Η Βίβλος καλεί τους πιστούς του Ιησού Χριστού σε μία ζωή αγιασμού δίνοντας μεγάλη έμφαση στη σπουδαιότητά του. “Ζητείτε ειρήνην μετά πάντων, και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον” (Εβρ.ιβ:14).
Η αναγέννηση είναι η αρχική εμπειρία της σωτηρίας, αλλά το έργο της σωτηρίας δεν τελειώνει εκεί. Υπάρχει ένα συνεχές έργο αγιασμού, και μία εξελικτική πορεία για να μοιάσουμε προοδευτικά περισσότερο με το Χριστό, πράγμα το οποίο αρχίζει με την αναγέννηση και συνεχίζεται σ’ ολόκληρη τη χριστιανική ζωή.
Αυτό συμβαίνει, καθώς υποτασσόμαστε καθημερινά στην οδηγία και τον
έλεγχο του Αγίου Πνεύματος (Β’ Θεσ.β:13).
Ακριβώς όπως πρέπει ν’ αναγεννηθούμε για να δούμε τη βασιλεία του Θεού
(Ιωάν.γ:3-5), έτσι πρέπει να επιδιώκουμε τον αγιασμό και την αφιέρωση, για να
μπορέσουμε να δούμε τον Κύριο (Εβρ.ιβ:14).
Η αναγέννηση δεν θα έχει καμία αξία στην αιωνιότητα, εκτός εάν ο
αναγεννημένος συνεχίσει να βαδίζει δια πίστεως και να ζει σύμφωνα με την οδηγία
του Πνεύματος, επιτρέποντας στο Θεό να ολοκληρώσει το έργο που άρχισε να
γίνεται μέσα του με την αναγέννηση.
Ο αγιασμός δεν είναι προαιρετικός. Είναι εντολή που πρέπει να
εφαρμόζουμε σε κάθε στιγμή της ζωής μας. “... αλλά καθώς είναι άγιος, εκείνος όστις σας εκάλεσεν, ούτω κι εσείς
γίνεσθε άγιοι εν πάση διαγωγή. Διότι είναι γεγραμμένον, Άγιοι γίνεσθε, διότι
εγώ είμαι άγιος” (Α’ Πέτρ.α:15-16).
