Ο λόγος του Θεού (24)

Β' ΣΑΜΟΥΗΛ

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ.

Το βιβλίο καλύπτει 40 χρόνια που είναι ο χρόνος της βασιλείας του Δαυίδ (1010-970 μ.Χ.).

ΚΥΡΙΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ.

Ο Δαυίδ γίνεται βασιλιάς.

• Χρίζεται βασιλιάς πρώτα πάνω στην φυλή Ιούδα και βασιλεύει στην Χεβρών 7^1/2 χρόνια (β:7).

• Ο στρατηγός του Σαούλ Αβενήρ κάνει μια απόπειρα να διατηρήσει την δυναστεία του Σαούλ και κάνει βασιλιά τον Ις-βοσθέ (που σημαίνει υιός αισχύνης), τον γιο του Σαούλ, πάνω στον υπόλοιπο Ισραήλ (β:8).

• Ο Δαυίδ δεν πίεσε τον υπόλοιπο Ισραήλ για να γίνει βασιλιάς, αλλά άφησε τον Κύριο να το φέρει εις πέρας (Ψαλμ.λζ:34). Έτσι βασίλευε μετά την δολοφονία τους Ις-βοσθέ σ’όλο τον Ισραήλ για 33 χρόνια (ε:1-5).

Οι θρίαμβοι του Δαυίδ.

• Πρόλαβε τον διχασμό της μοναρχίας μετά τον θάνατο του Σαούλ. Πήρε την κυριαρχία και σταθεροποίησε όλο το έθνος.

• Κατάκτησε την πόλη Σιών από τους Ιεβουσαίους (ε:6-10). Η Ιερουσαλήμ είχε κατακτηθεί από τους Ισραηλίτες την περίοδο των κριτών (Κριτ.α:8) αλλά η Χεβρών που είναι η πόλη Σιών, ή η πόλη του Δαυίδ παρέμενε ένα ισχυρό απόρθητο φρούριο, το οποίο κατέλαβε ο Δαυίδ.

• Υπόταξε τους Φιλισταίους, τους πρώην εχθρούς του Σαμψών, έτσι που ποτέ πια στην ιστορία δεν ξαναενόχλησαν τους Ισραηλίτες. Επίσης κατάκτησε τους Μωαβίτες (η:1-2) και τους Εδωμίτες (η:12-13).

Η Διαθήκη του Δαυίδ (ζ:11-16)

Στο (ζ:13) βλέπουμε την θεία διαβεβαίωση για τον θρόνο του Δαυίδ. Πριν, ο θρόνος του Ισραήλ εδραιώθηκε επειδή το ζήτησαν άνθρωποι (Α’ Σαμ.η). Τώρα όμως γίνεται μια αιώνια βασιλεία η οποία δεν σταματάει στον Ισραήλ, αλλά συνεχίζει με τον μεγαλύτερο Δαυίδ, τον Κύριο Ιησού Χριστό, ο οποίος χρίζεται βασιλιάς βασιλιάδων και Κύριος κυρίων (ζ:16, Ψαλμ.πθ:29, 35-37, Πράξ.β:30, Ησ.θ:6-7).

Στη Γέν.γ:15 διαβάσαμε ότι το σπέρμα της γυναικός θα συντρίψει την κεφαλή του όφεως. Λίγο αργότερα (Γέν.κβ:18), ο Θεός διαλέγει ένα έθνος το οποίο προήλθε από τον Αβραάμ. Στη συνέχεια διαλέγει την φυλή του Ιούδα (Γέν.μθ:10) και τώρα βλέπουμε να ξεχωρίζει για τον ερχομό του Μεσσία την οικογένεια του Δαυίδ Β' Σαμ.ζ. (Διάβασε Α’ Χρον.κβ:8-10, Β’ Χρον.ζ:17-18, Ψαλμ.ρλβ:11, Αμώς θ:11-12, Ιερεμ.κβ:29, κγ:5-6, λγ:20-21, Ζαχ.ς:12-13, θ:10, ιβ:8, ιγ:1, Λουκ.α:30-33).

Το Ζενίθ της βασιλείας του Δαυίδ περιγράφεται από το η-ι κεφάλαιο, όπου αποδεικνύεται νικηφόρος πολεμιστής και δημιουργεί πάντα με την βοήθεια του Θεού, έναν πανίσχυρο Ισραήλ.

Ο Δαυίδ αμαρτάνει με την Βηθ-σαβεέ (κεφ.ια) και σκοτώνει τον άνδρα της, τον Ουρία (Παρ.ις:18, Ματθ.ιγ:25). Πώς μπορεί όμως ο Κύριος να ονομάζει τον Δαυίδ «άνδρα κατά την καρδία Του» αφού έκανε τέτοιο αμάρτημα (Α’ Σαμ.ιγ:14, Πράξ.ιγ:22).

Πρέπει να δούμε την ζωή του Δαυίδ σαν σύνολο. Πρέπει να δούμε την πίστη, την υπακοή και την δικαιοσύνη που έδειξε μπροστά στον Κύριο για πολλά χρόνια.

Μετά από την αμαρτία του αυτή ΜΕΤΑΝΟΗΣΕ, πράγμα που δεν έκανε ο Σαούλ (Ψαλμ.να). Είναι ο Ψαλμός που γράφτηκε από τον ίδιο μετά τον έλεγχο του προφήτη Νάθαν για το αμάρτημα που έπραξε.

Πρέπει να κρίνουμε τον χαρακτήρα του Δαυίδ σύμφωνα με το πνεύμα της εποχής που επικρατούσε και όχι με τα σημερινά δεδομένα της Καινής Διαθήκης. Εάν συγκρίνουμε τους τότε βασιλείς οι οποίοι ήταν γεμάτοι από χλιδή, διαστροφή και υπερηφάνεια, ο Δαυίδ ήταν πράγματι ένας καλός ταπεινός και δίκαιος βασιλιάς.

Ακόμη πρέπει να δούμε τον εσωτερικό του κόσμο όπως αποκαλύπτεται μέσα στους ψαλμούς. Το κέντρο είναι ο Κύριος και η αγάπη προς Αυτόν και τον λόγο Του. Έχασε μερικές μάχες αλλά κέρδισε τον πόλεμο.

Μαθήματα από την αμαρτία του Δαυίδ.

Βλέπουμε ότι ο λόγος του Θεού είναι αληθινός και θεόπνευστος. Δεν κρύβει την αλήθεια όσο και να πονάει, ούτε μεγαλοποιεί χαρακτήρες όπως κάνουν οι άνθρωποι.

Η πτώση συνήθως έρχεται μαζί με την ξεκούραση την ξενοιασιά και την ευημερία, όταν δεν υπάρχει απειλή ή πόλεμος (Αμώς ς:1).

Η αμαρτία ήταν αποτέλεσμα μιας ολόκληρης κατάστασης που ήταν ενάντια στο θέλημα του Θεού. Ο Δαυίδ είχε μεγάλο χαρέμι παρά την εντολή του Θεού (Δευτ.ιζ:17, Ιάκ.α:14).

Η μια αμαρτία οδήγησε στην άλλη, στον φόνο του Ουρία.

Το αποτέλεσμα της αμαρτίας ήταν πολυετείς θλίψεις (ιβ:11)

• Το παιδί της μοιχείας του Δαυίδ πέθανε (ια:27)

• Η αμαρτία του Αμνών του γιου του Δαβίδ ήταν συνέχεια της ανηθικότητας του πατέρα του (κεφ.ιγ)

• Ο Αβεσαλώμ εξεγέρθηκε εναντίον του πατέρα του (κεφ.ιδ-ιη)

• Επακολούθησε μια σειρά από ανωμαλίες μέσα στην βασιλεία του Δαβίδ, που απείλησαν σοβαρά την ενότητα του κράτους.

 

Το κληροδότημα του Δαυίδ.

• Μετέφερε την ηγεσία από τον Σαούλ (φυλή Βενιαμίν) στον Ιούδα και εγκαθίδρυσε, με την χάρη του Κυρίου πάντοτε, ένα αιώνιο βασίλειο.

• Εδραίωσε την Ιερουσαλήμ σαν άγια πόλη και θρησκευτικό κέντρο του Ισραήλ.

• Εξάλειψε την ειδωλολατρία και έκανε την λατρεία στον ΓΙΑΧΒΕ παγκόσμια.

• Κατάκτησε πολλά έθνη και εξάπλωσε τα σύνορα του Ισραήλ από τον Νείλο μέχρι τον Ευφράτη ποταμό.

• Υπήρξε ποιητής, μουσικός και Ψαλμωδός του Ισραήλ.

• Σχεδίασε τον Ναό που αργότερα έχτισε ο Σολομών.

• Ένωσε όλες τις φυλές του Ισραήλ και τις έκανε μια βασιλεία ισχυρή.