Η σώζουσα
πίστη δεν είναι μια προσωρινή κατάσταση, αλλά μια συνεχής σχέση με τον Ιησού
Χριστό. Δεν σωζόμαστε με την πίστη που έχει να κάνει με μια χρονική στιγμή
μόνο. Μάλλον «Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ
πίστεως» (Ρωμ.α:17 Γαλ.γ:11 Αβακ.β:4). Στους Κολ.β:6 λέει: «Καθώς λοιπόν παρελάβετε τον Χριστόν Ιησούν
τον Κύριον, εν αυτώ περιπατείτε». Όπως Τον δεχτήκαμε με πίστη, έτσι πρέπει
να συνεχίσουμε να εξασκούμε πίστη σ’ Αυτόν.
Η Γραφή συχνά
αναφέρεται στην πίστη σε ενεστώτα χρόνο προκειμένου να φανερώσει συνεχόμενη
πίστη. «Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον
κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πάς ο πιστεύων
εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον».
Η σωτηρία δεν είναι απλά μια εμπειρία
του παρελθόντος, είναι καθημερινή σχέση που έχει να κάνει με το παρόν που θα
μας οδηγήσει στην αιώνια σωτηρία. Πρέπει να ζούμε καθημερινά δια πίστεως για να
σωθούμε στο τέλος. Είναι πολύ πιο εύκολο να δούμε τη στενή σχέση ανάμεσα στην
πίστη και τα έργα, όταν καταλάβουμε αυτό το γεγονός. Η πίστη είναι προοδευτική
και μας οδηγεί όλο και πιο πολύ μέσα στο θέλημα του Θεού.
