Επιστολές (36)

 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ

ΜΕΡΟΣ V

 

 

Α. ΑΠΟΒΛΕΠΟΝΤΕΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥΝ

ιβ:1-4

Προτρεπόμαστε να τρέχουμε με υπομονή τον προκείμενο σ’ εμάς αγώνα χωρίς να βαρύνουμε. Οι ήρωες της πίστης που είδαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, τώρα περιγράφονται σαν ένα μεγάλο νέφος μαρτύρων.

Αυτοί οι μάρτυρες είναι τώρα θεατές σ’ ένα μεγάλο στάδιο και παρακολουθούν με μεγάλο ενδιαφέρον τον δικό μας αγώνα. Αυτοί έτρεξαν και νίκησαν και τώρα ενθαρρύνουν κι εμάς να κάνουμε το ίδιο.

Για να κερδίσουμε σ’ αυτό τον αγώνα, πρέπει ν’ αδειάσουμε τους εαυτούς μας απ’ οτιδήποτε περιττό και αμαρτωλό. Κάθε τι που μπορεί να εμποδίσει πρέπει ν’ απορριφθεί. Κάθε Χριστιανός έχει τα αδύνατά του σημεία και κάποιες αμαρτίες που τον πειράζουν, ενώ άλλες δεν τον ενοχλούν.

Σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει ν’ αναγνωρίσει αυτές τις αμαρτίες που τον ενοχλούν και του βάζουν τρικλοποδιές και να τις απορρίψει αμέσως.

Καθώς τρέχουμε τον αγώνα μας, τα μάτια μας δεν πρέπει να είναι στο πλήθος των θεατών αλλά μάλλον στον Ιησού. Αυτός είναι ο αρχηγός και ο τελειωτής της πίστης μας.

Αυτός ακόμα είναι το τέλειο παράδειγμά μας. Ο Ιησούς υπέμεινε το σταυρό και καταφρόνησε την αισχύνη. Εξαιτίας αυτής της στάσης Του, τώρα βρίσκεται στη θέση της δόξας και της δύναμης.

«Συλλογίσθητε», σημαίνει να συγκρίνουμε τους εαυτούς μας μ’ Αυτόν. Όταν συγκρίνεις τον εαυτό σου με τον Ιησού, δεν θα αποκάμεις γιατί δεν έχεις ακόμα αντισταθεί υποφέροντας μαρτύριο πολεμώντας κατά της αμαρτίας.

 

Β. Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

ιβ:5-11

Το γεγονός και μόνο ότι παιδευόμαστε είναι απόδειξη ότι είμαστε παιδιά του Θεού. Η παιδεία έχει την έννοια της μαθητείας και όχι της τιμωρίας. Αντιπαραβάλλεται ο κατά σάρκα πατέρας με τον ουράνιο Πατέρα σε σχέση με την ικανοποίηση και το συμφέρον. O σκοπός του Θεού είναι να γίνουμε μέτοχοι της αγιότητάς Του.

Η παιδεία τον καιρό που ενεργείται δεν είναι και τόσο ευχάριστη και γι’ αυτό πρέπει κανείς να την υπομένει. Αυτή την περίοδο της παιδείας προτρεπόμαστε να μην ξεχνάμε (εδ.5), να μην καταφρονούμε (εδ.5), να μην λιποψυχούμε (εδ.5), αλλά μάλλον να υπομένουμε (εδ.7) και να υποτασσόμαστε (εδ.9).

 

Γ. ΠΡΟΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΑΓΙΑΣΜΟ

ιβ:12-17

Στον αγώνα μας αυτό, τα παραλελυμένα γόνατα δεν ωφελούν, αντίθετα χρειάζεται να δυναμώσουμε και να τρέξουμε σε ευθεία. Κάθε Χριστιανός πρέπει να τρέξει την ευθεία οδό για να μην προσκόψει ούτε ο χωλός.

Στο εδάφιο 14 η λέξη «Ζητείτε» έχει την έννοια «επιδιώκετε». Πρέπει να επιδιώκουμε την ειρήνη και τον αγιασμό. Η ειρήνη έχει να κάνει με τους συνανθρώπους μας και ο αγιασμός έχει να κάνει με τον Θεό. Χωρίς αγιασμό δεν έχουμε ελπίδα να δούμε τον Θεό όταν επιστρέψει για να παραλάβει την εκκλησία Του. Ακόμα υπάρχει η προτροπή να παρατηρούμε και η προειδοποίηση να προσέχουμε 4 καταστάσεις που μπορεί να συμβούν στη ζωή μας:

1.     Μήπως στερούμαστε τη χάρη του Θεού

2.     Μήπως υπάρχει κάποια ρίζα πικρίας

3.     Μήπως είναι κανείς πόρνος

4.     Μήπως είναι κανείς βέβηλος

Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην προειδοποίηση κατά της ρίζας πικρίας. Το να υποθάλπουμε πικρία στην ψυχή μπορεί ν’ αποβεί ολέθριο για την εκκλησία. Μπορεί ένας να είναι πικραμένος, αλλά ολόκληρο το σώμα μολύνεται.

Ο Ησαύ χαρακτηρίζεται σαν βέβηλος. Αυτό έχει να κάνει με κοσμικό φρόνημα και χυδαιότητα. Ένα τέτοιο άτομο ακολουθεί μόνο τις γήινες ορέξεις του. Ο Ησαύ έχασε τα πρωτοτόκια χωρίς να μπορεί να τα ξανακερδίσει ποτέ! Ας προσέχουμε!

 

Δ. ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΣΙΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΟΡΟΣ ΣΙΩΝ

ιβ:18-29

Η σύγκριση αυτή ανάμεσα στο Σινά και τη Σιών, είναι άλλη μια ισχυρή αποτροπή επιστροφής στον Ιουδαϊσμό.

Η όψη του Σινά με το σκοτάδι, τη φωτιά και τον ανεμοστρόβιλο ήταν φοβερή και τρόμαζε - ακόμα κι ο Μωυσής είχε κατατρομάξει. Πόσο διαφορετικό είναι το όρος Σιών, η επουράνια Ιερουσαλήμ, με τις μυριάδες των αγγέλων, την καταγεγραμμένη στους ουρανούς εκκλησία και τον ίδιο τον Ιησού Χριστό!

Ο λαός Ισραήλ δεν κατάφερε να διαφύγει όταν αρνήθηκε να υπακούσει τον Μωυσή, πόσο πιο φοβερό είναι να μην υπακούσει κανείς σ’ Αυτόν που μιλά απ’ τον ουρανό!

Όταν ο Θεός μίλησε την πρώτη φορά, η γη σείστηκε. Την επόμενη φορά θα ταρακουνήσει όχι μόνο τη γη, αλλά και τον ουρανό και θα κοσκινίσει κάθε τι που δεν έχει στερεό θεμέλιο. Αφού λοιπόν έχουμε βασιλεία που δεν σαλεύεται, θα πρέπει να λατρεύουμε τον Θεό με σεβασμό και ευλάβεια.

 

Ε. ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

ιγ:1-6

Το τελευταίο κεφάλαιο περιέχει προτροπές σχετικά με πρακτικά καθήκοντα των Χριστιανών:

1. Αδελφική αγάπη (εδ.1)

Η φιλαδέλφεια είναι κάτι που πρέπει να συνεχίσει να υφίσταται. Είναι ίσως η πιο ισχυρή απόδειξη ότι είμαστε Χριστιανοί.

2. Φιλοξενία (εδ.2)

Ήταν καθήκον του κάθε Χριστιανού να είναι φιλόξενος. Μάλλον αναφέρεται στον Αβραάμ που φιλοξένησε αγγέλους (Γεν.ιθ).

3. Οίκτο για όσους υποφέρουν (εδ.3)

Δεν πρέπει να ξεχνάμε τους φυλακισμένους αλλά μάλλον να ευσπλαχνιζόμαστε όσους υποφέρουν.

4. Αγνότητα (εδ.4)

Ο γάμος απ’ την πλευρά του Θεού είναι τίμιος. Οι υποσχέσεις του γάμου πρέπει να κρατιούνται γιατί ο Θεός θα τιμωρήσει όσους μοιχεύουν.

5. Ικανοποίηση (εδ.5 & 6)

Ο πιο ισχυρός λόγος για να είμαστε ικανοποιημένοι κι ευχαριστημένοι είναι ότι ο Θεός είναι πάντοτε μαζί μας και φροντίζει αυτούς που Τον εμπιστεύονται.

 

Ζ. ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ

ιγ:7,8,9,17

Οι ποιμένες είναι αυτοί που προσέχουν τις ψυχές των αγίων του Θεού. Είναι αυτοί που θ’ αποδώσουν λόγο στον Θεό και γι’ αυτό συμφέρει όταν μπορούν να το κάνουν με χαρά. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο προτρεπόμαστε να θυμόμαστε, να σεβόμαστε, να υπακούμε και να υποτασσόμαστε στον ποιμένα μας.

Δεν χρειάζεται μόνο να υπακούμε τον εργάτη του Θεού μέσα στην εκκλησία, αλλά και να είμαστε καλά εδραιωμένοι στις αιώνιες αλήθειες του λόγου του Θεού. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο ίδιος πάντοτε, άρα και ο λόγος του δεν αλλάζει! Δυστυχώς κάποιοι Χριστιανοί είναι άστατοι και ευκολόπιστοι. Συνέχεια η προσοχή τους είναι στραμμένη για κάποια «καινούρια, παράξενη διδασκαλία». Προειδοποιούμαστε γι’ αυτό το πράγμα, να είμαστε προσεκτικοί γιατί είναι καλό οι καρδιές μας να είναι εδραιωμένες και ησυχασμένες.

 

Η. ΕΞΩ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ

ιγ:10-16

Ο Ιησούς υπέφερε έξω απ’ την πύλη της Ιερουσαλήμ. Ακόμα υπέφερε μακριά απ’ τον Ιουδαϊσμό, την θρησκεία των Εβραίων. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει κι εμείς να είμαστε καθοριστικά ξεχωρισμένοι κι αν υποφέρουμε, αυτό πρέπει να γίνεται έξω απ’ τα όρια του θρησκευτικού κόσμου.

Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να βαστάζουμε τον ονειδισμό και την αισχύνη του Χριστού, κατανοώντας ότι αυτός ο κόσμος δεν είναι το σπίτι μας. Εμείς κοιτάζουμε ψηλά, εκεί που βρίσκεται το ουράνιο, αιώνιο σπίτι μας!       

 

Θ. ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΜΕ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

ιγ:18-21

Ο Παύλος ζήτησε προσευχή πρώτα για ένα δικό του αίτημα και μετά έγραψε μια σύντομη προσευχή για τους Εβραίους. Το κύριο αίτημά του ήταν ο Θεός να καλύψει τις ελλείψεις τους και να τους κάνει τέλειους σε κάθε έργο αγαθό, για να εκτελούν το θέλημά Του.

 

Ι. ΚΛΕΙΣΙΜΟ

ιγ:22-25

Κλείνοντας, προτρέπει τους Εβραίους ν’ ακούσουν με υπομονή τις νουθεσίες του μια και η επιστολή αυτή δεν είναι μεγάλη. Ο αδελφός Τιμόθεος δεν είναι πλέον στην φυλακή και σύντομα θα τους επισκεφθεί. Οι Ιταλοί αδελφοί στέλνουν τους χαιρετισμούς τους.