Κάποτε, κάποιος, στέκεται μπροστά σ’ έναν πολύ απότομο και
βαθύ γκρεμό. Μιλώντας με κάποιον από την περιοχή, του λέει: «Αυτός ο γκρεμός είναι
πολύ επικίνδυνος. Πώς και δεν έχουν βάλει εδώ μια προειδοποιητική πινακίδα; Και
ο άνθρωπος του απαντά: «Έχετε δίκιο. Όντως είναι πολύ επικίνδυνος γκρεμός και
όντως είχαν βάλει μια προειδοποιητική πινακίδα για δύο χρόνια. Κανένας όμως δεν
είχε πέσει, κι έτσι την αφαίρεσαν!»
Μπορεί αυτή η ιστορία να μας κάνει να χαμογελάμε αλλά
πιστεύω μας δίνει μια πολύ καθαρή εικόνα για τα πνευματικά. Ο Θεός, γνωρίζοντας
τους κινδύνους που υπάρχουν σ’ αυτόν τον πεσμένο κόσμο, μας έχει δώσει τις
δικές Του προειδοποιήσεις μέσα στο λόγο Του, την Αγία Γραφή. Ο Διάβολος όμως έχει καταφέρει με πολλή
πανουργία να αφαιρέσει όλες τις πινακίδες αφού, όπως μας λέει η Γραφή, σκοπός
του είναι «να κλέψει και σκοτώσει και
απολέσει» (Ιωάν.ι:10). Ο άρχοντας του κόσμου αυτού, δεν αφήνει καμιά
ευκαιρία να πάει χαμένη.
«Μετά πάσης φυλάξεως
φύλαττε την καρδίαν σου· διότι εκ ταύτης προέρχονται οι εκβάσεις της ζωής»
(Παρ.δ:23).
Κάθε φορά που υπάρχει κάποια προειδοποίηση στο λόγο του
Θεού, καλά θα κάνουμε να δίνουμε προσοχή.
Ο Θεός γνωρίζει την πλάση μας, πόσο αδύναμοι είμαστε και ευάλωτοι στις
παγίδες του εχθρού της ψυχής μας. Μας
προειδοποιεί, λοιπόν, για το καλό μας.
Και είναι δική μας η ευθύνη να φυλάξουμε την καρδιά μας. Ο προφήτης Ιερεμίας μας λέει ότι «η καρδιά είναι απατηλή υπέρ πάντα, και
σφόδρα διεφθαρμένη»! (Ιερ.ιζ:9). Η καρδιά μας μπορεί πολύ εύκολα να πλανηθεί
αν δεν προσέξουμε, αν δεν αγρυπνήσουμε!
Η Πλεονεξία
Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός μας προειδοποίησε: «Προσέχετε και φυλάττεσθε από της πλεονεξίας·
διότι εάν τις έχη περισσά, η ζωή αυτού δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων αυτού»
(Λουκ.ιβ:15). Ο απ. Παύλος πάλι,
ξεσκεπάζει το αληθινό πρόσωπο της πλεονεξίας όταν γράφει στους Κολ.γ:5 «Νεκρώσατε λοιπόν τα μέλη σας τα επί της γης … και την πλεονεξίαν, ήτις
είναι ειδωλολατρία»! Γιατί όμως ο λόγος του Θεού μας προειδοποιεί τόσο
έντονα για την πλεονεξία; Γιατί να
φυλαγόμαστε απ’ αυτήν; Μήπως υπάρχει
περίπτωση εμείς οι πιστοί να πέσουμε θύματά της;
Ξαναλέω: ο Θεός γνωρίζει την πλάση μας. Ο Εκκλησιαστής περιγράφει πολύ γλαφυρά την
ανθρώπινη φύση: «Ο οφθαλμός δεν χορταίνει
βλέπων, και το ωτίον δεν γεμίζει ακούων» (Εκκλ.α:8). Βομβαρδιζόμαστε
συνεχώς τις μέρες αυτές από διαφημίσεις.
Πάμε κάτω στα καταστήματα για βόλτα και το μάτι μας δεν χορταίνει να
βλέπει. Προσωπικά πιστεύω ότι η πιο
δύσκολη από τις 10 εντολές είναι η τελευταία: «Ού επιθυμήσεις»!
Τι σημαίνει «πλεονεξία»;
Η λέξη είναι σύνθετη, από το «πλέον» και το «έχω», δηλ. έχω περισσότερα
από αυτά που χρειάζομαι πραγματικά. Τι
λέτε, μας αφορά αυτή η λέξη; Ας είμαστε
ειλικρινείς με τους εαυτούς μας. Ποιος
από μας αν είχε την ευκαιρία να έχει περισσότερα θα έλεγε «όχι»;
Ας υποθέσουμε ότι έχεις μια καλή δουλειά μ’
έναν καλό μισθό (πράγμα σπάνιο βέβαια στις μέρες μας!) που σου καλύπτει όλες
σου τις ανάγκες και με το παραπάνω. Ο
διευθυντής σου, σού δίνει μια μεγάλη αύξηση στο μισθό. Ποιος από μας θα έλεγε: «Ευχαριστώ αλλά ο
μισθός που μου δίνετε είναι υπεραρκετός για μένα. Δεν χρειάζομαι την αύξηση. Ή αν επιμένετε, δώστε μου τα μισά. Μπορώ να ζήσω και μ’ αυτά μια άνετη
ζωή». Ποιος από μας, αλήθεια, θα έλεγε
κάτι τέτοιο; Άστε που θα χαλούσε η φήμη
του και θα ετίθετο υπό αμφισβήτηση η ψυχική του υγεία! Κανείς δε λέει όχι στα περισσότερα. Αυτή είναι η φύση μας. Και όμως, ο Χριστός τόσο ξεκάθαρα μας το έχει
πει: «εάν τις έχει περισσά, η ζωή αυτού δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων
αυτού.»
Διάβασα στο διαδίκτυο: «Μέσα από
μελέτες διαπιστώνουμε ότι η ψυχαναγκαστική μανία των αγορών οφείλεται σε πλήθος
ψυχολογικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο σημερινός άνθρωπος… Έρευνες
δείχνουν ότι άτομα που προσανατολίζονται προς υλικές αξίες, όπως τα χρήματα και
τα υλικά αγαθά, η εικόνα τους και η κοινωνική τους θέση αναφέρουν μειωμένη
ψυχική ευδαιμονία.
Σε μια τόσο υλιστική εποχή όπως τη δική μας σήμερα, ο απ.
Παύλος βάζει μπροστά μας μια μεγάλη πρόκληση: «Μέγας δε πλουτισμός είναι η ευσέβεια μετά αυταρκείας… Έχοντες δε,
διατροφάς και σκεπάσματα, ας αρκώμεθα εις ταύτα» (Α’ Τιμ.ς:6,8). Τι λέτε; Έχουμε να φάμε και να σκεπαστούμε; Ο Παύλος μας λέει ν’ αρκούμαστε σ’ αυτά.
Αγαπητέ αναγνώστη, καθώς κάνεις τη βόλτα σου στα καταστήματα, και καθώς τα
μάτια σου δεν χορταίνουν να βλέπουν και η καρδιά σου να επιθυμεί, ρώτα τον
εαυτό σου: «Το χρειάζομαι ή απλά το θέλω;»
Η Λαιμαργία
Όλες οι καλά μελετημένες διαφημίσεις εστιάζουν στις
ανθρώπινες αισθήσεις. Μια απ’ αυτές
είναι και η γεύση. Το φαγητό είναι
ευλογία από το Θεό και ο ψαλμωδός μας λέει ότι «ο άρτος στηρίζει την καρδιά του ανθρώπου» (Ψαλ.ρδ:15). Ο Παύλος από την
άλλη, μας προειδοποιεί ότι αν δεν προσέξουμε μπορεί η κοιλιά μας να γίνει ο
Θεός μας (Φιλιπ.γ:19)!
Λίγα λέγονται για τη λαιμαργία και σπάνια την αναφέρουμε,
ίσως επειδή λίγο-πολύ όλοι μας είμαστε ένοχοι σ’ αυτόν τον τομέα, που ο Θεός
δεν ντρέπεται να ονομάσει στο λόγο Του σαν «αμαρτία». Η λαιμαργία, ξέρετε, ήταν μια από τις
τέσσερις αμαρτίες για τις οποίες ο Θεός κατέστρεψε με φωτιά τα Σόδομα και τα
Γόμορρα. Διαβάζουμε στον προφήτη Ιεζ.ις:49 «Ιδού, αύτη ήτο η ανομία της αδελφής σου Σοδόμων… πλησμονή άρτου».
Οι διαφημίσεις παντού προσπαθούν να μας πείσουν ότι
Χριστούγεννα ίσον με ένα βαρυφορτωμένο μακρύ τραπέζι με πληθώρα λαχταριστών
εδεσμάτων, ενώ κάπου στο βάθος υπάρχει ένα άλλο τραπέζι γεμάτο με κάθε λογής
Χριστουγεννιάτικα γλυκά που πρέπει οπωσδήποτε να καταναλωθούν! Ενώ τα νοσοκομεία δεν προλαβαίνουν να
εξυπηρετούν ασθενείς που χρειάζονται επειγόντως πλύση στομάχου λόγω της πολυφαγίας.
Ίσως δεν μπορείς να πεις όχι στην πρόσκληση, σκέφτηκες όμως
ποτέ ότι μπορείς να πεις όχι στην ποσότητα;
Ο καθένας από μας είναι υπόλογος στο Θεό για το πώς μεταχειρίζεται το
Ναό του Αγίου Πνεύματος, που είναι το σώμα μας.
Ο μιμητισμός του
κοσμικού φρονήματος
Αν νομίζουμε ότι ο μιμητισμός είναι ένα φαινόμενο της εποχής
μας, κάνουμε μεγάλο λάθος. Μέσα στην
Αγία Γραφή βλέπουμε την πρώτη εκδήλωση μιμητισμού του κοσμικού φρονήματος μόλις
στο πρώτο βιβλίο, τη Γέν.ιθ:30-31 «Ανέβη δε ο Λωτ από Σηγώρ και κατώκησεν εν τω
όρει, και μετ’ αυτού οι δύο θυγατέραι αυτού….
Και είπεν η πρεσβυτέρα προς την νεωτέραν ‘Ο πατήρ ημών είναι γέρων, και
άνθρωπος δεν είναι επί της γης δια να εισέλθη προς ημάς κατά την συνήθειαν
πάσης της γης. Ελθέ, ας ποτίσωμεν τον
πατέρα ημών οίνον, και ας κοιμηθώμεν μετ’ αυτού, και ας αναστήσωμεν σπέρμα εκ
του πατρός ημών».
Επίσης, ο λαός Ισραήλ ζήλεψε τους άλλους λαούς που είχαν
βασιλιά και ζήτησαν από τον Σαμουήλ να χρίσει ένα βασιλιά λέγοντας «Βασιλεύς θέλει είσθαι εφ’ ημάς, δια να ήμεθα
και ημείς ως πάντα τα έθνη» (Α’ Σαμ.η:20).
Είναι λυπηρό, ενώ ο Θεός ονόμασε αυτό το έθνος λαό Του, ο
λαός Ισραήλ προσπαθούσε πάντα να συμμορφώνεται και να μιμείται τις συνήθειες
των άλλων εθνών. Ο κίνδυνος υπάρχει
σήμερα και για την εκκλησία του Χριστού.
Ενώ ο Χριστός την αγίασε, την ξεχώρισε μέσα από τον κόσμο, δυστυχώς
πολλές φορές εμείς, τα παιδιά του Θεού, εξωτερικά δεν διαφέρουμε από τον
κόσμο. Γι’ αυτό ο Παύλος μας
προειδοποιεί στη Ρωμ.ιβ:2 «Και μη συμμορφώνεσθε με τον αιώνα τούτον,
αλλά μεταμορφώνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας».
Η τεμπελιά και η
πνευματική χαλάρωση
Λίγα έως καθόλου κηρύγματα ακούμε για την αμαρτία της
τεμπελιάς. Και όμως η Γραφή διακηρύττει
«Ο οκνηρός εις το έργον αυτού είναι βεβαίως
αδελφός του ασώτου» (Παρ.ιη:9). Η τεμπελιά ήταν άλλη μία από τις 4 αμαρτίες
για τις οποίες ο Θεός κατέστρεψε τα Σόδομα και τα Γόμορρα (Ιεζ.ις:49).
Όταν ο Θεός έπλασε τον Αδάμ, διαβάζουμε στη Γέν.β:15 «έθεσεν αυτόν εν τω παραδείσω της Εδέμ δια να εργάζεται αυτόν και να
φυλάττει αυτόν». Στην Καινή Διαθήκη ο Παύλος δίνει αυστηρές οδηγίες στους
Θεσσαλονικείς σχετικά με τους τεμπέληδες «Εάν
τις δεν θέλει να εργάζεται, μηδέ ας τρώγη.
Επειδή ακούομεν τινάς ότι περιπατούσι μεταξύ σας ατάκτως, μη εργαζόμενοι
μηδέν, αλλά περιεργαζόμενοι» (Β’ Θεσ.
γ:10-11).
Με το Θεό δεν υπάρχει αδράνεια. Ακόμα και στον ουρανό ο Κύριος υποσχέθηκε ότι
αν είμαστε πιστοί υπηρέτες Του εδώ στη γη, θα μας δώσει καθήκοντα και θέσεις
υπηρεσίας στη Βασιλεία Του. Ο ίδιος ο Χριστός
είπε «Ο Πατήρ μου εργάζεται έως τώρα, και
εγώ εργάζομαι» (Ιωάν.ε:17).
«Σπείρε τον σπόρον σου το πρωΐ, και την
εσπέραν ας μη ησυχάση η χειρ σου· διότι δεν εξεύρεις τι θέλει ευδοκιμήσει,
τούτο ή εκείνο, ή εάν και τα δύο ήναι επίσης αγαθά» (Εκκλ. ια:6).
Δεν είναι αποδεκτή η τεμπελιά ή η αδιαφορία. Η προσπάθεια
πρέπει να είναι συνεχής και η προκοπή να επιδιώκεται με όλες τις δυνάμεις μας.
Ίσως γίνουν λάθη, ίσως αποτύχουμε σε κάποια σημεία. Επειδή όμως κανείς δε
μπορεί να μας διαβεβαιώσει για το μέλλον, ας μη δίνουμε όλο τον εαυτό μας σε
ένα στόχο αποκλειστικά. Ας έχουμε εναλλακτικές λύσεις και τρόπους αποδέσμευσης.
Ο σοφός Εκκλησιαστής προτρέπει: «Πάντα όσα εύρη η χειρ σου να κάμη,
κάμε κατά την δύναμίν σου» (Εκκλ.θ:10). Δεν είναι κακό να εκμεταλλεύεται κάποιος τις ευκαιρίες
που βρίσκει μπροστά του, όμως αυτό να το κάνει ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΙΝ του. Αν
επεκταθείς πάνω από τις δυνάμεις σου, το βέβαιο είναι ότι θα καταβληθείς, θα
κουραστείς, θα αγχωθείς και θα "τσακιστείς".
Οι φρόνιμοι άνθρωποι, που προσέχουν το λόγο του Θεού, χωρίς
αμφιβολία θα συναντήσουν κι εκείνοι προβλήματα παρόμοια με τους συνανθρώπους
τους. Επειδή όμως είχαν κάνει σωστές κινήσεις θα αντιμετωπίσουν τα προβλήματα
με λιγότερες δυσκολίες. Ενώ όσοι περιφρονούν συστηματικά τις θείες διδασκαλίες,
χωρίς άλλο θα θλιβούν όπως έγινε και στο παρελθόν.
Ανευθυνότητα
Σοβαρή αδυναμία της φυλής μας. Όχι ότι οι άλλες φυλές δεν
πάσχουν. Όταν κάποιος είναι υπεύθυνο άτομο, κουράζεται από τις ανευθυνότητες.
Όμως, τα υπεύθυνα άτομα σπανίζουν. Άνθρωποι που όταν αναλάβουν κάτι, θα το
τελειώσουν.
Πρέπει να εκλείψει από την εκκλησιαστική ζωή. Σαν πιστοί,
οφείλουμε να είμαστε υποδειγματικοί στις δουλειές μας και πολύ περισσότερο όταν
αφορά το έργο του Θεού.
«Προσέχετε λοιπόν πως
να περιπατήτε ακριβώς, μη ως άσοφοι, αλλ' ως σοφοί» (Εφες.ε:15)
Η προσοχή αυτή έχει να κάνει με την πνευματική, συζυγική,
επαγγελματική, οικονομική, κοινωνική, εκκλησιαστική ζωή.
Απαιτείται αυτοεξέταση, αυτοκριτική. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε
να εφαρμόσουμε την κατάλληλη θεραπεία μέσα από το λόγο του Θεού.
Η εκκλησία για να ανταποκρίνεται στο σκοπό της, πρέπει να
έχει φυσιολογική ζωή.
