Α’ Σαμ.ιζ:1-10
Συνήθροισαν δε οι
Φιλισταίοι τα στρατεύματα αυτών διά πόλεμον και ήσαν συνηθροισμένοι εν Σοκχώ,
ήτις είναι του Ιούδα, και εστρατοπέδευσαν μεταξύ Σοκχώ και Αζηκά, εν
Εφές-δαμμείμ. Ο δε Σαούλ και οι άνδρες Ισραήλ συνηθροίσθησαν, και
εστρατοπέδευσαν εν τη κοιλάδι Ηλά, και παρετάχθησαν εις μάχην εναντίον των
Φιλισταίων. Και οι μεν Φιλισταίοι ίσταντο επί του όρους εντεύθεν, ο δε Ισραήλ
ίστατο επί του όρους εκείθεν· η δε κοιλάς ήτο μεταξύ αυτών. Και εξήλθεν ανήρ προμαχητής
εκ του στρατοπέδου των Φιλισταίων ονομαζόμενος Γολιάθ, εκ της Γαθ, ύψους εξ
πηχών και σπιθαμής·
είχε δε περικεφαλαίαν χαλκίνην επί της κεφαλής αυτού και
ήτο ενδεδυμένος θώρακα αλυσιδωτόν· και το βάρος του θώρακος ήτο πέντε χιλιάδες
σίκλων χαλκού· και κνημίδας χαλκίνας επί των σκελών αυτού και ασπίδα χαλκίνην
μεταξύ των ώμων αυτού. Και το κοντάριον του δόρατος αυτού ήτο ως αντίον
υφαντού· και η λόγχη του δόρατος αυτού εζύγιζεν εξακοσίους σίκλους σιδήρου· εις
δε κρατών τον θυρεόν προεπορεύετο αυτού. Και σταθείς εβόησε προς τας παρατάξεις
του Ισραήλ και είπε προς αυτούς, Διά τι εξέρχεσθε να παραταχθήτε εις μάχην; δεν
είμαι εγώ ο Φιλισταίος, και σεις δούλοι του Σαούλ; εκλέξατε εις εαυτούς άνδρα,
και ας καταβή προς εμέ· εάν μεν δυνηθή να πολεμήση μετ' εμού και με θανατώση,
τότε ημείς θέλομεν είσθαι δούλοί σας· αλλ' εάν εγώ υπερισχύσω κατ' αυτού και
θανατώσω αυτόν, τότε σεις θέλετε είσθαι δούλοι ημών και θέλετε δουλεύει ημάς.
Και είπεν ο Φιλισταίος, Εγώ εξουθένησα τας παρατάξεις του Ισραήλ την ημέραν
ταύτην· δότε εις εμέ άνδρα, διά να μονομαχήσωμεν.
Αν και το Ισραήλ είχε πολλές φορές στο παρελθόν βρεθεί σε
πόλεμο με τους Φιλισταίους, αυτή φαίνονταν να είναι μια περίπτωση διαφορετική
από τις άλλες. Ο λόγος είναι ότι αντί μιας κανονικής μάχης, οι Φιλισταίοι
πρότειναν τον Γολιάθ, ένα βαριά οπλισμένο άντρα με ασυνήθιστες φυσικές
ικανότητες, ο οποίος απειλούσε το Ισραήλ, ζητώντας κάποιον για να πολεμήσει
μαζί του. Η αντίδραση του Ισραήλ στην πρόταση του δίνεται στο εδ.11:
Ότε ήκουσεν ο Σαούλ και
πας ο Ισραήλ εκείνους τους λόγους του Φιλισταίου, εξέστησαν και εφοβήθησαν
σφόδρα.
Για να δούμε πόσο μακριά ήταν αυτή η αντίδραση απ’ όσα ο Θεός
υπόσχονταν στο λόγο Του για παρόμοιες περιπτώσεις, δεν έχουμε παρά να την
συγκρίνουμε με το Λευιτ.κς:3, 7-8 και τον Ι. Ναυή κγ:9-11.
Λευιτ.κς:3, 7-8 Εάν
περιπατήτε εις τα προστάγματά μου και φυλάττητε τας εντολάς μου και εκτελήτε
αυτάς,......... θέλετε
διώξει τους εχθρούς σας και θέλουσι πέσει έμπροσθέν σας εν μαχαίρα· και πέντε
από σας θέλουσι διώξει εκατόν, και εκατόν από σας θέλουσι διώξει μυρίους· και
οι εχθροί σας θέλουσι πέσει έμπροσθέν σας εν μαχαίρα.
Ι. Ναυή κγ:9-11 Διότι
ο Κύριος εξεδίωξεν απ' έμπροσθέν σας έθνη μεγάλα και δυνατά· και ουδείς ηδυνήθη
έως της σήμερον να σταθή έμπροσθέν σας· εις από σας θέλει διώξει χιλίους· διότι
Κύριος ο Θεός σας, αυτός είναι ο πολεμήσας υπέρ υμών, καθώς υπεσχέθη προς εσάς.
Προσέχετε λοιπόν σφόδρα εις εαυτούς, να αγαπάτε Κύριον τον Θεόν σας.
Η υπόσχεση του Θεού ήταν ότι αν περπατούσαν μαζί Του, ένας
μόνο θα ήταν αρκετός για να διώξει χίλιους, και "εκατό ....θα διώξουν δέκα
χιλιάδες". Ωστόσο εδώ βλέπουμε το εντελώς αντίθετο: ένας Φιλισταίος έκανε
όλο το Ισραήλ να τρέμει! Αλλά ευτυχώς η ιστορία δεν τελειώνει εδώ:
Α΄Σαμ.ιζ:12, 16-23 Ήτο
δε Δαβίδ ο υιός εκείνου του Εφραθαίου εκ Βηθλεέμ Ιούδα, ονομαζομένου Ιεσσαί·
είχε δε οκτώ υιούς· και ο άνθρωπος εις τας ημέρας του Σαούλ είχε τάξιν γέροντος
μεταξύ των ανθρώπων........ Ο δε Φιλισταίος επλησίαζε πρωΐ και εσπέρας και
εστηλόνετο τεσσαράκοντα ημέρας. Και είπεν Ιεσσαί προς Δαβίδ τον υιόν αυτού,
Λάβε τώρα διά τους αδελφούς σου εν εφά εκ τούτου του πεφρυγανισμένου σίτου και
τους δέκα τούτους άρτους, και τρέξον εις το στρατόπεδον προς τους αδελφούς σου·
και τα δέκα ταύτα νωπά τυρία φέρε προς τον χιλίαρχον, και ιδέ αν υγιαίνωσιν οι
αδελφοί σου και λάβε σημείον παρ' αυτών. Ο δε Σαούλ και αυτοί και πάντες οι άνδρες
Ισραήλ ήσαν εν τη κοιλάδι Ηλά, μαχόμενοι μετά των Φιλισταίων. Και εξηγέρθη ο
Δαβίδ ενωρίς το πρωΐ· και αφήσας τα πρόβατα εις φύλακα, έλαβε και υπήγε, καθώς
προσέταξεν αυτόν ο Ιεσσαί· και ήλθεν εις το περιχαράκωμα, ενώ το στράτευμα
εξήρχετο εις παράταξιν· και ηλάλαξαν προς την μάχην· διότι παρετάχθησαν ο
Ισραήλ και οι Φιλισταίοι, στράτευμα κατά πρόσωπον στρατεύματος. Και ο Δαβίδ,
αφήσας επάνωθεν αυτού τα σκεύη εις την χείρα του σκευοφύλακος, έδραμε προς το
στράτευμα και ήλθε και ηρώτησε τους αδελφούς αυτού πως έχουσι. Και ενώ ωμίλει
μετ' αυτών, ιδού, ανέβαινεν ο προμαχητής, ο Φιλισταίος ο εκ της Γαθ, Γολιάθ το
όνομα, εκ των στρατευμάτων των Φιλισταίων, και ελάλησε κατά τους αυτούς λόγους·
και ήκουσεν ο Δαβίδ.
Ο Δαβίδ μόλις είχε πάει στο πεδίο της μάχης για να δει τα αδέρφια
του. Εκεί λοιπόν καθώς μιλούσε μαζί τους, είδε τον Γολιάθ να απειλεί ξανά τον
Ισραήλ. Τόσο ο Δαβίδ όσο και ο λαός άκουσαν αυτά που έλεγε ο Γολιάθ. Εντούτοις
δεν αντέδρασαν με τον ίδιο τρόπο:
Α’ Σαμ.ιζ:24 Πάντες
δε οι άνδρες Ισραήλ, ως είδον τον άνδρα, έφυγον από προσώπου αυτού και
εφοβήθησαν σφόδρα.
Όπως φαίνεται, ο λαός συνέχιζε να αντιδρά το ίδιο, όπως σαράντα
μέρες πιο πριν, δηλαδή με φόβο. Αυτό, ωστόσο δεν ίσχυε για τον Δαβίδ.
ιζ:25-26 Και
έλεγον οι άνδρες Ισραήλ, Είδετε τον άνδρα τούτον τον αναβαίνοντα; βεβαίως ανέβη
διά να εξουθενήση τον Ισραήλ· και όστις θανατώση αυτόν, τούτον θέλει πλουτίσει
ο βασιλεύς με πλούτη μεγάλα, και την θυγατέρα αυτού θέλει δώσει εις αυτόν, και
τον οίκον του πατρός αυτού θέλει κάμει ελεύθερον μεταξύ του Ισραήλ. Και είπεν ο
Δαβίδ προς τους άνδρας τους ισταμένους πλησίον αυτού, λέγων, Τι θέλει γείνει
εις τον άνδρα, όστις πατάξη τον Φιλισταίον τούτον και αφαιρέση το όνειδος από
του Ισραήλ; διότι τις είναι ο Φιλισταίος ούτος ο απερίτμητος, ώστε να εξουθενή
τα στρατεύματα του Θεού του ζώντος;
Τόσο ο Δαβίδ όσο και ο λαός άκουγαν και έβλεπαν τα ίδια
πράγματα. Εντούτοις, η στάση τους απέναντι σ’ αυτά ήταν διαμετρικά αντίθετη.
Έτσι ενώ ο λαός κοιτούσε το πρόβλημα και το αξιολογούσε με βάση ότι έβλεπε και
ότι άκουγε, ο Δαβίδ κοιτούσε το λόγο του Θεού και αξιολογούσε το πρόβλημα ΜΕ
ΒΑΣΗ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΟΓΟ. Ενώ λοιπόν ο λαός αναρωτιόνταν «ποιοι είμαστε εμείς μπροστά
στον Γολιάθ;», ο Δαβίδ αναρωτιόνταν «ποιος είναι ο Γολιάθ μπροστά στο Θεό;». Το
θέμα λοιπόν δεν είναι τόσο το τι βλέπουμε, αλλά πως αξιολογούμε αυτό που
βλέπουμε. Το αξιολογούμε με βάση τις πέντε μας αισθήσεις, τη φαινομενική
πραγματικότητα, όπως το Ισραήλ, ή με βάση το λόγο του Θεού, την αλήθεια, όπως ο
Δαβίδ;
Οι λέξεις του Δαβίδ έκαναν τόσο μεγάλη εντύπωση, που τις
ανάφεραν στον Σαούλ ο οποίος και κάλεσε να τον φωνάξουν:
Α’ Σαμ.ιζ:31-37 Και
ότε ηκούσθησαν οι λόγοι, τους οποίους ελάλησεν ο Δαβίδ, ανήγγειλαν προς τον
Σαούλ· και παρέλαβεν αυτόν. Και είπεν ο Δαβίδ προς τον Σαούλ, Μηδενός ανθρώπου
η καρδία ας μη ταπεινόνηται διά τούτον· ο δούλός σου θέλει υπάγει και πολεμήσει
μετά του Φιλισταίου τούτου. Και είπεν ο Σαούλ προς τον Δαβίδ, Δεν δύνασαι να
υπάγης εναντίον του Φιλισταίου τούτου διά να πολεμήσης μετ' αυτού· διότι συ
είσαι παιδίον, αυτός δε ανήρ πολεμιστής εκ νεότητος αυτού. Και είπεν ο Δαβίδ
προς τον Σαούλ, Ο δούλός σου έβοσκε τα πρόβατα του πατρός αυτού, και ήλθε λέων
και άρκτος και ήρπασε πρόβατον εκ του ποιμνίου· και εξήλθον κατόπιν αυτού και
επάταξα αυτόν και ηλευθέρωσα αυτό εκ του στόματος αυτού· και καθώς εσηκώθη
εναντίον μου, ήρπασα αυτόν από της σιαγόνος και επάταξα αυτόν και εθανάτωσα
αυτόν· επάταξεν ο δούλός σου και τον λέοντα και την άρκτον· και ο Φιλισταίος
ούτος ο απερίτμητος θέλει είσθαι ως εν εκ τούτων, επειδή εξουθένησε τα
στρατεύματα του Θεού του ζώντος. Και είπεν ο Δαβίδ, Ο Κύριος ο ελευθερώσας με
εκ χειρός του λέοντος και εκ χειρός της άρκτου, ούτος θέλει με ελευθερώσει εκ
χειρός του Φιλισταίου τούτου. Και είπεν ο Σαούλ προς τον Δαβίδ, Ύπαγε, και ο Κύριος
ας ήναι μετά σου.
Όπως είναι προφανές, όπως και μεταξύ λαού και Δαβίδ έτσι και
μεταξύ αυτού και του Σαούλ υπήρχε η ίδια διάσταση απόψεων. Έτσι για τον Σαούλ ο
Δαβίδ δεν μπορούσε να πολεμήσει με το Γολιάθ. Ο λόγος; Τα φυσικά γεγονότα: ο
Δαβίδ δεν ήταν παρά ένα απλό παιδί, ένας βοσκός. Πως λοιπόν θα μπορούσε ποτέ να
έχει τύχη ενάντια σ’ ένα τόσο δυνατό, έμπειρο και εξοπλισμένο πολεμιστή όπως ο
Γολιάθ;
Από την άλλη πλευρά, ο Δαβίδ όχι μόνο θεωρούσε ότι μπορούσε
να πολεμήσει με το Γολιάθ, αλλά ήταν και σίγουρος ότι θα τον νικούσε. Ο λόγος;
Η δύναμη του Θεού και οι υποσχέσεις του λόγου Του. Πως αλήθεια θα μπορούσε ποτέ
να έχει τύχη ο Γολιάθ μπροστά στη δύναμη του Θεού;
Τόσο ο Σαούλ λοιπόν όσο και ο Δαβίδ είχαν λόγους να πιστεύουν
τα όσα πίστευαν. Ο μεν πρώτος είχε φυσικούς λόγους, ο δε δεύτερος πνευματικούς
λόγους. Ο μεν πρώτος έβλεπε τα φυσικά δεδομένα (ύψος, όπλα, εμπειρία κτλ), ο δε
δεύτερος τα πνευματικά δεδομένα (υποσχέσεις του λόγου του Θεού). Ο μεν πρώτος
έτρεμε από τον φόβο του, ο δε δεύτερος ήταν γεμάτος παρρησία. Ποιος από τους
δυο τελικά διάλεξε να πιστέψει την σωστή πηγή πληροφόρησης, φαίνεται από τα
παρακάτω εδάφια.
Α’ Σαμ.ιζ:40-51 Και
έλαβε την ράβδον αυτού εν τη χειρί αυτού, και εξέλεξεν εις εαυτόν πέντε λίθους
ομαλούς εκ του χειμάρρου, και θέσας αυτούς εις το ποιμενικόν αυτού σακκίον και
θυλάκιον, την δε σφενδόνην αυτού εις την χείρα αυτού, επλησίαζε προς τον
Φιλισταίον. Ο δε Φιλισταίος ήρχετο προχωρών και επλησίαζε προς τον Δαβίδ· και ο
ανήρ ο ασπιδοφόρος έμπροσθεν αυτού. Και ότε περιέβλεψεν ο Φιλισταίος και είδε
τον Δαβίδ, κατεφρόνησεν αυτόν· διότι ήτο παιδίον και ξανθός και ώραίος την
όψιν. Και είπεν ο Φιλισταίος προς τον Δαβίδ, Κύων είμαι εγώ, ώστε έρχεσαι προς
εμέ με ράβδους; Και κατηράσθη ο Φιλισταίος τον Δαβίδ εις τους θεούς αυτού. Και
είπεν ο Φιλισταίος προς τον Δαβίδ, Ελθέ προς εμέ, και θέλω παραδώσει τας σάρκας
σου εις τα πετεινά του ουρανού και εις τα θηρία του αγρού. Και είπεν ο Δαβίδ
προς τον Φιλισταίον, Συ έρχεσαι εναντίον μου με ρομφαίαν και δόρυ και ασπίδα·
εγώ δε έρχομαι εναντίον σου εν τω ονόματι του Κυρίου των δυνάμεων, του Θεού των
στρατευμάτων του Ισραήλ, τα οποία συ εξουθένησας· την ημέραν ταύτην θέλει σε
παραδώσει ο Κύριος εις την χείρα μου· και θέλω σε πατάξει και αφαιρέσει από σου
την κεφαλήν σου· και θέλω παραδώσει τα πτώματα του στρατοπέδου των Φιλισταίων
την ημέραν ταύτην εις τα πετεινά του ουρανού, και εις τα θηρία της γής· διά να
γνωρίση πάσα η γη ότι είναι Θεός εις τον Ισραήλ· και θέλει γνωρίσει παν το πλήθος
τούτο ότι ο Κύριος δεν σώζει με ρομφαίαν και δόρυ· διότι του Κυρίου είναι η
μάχη, και αυτός θέλει σας παραδώσει εις την χείρα ημών. Και ότε εσηκώθη ο
Φιλισταίος και ήρχετο και επλησίαζεν εις συνάντησιν του Δαβίδ, ο Δαβίδ έσπευσε
και έδραμε προς μάχην εναντίον του Φιλισταίου. Και εκτείνας ο Δαβίδ την χείρα
αυτού εις το σακκίον, έλαβεν εκείθεν λίθον και εσφενδόνησε και εκτύπησε τον
Φιλισταίον κατά το μέτωπον αυτού, ώστε ο λίθος ενεπήχθη εις το μέτωπον αυτού·
και έπεσε κατά πρόσωπον εις την γην. και υπερίσχυσεν ο Δαβίδ κατά του
Φιλισταίου διά της σφενδόνης και διά του λίθου, και εκτύπησε τον Φιλισταίον και
εθανάτωσεν αυτόν. Αλλά δεν ήτο ρομφαία εν τη χειρί του Δαβίδ· όθεν ο Δαβίδ
έδραμε και σταθείς επί τον Φιλισταίον, έλαβε την ρομφαίαν αυτού και έσυρεν αυτήν
εκ της θήκης αυτής, και θανατώσας αυτόν, απέκοψε την κεφαλήν αυτού με αυτήν.
Ιδόντες δε οι Φιλισταίοι, ότι απέθανεν ο ισχυρός αυτών, έφυγον·
Ο Γολιάθ, ο Φιλισταίος που είχε κάνει όλο το Ισραήλ να τρέμει
για σαράντα ημέρες, νικήθηκε από ένα νεαρό αγόρι που το μόνο του φυσικό όπλο
ήταν ..... μια σφεντόνα και πέντε πέτρες. Εντούτοις, δεν ήταν τα φυσικά μέσα με
τα οποία ο Δαβίδ πήγαινε εναντίον του αντιπάλου του. Πραγματικά, όπως ο ίδιος
είπε προς τον Γολιάθ στο εδ.45: «ΣΥ έρχεσαι εναντίον μου με ρομφαία και δόρυ
και ασπίδα [φυσικά μέσα]. ΕΓΩ ΟΜΩΣ έρχομαι εναντίον σου στο όνομα ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ». Τι κι αν είχε ο Γολιάθ φυσικά μέσα; Τι κι αν ήταν δυνατός; Μήπως
οι δυνάμεις του ήταν μεγαλύτερες από τις δυνάμεις του Κυρίου ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ; Το
ερώτημα λοιπόν δεν είναι κατά πόσο έχουμε ή όχι φυσικά μέσα, φυσικές δυνάμεις
αλλά κατά πόσο ή όχι εμπιστευόμαστε ΤΟ Όπλο, ΤΗ Δύναμη, που λέγεται ΚΥΡΙΟΣ ΤΩΝ
ΔΥΝΑΜΕΩΝ. Το Όπλο είναι εκεί και μας περιμένει. Ήταν εκεί για το Ισραήλ όλες
τις ημέρες που τρέμανε από το φόβο τους. Εντούτοις αυτοί αντί να τον εμπιστευτούν
έψαχναν σωτηρία «με ρομφαία και δόρυ», με φυσικούς τρόπους, και αφού δεν την
βρήκαν τρομοκρατήθηκαν. Όπως οι Παρ.ιη:10
μας λένε:
Το όνομα του Κυρίου
είναι πύργος οχυρός· ο δίκαιος, καταφεύγων εις αυτόν, είναι εν ασφαλεία.
Το μόνο ισχυρό οχυρό μας είναι ο Κύριος. Μόνο πίσω Του υπάρχει
πραγματική ασφάλεια. Είτε οχυρωνόμαστε λοιπόν πίσω Του ελπίζοντας στον ΚΥΡΙΟ
ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ όπως ο Δαβίδ, είτε ψάχνουμε την ασφάλεια μας κάπου αλλού, σε
φυσικές δυνάμεις όπως ο Γολιάθ και ο Ισραήλ.
Ιερ.θ:23-24 Ούτω
λέγει Κύριος· Ας μη καυχάται ο σοφός εις την σοφίαν αυτού, και ας μη καυχάται ο
δυνατός εις την δύναμιν αυτού, ας μη καυχάται ο πλούσιος εις τον πλούτον αυτού·
αλλ' ο καυχώμενος ας καυχάται εις τούτο, ότι εννοεί και γνωρίζει εμέ, ότι εγώ
είμαι ο Κύριος, ο ποιών έλεος, κρίσιν και δικαιοσύνην επί της γής· επειδή εις
ταύτα ευαρεστούμαι, λέγει Κύριος.
