ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (26)

ΕΝΤΕΚΑΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Αυτό το κεφάλαιο είναι πάρα πολύ σημαντικό. Κάθε Χριστιανός πρέπει να το μελετήσει πολύ καλά εξαιτίας της σπουδαιότητας που έχει για την πίστη στην προσωπική του ζωή. Είναι γνωστό σαν «το κεφάλαιο της πίστης».

Το θέμα της πίστης έχει να κάνει με την δήλωση που έγινε πριν στο Εβρ.ι:38 «Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως». 

Αυτό είναι παραπομπή απ’ το βιβλίο του Αβακκούμ β:4 της Π.Δ. Μπορούμε να καταλάβουμε τη σπουδαιότητα αυτού του εδαφίου, όταν θυμηθούμε ότι ήταν αυτή η αλήθεια που ο Θεός αποκάλυψε στο Μαρτίνο Λούθηρο κι έτσι ξεκίνησε η Μεταρρύθμιση. Ο Παύλος αναφέρεται στην ίδια αλήθεια σε δύο περιπτώσεις:

Ρωμ.α:17 «Διότι δι’ αυτού αποκαλύπτεται η δικαιοσύνη του Θεού εκ πίστεως εις πίστην, καθώς είναι γεγραμμένον, Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως»

Γαλ.γ:11 «Ότι δε ουδείς δικαιούται διά του νόμου ενώπιον του Θεού, είναι φανερόν διότι ο δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως»

Εβρ.ια:1 Αυτό το κεφάλαιο ξεκινά με μια περιγραφή της πίστης. Πίστη είναι να έχεις εμπιστοσύνη στα μη βλεπόμενα, όχι σε κάτι άγνωστο. Η λέξη «υπόστασις» που χρησιμοποιεί το κριτικό κείμενο και ο Βάμβας ερμηνεύει «πεποίθησις», είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο στηρίζεται η πίστη μας. Δεν είναι κάτι στο οποίο πιστεύουμε, αλλά μάλλον Κάποιος στον Οποίο πιστεύουμε. Η πίστη εμπιστεύεται το θεμέλιο, που είναι ο λόγος του Θεού. Είναι μια σαφής εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις του Θεού. Αυτά που πιστεύουμε μπορεί να μην φαίνονται, αλλά δεν είναι άγνωστα. Με την πίστη μπορούμε να διεκδικούμε λογικά αυτά που δεν φαίνονται. Είναι το μάτι της ψυχής που βλέπει τα μη βλεπόμενα και μαρτυρεί για το ότι είναι αληθινά. Είναι ακόμα το χέρι της ψυχής που απλώνει για να πιάσει αυτές τις πραγματικότητες.

Πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι η πίστη δεν είναι παθητική αλλά μάλλον ενεργητική. Σ’ όλα τα παραδείγματα που αναφέρονται σ’ αυτό το κεφάλαιο, αυτή η αλήθεια τονίζεται. Η πίστη δεν είναι κάτι αδρανές, αλλά μάλλον μια ζωντανή ενεργητική δύναμη.

Το σύμπαν δεν δημιουργήθηκε δια πίστεως, αλλά το πώς καταλαβαίνουμε τη δημιουργία είναι θέμα πίστης. Η πίστη μας δεν στηρίζεται στις αναπόδεικτες ψεύτικες θεωρίες της εξέλιξης, αλλά μάλλον στο λόγο του Θεού. Η πίστη μας επιτρέπει να καταλάβουμε πώς ήρθε στην ύπαρξη το σύμπαν. Ο Θεός είπε και έγινε! Το ορατό σύμπαν ήρθε στην ύπαρξη από μη βλεπόμενα. Ο Θεός μίλησε κι έλαβε χώρα η δημιουργία. Αυτό δείχνει το πόσο σημαντικό είναι να εμπιστεύεται κανείς το λόγο του Θεού που είναι το θεμέλιο της ελπίδας μας και η βεβαιότητα των μη βλεπομένων.

Αυτός που θέλει να βλέπει κάτι, δεν έχει πίστη. Ο Θεός ήταν εναντίον των ομοιωμάτων που οι άνθρωποι έφτιαχναν, γιατί τους στερούσαν την πίστη.

Ο Θεός θέλει να διεγερθεί το πνεύμα έτσι ώστε να βγει μέσα από τον άνθρωπο αυτή η πεποίθηση, η σιγουριά για πράγματα που ελπίζει. Για πράγματα που δεν τα βλέπεις αλλά που πρόκειται να έλθουν, και είσαι σίγουρος γι’ αυτό.

Το οξυγόνο δεν το βλέπουμε, τα ακουστικά ή τα οπτικά κύματα δεν τα βλέπουμε και όμως γύρω μας ο χώρος μέσα στον οποίο βρισκόμαστε είναι γεμάτος από αυτά. Για να τα δεις ή να τα ακούσεις, χρειάζεσαι τον κατάλληλο δέκτη που θα κάνει τη μετατροπή.

Ακριβώς το ίδιο πράγμα κάνει και η πίστη στον άνθρωπο. Ο Θεός έχει κρύψει τον Εαυτό Του από τον άνθρωπο που ζει με το φυσικό νου και βλέπει με το φυσικό μάτι χρησιμοποιώντας τις 5 αισθήσεις του, και αφήνει τα ποιήματά Του να μιλάνε γι’ Αυτόν, αφήνει το λόγο Του να μιλάει γι’ Αυτόν, αφήνει τα παιδιά Του να μιλάνε γι’ Αυτόν.

Γιατί; Αν ο Θεός φανέρωνε τον Εαυτό Του, αν κάθε φορά που θα σήκωνες τα μάτια σου προς τον ουρανό μπορούσες να δεις το θρόνο του Θεού με όλα τα χρώματα και τις ανταύγειες που μας λέει ο λόγος Του, να έβλεπες τους αγγέλους, να άκουγες ύμνους και ψαλμωδίες και να πλημμύριζε η γη με τη χαρά και την ευλογία του Θεού, δεν θα είχες πρόβλημα να αναρωτηθείς: Άραγε, υπάρχει ο Θεός;

Δεν θα χρειαζόταν να πιστέψεις γιατί θα ήταν κάτι δεδομένο και μόνιμο φαινόμενο.

Ο Θεός όμως διάλεξε ένα πιο μεγαλειώδη τρόπο να έρθει σε επαφή με τον άνθρωπο. Είναι ο δρόμος της πίστης. Κάθε επαφή που έχει ο άνθρωπος με το Θεό, στηρίζεται πάντα στη λεπτή κλωστή της πίστης. Ο δρόμος της πίστης είναι αόρατος και όταν κανείς σε βλέπει να περπατάς εκεί πάνω, επειδή δεν βλέπει που πατάς δεν μπορεί να καταλάβει.

Ο Θεός το έκανε έτσι ώστε αυτοί που Τον θέλουν, να Τον ζητήσουν πραγματικά και κάθε μέρα να ανανεώνουν την καρδιά τους, το θέλω τους και να εξαρτώνται κάθε μέρα απ’ Αυτόν.

Ο Θεός θέλει να μάθουμε να εξαρτώμεθα απ’ Αυτόν κάθε μέρα, και αυτό απαιτεί και διεγείρει την πίστη. Όταν ο χριστιανός μάθει να εξαρτάται κάθε μέρα από το Θεό, τότε η πίστη του γίνεται ενεργητική.