ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ
Σ’ αυτό το κεφάλαιο βλέπουμε την ιστορία της
αποστασίας πέντε βασιλιάδων εναντίον του Χοδολλογομόρ και τη μάχη που
ακολούθησε. Το Άγιο Πνεύμα ασχολείται με τις κινήσεις αυτές, επειδή θίγουν κατά
κάποιο τρόπο το λαό του Θεού.
Τέσσερις βασιλιάδες από την περιοχή της
Βαβυλώνας εναντίον πέντε πόλεων που βρισκόταν στο Νότιο άκρο της Νεκράς
θάλασσας (Γη Σεναάρ, το σημερινό Ιράκ, Ιράν). Ο Χοδολλογομόρ θα ήταν ισχυρός
βασιλιάς με πολύ στρατό και θα είχε υποτάξει όλους αυτούς που για δώδεκα χρόνια
θα του πλήρωναν φόρους, και τώρα επαναστατούν και αποστατούν.
Ο Αβραάμ δεν είχε
εμπλακεί προσωπικά σ’ αυτή την υπόθεση.
Όμως ο Λωτ που είχε πάει με την οικογένειά
του στα Σόδομα για να κερδίσει κοσμικά πλούτη και χωράφια, μέσα σε πολύ λίγο
χρόνο τα έχασε όλα και ο ίδιος αντιμετωπίζει πρόβλημα. Οι σκηνές του που ήταν “έως Σοδόμων”, τώρα είναι “εν Σοδόμεις”.
Γέν.ιδ:12 Έλαβον δε και τον Λωτ υιόν του αδελφού του Άβραμ, όστις κατώκει εν Σοδόμοις, και τα υπάρχοντα αυτού, και ανεχώρησαν.
Δεν είχε κανένα
λόγο να μπλεχτεί σ’ αυτή την υπόθεση, αλλά τώρα είναι μπλεγμένος. Και ακριβώς
αυτή τη στιγμή που έχει ανάγκη λόγω της κρίσης που περνάει, βρίσκει τον εαυτό
του αδύναμο και αβοήθητο. Αυτή η έλλειψη δύναμης έχει να κάνει απόλυτα με το
συμβιβασμό του με τον κόσμο. Η δύναμη από τον Θεό έρχεται πάντοτε μέσα από τον
αποχωρισμό απ’ τον κόσμο και από την κοινωνία με Αυτόν.
Η σκηνή και το θυσιαστήριο του Αβραάμ δεν
δίνουν καμιά αφορμή για πόλεμο. Όμως ο Λωτ λόγω της θέσης του, επειδή
εγκατέλειψε το “εν ουρανοίς πολίτευμα” και ζήτησε όνομα, θέση και μερίδα σ’
αυτή τη γη, μπλέκεται με τις ταραχές αυτού του κόσμου.
Όταν ο Αβραάμ άκουσε ότι ο Λωτ είχε
αιχμαλωτιστεί, δεν δίστασε. Όπλισε 318 υπηρέτες του και με τόλμη καταδίωξε
αυτούς που οι πέντε βασιλιάδες με τους στρατούς τους δεν μπόρεσαν. Ήταν μια
απόσταση περίπου 190 χλμ. πριν φθάσει και νικήσει τους τέσσερις ειδωλολάτρες
βασιλιάδες. Πώς έγινε αυτό; Ο Κύριος των δυνάμεων ήταν μαζί του! Διέγειρε την καρδιά του να κινηθεί με
ταχύτητα και θα τον γέμισε με σοφία, κουράγιο και επιδέξιο ηγετικό πνεύμα, ώστε
να επιτεθεί, να νικήσει και να ελευθερώσει τον Λωτ.
Κάτι που πρέπει να
προσέξουμε πολύ βρίσκεται στο εδ.14.
Γέν.ιδ:14 Ακούσας δε ο Άβραμ ότι ηχμαλωτίσθη ο αδελφός αυτού, εφώπλισε τριακοσίους δεκαοκτώ εκ των δούλων αυτού, των γεννηθέντων εν τη οικία αυτού, και κατεδίωξεν οπίσω αυτών έως Δαν.
Εδώ έχουμε μια μεγάλη αλήθεια, ο Λωτ είναι
“αδελφός” και όχι “ξάδελφος” όπως στο εδ.12. Ποια θα πρέπει να είναι η
αντίδρασή μας όταν μάθουμε ότι κάποιος “αδελφός” έχει αιχμαλωτιστεί από τον
εχθρό; Συμβαίνει συχνά, οι συμφορές να μαλακώνουν
την καρδιά και να την κάνουν ευαίσθητη ώστε να φερθεί με αγαθότητα ακόμα και
προς εκείνους που έβλαψαν και αποχωρίστηκαν. Τα αισθήματα μιας καρδιάς αδελφού,
πρέπει πάντα να απαντούν τις ανάγκες κάποιου αδελφού που περνάει κάποια
συμφορά. Αν και η αληθινή πίστη μας κάνει πάντοτε ανεξάρτητους, δεν πρέπει να
μας κάνει ποτέ αδιάφορους!
Γέν.ιδ:17
Εξήλθε δε ο βασιλεύς των Σοδόμων εις
συνάντησιν αυτού, αφού επέστρεψεν από της καταστροφής του Χοδολλογομόρ και των
βασιλέων των μετ' αυτού, εν τη κοιλάδι Σαυή ήτις είναι η κοιλάς του βασιλέως.
Μετά τη μάχη, ο βασιλιάς των Σοδόμων συναντά
τον Αβραάμ στην κοιλάδα Σαυή - πιθανόν κοντά στη Σαλήμ (Ιερουσαλήμ) γιατί
βλέπουμε να τον υποδέχεται ο Μελχισεδέκ βασιλιάς της Σαλήμ.
Ιερουσαλήμ ονομάστηκε αργότερα. Υπάρχουν
πολλές εκδοχές για το τί σημαίνει αυτό το όνομα, αλλά η πιο πιθανή είναι να
σημαίνει “πόλη ειρήνης” επειδή “ήρ” σημαίνει πόλις και “σαλήμ” σημαίνει ειρήνη.
Όταν θέλανε να πουν “πάμε προς την Ιερουσαλήμ” λέγανε: “Γερουσαλάγιμ” και απ’
αυτό μάλλον προήλθε το Ιεροσόλυμα.
