ΔΩΔΕΚΑΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Γέν.ιβ:1 Ο δε Κύριος είπε προς τον Άβραμ, Έξελθε εκ της γης σου, και εκ της
συγγενείας σου, και εκ του οίκου του πατρός σου, εις την γην την οποίαν θέλω
σοι δείξει·
Ο Αβραάμ είναι ένας από τους πιο σημαντικούς
χαρακτήρες της Αγίας Γραφής. Ίσως είναι ο πιο γνωστός χαρακτήρας της αρχαίας
ιστορίας. Εκτιμάται από τους Εβραίους, τους Χριστιανούς και τους Μωαμεθανούς.
Ονομάζεται πατέρας πάντων των πιστευόντων (Ρωμ.δ:11).
Με τον Αβραάμ, μπαίνουμε στην τρίτη αρχή του
βιβλίου της Γένεσης, την αρχή του έθνους Ισραήλ. Το πόσο σημαντικό πρόσωπο
είναι ο Αβραάμ, μπορεί να το καταλάβει κανείς από το γεγονός ότι τα 3/4 της
Γένεσης ασχολούνται μ’ αυτόν και τις τρεις πρώτες γενιές των απογόνων του. Τα
έντεκα πρώτα κεφάλαια της Γένεσης ασχολούνται με όλη την ανθρώπινη φυλή, αλλά
από το δωδέκατο κεφάλαιο και μετά η προσοχή μας κατευθύνεται σ’ ένα άνθρωπο και
τους απογόνους του.
Ο Αβραάμ είναι ο μόνος άνθρωπος μέσα στην
Παλαιά Διαθήκη που ονομάζεται “ο φίλος του Θεού”. Είναι ο πρώτος άνθρωπος μετά
τον κατακλυσμό που ο Θεός του “φανερώθηκε”!
Ο Θεός περπάτησε με τον Άβελ και το Νώε, αλλά η Γραφή δεν λέει ότι
φανερώθηκε σ’ αυτούς. Ο Θεός φανερώθηκε πολλές φορές στον Αβραάμ κι έτσι έχουμε
την αρχή των φανερώσεων του Θεού στην Π.Δ.
Το όνομά του ήταν Άβραμ που σημαίνει
επηρμένος πατέρας, αλλά ο Θεός του το άλλαξε σε Αβραάμ που σημαίνει πατέρας
πλήθους (Γέν.ιζ:5)! Από πατέρα στην πατριά του, ο Θεός τον κάνει πατέρα πολλών
εθνών. Ο Θεός δίνει μεγάλη δόξα στα παιδιά του.
Το προηγούμενο κεφάλαιο (ια) μας δίνει τη
γενεαλογία του Αβραάμ από τον Σημ (σπέρμα του ονόματος), το νεότερο γιο του
Νώε. Ο πατέρας του Αβραάμ ήταν ο Θάρα που ζούσε στην Ουρ των Χαλδαίων. Εδώ
γεννήθηκε ο Αβραάμ. Η Ουρ δεν είναι μακριά από τη Βαβυλώνα, και η κλήση του Αβραάμ
έγινε σε πολύ μικρό διάστημα μετά τη σύγχυση των γλωσσών στη Βαβέλ. Όλη η
οικογένεια του Αβραάμ ήταν ειδωλολάτρες. Ο Αβραάμ είχε δύο αδελφούς, τον Αρράν
και το Ναχώρ που μάλλον ήταν μεγαλύτεροί του αν και ο Αβραάμ αναφέρεται πρώτος
( Στο ιβ:4 βλέπουμε ότι όταν ο Αβραάμ βγήκε από τη Χαράν ήταν 75 χρονών και στο
ια:32 βλέπουμε ότι ο Θάρα πέθανε 205 χρονών και άρχισε να γεννά στα 70 του
χρόνια όπως βλέπουμε στο ια:26. Όταν ο Θάρα πέθανε 205 χρονών, ο Αβραάμ ήταν 75
χρονών που σημαίνει: 205-75=130 χρονών ήταν ο Θάρα όταν γέννησε τον Αβραάμ,
δηλαδή δεν ήταν ο πρωτότοκος αλλά μάλλον ο μικρότερος). Ο Αρράν πέθανε στην
Ουρ, αλλά είχε δυο γιους και μια κόρη. Η κόρη του, Μιλχά, παντρεύτηκε το θείο
της, Ναχώρ, κι έγιναν ο παππούς κι η γιαγιά του Λάβαν και της Ρεβέκκας (που
παντρεύτηκε ο Ισαάκ). Ο Λάβαν ήταν ο πατέρας της Λεία και της Ραχήλ που
παντρεύτηκε ο Ιακώβ. Ένας από τους γιους του Αρράν, ο Λωτ, ακολούθησε το θείο
του Άβραμ.
Το πρώτο κάλεσμα του Αβραάμ έγινε όταν ήταν
ακόμα στην Ουρ (Πράξ.ζ:2 Γέν.ιε:7 Νεεμ.θ:7). Σ’ αυτή την κλήση του Θεού ο
Αβραάμ υπάκουσε μόνο εν μέρει. Ο Θεός τον διέταξε τρία πράγματα:
1.
Να
εξέλθει εκ της γης του.
2.
Να
αποχωριστεί από τη συγγένειά του.
3.
Να
πάει στη γη που θα του έδειχνε ο Θεός.
Ο Αβραάμ υπάκουσε στο πρώτο αλλά όχι στα άλλα
δύο. Έφυγε από τη Χαλδαία, αλλά πήρε μαζί του τον πατέρα του το Θάρα και τον
ανιψιό του Λωτ (ια:31). Ο Θάρα ίσως να μην άφηνε το γιο του να φύγει μόνος του
και θα τον παρακάλεσε να τον πάρει μαζί του. Βλέπουμε ότι οι φυσικοί δεσμοί
εμποδίζουν την καρδιά του Αβραάμ να ανταποκριθεί πλήρως στην πρόσκληση του
Θεού. Οι επιδράσεις της φύσης είναι πάντα αντίθετες στην πλήρη πραγματοποίηση
αλλά και στη δύναμη της πρόσκλησης του Θεού. Φαίνεται ότι υπάρχει μια τάση στον
άνθρωπο να ευχαριστιέται με κάτι μικρότερο απ’ αυτό που ο Θεός βάζει μπροστά
του! Γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος προσεύχεται να καταλάβουμε την ελπίδα της
προσκλήσεώς μας (Εφεσ.α:15-22) γιατί διαφορετικά δεν μπορούμε να περπατήσουμε
άξια. Την ηγεσία όλου του ταξιδιού θα την είχε ο Αβραάμ, αλλά λόγω πατριαρχικής
εποχής φαίνεται ο Θάρα να παίρνει τους υπόλοιπους (ια:31).
Γιατί ο Θεός έβγαλε τον Αβραάμ μέσα από τη
συγγένειά του; Αν ο Θάρα και ο Λωτ ήταν πιστοί, ο Θεός δεν θα τους χώριζε. Αλλά
υπήρχαν προβλήματα στη συγγένεια του Αβραάμ, λάτρευαν είδωλα (Ι.Ναυή κδ:2)!
Λάτρευαν τη σελήνη στο πρόσωπο της θεότητας “Νανάρ” όπως φαίνεται από ανασκαφές
στην Ουρ. Αργότερα όταν η Ρεβέκκα, η γυναίκα του Ισαάκ, έστειλε τον Ιακώβ στη
συγγένειά του κοντά στην Ουρ όπου ήταν ο Ναχώρ και η κόρη του Λάβαν η Ραχήλ, ο
Λόγος του Θεού μας λέει ότι η Ραχήλ φεύγοντας έκλεψε τα θεραφείμ του πατέρα
της. Αυτά ήταν μικρά αγαλματάκια που τα λάτρευαν.
Ο Αβραάμ δεν πήγε κατ’ ευθείαν στη χώρα που
του υπέδειξε ο Κύριος, αλλά εξ αιτίας του Θάρα πήγε στη Χαράν και εγκαταστάθηκε
εκεί (ια:31-32). Θάρα, σημαίνει αργοπορία, καθυστέρηση και Χαράν σημαίνει
ξερός, καμένος.
Ο Θάρα καθυστέρησε τον Αβραάμ σ’ ένα ξερό και
καμένο τόπο προσπαθώντας να κρατήσει τον παλιό τρόπο ζωής. Ο Αβραάμ
ελευθερώθηκε μόνο όταν πέθανε ο Θάρα, αλλά και πάλι πήρε μαζί του τον Λωτ
(ιβ:4). Στη Β’Πέτρ.β:7 λέει ότι ο Λωτ ήταν δίκαιος. Όμως επηρεαζόταν και από
την ειδωλολατρική κληρονομιά του και γι’ αυτό του άρεσε να ζει κοντά στα Σόδομα
(χλιαρός χριστιανός). Γι’ αυτό ο Θεός επέτρεψε μια διαφωνία ανάμεσα στο Λωτ και
τον Αβραάμ εξ αιτίας των κοπαδιών τους για να χωρίσουν επειδή ήθελε τον Αβραάμ
ΜΟΝΟ του. Δεν ξέρουμε πόσο καιρό έμεινε ο Αβραάμ στη Χαράν, αλλά όσο καιρό
έμεινε εκεί δεν έγινε τίποτα. Χαμένος χρόνος.
Δεν πήρε καμιά καινούρια αποκάλυψη. Για να
μας δώσει ο Θεός καινούριο φως, πρέπει η συμπεριφορά μας να είναι στο ύψος αυτού
που ήδη μας έχει δώσει (Ματθ.κε:29). Αυτό είναι μια θεία αρχή! Ωστόσο, ο Θεός
ποτέ δεν θα μας σύρει στο δρόμο της υπακοής και της αληθινής διακονίας. Όμως
μας ελκύει και μας κάνει να περπατούμε αυτό το δρόμο που οδηγεί σ’ Αυτόν. Όμως
όταν δεν καταλαβαίνουμε ότι μας συμφέρει να ανατρέψουμε κάθε φυσικό εμπόδιο
(θυσίες, δυσκολίες) και να ανταποκριθούμε στην πρόσκληση του Θεού, γινόμαστε
παραβάτες της χάρης Του!
Κάθε βήμα στο δρόμο της υπακοής συνοδεύεται
από πραγματικές ευλογίες, επειδή η υπακοή είναι ο καρπός της πίστης, και η
πίστη είναι αυτή που μας συνδέει με το Θεό. Στην περίπτωση του Αβραάμ, ο Θεός
του φανερώθηκε και έβαλε μπροστά του κάτι το επιθυμητό: “την γήν την οποίαν θέλω σοι δείξει”. Εδώ δεν υπάρχει καμία πίεση,
αλλά ο Θεός ελκύει την καρδιά του Αβραάμ. Εδώ μπαίνει σε ενέργεια η πίστη. Αν
και δεν έχει δει αυτή τη γη, εκτιμά την ωραιότητα και την αξία της, και
προκρίνει ότι για να την αποκτήσει αξίζει τον κόπο να εγκαταλείψει αυτή που
είχε. Γι’ αυτό διαβάζουμε <διά πίστεως
υπήκουσεν ο Αβραάμ ότε εκαλείτο να εξέλθει εις τον τόπον τον οποίον έμελλε να
λάβη εις κληρονομίαν, και εξήλθε μη εξεύρων πού υπάγει>. Που σημαίνει
ότι <περιεπάτησε διά της πίστεως, ουχί διά της όψεως>.
Ο Θεός όταν μιλάει στην Εβρ.ια:8 για τον
Αβραάμ, δεν αναφέρεται καθόλου στα χασομέρια του. Βλέποντας τη ζωή του Αβραάμ
από ψηλά, και σαν Θεός που συγχωρεί και σκεπάζει, μας μιλάει μόνο για τα καλά.
Ο Θεός τον συγχώρεσε και το ξέχασε. Το ίδιο κάνει και μ’ εμάς! Εφ’ όσον μετανοούμε
και ζητάμε να μας σκεπάσει, ο Θεός δεν χρησιμοποιεί τις αποτυχίες του παρελθόντος
μας για να μας κάνει να αισθανόμαστε άσχημα! Όπως ο Αβραάμ, έτσι πολλές φορές
κι εμείς είμαστε αργοί στο να κάνουμε το θέλημα του Θεού και να βγούμε απ’ τον
κόσμο. Όμως ο Θεός περιμένει μέχρι η καρδιά μας να φτάσει στο σημείο να κάνει
το θέλημά Του (παραδείγματα ο Ιωνάς & ο Δαβίδ). Τελικά ο Θεός έφερε τον
Αβραάμ εκεί που ήθελε.
