Γέν.θ:7-17 σεις δε αυξάνεσθε
και πληθύνεσθε, πολλαπλασιάζεσθε επί της γης, και πληθύνεσθε επ' αυτής. Και
είπεν ο Θεός προς τον Νώε και προς τους υιούς αυτού μετ' αυτού, λέγων, Και εγώ,
ιδού, στήνω την διαθήκην μου προς εσάς, και προς το σπέρμα σας ύστερον από σάς·
και προς παν έμψυχον ζώον, το οποίον είναι με σας, εκ των πτηνών, εκ των κτηνών
και εκ πάντων των ζώων της γης, τα οποία είναι με σάς· από παντός του
εξελθόντος εκ της κιβωτού, έως παντός ζώου της γής· και στήνω την διαθήκην μου
προς εσάς· και δεν θέλει πλέον εξολοθρευθή πάσα σαρξ από των υδάτων του
κατακλυσμού· ουδέ θέλει είσθαι πλέον κατακλυσμός διά να φθείρη την γην. Και
είπεν ο Θεός, Τούτο είναι το σημείον της διαθήκης, την οποίαν εγώ κάμνω μεταξύ
εμού και υμών και παντός εμψύχου ζώου το οποίον είναι με σας, εις γενεάς
αιωνίους· Θέτω το τόξον μου εν τη νεφέλη, και θέλει είσθαι εις σημείον διαθήκης
μεταξύ εμού και της γής· και όταν συννεφώσω νεφέλην επί της γης, θέλει φανή το
τόξον εν τη νεφέλη·
και θέλω ενθυμηθή την διαθήκην μου, την μεταξύ εμού και
υμών, και παντός εμψύχου ζώου εκ πάσης σαρκός· και τα ύδατα δεν θέλουσιν είσθαι
πλέον εις κατακλυσμόν διά να εξαλείψωσι πάσαν σάρκα· και το τόξον θέλει είσθαι
εν τη νεφέλη· και θέλω βλέπει αυτό, διά να ενθυμώμαι την παντοτεινήν διαθήκην
την μεταξύ Θεού και παντός εμψύχου ζώου εκ πάσης σαρκός ήτις είναι επί της γης.
Και είπεν ο Θεός προς τον Νώε, Τούτο είναι το σημείον της διαθήκης, την οποίαν
έστησα μεταξύ εμού και πάσης σαρκός ήτις είναι επί της γης.
Όλα
αυτά τα εδάφια δεν θα είχαν κανένα απολύτως νόημα αν ο κατακλυσμός δεν ήταν
παγκόσμιος. Αυτό θα σήμαινε πως η υπόσχεση του Θεού ήταν μόνο για μια μερίδα
της ανθρώπινης φυλής, για ένα τμήμα της γης (πιθανόν για τους τυχερούς Αρμένιους)
και για λίγα ζώα. Όμως, μπορούμε να πιστέψουμε κάτι τέτοιο; Μάλλον, αντίθετα,
όπως το ουράνιο τόξο είναι παγκόσμιο, έτσι κι ο κατακλυσμός είναι παγκόσμιος,
κι η υπόσχεση του Θεού είναι παγκόσμια.
Όλη η
δημιουργία αναπαύεται πάνω στην αιώνια σταθερότητα της διαθήκης του Θεού και
δεν φοβάται ένα δεύτερο κατακλυσμό. Ακόμα, όταν το τόξο εμφανίζεται στη νεφέλη,
το μάτι του Θεού αναπαύεται σ’ αυτό, έτσι ώστε η ασφάλεια του ανθρώπου να μην
εξαρτάται από τη δική του ατελή και αβέβαια ενθύμηση αλλά από την ενθύμηση του
Θεού. «θα ενθυμώμαι» λέγει ο Θεός. Είναι όμορφο να σκέπτεται κανείς αυτό που ο
Θεός θέλει ή δεν θέλει να θυμάται: Θα θυμάται τη διαθήκη Του, αλλά δεν θα
θυμάται τις αμαρτίες του λαού Του! Έτσι,
για τον πιστεύοντα αυτή η γνώση δίνει ειρήνη στην ανήσυχη καρδιά και την
ταραγμένη συνείδηση.
Πριν
από τον κατακλυσμό δεν υπήρχαν σύννεφα, κι επομένως ούτε ουράνιο τόξο. Έτσι,
όταν το πρώτο ουράνιο τόξο άστραψε σ’ όλη του τη μεγαλοπρέπεια και
επιβλητικότητα, σε αντίθεση με τα σκοτεινά σύννεφα, θα πρέπει να έκανε τρομερή
εντύπωση στους οκτώ επιζήσαντες απ’ τη μεγαλύτερη παγκόσμια καταστροφή. Ένα καινούριο
σημείο για μια καινούρια υπόσχεση του Θεού.
Το
γεγονός ότι ξέρουμε πώς γίνεται ένα ουράνιο τόξο δεν θα πρέπει να μειώσει την
αίσθηση του δέους και του θαυμασμού.
Μπορούμε
να πούμε: Οι σταγόνες της βροχής συμπεριφέρονται σαν μικροσκοπικά πρίσματα και
καθρέφτες στο να διαθλούν το ηλιακό φως σε χρώματα του φάσματος. Όμως, γιατί να
υπάρχουν χρώματα στο φάσμα; Η επιστήμη δεν μπορεί να δώσει απάντηση σ’ αυτό το
ερώτημα όπως και σε πολλά άλλα. Όσο υπάρχει ήλιος και ατμόσφαιρα θα υπάρχει και
το ουράνιο τόξο για να δείχνει ότι ο Θεός θυμάται τη διαθήκη Του. Όλα τα
χρώματα του φάσματος στο ουράνιο τόξο προέρχονται από το λευκό φως και μας
μιλάνε για τον Ίδιο το Θεό. Ο Θεός είναι φως και πολλές φορές αποκαλύπτει τον
Εαυτό Του μέσα από τις διάφορες ευκρινείς ιδιότητές Του. Το ουράνιο τόξο ακόμα
μας μιλάει για τη χάρη του Θεού. Καθώς είναι το αποτέλεσμα της καταιγίδας και
της λιακάδας, έτσι και η χάρη είναι η εύνοια του Θεού στην δίχως αξία
προηγούμενη σκοτεινή ζωή του ανθρώπου.
Ακόμα
στο τόξο αυτό δεν υπάρχει χορδή, άρα είναι σύμβολο ειρήνης και όχι πολέμου.
