Εβρι:14 Πώς αυτό
το εδάφιο καταστρέφει τον δοξασία της ορθόδοξης και καθολικής εκκλησίας! Τελειοποίησε
ΔΙΑΠΑΝΤΟΣ τους αγιαζομένους. Και θα ρωτήσει κανείς: δηλαδή είμαστε τέλειοι; Με
την έννοια που το λέει εδώ, ΝΑΙ.
Είσαι τέλειος ενώπιον του Κυρίου, δια της θυσίας, της χάρης
και του αίματος του Χριστού.
Αυτό σημαίνει ότι εφόσον έχουμε δεχτεί τον Κύριο, και εφόσον
η ζωή μας είναι ταυτισμένη μ’ Εκείνον και προχωράμε μαζί Του, ο Θεός παύει να
βλέπει εσένα και βλέπει Αυτόν που είναι μέσα σου. Στο δικαστήριο, ο δικαστής
δεν βλέπει εσένα αλλά τον δικηγόρο σου γιατί αυτός μιλάει για σένα.
Και αφού ο δικηγόρος είναι τέλειος και σε κάθε περίπτωση
έχει να δώσει αποστομωτικές απαντήσεις...
Από την άλλη μεριά όμως, σαν άνθρωποι, είμαστε ακόμη ατελείς
και βαδίζουμε προς την τελειότητα, γιατί λέει: «τέλειοι γίγνεσθε» που σημαίνει ότι η τελειοποίησή μας είναι
σταδιακή.
Α’ Ιωάν.α:8 Μιλάει σε πιστούς. Το πρόβλημα είναι να
ομολογήσεις την αμαρτία σου στο Θεό και αν είναι δυνατό και στους ανθρώπους που
έσφαλες. Θέλει ταπείνωση, αλλά αυτή την καρδιά την ευλογεί ο Θεός.
δια να μην
αμαρτήσετε: να μην βρίσκεσαι σε κατάσταση αμαρτίας.
ιλασμός: σκέπασμα
και αφού σκεπάζει ο Χριστός την αμαρτία μας, είμαστε αναμάρτητοι, τέλειοι.
Εβρ.ι:15-18 Ο
Θεός στην Π.Δ. έδωσε το Νόμο για να φανερώσει την αμαρτία. Όμως βλέπουμε την
καρδιά του Θεού, τι πραγματικά ήθελε ο Θεός. Διαβάζοντας προσεκτικά την Έξοδο,
βλέπουμε ότι ο Θεός ήθελε όλους τους Ισραηλίτες να είναι ιερείς, ώστε αυτοί
μετά να μεσιτεύσουν για τα έθνη. Αυτοί όμως, όταν είδαν το μεγαλείο του Θεού με
αστραπές και βροντές και με καπνό να κατεβαίνει, φοβήθηκαν, και τότε ο Θεός
είπε: Μια μόνο φυλή από σας θα κάνω ιερείς, και έκανε τους Λευίτες.
Στην Κ.Δ. ο Θεός εκπλήρωσε αυτό που ήθελε να κάνει τότε, και
λέει ότι σεις (οι πιστοί) είστε βασίλειο ιεράτευμα απέναντι μου, για να μεσιτεύσετε
στους άπιστους.
Έδωσε λοιπόν ο Θεός το Νόμο, φανέρωσε την καρδιά Του, αλλά λίγα
άτομα κατάλαβαν την καρδιά του Θεού. Ένας εδώ - ένας εκεί.
Τώρα όμως, στην Κ.Δ. αυτούς τους νόμους ο Θεός δεν τους
γράφει σε πέτρες, αλλά στις σάρκινες πλάκες της καρδιάς των πιστών.
Τώρα πια δεν μπορεί κανείς να υποκρίνεται, γιατί αν
υποκρίνεσαι, αν είσαι απειθής, ο Θεός σε αποκόβει. Και αν ο Θεός για απείθεια
και ανυπακοή απόκοψε εκείνη την γενιά μέσα στην έρημο, μη νομίζεις ότι θα
φεισθεί εσένα και εμένα.
Ο Θεός είναι Άγιος και θέλει να Του φερόμαστε άγια, είναι
Ευθύς και θέλει να του φερόμαστε με ευθύτητα, είναι Δίκαιος και θέλει να βγάζουμε
δικαιοσύνη μέσα από την καρδιά μας.
Όμως όταν μένουμε σε μια στάση απείθειας και υποκρισίας, μια
στάση που δεν ευαρεστεί το Θεό, το χέρι του Θεού θα μας κόψει.
Εβρ.δ:17 ο Θεός
μπορεί να ξεχνάει τα πάντα τέλεια. Και εφόσον ο Θεός δεν θυμάται τις αμαρτίες,
δεν υπάρχει ανάγκη για θυσία πλέον. Μπορεί τώρα κανείς να καταλάβει πόσο έξω
από το θέλημα του Θεού είναι ο κάθε κληρικός που πάει να «ποτίσει» την κοινωνία
σε κάποιο ετοιμοθάνατο για να του συγχωρεθούν οι αμαρτίες.
Εβρ.ι:19-25 Το
τελευταίο μέρος αυτού του κεφαλαίου είναι μια προτροπή για σταθερότητα που
μπορούμε να τη μελετήσουμε σε τρία μέρη:
1. Τα προνόμιά μας
μαζί με τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις μας (εδ.19-25)
Αφού ο Ιησούς, ο Αρχιερέας μας, κυβερνά τον οίκο του Θεού
και το καταπέτασμα του Ναού που συμβολίζει το σώμα Του πάνω στο σταυρό
σχίσθηκε, έχουμε το προνόμιο να μπαίνουμε μέσα στα Αγια των Αγίων, αυτή καθ’
αυτή την παρουσία του Θεού. Έχουμε αυτό το δικαίωμα, επειδή οι καρδιές μας
έχουν καθαριστεί με το αίμα του Χριστού κι επειδή έχουμε βαπτιστεί στο όνομα
του Ιησού. Δεν υπάρχει πλέον τόπος για αμφιβολίες και ερωτηματικά σχετικά με τη
σωτηρία μας γιατί ο Ιησούς είναι πιστός σε ό,τι λέει.
Ανταποκρινόμενοι σ’ αυτό, ας γίνουμε εύσπλαχνοι κι ευγενικοί
ο ένας προς τον άλλο. Ας μην αμελούμε τις συναθροίσεις της εκκλησίας. Ας
προτρέπουμε ο ένας τον άλλο, ιδιαίτερα τώρα που η παρουσία του Κυρίου είναι
τόσο κοντά. Είναι απαραίτητο ο κάθε Χριστιανός να έχει την εκκλησία που
παρακολουθεί και βοηθά.
παρρησία: θάρρος
- κάτι που δεν το είχε ο αρχιερέας ή οι διάφοροι ιερείς στην Π.Δ. Έμπαιναν με
φόβο και τρόμο μέσα στα Άγια των Αγίων γιατί πολλές φορές, πολλοί απ’ αυτούς
έπεφταν νεκροί μπροστά στην παρουσία του Θεού.
Τώρα όμως εμείς δεν έχουμε το αίμα των μόσχων και των τράγων
αλλά το πολύτιμο αίμα του Ιησού Χριστού, και αρχιερέα τον Ίδιο τον Κύριο.
Τα Άγια
είναι ο θρόνος του Θεού, αυτή καθαυτή η παρουσία του Θεού. Αυτά που ο Θεός
ήθελε να καταλάβουμε και να ξέρουμε τώρα, τα έβαλε σε σκιές και τύπους στην
Π.Δ.
Σήμερα, δεν υπάρχει καταπέτασμα, δεν υπάρχουν εμπόδια για
τους σημερινούς ιερείς - αγίους του Θεού - να μπαίνουν με θάρρος μέσα στο θρόνο
του Θεού, να γονατίζουν μπροστά Του και να ζητάνε τις ανάγκες τους.
εδ.20 έχομε τώρα
ένα καινούριο δρόμο δια του οποίου μπορούμε να πάμε στην παρουσία του Θεού,
μέσα από το καταπέτασμα.
Καταπέτασμα λευκό λινό που χώριζε το Ναό του Θεού στα
Άγια και στα Άγια των Αγίων. Συμβόλιζε το σώμα του Ιησού Χριστού το οποίο σκίστηκε
για μάς, και γι’ αυτό εμείς τώρα έχουμε την είσοδο ελεύθερη.
εδ.21 Αν Αυτός ο
ιερέας είναι μέγας, χρειαζόμαστε κι άλλον;
εδ.22 εν πληροφορία πίστεως σημαίνει ότι εφόσον ο πιστός ανοίγει την
καρδιά του στο Θεό και Τον δέχεται, ο Θεός τον βαπτίζει με το Πνεύμα Του το Άγιο,
το οποίο σε πληροφορεί ότι είσαι παιδί του Θεού. Αυτή είναι η πληροφορία της
πίστεως.
Μ’ αυτή λοιπόν την πληροφορία, ότι ο Θεός μας δέχεται, ότι
είμαστε παιδιά Του, ότι μας αγαπάει, ότι ο Χριστός πέθανε για μάς, και με καθαρή
την καρδιά από την πονηρή συνείδηση που μας δίδαξε ο κόσμος, πρέπει να Τον
πλησιάζουμε.
εδ.23 το
ύδωρ συμβολίζει εδώ το λόγο του Θεού, και δεν είναι οι λέξεις που μας
καθαρίζουν αλλά το Πνεύμα που υπάρχει μέσα στις λέξεις αυτές. Τα νοήματα που
μας γεμίζουν με πίστη και ευλογία.
το σώμα: το
σαρκικό σώμα μας δεν πλένεται, αλλά πλένεται όμως ο εσωτερικός άνθρωπος το
πνευματικό μας σώμα.
Οι Φαρισαίοι ενδιαφερόταν για την εξωτερική καθαριότητα του σώματος,
ενώ μέσα ήταν ακάθαρτοι. Αντίθετα, ο Θεός θέλει να καθαρίσει πρώτα εκεί που
είναι η μεγαλύτερη ανάγκη. Και όταν καθαριστεί ο εσωτερικός άνθρωπος, αυτή η
καθαριότητα αντανακλά και στον εξωτερικό. Ο οφθαλμός λέει είναι το παράθυρο της
ψυχής.
ασάλευτον:
έρχεται πολλές φορές ο διάβολος και προσπαθεί να μας σαλέψει από τη θέση που ο
Κύριος μας έχει στήσει (Δευτ.κς:17, Δευτ.λ:19, Ψαλμ.κε:12, ι:25, Πράξ.β:42,
Ιούδ.19, Παρ.ιη:1, Α΄Βας.ιη:21, Ρωμ.ιδ:12, Αποκ.γ:16).
