αλείψαντες αυτόν με έλαιον
Ιακ.ε:14 Ασθενεί τις μεταξύ σας; ας προσκαλέση τους
πρεσβυτέρους της εκκλησίας, και ας προσευχηθώσιν επ' αυτόν, αλείψαντες αυτόν με
έλαιον εν τω ονόματι του Κυρίου.
Οι πρεσβύτεροι, πρέπει
να αλείψουν με λάδι τον άρρωστο.
Λένε κάποιοι σύγχρονοι
σχολιαστές ότι αυτό το εδάφιο μιλάει για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Στην
αρχαιότητα, οι ιατρικές τεχνικές ήταν περιορισμένες, και οι άνθρωποι έχυναν
λάδι σε έλκη ή πληγές.
Αλλά αν αυτό είναι το νόημα του Ιάκ.ε, γιατί πρέπει οι
πρεσβύτεροι να ενεργούν σαν γιατροί, και γιατί πρέπει να χρησιμοποιούν λάδι για
κάθε ασθένεια από πονοκέφαλο μέχρι καρκίνο; Παντού στη Γραφή, οι άνθρωποι του
Θεού χρησιμοποιούσαν το λάδι σαν συμβολικό χρίσμα, και αυτή η έννοια είναι
προφανής εδώ.
Μπορούμε να βρούμε ένα
καλό παράδειγμα στο Μάρκ.ς. Εκεί, ο Ιησούς απέστειλε τους δώδεκα μαθητές να
κηρύξουν το Ευαγγέλιο. Δεν τους έστειλε σαν γιατρούς, αλλά τους έδωσε δύναμη να
εκβάλουν δαιμόνια και να θεραπεύουν τους αρρώστους. Μάρκ.ς:13: «και εξέβαλλον πολλά δαιμόνια και ήλειφον
πολλούς αρρώστους με έλαιον και εθεράπευον».
Σε πολλές περιπτώσεις,
σε ολόκληρη την Αγία Γραφή, το λάδι είναι σύμβολο του Αγίου Πνεύματος. Στην
Παλαιά Διαθήκη, οι προφήτες, οι ιερείς, και οι βασιλιάδες χριόταν με λάδι σαν
σύμβολο του χρίσματος του Θεού σ’ αυτούς, για την κλήση που τους είχε δοθεί.
Η Καινή Διαθήκη
αναφέρεται σ’ αυτό το συμβολισμό: «Και
σεις έχετε χρίσμα από του Αγίου και γνωρίζετε πάντα..... Και το χρίσμα, το οποίον
υμείς ελάβετε απ' αυτού, εν υμίν μένει, και δεν έχετε χρείαν να σας διδάσκη
τις· αλλά καθώς σας διδάσκει το αυτό χρίσμα περί πάντων, ούτω και αληθές είναι
και δεν είναι ψεύδος· και καθώς σας εδίδαξε, θέλετε μένει εν αυτώ» (Α’
Ιωάν.β:20, 27).
Έχουμε ένα «χρίσμα» στη
ζωή μας. Η λέξη «χρίσμα» αναφέρεται κυριολεκτικά στο λάδι που χύνεται πάνω σε
κάποιον, αλλά εδώ μιλάει για το Άγιο Πνεύμα που έχει εκχυθεί πάνω μας.
Το άλειμμα με λάδι δεν
είναι απολύτως απαραίτητο για τη θεραπεία, στην πραγματικότητα, η πλειονότητα
των Βιβλικών αφηγήσεων θεραπείας δεν το αναφέρουν. Όμως, όταν οι πρεσβύτεροι
μαζεύονται για να προσευχηθούν για ένα άρρωστο πιστό, η χρήση ελαίου συνιστάται.
Αυτό θυμίζει σε όλους ότι η θεραπεία δεν έρχεται από τους πρεσβύτερους, αλλά
από τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Το λάδι επίσης χρησιμεύει για να
επικεντρωθεί η πίστη του πάσχοντα. Το άγγιγμα του λαδιού του θυμίζει την
υπόσχεση του Θεού και του δίνει το δικαίωμα να πιστέψει στο άγγιγμα του Θεού.
Για όλους τους πιστούς
Κάποιοι σύγχρονοι
θεολόγοι υποστηρίζουν ότι οι μέρες των θαυμάτων έχουν τελειώσει και
συγκεκριμένα, ότι η θεία θεραπεία ήταν μόνο για τους αποστόλους να τη
διενεργούν.
Όταν έρχονται αντιμέτωποι με τα Βιβλικά παραδείγματα για το
αντίθετο, μερικές φορές τροποποιούν τη θεωρία τους να εννοεί ότι μόνο οι
απόστολοι και εκείνοι που χειροτονήθηκαν από αυτούς μπορούσαν να προσευχηθούν
για θεία θεραπεία. Αλλά οι βιβλικές αναφορές που είδαμε σ’ αυτό και το
προηγούμενο κεφάλαιο δεν δηλώνουν τέτοιους περιορισμούς, αντίθετα, διακηρύσσουν
την υπόσχεση της θεραπείας για όλους τους πιστούς.
Ας δούμε μερικές περιπτώσεις
στο βιβλίο των Πράξεων, όπου άνθρωποι που δεν ήταν απόστολοι ή προφήτες, ωστόσο
χρησιμοποιήθηκαν δυναμικά από το Θεό σε διάφορα θαύματα.
Πράξ.ς:8 Ο δε Στέφανος, πλήρης πίστεως και δυνάμεως,
έκαμνε τέρατα και σημεία μεγάλα εν τω λαώ. Ο Στέφανος δεν ήταν ένας από
τους δώδεκα αποστόλους, αλλά ένας από τους επτά διακόνους που επελέγησαν να
χειριστούν τη διανομή τροφίμων.
Πράξ.η:6-7 Και οι όχλοι προσείχον ομοθυμαδόν εις τα
λεγόμενα υπό του Φιλίππου, ακούοντες και βλέποντες τα θαύματα, τα οποία έκαμνε.
Διότι εκ πολλών εχόντων πνεύματα ακάθαρτα εξήρχοντο αυτά φωνάζοντα μετά μεγάλης
φωνής, και πολλοί παραλυτικοί και χωλοί εθεραπεύθησαν.
Αυτός ο άνθρωπος δεν
ήταν ο απόστολος Φίλιππος, αλλά, όπως ο Στέφανος, ήταν ένας από τους επτά
διακόνους. Αργότερα, η Αγία Γραφή μιλάει γι’ αυτόν σαν Ευαγγελιστή (Πράξ.κα:8).
Πράξ.θ:17-18 Υπήγε δε ο Ανανίας και εισήλθεν εις την
οικίαν, και επιθέσας επ' αυτόν τας χείρας είπε· Σαούλ αδελφέ, ο Κύριος με
απέστειλεν, ο Ιησούς όστις εφάνη εις σε εν τη οδώ καθ' ην ήρχου, διά να αναβλέψης
και να πλησθής Πνεύματος Αγίου. Και ευθύς έπεσον από των οφθαλμών αυτού ως
λέπη, και ανέβλεψεν ευθύς, και σηκωθείς εβαπτίσθη.
Ο Ανανίας ήταν ένας
πιστός, ίσως πρεσβύτερος, στη Δαμασκό. Δεν ήταν απόστολος, και δεν υπάρχει
καμία ένδειξη ότι ποτέ χειροτονήθηκε από κάποιο απόστολο.
Αυτά τα παραδείγματα να
μας ενθαρρύνουν να πιστεύουμε ότι ο Θεός μπορεί και θέλει να έχουμε τις ίδιες
εκδηλώσεις σήμερα. Το κλειδί για να θεραπευτούμε δεν είναι η ταυτότητα εκείνου
που προσεύχεται, αλλά είναι η πίστη στον Ιησού Χριστό.
