Όταν λέει στους
Ρωμ.ι:13 «Διότι πάς όστις επικαλεσθή το
όνομα του Κυρίου, θέλει σωθεί», εννοεί πολύ περισσότερα από μια απλή,
προφορική επίκληση του ονόματος Ιησούς. Διαφορετικά, η πίστη δεν θα ήταν απαραίτητη!
Αντίθετα, η σώζουσα πίστη έχει να κάνει με περισσότερα πράγματα από μια απλή
προφορική ομολογία του Χριστού, γιατί αυτή η πράξη από μόνη της δεν είναι
αρκετή (δες Ματθ.ζ:21). Προφανώς το Ρωμ.ι:13 περιγράφει την ειλικρινή κραυγή
της καρδιάς κάποιου που πιστεύει στον Ιησού. Η προφορική ομολογία είναι ένα
βήμα σ’ αυτή την κατεύθυνση, αλλά η ζωντανή πίστη και η υπακοή είναι απαραίτητα
στοιχεία για να νομιμοποιηθεί αυτή η ομολογία.
Ο κύριος στόχος
του Ρωμ.ι:13 δεν είναι να δώσει μια συνταγή σωτηρίας, αλλά να διδάξει ότι ο
καθένας μπορεί να σωθεί. Η έμφαση είναι στο «πάς
όστις». Ο Παύλος σύνδεσε αυτό το εδάφιο για να υποστηρίξει τη θέση του ότι «δεν είναι διαφορά Ιουδαίου τε και Έλληνος
διότι ο αυτός Κύριος είναι πάντων, πλούσιος προς πάντας τους επικαλουμένους
αυτόν» (Ρωμ.ι:12). Η παραπομπή μας οδηγεί στον Ιωήλ β:32, τη συνέχεια της
προφητείας σχετικά με την έκχυση του Αγίου Πνεύματος επί πάσαν σάρκαν στις τελευταίες μέρες (β:28-29) και την κρίση του
Θεού των εσχάτων ημερών (β:30-31). Το εδάφιο Ιωήλ β:32 εξηγεί ότι «πάς όστις» επικαλεσθή το όνομα του
Γιάχβε θα γλυτώσει απ’ αυτή την κρίση.
Ο Πέτρος χρησιμοποίησε
αυτό το εδάφιο στην έκχυση του Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής (Πράξ.β:21).
Ο Ανανίας, διέταξε τον Παύλο (τον συγγραφέα της επιστολής προς Ρωμαίους) να
επικαλεστεί το όνομα του Κυρίου καθώς θα βαπτίζεται στο νερό (Πράξ.κβ:16).
