Ιούδ.α:3 Αγαπητοί, επειδή καταβάλλω πάσαν σπουδήν να σας γράψω περί της κοινής σωτηρίας, έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζησθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους.

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2018

Γένεση (063)


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΔΕΚΑΤΟ


Το περιεχόμενο αυτού του κεφαλαίου έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για τον πνευματικό άνθρωπο. Διηγείται δυο μεγάλα γεγονότα, την οικοδόμηση της Βαβέλ και την πρόσκληση του Αβραάμ. Μ’ άλλα λόγια, την προσπάθεια του ανθρώπου να επαρκεί ο ίδιος στον εαυτό του, και την αποκάλυψη που γίνεται στην πίστη, εκείνου που ο Θεός έχει φυλάξει γι’ αυτή: την απόπειρα του ανθρώπου να εγκατασταθεί επί της γης  και την πρόσκληση που ο Θεός απευθύνει στον άνθρωπο για να τον κάνει να “εξέλθει εξ αυτής” και να βρει τη μερίδα και την κατοικία του στον ουρανό.

Είμαστε στη χρονική περίοδο μετά τον κατακλυσμό, που τα παιδιά του Νώε αφού βγήκαν από την κιβωτό, άρχισαν να πολλαπλασιάζονται και να κατοικούν στην πεδιάδα της Μεσοποταμίας.


Γέν.ια:1 Και ήτο πάσα η γη μιας γλώσσης και μιας φωνής.

Ο Νώε και τα παιδιά του είναι φυσικό να μιλούσαν την ίδια γλώσσα. Μας ετοιμάζει για το τί πρόκειται να συμβεί (σύγχυση των γλωσσών).

Γέν.ια:2 Και ότε εκίνησαν από της ανατολής, εύρον πεδιάδα εν τη γη Σενναάρ· και κατώκησαν εκεί.

Αναφέρεται στο Νεμβρώδ, και σ’ όλους αυτούς που ξεκίνησαν μαζί του. Η Σεναάρ είναι η Βαβυλωνία (το σημερινό Ιράκ) που βρίσκεται για την ακρίβεια, Ν.Α. του Αραράτ. Όμως, πιθανόν, ο συγγραφέας υποδεικνύει την κατεύθυνση απ’ το δικό του σημείο εκκίνησης, το Ισραήλ. Η πεδιάδα που ποτιζόταν από τον Τίγρη και Ευφράτη ήταν πασίγνωστη τον παλιό καιρό για τη γονιμότητά της.

Γέν.ια:3 Και είπεν ο εις προς τον άλλον, Έλθετε, ας κάμωμεν πλίνθους, και ας ψήσωμεν αυτάς εν πυρί· και εχρησίμευσεν εις αυτούς η μεν πλίνθος αντί πέτρας, η δε άσφαλτος εχρησίμευσεν εις αυτούς αντί πηλού.

Η Μεσοποταμία σαν πεδιάδα, δεν έχει βουνά, πέτρες, ή άλλο υλικό που να διευκολύνει το χτίσιμο και γι’ αυτό χρησιμοποίησαν πλίνθους αντί για πέτρες και άσφαλτο αντί πηλό. Η άσφαλτος ήταν ορυκτή και σχηματίστηκε από την αποσύνθεση των ζώων και των ανθρώπων αλλά και των φυτών εξ αιτίας του κατακλυσμού. Βρισκόταν στην επιφάνεια μεγάλων λάκκων απ’ όπου την έβγαζαν. Πρέπει να ήταν άφθονη τότε γιατί η χρονική περίοδος που μιλάμε αυτή τη στιγμή είναι περίπου 100 χρόνια μετά τον κατακλυσμό.