Ο Παύλος περιγράφει πόσο σοβαρό είναι ν’ αρνηθεί κανείς το
Σωτήρα εκ προθέσεως και θεληματικά, μετά την εμπειρία της σωτηρίας. Υπάρχουν
δύο ακραίες διδασκαλίες πάνω σ’ αυτό το εδάφιο, που είναι και οι δύο λάθος.
Κάποιοι διδάσκουν ότι κανείς αποστάτης δεν μπορεί ν’ αποκατασταθεί ξανά. Άλλοι
πάνε στο άλλο άκρο και λένε ότι αυτό το εδάφιο δεν αναφέρεται στους αποστάτες,
αλλά σ’ αυτούς που άκουσαν το ευαγγέλιο και απέρριψαν το Χριστό.
Οι αποστάτες μπορούν ν’ αποκατασταθούν. Υπάρχει όμως πολύ
σοβαρός κίνδυνος να μην μπορεί να γίνει αυτό, αν κάποιος εκ προθέσεως επιστρέψει
στον κόσμο. Αυτό το εδάφιο ασχολείται με αποστάτες που έχουν περιφρονήσει ό,τι
ο Θεός έκανε γι’ αυτούς. Δεν υπάρχει άλλη σωτηρία, αν κάποιος περιφρονήσει το
αίμα του Ιησού Χριστού και το έργο του Αγίου Πνεύματος, αυτόματα είναι αιώνια
χαμένος και θ’ αντιμετωπίσει το Θεό σαν
πύρ καταναλίσκον.
Εβρ.ι:26 Αν κάτι
που ξέρεις ότι είναι αμαρτία το κάνεις αδιάφορα, με τη θέληση σου. Άλλο είναι να
μάχεσαι για να ελευθερωθείς, να αμαρτάνεις αλλά την ίδια στιγμή να
καταλαβαίνεις τι έκανες, να μετανιώνεις και να ζητάς βοήθεια από το Θεό. Τότε
δεν υπάρχει άλλη θυσία (Αριθ.ιε:30).
Το σημείο που τονίζει η περικοπή αυτή είναι ότι για τον
ιλασμό της αμαρτίας έχει λάβει χώρα μία και μόνη θυσία. Ποτέ άλλοτε δεν
πρόκειται να γίνει και άλλη θυσία. Ότι αυτή η μοναδική θυσία είναι αρκετή και
έχει τη δύναμη του ιλασμού όλων των ανθρώπινων αμαρτιών. Το έργο συντελέστηκε
μια για πάντα. Ποτέ, μα ποτέ πια, δεν θα ξαναστείλει ο Θεός κάποιον για να πάθει
και να πεθάνει για την αμαρτία του ανθρώπου.
Ποτέ πια δεν θα γίνει άλλος Γολγοθάς. Ο άνθρωπος που δεν θα επωφεληθεί
από το έργο που έκανε ο Χριστός γι’ αυτόν πάνω στον σταυρό, μπορεί να είναι βέβαιος
ότι αποξενώνεται οριστικά από το Θεό, θα τραβήξει το δικό του δρόμο, και θα
εξακολουθήσει να φέρει το βάρος και τις συνέπειες της αμαρτίας του.
Εκτός αυτού θα αντικρίσει το Θεό έτσι που ο Ίδιος ο Θεός δεν
θέλει να Τον γνωρίσουν οι άνθρωποι. Αλλοίμονο να δούμε το Θεό σαν κριτή (ι:31).
Πρέπει να μάθουμε να αντιστεκόμαστε στο διάβολο, να μάθουμε
τη συνείδηση μας να μάχεται. Μπορούμε, κι αν δεν μπορούμε να ζητήσουμε ενίσχυση
απ’ τον Κύριο.
Ο Σατανάς όταν θέλει να σε βάλει να κάνεις κάτι θα στο φέρει
ότι είναι τόσο αθώο και άκακο, ή αν εσύ βλέπεις ότι είναι κακό θα προσπαθήσει
να σε πείσει ότι ο Θεός δεν είναι τόσο κακός και ότι θα σε συγχωρέσει. Έτσι,
σου βγάζει τον έλεγχο από μέσα σου. Μπορεί να σου πει, ότι ο Θεός καταλαβαίνει
κι ότι θα σε δικαιολογήσει. Όμως ο λόγος αντιπαραθέτει σ’ όλα αυτά: ...δεν απολείπεται παρά φοβερά τις απεκδοχή κρίσεως...
Αν αμαρτήσεις 2,3,4,10 φορές και ζητήσεις συχώρεση από το
Θεό, ο Θεός θα σε συγχωρέσει, αλλά χάνεις μισθό.
Γι’ αυτό πρέπει να προσέχουμε γιατί ο Σατανάς περιέρχεται
για να μας κλέψει το μισθό μας, αλλά κι αυτή την αιώνια ζωή.
Εβρ.ι:28 αν
κάποιος αθετούσε τα λόγια του Θεού μέσα απ’ το Μωυσή, με 2 ή 3 μάρτυρες τον
έστηναν στον τοίχο και τον λιθοβολούσαν μέχρι να πεθάνει.
Εβρ.ι:29 Θα είναι
πράγματι φοβερό το πως θα δουν το Θεό αυτοί που καταπατούν τη θυσία του Ιησού
Χριστού.
Όταν ο Θεός ήρθε στο όρος Σινά για να δώσει το Νόμο, ήταν
λέει γνόφος και σκότος και βροντές και αστραπές και σεισμός έτσι που ο λαός
φοβήθηκε και δεν ήθελε να πλησιάσει το όρος. Και τότε ο Θεός είχε έρθει να
δώσει έλεος. Μπορεί να καταλάβει κανείς τι θα γίνει όταν ο Θεός θα έρθει για να
κρίνει.
Ας προσέχουμε λοιπόν και πάντοτε να προσευχόμαστε και να μένουμε
απαλοί και ταπεινοί μπροστά στο Θεό και να παραδινόμαστε σ’ Εκείνον συνέχεια.
Αυτό είναι ύβρις του Πνεύματος: το να θεωρήσεις το αίμα της
διαθήκης κοινό, να αθετήσεις τη θυσία του Χριστού, τις επαγγελίες του Θεού και
κάθε τι αγαθό που ο Θεός σου έχει δώσει και το έχεις γευθεί. Τότε δεν μένει
τίποτε άλλο παρά κρίση.
Εβρ.ι:30 Δεν λέει
ΕΣΥ, αλλά ΕΓΩ. Άφησε το Θεό να είναι εκδικητής και κριτής. Βέβαια αν είναι κάτι
το οποίο μπορεί να λυθεί με ήσυχο πνεύμα και αγάπη, τότε δεν είναι κακό να
λύνεται ανάμεσά μας. Άλλο όμως είναι το να αποφασίζεις να πάρεις εσύ εκδίκηση
για κάτι που νομίζεις ότι δεν είναι σωστό, ή για κάτι που κάποιος σου έκανε.
3. Παρηγορία (εδ.32-38)
Λέει στους Εβραίους Χριστιανούς να θυμούνται τη θαυμαστή
μέρα που πίστεψαν. Υπέφεραν, έγιναν θέατρο, διώχτηκαν κι έτσι έγιναν κοινωνοί
όλων αυτών που περνάνε τις ίδιες καταστάσεις. Δέχτηκαν με χαρά την αρπαγή των
υπαρχόντων τους, ξέροντας ότι έχουν καλλίτερη περιουσία που τους περιμένει στον
ουρανό.
Ας μην αφήσουμε αυτή την όμορφη εμπιστοσύνη προς τον Κύριο.
Ας κρατήσουμε υπομονετικά μέχρι τέλους, κάνοντας πάντοτε το θέλημα του Θεού,
γιατί ο Κύριος δεν θ’ αργήσει να επιστρέψει!
Εβρ.ι:32 Όταν ο
άνθρωπος ανοίγει την καρδιά του και μπαίνει μέσα ο Θεός και τον ανακαινίζει,
αυτό βέβαια δεν αρέσει στο Σατανά και αρχίζει και διεγείρει τους πάντες εναντίον
του. Ο σκοπός του είναι να βγάλει το λόγο από την καρδιά του ανθρώπου, κάτι που
αν το καταφέρει, τον έχει στο χέρι.
Μιλάει τώρα σε πιστούς που είχαν προχωρήσει αρκετά χρόνια
στην πίστη και τους λέει να θυμηθούν εκείνες τις μέρες.
Εβρ.ι:33 Ίσως να
είναι στο πρόγραμμα του Θεού να υπομείνουμε θεατρινισμούς ονειδισμούς και
θλίψεις, αλλά αυτό σημαίνει ότι είσαι ένα υγιές παιδί του Θεού. Αν ονειδιζόμαστε,
καλό είναι να ακολουθούμε το παράδειγμα του Κυρίου που λοιδορούμενος δεν αντελοιδόρει (Α’ Πέτρ.γ:23). Μην αισθάνεσαι
αμηχανία αν αρχίσει ο κόσμος να σε κοροϊδεύει επειδή μιλάς το λόγο του Θεού,
αλλά αντιμετώπισε τον μ’ ένα χαμόγελο και αγάπη. Έχει δίκιο ο κόσμος, γιατί δεν
καταλαβαίνει. Έτσι ήταν ο καθένας μας πριν καταλάβει.
κοινωνοί των τα
τοιαύτα παθόντων το εξηγεί αυτό ο Παύλος στο παρακάτω εδάφιο (34). Έδειξαν
συμπάθεια στα δεσμά του, με το να φύγουν απ’ τον τόπο τους και να πάνε να τον δουν
στη Ρώμη που ήταν φυλακισμένος. (κλαίετε μετά
κλαιόντων Ρωμ.ιβ:15).
περιουσίαν εν
ουρανοίς Πόσο δεμένος είναι ο σαρκικός άνθρωπος με την ύλη!! Πόσο
μετράει για τον άνθρωπο το χρήμα, τα υπάρχοντα, η περιουσία!!! Τι θα γίνει αν
για το όνομα του Χριστού θα πρέπει να σου δημεύσουν την περιουσία; Αυτό γινόταν
όταν ο Καίσαρας της Ρώμης είχε βγάλει διάταγμα που έλεγε ότι όποιος παρέδιδε
ένα χριστιανό θα γινόταν κάτοχος της περιουσίας του. Και τους λέει ο Παύλος ότι
και αυτό το δέχτηκαν με χαρά.
Ξέρανε δια πίστεως ότι στον ουρανό έχουν πολύ περιουσία.
Που είναι οι περιουσίες όλων αυτών των ανθρώπων που έχουν
πεθάνει;
Που είναι όλα τα "ΜΟΥ" των ανθρώπων;
Ο Θεός πιστεύω ότι επίτηδες δεν θέλησε να υπάρχει στη γλώσσα
των Εβραίων το ΜΟΥ και το ΕΧΩ. Δεν λένε π.χ. ΕΧΩ αυτοκίνητο, η γυναίκα ΜΟΥ,
αλλά «υπάρχει σ’ εμένα αυτοκίνητο» και «υπάρχει σ’ εμένα γυναίκα». Το μόνο
"ΜΟΥ" που έχει ο άνθρωπος είναι ο Θεός ΜΟΥ. Γιατί δεν φεύγει αλλά
μένει εις τον αιώνα των αιώνων.
Εβρ.ι:35 Τους
λέει να μην αποθαρρυνθούν, γιατί υπάρχει περίπτωση να γίνει αυτό. Αν αφήσεις
τις βιοτικές μέριμνες, τις θλίψεις, τις σκοτούρες, τα παθήματα της ζωής να σε καταβάλουν,
μπορεί να χάσεις το θάρρος σου.
Εβρ.ι:36 Δεν
είναι σωστό να νομίζουμε ότι όλα έρχονται αμέσως. Έχουμε ανάγκη υπομονής για να
κάνουμε το θέλημα του Θεού.
Ας δούμε το λαό Ισραήλ. Ο Θεός τους υποσχέθηκε με τους
προφήτες, τον ερχομό του Ιησού Χριστού. Τους υποσχέθηκε μια βασιλεία από το
Νείλο ποταμό μέχρι τον Ευφράτη. Τους υποσχέθηκε ότι θα είναι ο περίβλεπτος λαός
Του που θα εξουσιάσει πάνω σ’ όλα τα έθνη (έγινε εν μέρει τον καιρό του Σολομώντα,
αλλά όχι έτσι όπως λέει ο λόγος και που θα γίνει στην χιλιετή βασιλεία).
Αυτοί που περίμεναν και δέχτηκαν το Χριστό, δέχτηκαν την
επαγγελία αυτή με υπομονή, ο Θεός φανερώθηκε στους ταπεινούς. Έτσι κι εμείς
σήμερα, θα αποκτήσουμε τις επαγγελίες του Θεού, με υπομονή. Η μεγαλύτερη
επαγγελία για μας σήμερα, είναι η αρπαγή.
Εβρ.ι:37-39
Ο Θεός δεν ευαρεστείται σ’ αυτόν που σύρεται εις τα οπίσω. Σ’
αυτόν που ενώ το πνεύμα του θέλει να κάνει το θέλημα του Θεού, η σάρκα δεν του
το επιτρέπει.
διότι έτι ολίγον καιρόν
ο Παύλος συγκρίνει εδώ τον καιρό που έχει περάσει από Αδάμ μέχρι τις μέρες του,
με τον καιρό που απομένει ακόμη, έχοντας υπ’ όψη του τις 7 χιλιετηρίδες που ο
Θεός έθεσε σαν χρόνο από Αδάμ μέχρι το τέλος. Και αν τότε ήταν λίγος καιρός,
πόσο λίγος είναι σήμερα!!
Ακόμη, μιλάει για λίγο καιρό στους ανθρώπους γιατί απ’ τη
στιγμή που θα άκουγαν τα λόγια αυτά μέχρι το θάνατο του καθενός, είναι λίγος
καιρός. Μετά το θάνατο σταματάει να μετράει ο χρόνος. Μετά το θάνατο, θα
βρεθείς ή στην παρουσία του Θεού, μέσα στον θρόνο, ή μπροστά στο Λευκό θρόνο
για κρίση.
Ότι κι αν συμβεί, έχουμε λίγο χρόνο, ο Κύριος έρχεται, γι’
αυτό ας σπουδάσουμε να βρεθούμε κοντά Του.
