Εβρ.ιβ:24 Πόσοι
μεσίτες υπάρχουν σήμερα στον κόσμο; Ο λόγος του Θεού όμως λέει: Α' Τιμ.γ:5
Αν προσεύχεσαι σε οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο εκτός τον Ιησού Χριστό, οι προσευχές
σου πάνε χαμένες γιατί κανείς άλλος δεν είναι πανταχού παρών.
Εβρ.δ:14-16 Ο Θεός θέλει να αποκτήσουμε το θάρρος να
πηγαίνουμε μπροστά Του και να Του λέμε τα πάντα. Δεν είναι κάποιος ξένος Θεός
που πρέπει να τον εξευμενίζουμε με την μεσολάβηση κάποιου άλλου, αλλά είναι
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ. Και όχι μόνο μεθ’ ημών αλλά και εντός ημών.
καλήτερα παρά το
του Αβελ Γέν.δ:10 Βοούσε γιατί ζητούσε δικαιοσύνη επειδή αυτό που έκανε
ο Καιν ήταν άδικο. Και ο Θεός κατευθείαν του δίνει κατάρα.
Το αίμα του Ιησού Χριστού κράζει καλύτερα γιατί ο Αβελ ήταν άνθρωπος
όπως όλοι μας, με αμαρτίες. Ο Χριστός όμως δεν είχε αμαρτία που σημαίνει ότι το
αίμα χύθηκε άδικα εφόσον Αυτός ήταν δίκαιος. Και αφού χύθηκε για να σωθείς, εσύ
τι κάνεις μ’ αυτό το αίμα;
Αυτό θα κρίνει τον κόσμο. Όταν παρασταθούμε στο βήμα του Θεού
δεν θα ρωτήσει αν ήσουν Καθολικός Ορθόδοξος η Διαμαρτυρόμενος, αλλά θα ρωτήσει:
«Τι έκανες με τη θυσία του Γιου μου;» Το αίμα του Χριστού κράζει αυτή τη στιγμή
να βρει δικαίωση μέσα σου.
Εβρ.ιβ:25 Ο πρώτος
λαλών ήταν ο Μωυσής και ο δεύτερος ο Ιησούς. Αν αποστραφείς τον λαλούντα απ’ τον
ουρανό, θα χαθείς αιώνια.
Εβρ.ιβ:26
αναφέρεται στη φωνή του Θεού που έσεισε τότε το όρος Σινά. έτι άπαξ εγώ σείω ουχί μόνον την γήν αλλά και τον ουρανόν
άραγε πώς το εξηγούν αυτό το εδάφιο οι Μ.Τ.Ι.;
Εβρ.ιβ:27 εξηγεί
τώρα το έτι άπαξ ο Παύλος.
Όλος ο κόσμος και ο ουρανός είναι φτιαγμένα από το χέρι του Θεού. Το ότι ο Θεός
θα τα μεταθέσει σημαίνει ότι δεν θα είναι εκεί που ήταν πριν.
τα μη σαλευόμενα
είναι ο Θεός, και αυτοί που είναι με το Θεό. Α΄Ιωάν. β:17 Και ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία
αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα. Αν κι εσύ
έχεις το λόγο του Θεού μέσα σου και πράττεις αυτόν, θα μείνεις εις τον αιώνα.
Εβρ.ιβ:28 Ο Θεός
έχει εμπιστευτεί στα χέρια σου τη βασιλεία Του. «Σεις είσθε οικονόμοι της θείας χάριτος» Α' Πέτρ.δ:10 – Α’ Κορ.δ:11
Αν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό!!!
να λατρεύωμεν
ευαρέστως τον Θεόν και που ξέρουμε τι είναι ευάρεστο στο Θεό; Είναι όλα
γραμμένα μέσα στο λόγο Του. Και όταν εσύ νομίζεις ότι λατρεύεις το Θεό αλλά δεν
είναι αυτό που θέλει ο Θεός, τότε δεν Τον ευαρεστείς.
ΔΕΚΑΤΟ ΤΡΙΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Τελειώνοντας ο απόστολος Παύλος την επιστολή του, γράφει τον
επίλογο και βλέπουμε πάλι την καρδιά του ανθρώπου του Θεού που είναι γεμάτη από
παραινέσεις και εντολές για τα παιδιά του Θεού που πρέπει να φυλάνε για να
είναι μέσα στη χάρη Του.
ιγ:1-6
Το τελευταίο κεφάλαιο περιέχει προτροπές σχετικά με πρακτικά
καθήκοντα των Χριστιανών:
Αδελφική αγάπη (εδ.1)
Η φιλαδέλφεια είναι κάτι που πρέπει να συνεχίσει να
υφίσταται. Είναι ίσως η πιο ισχυρή απόδειξη ότι είμαστε Χριστιανοί.
Η φιλαδέλφεια ας μένει μέσα στις καρδιές, να αγαπάμε ο ένας
τον άλλο. Και όσο πλησιάζει η ημέρα ταυ Κυρίου, οι πιστοί θα αισθάνονται αυτή την
όμορφη σχέση της φιλαδέλφειας πιο πολύ..
Φιλοξενία (εδ.2)
Ο άνθρωπος του Θεού πρέπει να είναι φιλόξενος. Και βλέπουμε
πώς το συνδέει ο απόστολος Παύλος για να μας δείξει την επαγγελία της
φιλοξενίας.... εφιλοξένησαν αγγέλους..
και αναφέρεται στον Αβραάμ και στο Λώτ (Γεν.ιθ).
Φιλοξενία σημαίνει να δώσεις στον άλλο να καταλάβει ότι τον
θέλεις μέσα στο σπίτι σου και ιδιαίτερα όταν φιλοξενούμε αδελφούς, ανθρώπους
του Θεού. Απ’ την άλλη μεριά θα πρέπει να προσέχουμε όταν είναι να
φιλοξενηθούμε να μην εκμεταλλευόμαστε τη φιλοξενία των αδελφών επειδή
«υποχρεωμένοι είναι». Σ’ ένα τέτοιο πνεύμα δεν είναι καθόλου υποχρεωμένοι.
Οίκτο για όσους
υποφέρουν (εδ.3)
δέσμιοι
αυτοί που είναι στη φυλακή εξαιτίας του ονόματος του Ιησού Χριστού. Δεν εννοεί
αυτούς που έκαναν αξιόποινες πράξεις για να πάνε στη φυλακή.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε τους φυλακισμένους αλλά μάλλον να
ευσπλαχνιζόμαστε όσους υποφέρουν.
Αγνότητα (εδ.4)
Ο γάμος απ’ την πλευρά του Θεού είναι τίμιος. Οι υποσχέσεις
του γάμου πρέπει να κρατιούνται γιατί ο Θεός θα τιμωρήσει όσους μοιχεύουν.
Όμορφες συμβουλές!! Πριν γνωρίσουμε το Χριστό ότι και αν
κάναμε τα έχει συγχωρέσει ο Κύριος. Τώρα όμως αυτή η συμπεριφορά απαιτείται.
Αλλοίμονο αν για μια πορνεία θυσιάζεις την αιώνια ζωή.
Ικανοποίηση (εδ.5
& 6)
Ο πιο ισχυρός λόγος για να είμαστε ικανοποιημένοι κι
ευχαριστημένοι είναι ότι ο Θεός είναι πάντοτε μαζί μας και φροντίζει αυτούς που
Τον εμπιστεύονται.
Να μην κοιτάμε πώς θα βγάλουμε ή θα γλυτώσουμε χρήματα, ο
ένας απ’ τον άλλο, αλλά με σοφία να έχουμε τα χέρια μας ανοιχτά. Πρέπει να
είμαστε συνεπείς ο ένας απέναντι στον άλλο. Αν δανειστούμε χρήματα, να τα
επιστρέφουμε τα συντομότερο δυνατό και να μην εκμεταλλευόμαστε την αγάπη των
αδελφών.
Αυτά τα εξωτερικά είναι που φανερώνουν τον εσωτερικό κόσμο.
Αν υπάρχει ασυνέπεια στην καρδιά σου, είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να το
αναλάβει ο Ιησούς.
Αν έχεις ένα αγαθό και το πουλάς, κοίτα να μην είσαι βαρύς
στους αδελφούς, κάνε μια καλή τιμή χωρίς να χάσεις.
Να αρκούμαστε σ’ αυτά που έχουμε. Δεν σημαίνει να μην
κάνουμε προγραμματισμό στη ζωή μας. Αν ο μισθός σου είναι π.χ. 800 € αρκέσου
και προγραμμάτισε τη ζωή σου μ’ αυτά. Μη σκέφτεσαι ότι αν δουλέψεις άλλες 8
ώρες θα μπορείς να έχεις 1600 €!
Τότε, πάει το έργο του Θεού, πάει η εκκλησία, πάει η ηρεμία
σου, η υγεία σου, γιατί μπαίνει πλέον πλεονεξία στη μέση. Μη φοβάσαι, ο Θεός
δεν θα σε αφήσει.
Εβρ.ιγ:7,8,9,17
Οι ποιμένες είναι αυτοί που προσέχουν τις ψυχές των αγίων
του Θεού. Είναι αυτοί που θ’ αποδώσουν λόγο στο Θεό και γι’ αυτό συμφέρει όταν
μπορούν να το κάνουν με χαρά. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο προτρεπόμαστε να
θυμόμαστε, να σεβόμαστε, να υπακούμε και να υποτασσόμαστε στον ποιμένα μας.
Δεν χρειάζεται μόνο να υπακούμε τον εργάτη του Θεού μέσα
στην εκκλησία, αλλά και να είμαστε καλά εδραιωμένοι στις αιώνιες αλήθειες του
Λόγου του Θεού. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο ίδιος πάντοτε, άρα και ο Λόγος του δεν
αλλάζει! Δυστυχώς κάποιοι Χριστιανοί είναι άστατοι και ευκολόπιστοι. Συνέχεια η
προσοχή τους είναι στραμμένη για κάποια «καινούρια, παράξενη διδασκαλία».
Προειδοποιούμαστε γι’ αυτό το πράγμα, να είμαστε προσεκτικοί γιατί είναι καλό
οι καρδιές μας να είναι εδραιωμένες και ησυχασμένες.
Αν έρθει κάποιος δήθεν να σε διδάξει κάτι που βλέπεις ότι
είναι έξω από το λόγο του Θεού, αν μπορείς να τον νουθετήσεις, κάντο
διαφορετικά άφησέ τον.
- Στεκόμαστε μπροστά στο Θεό, δια της χάριτος Του.
Βρώματα εννοεί ανώφελες διδασκαλίες, πνευματικά φαγητά τα
οποία όμως δεν ωφελούν.
Εβρ.ιγ:10-12 Ο
Ιησούς υπέφερε έξω απ’ την πύλη της Ιερουσαλήμ. Ακόμα υπέφερε μακριά απ’ τον
Ιουδαϊσμό, τη θρησκεία των Εβραίων. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει κι εμείς να είμαστε
καθοριστικά ξεχωρισμένοι κι αν υποφέρουμε, αυτό πρέπει να γίνεται έξω απ’ τα
όρια του θρησκευτικού κόσμου. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να βαστάζουμε τον
ονειδισμό και την αισχύνη του Χριστού, κατανοώντας ότι αυτός ο κόσμος δεν είναι
το σπίτι μας. Εμείς κοιτάζουμε ψηλά, εκεί που βρίσκεται το ουράνιο, αιώνιο
σπίτι μας!
δεν έχουν εξουσία
να φάγουν σε ορισμένες θυσίες όπως
προσφορά περί αμαρτίας, περί ανομίας, ειρηνική προσφορά, το κρέας της θυσίας το
έτρωγαν οι ιερείς (Λευιτ.ζ:6-15). Υπήρχαν όμως και θυσίες όπως π.χ. θυσία για
τον καθαρισμό του κεχρισμένου ιερέα, η περί αμαρτίας της συναγωγής, που το
κρέας της θυσίας δεν επιτρεπόταν να το φάνε, αλλά έπρεπε να καεί έξω της πόλεως
(Λευιτ.δ:11,12,21, ς:30).
Και αυτό ήταν τύπος του ότι ο Χριστός θυσιάστηκε έξω από τις
πύλες της Ιερουσαλήμ.
Ναι μεν ο Χριστός, το αρνίο το εσφαγμένο, είναι η θυσία πάνω
στο θυσιαστήριο από την οποία παίρνουμε και τρώμε, αλλά τώρα μιλάει για μια
άλλη πτυχή της ζωής του Χριστού και της σχέσης Του με το χριστιανό. Είναι μια
θυσία που δεν μπορούμε να την φάμε μέσα στην πόλη μέσα στο ναό, αλλά πρέπει να
βγούμε κι εμείς έξω από την πύλη, να υποφέρουμε τον ονειδισμό του Χριστού, όπως
Αυτός έπαθε έξω απ’ την πύλη. Έξω από την πύλη είναι που κι εμείς πρέπει να
γίνουμε κοινωνοί των παθημάτων του Χριστού.
Ο Χριστός είπε: Όποιος θέλει να έρθει μαζί μου, ας πάρει το
σταυρό του και ας με ακολουθήσει.
Όταν στην Ιερουσαλήμ έβλεπαν κάποιο να παίρνει στον ώμο ένα
σταυρό σήμαινε ότι θα περνούσε από το γνωστό λιθόστρωτο, θα έβγαινε από την
πύλη και θα πήγαινε να σταυρωθεί. Και ήταν αυτός ό άνθρωπος το σημείο του
ονειδισμού.
Αν θες να ακολουθήσεις το Χριστό, πάρε το σταυρό σου, γιατί
όλοι έχουμε ένα σταυρό να σηκώσουμε, και αυτός είναι ο σταυρός του ονειδισμού,
της καταφρόνησης, του διωγμού, της αποχής από την αμαρτία του κόσμου, και
προχώρα με τον Κύριο παίρνοντας την απόφαση μέσα σου ότι, όπως εσύ Κύριε ενώ σε
λοιδορούσαν δεν αντιλοιδορούσες, έτσι κι εγώ.
Εβρ.ιγ:13 Α΄Πέτρ.δ:14
Έχουμε πάρει αυτή την απόφαση; Πράξ.ε:41 Κάποια στιγμή θα αλλάξουν οι
ρόλοι και οι μαθητές θα είναι οι κριτές ενώ τα ανθρωπάκια που τους ονείδιζαν
τότε θα είναι στο εδώλιο.
Εβρ.ιγ:15 Να τι
θέλει ο Θεός από εσένα, δεν θέλει πολλά πράγματα αλλά το ξεχείλισμα της καρδιάς
σου.
Εβρ.ιγ:16 το μεταδοτικόν είναι το να
μαρτυρούμε τα πράγματα του Θεού, να μιλάμε στους συνανθρώπους μας, στους
συγγενείς μας για την αλήθεια του Θεού.
την αγαθοποιίαν
μόλις βρίσκεις την ευκαιρία να κάνεις το αγαθό.
Μιλώντας σε μια ψυχή για τον Κύριο, κάνεις μια από τις πιο
ευπρόσδεκτες θυσίες στον Κύριο. Δεν έχει σημασία αν θα πιστέψει αυτή η ψυχή,
σημασία έχει τι εσύ κάνεις εκείνη τη στιγμή.
Εβρ.ιγ:17 Πείθεσθε όχι μόνο να ακούς, αλλά
να είσαι πεπεισμένος για ότι σου λέει ο προεστός μέσα από το λόγο του Θεού ότι
έτσι πρέπει να γίνει.
δια να κάμνωσι
τούτο μετά χαράς μπορεί να σκεφτεί κανείς ένα τσομπάνο που βόσκει
κατσίκια και όλη μέρα του φεύγουν το ένα από εδώ και το άλλο από εκεί.
Οπωσδήποτε δεν είναι ευχάριστη δουλειά να τα κυνηγάει όλη τη μέρα. Είναι
δύσκολη, και μπορεί να στενάξει. Αντίθετα όταν έχει υπάκουα πρόβατα….
Εβρ.ιγ:18 Λέει ο
Παύλος να προσεύχονται γι’ αυτούς γιατί είναι σίγουροι (αυτοί που εργάζονται
για το έργο του Θεού) ότι δεν κάνουν πράγματα του κεφαλιού τους, που μπορεί να
βλάψουν το έργο του Θεού, αλλά κοιτάζουν πώς να οδηγηθεί σωστά το έργο του
Θεού, να έρθει οικοδομή, να φύγουν τα ζιζάνια, τα εμπόδια. Αυτή λέει ο
απόστολος Παύλος εδώ, είναι η καρδιά του εργάτη του Θεού.
Εβρ.ιγ:19 Ίσως
αναφέρεται εδώ και στα λόγια που είχαν ειπωθεί από μη πιστούς Εβραίους οι
οποίοι τον κυνηγούσαν θέλοντας να τον σκοτώσουν.
Εβρ.ιγ:20
Υπάρχουν μικροί ποιμένες, αλλά ο Μέγας ποιμένας είναι ένας, ο Κύριος μας.
Εβρ.ιγ:21 Ο
Παύλος ζήτησε προσευχή πρώτα για ένα δικό του αίτημα και μετά έγραψε μια
σύντομη προσευχή για τους Εβραίους. Το κύριο αίτημά του ήταν ο Θεός να καλύψει
τις ελλείψεις τους και να τους κάνει τέλειους σε κάθε έργο αγαθό, για να
εκτελούν το θέλημά Του.
Εβρ.ιγ:22-25 Τα
λόγια που είπε ο Παύλος κτυπάνε τη σάρκα, και την κάνουν ίσως να πονάει, και
γι’ αυτό λέει να τα υποφέρουμε, να τα δεχτούμε.
Κλείνοντας, προτρέπει τους Εβραίους ν’ ακούσουν με υπομονή
τις νουθεσίες του μια και η επιστολή αυτή δεν είναι μεγάλη. Ο αδελφός Τιμόθεος
δεν είναι πλέον στη φυλακή και σύντομα θα τους επισκεφθεί. Οι Ιταλοί αδελφοί
στέλνουν τους χαιρετισμούς τους.
