Επιστολές (33)

 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ

ΜΕΡΟΣ ΙΙ

 

Α. ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΛΕΙΑ

β:1-4

Αν ο λόγος που λαλήθηκε απ’ αγγέλους ήταν αληθινός, αξιόπιστος κι έπρεπε να του δοθεί προσοχή, πόσο μάλλον τα λόγια του Κυρίου μας που επιβεβαιώθηκαν με σημεία και θαύματα, αλλά και με την δωρεά του Αγίου Πνεύματος.

Στην Παλαιά Διαθήκη, δεν υπήρχε περίπτωση να ξεφύγει κανείς την κρίση που ακολουθούσε κάθε παράβαση και ανυπακοή. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς αν αμελήσει το δώρο της θαυμαστής σωτηρίας. Αμέλεια μπορεί να σημαίνει αποτυχία στο να δώσεις την πρέπουσα προσοχή στην προσευχή, στην μελέτη της Βίβλου, στην παρακολούθηση της εκκλησίας κτλ. Μπορεί ακόμα να σημαίνει αδιαφορία εξαιτίας κοσμικού πνεύματος, αγάπη για τον κόσμο.

Η έμφαση είναι στο επίρρημα «τόσον». Αυτή η σωτηρία δεν είναι μόνο μεγάλη, αλλά είναι «ΤΟΣΟΝ μεγάλη». Γιατί είναι τόσο μεγάλη;

1.     Γιατί είναι μοναδική, δεν υπάρχει άλλη.

2.     Η τιμή που πληρώθηκε γι’ αυτήν την κάνει μεγάλη. Ο Ιησούς έδωσε την ζωή Του πάνω στον σταυρό γι’ αυτήν.

3.     Αγκαλιάζει ολόκληρο τον κόσμο. Είναι για κάθε άνθρωπο, άσχετα με την κοινωνική του θέση το χρώμα και την μόρφωση.

4.     Σώζει εντελώς. Δεν κάνει τον άνθρωπο απλά θρησκευόμενο, αλλά τον αναζωογονεί.

5.     Έχει δύναμη να σώσει τον καθένα, άσχετα πόσο βαθιά έχει πέσει μέσα στην αμαρτία.

Πρέπει να προσέχουμε να μην εκπέσουμε ποτέ απ’ το ευαγγέλιο που ακούσαμε γιατί αν αμελήσουμε το μήνυμα της σωτηρίας είμαστε χαμένοι και μας περιμένει σίγουρη κρίση.

 

Β. Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ο Θεός φανερώθηκε μέσα από άνθρωπο, τον Ιησού Χριστό, για να μπορέσουν οι άνθρωποι να γίνουν υιοί Θεού. Ο Ιησούς είχε την ίδια φύση μ’ εμάς, δεν πήρε την φύση των αγγέλων γιατί δεν ήρθε για  να λυτρώσει αγγέλους, αλλά τον άνθρωπο. Έζησε σαν άνθρωπος, πέθανε σαν άνθρωπος και σαν άνθρωπος είναι ο μεσίτης μας (Α’ Τιμ.β:5).

Είμαστε απόλυτα σωστοί, σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, όταν δίνουμε έμφαση στην θεότητα του Ιησού Χριστού και Τον λατρεύουμε σαν τον μόνο Θεό, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε και την ανθρώπινη φύση Του.

Συμμερίστηκε τις ασθένειες και τις αδυναμίες μας (Ησ.νγ:3), κουράστηκε, έμεινε μόνος Του, απορρίφθηκε, πείνασε, δίψασε και πειράστηκε. Εξαιτίας αυτού όμως, τώρα μπορεί να μας δυναμώνει όταν κι εμείς περνάμε τέτοιες καταστάσεις. Είναι ελεήμων και σπλαχνικός Αρχιερέας.

 

Γ. ΑΞΙΖΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠ’ ΤΟΝ ΜΩΥΣΗ.

γ:1-6

Εδώ ο απόστολος Παύλος σκιαγραφεί την υπεροχή του Ιησού απέναντι στον Μωϋσή. Καλεί τους Εβραίους να κατανοήσουν τον Ιησού ο Οποίος είναι ο Απόστολος και Αρχιερέας της ομολογίας μας. Ο Μωυσής εθεωρείτο σωτήρας και οδηγός του λαού Ισραήλ και σαν τέτοιος κατείχε τη θέση του αποστόλου του Θεού προς αυτούς.

Δεύτερος σε σπουδαιότητα ερχόταν ο αρχιερέας Ααρών, που λειτουργούσε σαν μεσίτης ανάμεσα σ’ αυτούς και τον Θεό. Ο Μωυσής έσωσε τους Ισραηλίτες από την δουλεία και φυσικό θάνατο, ο Ιησούς σώζει τους πιστούς από πνευματικό θάνατο. Ο Ααρών μια φορά το χρόνο έμπαινε μέσα στα Άγια των αγίων, χωρίς να μπορεί να πάρει τον λαό εκεί μέσα. Ο Ιησούς άνοιξε τον δρόμο για να μπορούμε να μπούμε μέσα στην παρουσία του Θεού.

Ο Μωυσής ήταν πιστός υπηρέτης στον οίκο του Θεού, ο Ιησούς είναι ο Κύριος αυτού του οίκου. Ακόμα είναι Αυτός που οικοδομεί αυτό το σπίτι κι έτσι είναι άξιος περισσότερης τιμής.

Στο εδ.6 διαβάζουμε ότι στην πραγματικότητα εμείς είμαστε αυτός ο οίκος, αν κρατηθούμε στερεοί μέχρι τέλους. Για άλλη μια φορά βλέπουμε ότι δεν υπάρχει τόπος για χωρίς όρους αιώνια ασφάλεια (Καλβινισμός).

 

Δ. ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΙΣΤΙΑΣ

γ:7-19

Το υπόλοιπο του τρίτου κεφαλαίου είναι μια νουθεσία, όταν ακούσουμε την φωνή του Θεού να υπακούσουμε. Ο Μωυσής οδήγησε τον λαό Ισραήλ μέχρι τα σύνορα της Χαναάν, αλλά απέτυχαν να μπουν μέσα λόγω απιστίας. Η απιστία είναι μεγάλη αμαρτία. Προσέξτε την έκφραση στο εδ.12 «πονηρά καρδία απιστίας».

Όταν απιστούμε, είναι το ίδιο με το να αποκαλούμε τον Θεό ψεύτη. Αυτή η κατάσταση θ’ αποκλείσει πάρα πολύ κόσμο απ’ τον ουρανό. Ακόμα η απιστία κλέβει απ’ τους πιστούς την χαρά την ειρήνη και την δύναμη που δικαιωματικά τους ανήκουν.

Η αμαρτία εξαπατά (εδ.13) και σκληραίνει την καρδιά. Λέει να προτρέπουμε ο ένας τον άλλο κάθε μέρα. Πρέπει να ενδιαφερόμαστε ο ένας για τον άλλο, μήπως η καρδιά κάποιου σκληρυνθεί εξαιτίας απιστίας και θελήσει να γυρίσει πίσω στην Αίγυπτο. Στο εδ.14 διαβάζουμε ότι γινόμαστε μέτοχοι του Χριστού, αν κρατήσουμε μέχρι τέλους σταθερή την πίστη μας.

 

Ε. Η ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

δ:1-3

Η λέξη κλειδί σ’ αυτό το κεφάλαιο είναι «ανάπαυση». Σ’ ένα κεφάλαιο με 16 εδάφια αναφέρεται 9 φορές και περιγράφει την ανάπαυση του Θεού. Δεν αναφέρεται στην φυσική ανάπαυση, αλλά μάλλον στην ειρήνη και την ικανοποίηση που ακολουθεί όταν τελειώσει ένα έργο. Την έβδομη μέρα, ο Θεός αναπαύθηκε απ’ τα έργα Του. Όμως, πώς αναπαύθηκε; Κουράστηκε μήπως σωματικά; Θα μπορούσε να συνεχίσει ασταμάτητα να προφέρει λόγους και να δημιουργεί χωρίς να κουραστεί καθόλου.

Η ανάπαυση του Θεού είναι η κατάπαυση από έργα μαζί με μια βαθιά ειρήνη επειδή η αποστολή εκπληρώθηκε. Είναι μια ανάπαυση της καρδιάς, που έρχεται μόνο μέσα από μια απόλυτη πίστη σε ό,τι ο Θεός έχει κάνει.

Ο Θεός έχει μια ανάπαυση για τον λαό Του (εδ.9). Αυτή η ανάπαυση γίνεται πραγματικότητα στην καρδιά του αναγεννημένου παιδιού του Θεού. Είναι η ανάπαυση του Αγίου Πνεύματος (Ησ.κη:11,12).

Αν αυτή η ανάπαυση είναι η κατάπαυση απ’ τις προσπάθειες (έργα) του καθένα, τότε ποια είναι η σημασία του εδ.11 που λέει να σπουδάσουμε για να μπούμε στην κατάπαυση; Στην πραγματικότητα είναι μια προτροπή να μην γίνουμε απρόσεκτοι ή αδιάφοροι και δεν υπακούσουμε τον Θεό. Το θέμα είναι να πιστεύουμε επιμελώς στον Θεό.

Χρειάζεται επιμέλεια, επειδή ο λόγος του Θεού είναι ζωντανός και ενεργητικός, εισέρχεται βαθιά μέσα στις σκέψεις και τον εσωτερικό μας άνθρωπο και κρίνει τους σκοπούς και τα ελατήρια της καρδιάς μας. Όλα είναι γυμνά και ανοιχτά στα μάτια του Θεού. Θα πρέπει λοιπόν να φοβηθούμε μήπως δεν έχουμε τα προσόντα για να μπούμε στην ανάπαυσή Του εξαιτίας απιστίας (Εβρ.δ:1-16).

 

Ζ. Η ΙΕΡΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

δ:14 - ε:14

Ένα απ’ τα κύρια θέματα αυτής της επιστολής είναι η σύγκριση του Χριστού με το Λευιτικό ιερατείο. Αυτοί ήταν απ’ τη φυλή Λευί, ο Ιησούς ήταν απ’ τη φυλή Ιούδα. Αυτοί πρόσφεραν θυσίες ζώων, Αυτός πρόσφερε τον Εαυτό Του. Αυτοί πέθαναν, Αυτός ζει!

Ο Παύλος έδειξε ότι ο Ιησούς πληρούσε τις προϋποθέσεις για την θέση του ιερέα. Πήρε αυτό το αξίωμα κατευθείαν απ’ τον Θεό. Ακόμα μπορούσε να μας συμπαθήσει και να μας σπλαχνιστεί. Η ανθρώπινη φύση Του ήταν κατά πολύ ανώτερη των Ιουδαίων αρχιερέων. Ήταν αναμάρτητος. Ο Εβραίος αρχιερέας ήταν κατά την τάξη Ααρών. Ο Ιησούς ανήκε σε μια υψηλότερη τάξη, στην τάξη Μελχισεδέκ. Από κάθε άποψη ήταν ανώτερος της Λευιτικής ιεροσύνης.

Είπε ακόμα στους Εβραίους ότι αν και είχαν ακούσει τόσα πολλά, ήταν ακόμα  πνευματικά νήπια. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν αυτές τις αλήθειες.

Αφού ο Αρχιερέας μας πειράστηκε κατά πάντα, όπως εμείς, μπορεί να μας καταλάβει και να μας σπλαχνιστεί. Ωστόσο, εμείς, μπορούμε με παρρησία να πλησιάζουμε τον θρόνο Του και να βρίσκουμε χάρη κάθε φορά που την χρειαζόμαστε (δ:15,16).

 

Η. ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ

ς:1-20

Το μήνυμα προς τους Εβραίους, μέσα απ’ αυτή την επιστολή, δεν είναι να πάνε πίσω, αλλά να προχωρήσουν προς την τελειότητα. Χρειαζόταν ν’ αυξηθούν και να ωριμάσουν σαν πνευματικοί Χριστιανοί. Προειδοποιούνται λοιπόν ότι αν συρθούν πίσω θα χάσουν την ψυχή τους.

Το θεμέλιο είναι πολύ σημαντικό για μια οικοδομή. Δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε, αντίθετα προσέχουμε να είναι στερεό για να μπορέσουμε μετά να οικοδομήσουμε πάνω σ’ αυτό. Κατά τον ίδιο τρόπο, υπάρχουν κάποιες θεμελιώδεις διδασκαλίες, έξι στον αριθμό, πάνω στις οποίες πρέπει να κτίσουμε και να τελειοποιήσουμε τις ζωές μας. Αυτές είναι:

1.     Μετάνοια από νεκρά έργα

2.     Πίστη προς το Θεό

3.     Η διδασκαλία των βαπτισμών (νερό και Πνεύμα)

4.     Η επίθεση των χειρών

5.     Η ανάσταση των νεκρών

6.     Η αιώνια κρίση

Αυτές οι θεμελιώδεις διδασκαλίες είναι πολύ σημαντικές, αλλά δεν σταματάμε σ’ αυτές. Προχωράμε. Θα πάμε είτε μπροστά, είτε πίσω. Όμως είναι πολύ επικίνδυνο να πάμε πίσω.

Ίσως κάποιοι να ισχυριστούν ότι οι προειδοποιήσεις που βρίσκονται στα εδάφια 4-6 δεν είναι για αναγεννημένους Χριστιανούς, όμως ας προσέξουμε ότι:

·        Κάποια στιγμή φωτίστηκαν

·        Γεύθηκαν την επουράνιο δωρεά

·        Έγιναν μέτοχοι του Αγίου Πνεύματος

·        Γεύθηκαν τον καλό λόγο του Θεού και τις δυνάμεις του μέλλοντα αιώνα

Όλα αυτά χαρακτηρίζουν ανθρώπους με την εμπειρία της αναγέννησης και η προειδοποίηση φανερώνει την σοβαρότητα του κινδύνου της αποστασίας.

Ένας αποστάτης που αμαρτάνει, μπορεί να αποκατασταθεί με την μετάνοια, όμως αυτός που δεν μπορεί να μετανοήσει δεν μπορεί και να συγχωρεθεί. Ο κίνδυνος να πάει κανείς πίσω σχετικά με την αλήθεια είναι μεγάλος, γι’ αυτό πρέπει να κρατιόμαστε καλά από τις αλήθειες του λόγου του Θεού!