Επιστολές (29)

 

ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟ

ΜΕΡΟΣ ΙΙ

 

Α. ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΤΙΣ ΕΣΧΑΤΕΣ ΗΜΕΡΕΣ.

γ:1-9

Ο Παύλος περιγράφει την κατάσταση που θα βρίσκεται το ανθρώπινο γένος στις τελευταίες μέρες της οικονομίας της εκκλησίας. Ήθελε να είναι ενήμερος ο Τιμόθεος ότι θα είναι μια περίοδος έντασης, πίεσης και ακαταστασίας πριν την επιστροφή του Κυρίου. Ότι θα είναι πολύ δύσκολο να ζήσει κανείς σαν Χριστιανός.

Ο λόγος που οι άνθρωποι θα βρίσκονται σ’ αυτή την εξαχρειωμένη και κακοήθη κατάσταση είναι ότι θα αγαπούν περισσότερο τους εαυτούς τους και τις ηδονές παρά το Θεό. Το λυπηρό και τραγικό σ’ αυτή την κατάσταση είναι ότι θα προφασίζονται ότι είναι Χριστιανοί! Θα έχουν την εξωτερική όψη της σωτηρίας, αλλά θα αρνούνται την δύναμή της.

Το ότι θα “αρνούνται” είναι πολύ σημαντικό γιατί φανερώνει ότι γνώρισαν και μετά αποφασιστικά απέρριψαν την αλήθεια. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι καταστάσεις που περιγράφουν αυτά τα αποστατημένα μέλη της εκκλησίας μοιάζουν πολύ με την περιγραφή των ειδωλολατρών που βρίσκουμε στη Ρωμ.α.

Είναι λυπηρό όταν άνθρωποι με μορφή ευσέβειας χαρακτηρίζονται με τους ίδιους όρους με τους ειδωλολάτρες.

Θα σημειώσουμε μόνο λίγους χαρακτηρισμούς των αποστατημένων των τελευταίων ημερών:

Þ      Άπληστοι, φιλάργυροι: Αγάπη για το χρήμα, που είναι η ρίζα κάθε κακού.

Þ      Βλάσφημοι: Άσχημα λόγια, υβριστές.

Þ      Απειθείς εις τους γονείς: επαναστατικότητα, μη σεβασμός στους γονείς.

Þ      Αχάριστοι: Η αχαριστία θα είναι μια κοινή αμαρτία.

Þ      Δεν θα έχουν φυσιολογική αγάπη: Η φυσιολογική αγάπη θα διαστραφεί και οι άνθρωποι θα είναι λίγο πιο χαμηλά από τα ζώα στην αγάπη τους.

Þ      Ασελγείς: Χωρίς αυτοέλεγχο-παιδεία.

Þ      Βίαιοι: Σφοδρά δυναμικοί

Þ      Υπερήφανοι: Φουσκωμένοι

Αυτοί είναι που μπαίνουν στα σπίτια και αιχμαλωτίζουν τα γυναικάρια, που είναι φορτωμένα  με αμαρτίες. Στην πραγματικότητα αντιστέκονται στην αλήθεια όπως ο Ιαννής και ο Ιαμβρής αντιστάθηκαν στον Μωυσή. Είναι άνθρωποι διεφθαρμένοι στο νου, αδόκιμοι στην πίστη. Ο Τιμόθεος προτρέπεται ν’ αποφεύγει και ν’ απομακρύνεται από τέτοιους ανθρώπους. Αυτή η προτροπή ενδιαφέρει περισσότερο εμάς που ζούμε αυτές τις μέρες.

           

Β. Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ.

γ:10-13

Αυτοί που αντιστέκονται στο ευαγγέλιο τελικά δεν θα προκόψουν. Ο Κύριος θα κάνει φανερά τα έργα τους σε όλους. Αυτό θα γίνει καλά κατανοητό όταν ο Ιησούς επιστρέψει.

Ο Παύλος χρησιμοποιεί τον εαυτό του σαν παράδειγμα της ικανότητας του Θεού να ελευθερώνει. Θυμίζει στον Τιμόθεο τον διωγμό που υπέφερε στα Λύστρα στο πρώτο ιεραποστολικό ταξίδι. Δεν είναι ξεκαθαρισμένο αν ο Τιμόθεος παραβρέθηκε ή όχι. Ωστόσο φαίνεται να είναι γνώστης όλων αυτών.

Ο Κύριος ελευθέρωσε τον απόστολο Παύλο απ’ όλα αυτά κι αυτό δεν άλλαξε τον τρόπο ζωής του. Ο Τιμόθεος ήξερε καλά την διδασκαλία του Παύλου, την διαγωγή του, την αγάπη και την υπομονή του. Όλα αυτά είναι μια ομολογία της πιστότητας του Θεού. Ωστόσο, οι εργάτες της ανομίας δεν θα σταματήσουν αλλά θα προκόψουν προς το χειρότερο. Εξαιτίας αυτού αυτοί που θέλουν να ζουν ευσεβώς διώκονται.

 

Γ. ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΣΤΟΝ ΤΙΜΟΘΕΟ

γ:14-15

Ο Τιμόθεος έπρεπε να συνεχίσει να πιστεύει αυτά που διδάχτηκε. Ο Τιμόθεος ήξερε πώς είχε διδαχθεί από τις Γραφές σαν παιδί. Αυτή η γνώση των Γραφών του έδωσε την σοφία να δεχθεί την σωτηρία εμπιστευόμενος τον Ιησού.

 

Δ. Η ΩΦΕΛΕΙΑ ΤΩΝ ΓΡΑΦΩΝ

γ:16-17

Όλη η Γραφή είναι Θεόπνευστος. Θεόπνευστος σημαίνει από την πνοή του Θεού - και είναι ωφέλιμος για:

Þ   Διδασκαλία: Η λέξη βρίσκεται 21 φορές στην Κ.Δ. από τις οποίες οι 19 είναι στις επιστολές του Παύλου.

Þ   Έλεγχο: Η Γραφή καταδικάζει την αμαρτία.

Þ   Επανόρθωση: Βελτίωση, πρόοδο.

Þ   Εκπαίδευση με δικαιοσύνη.

Þ   Τελειότητα, να είναι ο άνθρωπος του Θεού έτοιμος για καλά έργα.

 

Ε. ΑΝΑΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΤΙΜΟΘΕΟ

δ:1-5

Ανατίθεται στον Τιμόθεο να είναι πιστός και σταθερός στην χριστιανική του ζωή. Πολλοί θα φύγουν από την αλήθεια, όμως ο Τιμόθεος πρέπει να αποδείξει ότι μένει πιστός και να κάνει πλήρη την διακονία του. Όταν ο Χριστός επιστρέψει για να εγκαθιδρύσει την Βασιλεία Του στην Γη θα κρίνει ζώντες και νεκρούς. Αυτό ήταν μια σοβαρή υποκίνηση για τον Τιμόθεο.

Υπάρχουν εννέα προσταγές στα εδάφια 2-5:

1.     Κήρυξε τον Λόγον. Υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στο “κηρύττω το Λόγο” και “κηρύττω σχετικά με το Λόγο”. Ο Τιμόθεος παραγγέλλεται να κηρύξει το Λόγο.

2.     Επίμενε. Να είσαι έτοιμος σε κατάλληλο και ακατάλληλο καιρό.

3.     Έλεγξε. Καταδίκασε την αμαρτία.

4.     Επίπληξε.

5.     Πρότρεψε. Ενθάρρυνε, προκαταβολικά παρακάλεσε.

6.     Αγρύπνει. Να είσαι ευκίνητος και εγκρατής.

7.     Κακοπάθησε. Υπόφερε.

8.     Εργάσου έργο ευαγγελιστού. Κήρυξε στους αμαρτωλούς.

9.     Κάνε πλήρη τη διακονία σου. Εκπλήρωσε ό,τι πρέπει.

Η σπουδαιότητα αυτής της προτροπής είναι αποτέλεσμα της γνώσης ότι οι άνθρωποι δεν θα θέλουν να ακούσουν την αληθινή διδασκαλία, αλλά επειδή θα αισθάνονται γαργαλισμούς στ’ αυτιά τους θα στραφούν στο ψέμα που θα ικανοποιεί τη σάρκα τους.

 

Ζ. Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

δ:6-8

Αυτά τα εδάφια είναι από τα πιο συγκινητικά της Γραφής. Εδώ ο Παύλος δίνει τον αποχαιρετιστήριο λόγο του. Ο παλαίμαχος στρατιώτης του σταυρού του Χριστού κοίταξε πίσω μακριά τους αγώνες και τις μάχες που είχε δώσει, και ανακράζει: “Έχω νικήσει!”

Μετά από λίγο, το μαχαίρι του δήμιου ελευθέρωσε την ψυχή του Παύλου. Ασφαλώς θα είχε μια θριαμβευτική είσοδο στο αιώνιο σπίτι του. Τώρα θα πάρει το στεφάνι της δικαιοσύνης από τον Κύριο και όχι μόνο αυτός, αλλά ο καθένας που επιποθεί την επιφάνειά Του.

 

Η. ΚΛΕΙΣΙΜΟ

δ:9-22

Στο κλείσιμο της επιστολής, ο Παύλος παρακαλεί τον Τιμόθεο να πάει σ’ αυτόν όσο το δυνατό πιο γρήγορα. Το επαναλαμβάνει με την παράκληση αν μπορεί να έλθει πριν τον χειμώνα. Του ζητά να πάρει και τον Μάρκο μαζί του γιατί είναι χρήσιμος, τον φελόνην, τα βιβλία και τις μεμβράνες.

Αυτό τον καιρό μόνο ο Λουκάς ήταν κοντά στον Παύλο. Ο Δημάς αγάπησε τον παρόντα κόσμο και τον εγκατέλειψε πηγαίνοντας στην Θεσσαλονίκη. Ο Κρήσκης στη Γαλατία και ο Τίτος στη Δαλματία.

Ο Παύλος προειδοποιεί τον Τιμόθεο για τον Αλέξανδρο το λεβητοποιό. Χωρίς αμφιβολία είναι το ίδιο πρόσωπο που αναφέρεται στην Α’ Τιμ.α:20 στο οποίο επιβλήθηκε πειθαρχική τιμωρία για την αντίστασή του στο ευαγγέλιο.

Εναντιώθηκε ανοιχτά στον Παύλο και είναι πολύ πιθανό να μαρτύρησε εναντίον του στο δικαστήριο. Ο Παύλος δεν είχε κανένα να ομολογήσει γι’ αυτόν στην δίκη του. Έπρεπε να υπερασπίσει τον εαυτό του και κάνοντάς το κήρυξε στους ειδωλολάτρες. Μ’ αυτή του την απολογία όπως λέει ελευθερώθηκε από το στόμα του λιονταριού.

 

Θ. ΟΝΟΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

1.   ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Λεβητοποιός που έκανε πολύ κακό στον Παύλο. Είχε ναυαγήσει στην πίστη και ελέγχθηκε από τον Παύλο.

2.   ΚΑΡΠΟΣ Χριστιανός που ζούσε στην Τρωάδα.

3.   ΚΛΑΥΔΙΑ χριστιανή που έστειλε χαιρετισμούς στον Τιμόθεο.

4.   ΚΡΗΣΚΗΣ Ένας απ’ τους βοηθούς του Παύλου. Λέγεται ότι ήταν ένας από τους 70 που απέστειλε ο Κύριος. Κήρυξε στην Γαλατία.

5.   ΕΡΑΣΤΟΣ Ένας από τους διακόνους της Εφέσου, συνόδευσε τον Τιμόθεο στην Μακεδονία.

6.   ΕΥΒΟΥΛΟΣ Χριστιανός της Ρώμης.

7.   ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ ένας απ’ τους Χριστιανούς που απομακρύνθηκαν απ’ τον Παύλο.

8.   ΥΜΕΝΑΙΟΣ Ένας απ’ τους πρώτους γνωστικούς.

9.   ΙΑΝΝΗΣ & ΙΑΜΒΡΗΣ. Οι δύο Αιγύπτιοι μάγοι που αντιστάθηκαν στον Μωϋσή.

10.ΛΙΝΟΣ Ο πρώτος επίσκοπος Ρώμης μετά τους αποστόλους.

11.ΟΝΗΣΙΦΟΡΟΣ Χριστιανός απ’ την Έφεσο που υπηρέτησε τον Παύλο στην Ρώμη.

12.ΦΙΛΗΤΟΣ Μαθητής του Υμέναιου.

13.ΦΥΓΕΛΛΟΣ απομακρύνθηκε απ’ τον Παύλο όταν ήταν στη φυλακή.

14.ΠΟΥΔΗΣ Χριστιανός φίλος του Παύλου, μαρτύρησε υπό Νέρωνα.

15.ΤΥΧΙΚΟΣ Ασιάτης που μετέφερε δύο από τις επιστολές του Παύλου.