Η ζωή του Χριστού στα 4 ευαγγέλια (29)

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΗΡΩΔΗ

Ο Ιώσηππος:

Στην απελπισία του για να επιζήσει έγινε κτηνώδης φερόμενος με αχαλίνωτο θυμό και πικρία προς όλους. Η αιτία για όλα αυτά ήταν ότι πίστευε ότι τον περιφρονούσαν και ότι το έθνος ευχαριστιόταν με τις δυστυχίες του.

Πέθανε μάλλον λίγους μήνες μετά το θάνατο των νηπίων (2 μήνες σύμφωνα με τον EDERSHEIM) και ο Ιησούς θα ήταν τότε περίπου 2 ετών.

Ο Ηρώδης χύνοντας αθώο αίμα έλαβε μεγάλη τιμωρία:

«κατελήφθη από μια αρρώστια που του έκαιγε τα σωθικά και ήταν ένα ανέκφραστο μαρτύριο. Ήταν απίστευτα φειδωλός στο κρέας, είχε χολή, αρθρίτιδα, υδρωπικία. Την αρρώστια του αυτή συνόδευε μια ανυπόφορη μυρωδιά ώστε κανείς δεν τολμούσε να τον πλησιάσει. Ήταν δε τόσο εμπαθής και ανυπόμονος που ήταν μαρτύριο στον ίδιο του τον εαυτό και φόβητρο όλων αυτών που τον πρόσεχαν»

ΗΡΩΔΗΣ Ο ΜΕΓΑΣ ή Α'

Ήταν Ιδουμαίος (Άραβας) ευγενικής καταγωγής. Γιός του ηγεμόνα της Ιδουμαίας Αντίπατρου, η δυναστεία του οποίου κυβέρνησε κατά τους Μακκαβαίους την Ιουδαία από του 37 π.Χ. μέχρι το 44 μ.Χ. κατά διαταγή του Καίσαρα. (Ιδουμαίοι ονομαζόταν οι απόγονοι του Ησαύ ή Εδώμ-Εδωμίτες που κατοικούσαν στην Ιδουμαία). Το 130 π.Χ. οι Ιδουμαίοι κατακτήθηκαν από τον Ιωάννη Υρκανό και υποχρεώθηκαν να περιτμηθούν και να δεχτούν το Μωσαϊκό νόμο.

Ο Αντίπατρος μοίρασε την περιοχή στους 4 γιούς του και κατόπιν εισηγήσεως του ο Ηρώδης έγινε επίτροπος της Γαλιλαίας το 25 π.Χ. επί άρχοντος της Ιουδαίας Υρκανού Β'. Λίγο αργότερα προήχθη από τον Μάρκο Αντώνιο σε τετράρχη της Ιουδαίας. Ο διάδοχος όμως του Υρκανού, Αντίγονος, με την υποστήριξη των Ιουδαίων προσπάθησε να διώξει τον Ηρώδη, αλλά ο Ηρώδης κατόρθωσε να διώξει τον ίδιο και απ’ αυτή την Ιουδαία. Ο Αντίγονος όμως με την βοήθεια των Πάρθων έδιωξε τον Ηρώδη και έγινε ο ίδιος άρχων του τόπου.(40-37 π.Χ.)

Ο πανούργος όμως Ηρώδης πήγε στη Ρώμη και κατόρθωσε να εξασφαλίσει την υποστήριξη του αυτοκράτορα και να λάβει τον τίτλο του «βασιλέα των Ιουδαίων» και παρέμεινε έτσι επί 33 χρόνια με την υποστήριξη της Ρώμης.

Ανέβηκε στον θρόνο με δολοφονίες των 69 από τους 70 του Συνεδρίου

Σκότωσε τον παππού της γυναίκας του, τους δύο γιούς της γυναίκας του, τη γυναίκα του Μαριάννα την οποία κάποτε αγαπούσε με πάθος και αργότερα σκότωσε και τη μητέρα της. Λίγο πριν πεθάνει σκότωσε τον 3^ο γιό της γυναίκας του.

Διέταξε μετά το θάνατο του να σκότωναν όλους τους ευγενείς του ώστε όλοι να είχαν πένθος όταν αυτός θα πέθαινε, αλλά αυτό το αναίρεσε η αδελφή του κι έτσι είχαν γιορτή μετά το θάνατο του.

Σκότωσε όλα τα νήπια μέχρι 2 ετών στη Βηθλεέμ (όπως ο Φαραώ) αλλά τόσο ο Φαραώ όσο και ο Ηρώδης καταστράφηκαν ενώ ο Μωυσής και ο Χριστός σώθηκαν.

Σκότωσε όλους από την οικογένειά του που έγιναν ένα με τους Φαρισαίους στο να ζητούν αλλαγή στη βασιλική γενιά.

Χρησιμοποίησε τον Ιουδαϊσμό σαν εργαλείο για να υψώσει τον εαυτό του. Έκτισε πολυτελέστατα κτίρια, θέατρα και γυμναστήρια. Ανοικοδόμησε το ναό του Σολομώντα με σκοπό να τον κάνει καλύτερο για να του παραβγεί - ονομάσθηκε παγκόσμιο θαύμα και ο Τίτος κατά την πολιορκία της Ιερουσαλήμ προσπάθησε να τον σώσει αλλά δεν τα κατάφερε. Κρατούσε τις Ιουδαϊκές τελετές - έκανε τον θρήσκο, όπως σήμερα πολλοί πολιτικοί μας πηγαίνουν στην «εκκλησία» ενώ είναι άθεοι.

Είχε δικό του τούνελ για να μπαίνει στην αυλή των ανδρών του Ισραήλ (θα το έκανε όταν ανοικοδόμησε το ναό).

Ήταν κατευθυνόμενος και εξαρτώμενος από τη Ρώμη. Πάντα κατάφερνε να πείθει τη Ρώμη για την δικαιοσύνη του, αλλά κατάληξε να τον περιφρονήσει και η Ρώμη και οι Ιουδαίοι. Έκανε εχθρούς τους Ιουδαίους όταν θυσίασε στο Δία.

Ξανάχτισε ειδωλολατρικούς ναούς και κτίρια του Απόλλωνα στη Ρόδο.

Έκτισε θέατρα, υδραγωγεία, κολυμβήθρες, λουτρά κτλ.

Εισήγαγε ειδωλολατρικά γυμνάσματα προς τιμήν του Καίσαρα στην Ιερουσαλήμ κάθε 5 χρόνια. Ξανάχτισε την Σαμάρια (πράγμα σιχαμερό για τους Ιουδαίους) και το ναό της προς τιμή του Αυγούστου. Έκτισε την Καισάρεια και το λιμάνι της από το τίποτε και αργότερα έγινε πρωτεύουσα.

Έκτισε την Αντιπατρίδα, την Φασαέλους (κοντά στην Ιεριχώ), την Ασκαλώνα, τη Δαμασκό, την Τύρο και Σιδώνα, Τρίπολι, Πτολεμαΐδα, την Αθήνα και την Λακεδαίμονα.

Ανέγειρε το άγαλμά του στην Αθήνα με δωροδοκία.

Αναφερόταν στον εαυτό του σαν φίλος των Ιουδαίων, όμως λήστεψε τον τάφο του Δαυίδ που οι Εβραίοι τον είχαν σχεδόν σαν είδωλο για να δώσει δώρα στους Ρωμαϊκούς αγώνες (3.000 τάλαντα).

Η ζωή του συνέχεια κινδύνευε από τους Ιουδαίους αλλά και από την ίδια την οικογένειά του.

10 Ιουδαίοι που προσπάθησαν να τον σκοτώσουν μέσα σ’ ένα θέατρο της Ιερουσαλήμ απέτυχαν γιατί κάποιος τους πρόδωσε, αλλά αυτός που το έκανε πραγματικά διαμελίστηκε από τον όχλο. Μετά απ’ αυτό ο Ηρώδης έχτισε το φρούριο της Αντωνίας δίπλα από το ναό για να μπορεί να παρακολουθεί τις τελετές χωρίς φόβο.

Προσπάθησε να ανατρέψει το μίσος των Ιουδαίων: Σε μια μεγάλη πείνα που έπεσε ξόδεψε όλα τα αποθέματα και πούλησε καλλιτεχνικά αντικείμενα για να εισαγάγει στάρι από την Αίγυπτο και να θρέψει το λαό, αλλά μάλλον που αυτό έγινε από υπερηφάνια.

Ξανάχτισε το ναό, άρχισε το 20 π.Χ. και χρειάστηκε 1 ½ χρόνος για τον κυρίως ναό. Το 13 π.Χ. ήταν σχεδόν τελειωμένος. Συνεχίστηκε κάπως μέχρι το 64 μ.Χ. Τον καιρό του Χριστού ήταν 46 χρόνια που χτιζόταν (Ιωάν.β:20).