωρισμό των φύλων που είναι ένας ηθικός νόμος. Δεν δόθηκε μόνο
στους Ιουδαίους, αλλά έχει ισχύ και σήμερα. Τα εδάφια 9-11 μας διδάσκουν
τυπολογικά αποχωρισμό από την αμαρτία και τον κόσμο.
Εμείς δεν χρειάζεται να υπακούμε στο τελετουργικό μέρος του
νόμου, αλλά πρέπει να εκπληρώνουμε τον τύπο. Ο διαχωρισμός μας σήμερα δεν είναι
ανάμεσα σε σπόρους, ζώα και νήματα, αλλά ανάμεσα σε άγια πράγματα και ανάγια,
καθώς και ανάμεσα σε πνευματικά και σαρκικά. Η διαφορά ανάμεσα στους δύο τύπους
του νόμου - ηθικός και τελετουργικός - μπορεί να φανεί καθαρά σ’ αυτό το
παράδειγμα γιατί η λέξη “βδέλυγμα” χρησιμοποιείται στο εδάφιο 5 αλλά όχι στα
άλλα εδάφια. Ιδιαίτερα το εδάφιο 5 μας λέει ότι είναι βδέλυγμα εις Κύριον τον
Θεόν για ένα άτομο να φοράει ρούχα που ανήκουν στο αντίθετο φύλο. Βδέλυγμα
είναι κάτι που ο Θεός μισεί.
Ξέρουμε ότι ο Θεός δεν αλλάζει σ’ αυτά που θέλει και δεν
θέλει (Μαλ.γ:6). Ο Θεός έχει μεταμεληθεί στο να εκτελέσει κρίση ή όχι - κάτι
που εξαρτάται από τη συμπεριφορά του λαού Του - αλλά ο βασικός χαρακτήρας Του
δεν αλλάζει. Είναι απόλυτος όσον αφορά την αγιότητά Του και το μίσος για την
αμαρτία. Ο λαός του Θεού ανά τους αιώνες πρέπει ν’ αποφεύγει ό,τι είναι
βδέλυγμα σ’ Αυτόν. Σαν Χριστιανοί σήμερα δεν χρειάζεται να τηρούμε κατά γράμμα
το καθαρά τελετουργικό μέρος του Μωσαϊκού νόμου. (Η μόνη εξαίρεση είναι στις
Πράξ.ιε:29, αν αυτό θεωρείται εν μέρει τελετουργικό). Ο τελετουργικός νόμος δεν
έχει να κάνει με κάτι που ο Θεός μισεί, αλλά μόνο με ιδιαίτερους τρόπους
λατρείας και αποχωρισμού απ’ τον κόσμο. Σε πολλές περιπτώσεις ο Θεός
προσδιόρισε πράγματα που έπρεπε να είναι βδέλυγμα στους Ιουδαίους, δηλαδή
πράγματα που υποτίθεται έπρεπε να μισούν, αλλά απέφυγε να πει ότι είναι
βδελύγματα σ’ Αυτόν (Αποκ.κα:8,27).
