Οι
σκοτεινοί αιώνες
Α.
Ο διωγμός μετατρέπεται σε συμβιβασμό
Ο
Σατανάς δεν θα μπορούσε να είναι ικανοποιημένος βλέποντας το έργο της πρώτης
εκκλησίας. Όλες οι δυνάμεις της κόλασης συγκεντρώθηκαν ενάντια σ’ αυτή τη δυνατή
κίνηση που μεταμορφώνει τη ζωή των ανθρώπων και τους αρπάζει από το χωράφι του.
Πρώτα προσπάθησε να τους σταματήσει με τους διωγμούς, αλλά φαίνεται ότι το αίμα
των μαρτύρων έγινε σπόρος και φύτρωσαν περισσότεροι. Η απώλεια κάθε επίγειας
ευλογίας δεν μπορούσε να τους αναγκάσει να αποκηρύξουν την πίστη τους στο
Χριστό. Οι δοκιμασίες και οι διωγμοί δεν ήταν παρά βήματα που τους έφεραν πιο
κοντά στην ανάπαυση και την ανταμοιβή. Μάταιη ήταν η προσπάθεια του Σατανά να
καταστρέψει την εκκλησία με τη βία. Αλλά στη συνέχεια άρχισε να αλλάζει την τακτική
του. Κατεύθυνε τα σχέδιά του, με μεγαλύτερη επιτυχία, εναντίον της κυβέρνησης
του Θεού, φυτεύοντας τις ψευδοδιδασκαλίες του στη χριστιανική εκκλησία. Αν οι πιστοί
του Χριστού μπορούσαν να εξαπατηθούν και οδηγηθούν ώστε να λυπούν το Άγιο
Πνεύμα, στη συνέχεια η δύναμη και το σθένος τους θα χανόταν και θα γινόταν
εύκολη λεία. Ψευδοδιδασκαλίες άρχισαν να κυκλοφορούν μέσα στην εκκλησία.
Λέγεται
ότι από το 313 μ.Χ. ο μισός κόσμος ήταν χριστιανικός. Πολλοί έμεναν ακόμα
πιστοί στις διδασκαλίες των αποστόλων, αλλά διάφορες τελετουργίες του Νόμου
άρχισαν να μπαίνουν αργά - αργά στην εκκλησία, όπως και ανθρώπινες διδασκαλίες,
για τις οποίες ο Παύλος είχε προειδοποιήσει στην Κολ.β:8 και ο Ιησούς στο Ματθ.ιε:9,
και στη συνέχεια άρχισαν να βγαίνουν τα πράγματα «έξω» από την εκκλησία. Το σταύρωμα
με λάδι αντικατέστησε το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος, ο ραντισμός αντικατέστησε
την καταβύθιση στο νερό, υιοθετήθηκε ο νηπιοβαπτισμός και άρχισαν να βαπτίζουν
στους τίτλους του «Πατέρα, Υιού και Αγίου Πνεύματος». Στη συνέχεια σηκώθηκε
ένας άνθρωπος, ο Κωνσταντίνος, ο οποίος απέκτησε δύναμη και έγινε ισχυρός άντρας
στη Βρετανία και Γαλλία και, τέλος, αυτοκράτορας της Ρώμης. Παρατήρησε ότι η εκκλησία
ήταν πολύ μεγάλη για να την καταστρέψει. Έγινε ισχυρότερη, αντί να αποδυναμωθεί
από τους διωγμούς. Αποφάσισε μία νέα πολιτική, δεν θα επιτιθόταν στην εκκλησία αλλά
θα την προσέγγιζε ενεργώντας σαν φίλος. Μια μέρα είδε ένα όραμα ενός σταυρού με
τα λόγια: «Εν τούτω νίκα».
Αφότου έγινε αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας,
σταμάτησε όλους τους διωγμούς για τους Χριστιανούς. Η κατατρεγμένη εκκλησία έγινε
η αυτοκρατορική εκκλησία, ή καθολική εκκλησία. Τώρα ήταν δημοφιλές να είναι κάποιος
Χριστιανός. Ο Κωνσταντίνος ανάμιξε τον Παγανισμό, με τον Ιουδαϊσμό και το Χριστιανισμό,
ώστε να είναι εύκολο να μπει κανείς στην εκκλησία. Δεδομένου ότι οι περισσότερες
εκκλησίες είχαν απομακρυνθεί από τις αποστολικές αλήθειες, ήταν εύκολο να μπει κάποιος
μέσα στην εκκλησία, κι έτσι χιλιάδες και χιλιάδες αλλόθρησκοι, εντάχθηκαν στη εκκλησία
κατ’ όνομα μόνο! Ένα ισχυρό ρεύμα διαφθοράς έκχέεται μέσα στην εκκλησία.
Από
τη Σύνοδο της Νικαίας, η εκκλησία μπαίνει τελικά στους «Σκοτεινούς Αιώνες», μια
περίοδο 1.200 χρόνων που έγινε τόσο διεφθαρμένη, που η αλήθεια ήταν κρυμμένη από αυτούς. Όλοι έπρεπε να πιστέψουν στην τριάδα, διαφορετικά τους σημείωναν
σαν αιρετικούς. Η εκκλησία έγινε «κρατική» υποστηριζόμενη και ελεγχόμενη από
την αυτοκρατορία. Με δική της πρωτοβουλία πήρε το όνομα «Καθολική». Αργότερα η
εκκλησία χωρίστηκε και η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε από τη Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη.
Έτσι διαμορφώθηκε η Ελληνική ορθόδοξη εκκλησία και η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία. Πάπες,
Πατριάρχες, μοναστήρια, λατρεία των ειδώλων, η λατρεία της Παρθένου Μαρίας, καθαρτήριο,
μετουσίωσή, εξομολογητήρια και συγχωροχάρτια όλα ξεκίνησαν από το 325 μ.Χ. μέχρι
το 1517 μ.Χ. Η αποστάτιδα εκκλησίας συνέχισε έτσι έως ότου μια μικρή ακτίνα φωτός
άρχισε να λάμπει το 1517.
