Γέν.ιγ:6,7
Και δεν εχώρει αυτούς η γη διά να κατοικώσιν ομού·
διότι ήσαν τα υπάρχοντα αυτών πολλά, και δεν ηδύναντο να κατοικώσιν ομού. Και συνέβη
έρις μεταξύ των ποιμένων των κτηνών του Άβραμ και των ποιμένων των κτηνών του Λώτ·
οι δε Χαναναίοι και οι Φερεζαίοι κατώκουν τότε την γην.
Τα αποτελέσματα της Αιγύπτου. Τώρα είναι και
οι δύο πλούσιοι και δεν τους χωρά ο τόπος!
Όταν κανείς δεν περπατά με απλότητα και
καθαρά αισθήματα, εύκολα θα συναντήσει την πέτρα που θα τον κάνει να προσκόψει.
Κι αν δεν γίνει τη μια μέρα, θα γίνει την άλλη. Δεν ενδιαφέρει και τόσο η
φαινομενική αιτία που κάνει κάποιον να χάσει το δρόμο του. Η πραγματική αιτία
μένει κρυμμένη στα βάθη της καρδιάς.
Η έριδα μεταξύ των ποιμένων ήταν εύκολο να
σταματήσει χωρίς πνευματική ζημιά, είτε για το Λωτ, είτε για τον Αβραάμ. Αν
είχαν το ίδιο πνεύμα, δεν θα υπήρχε έριδα γιατί η έριδα δεν είναι καρπός του
Πνεύματος αλλά της σάρκας, αλλά και να συνέβαινε, με κάποιο τρόπο θα τα
βρίσκανε. Είναι ακριβώς αυτό που βλέπουμε στην ΑΠΟΚ.ιβ όπου αποχωρίζεται η
αόρατη από την ορατή εκκλησία. Στην πραγματικότητα, αυτή η έριδα, δεν έκανε
τίποτε άλλο από το να δώσει στον Αβραάμ την ευκαιρία να δείξει τη θαυμαστή
δύναμη της πίστης, και αυτή την ηθική και ουράνια υπεροχή που περιβάλλει αυτόν
που πιστεύει. Την ίδια στιγμή φανερώνει την κοσμικότητα που ήταν γεμάτη η
καρδιά του Λωτ. Απλά έγιναν φανερές οι καρδιές και των δύο! Όταν ο κόσμος είναι μέσα στην καρδιά, βρίσκει
κανείς πάντοτε το δρόμο που οδηγεί σ’ αυτόν. Και ο Λωτ ήταν παιδί του Θεού, η
Γραφή μας τον λέγει δίκαιο, αλλά πολλές φορές πρέπει να ξεχωρίσει δίκαιος από δίκαιο!
Είναι θλιβερό και ταπεινωτικό να βλέπει
κανείς αδελφούς να φιλονικούν μπροστά σε “Χαναναίους και Φερεζαίους” αντί να
είναι ενωμένοι χωρίς εσωτερικές διαμάχες.
Γέν.ιγ:8
Είπε δε ο Άβραμ προς τον Λωτ, Ας μη ήναι, παρακαλώ,
έρις μεταξύ εμού και σου και μεταξύ των ποιμένων μου και των ποιμένων σου· διότι
αδελφοί είμεθα ημείς·
Ο Αβραάμ ήταν ειρηνοποιός. Αντιμετωπίζει την
κατάσταση από την άποψη του Θεού, γιατί έχει την καρδιά του Θεού. Δεν άφησε την
καρδιά του να διαλέξει αλλά αφήνει το Λωτ (Ρωμ.ιβ:18 & Ματθ.ε:9).
Γέν.ιγ:9
δεν είναι πάσα η γη έμπροσθέν σου; διαχωρίσθητι
λοιπόν απ' εμού· εάν συ υπάγης εις τα αριστερά, εγώ υπάγω εις τα δεξιά· και εάν
συ εις τα δεξιά, εγώ εις τα αριστερά.
Αντί τη συνεχή
διαμάχη, ο Αβραάμ προτείνει διαχωρισμό.
Αμώς γ:3. Ο Αβραάμ κάνει μια γενναιόδωρη
προσφορά εδώ, που φανερώνει ότι δεν εμπιστεύεται τα λιβάδια, αλλά τον Κύριο.
Άφησε την εκλογή στον Λωτ και ανέθεσε στο Θεό τη φροντίδα να διαλέξει για τον
εαυτό του. Αυτή είναι η άνωθεν σοφία. Η πίστη αφήνει πάντοτε στο Θεό τη
φροντίδα να ορίσει την κληρονομιά (Ψαλμ.ις:6).
Ο Θεός έδωσε όλη τη γη στον Αβραάμ, και όχι
στο Λωτ. Και παρ’ όλο που ήταν δική του, αφήνει τον Λωτ να πάει όπου θέλει.
Είναι βέβαιο ότι όσο μεγάλες κι αν είναι οι
επιθυμίες της φυσικής καρδιάς, και όσο μεγάλο κι αν είναι αυτό που τελικά θα
πάρει, ποτέ δεν θα μπορέσει ν’ αγγίξει το θησαυρό της πίστης, γιατί τον ζητά σε
μια τελείως λάθος κατεύθυνση. Η πίστη τοποθετεί το θησαυρό της σ’ ένα τόπο που
η φυσική καρδιά δεν θα σκεφτόταν ποτέ να επισκεφθεί. Ακόμα κι αν ήθελε δεν θα
μπορούσε να τον πλησιάσει.
Γέν.ιγ:10
Και υψώσας ο Λωτ τους οφθαλμούς αυτού, είδε πάσαν
την περίχωρον του Ιορδάνου, ότι εποτίζετο όλη προ του να καταστρέψη ο Κύριος τα
Σόδομα και τα Γόμορρα, ως παράδεισος του Κυρίου, ως η γη της Αιγύπτου, έως να υπάγη
τις εις Σηγώρ.
Η εκλογή του Λωτ φανερώνει το χαρακτήρα του.
Ύψωσε τα μάτια του για να δει. Περπατούσε δια της όψεως μάλλον παρά δια
πίστεως. Η εκλογή του φανέρωσε ότι η καρδιά του ήταν τοποθετημένη σε φυσικά
πράγματα. Διάλεξε το χόρτο, αντί τη χάρη!
Παρατήρησε την εξωτερική εμφάνιση και όχι τον πραγματικό χαρακτήρα και
το μέλλον του τόπου. Θα πει κανείς, πώς μπορούσε να ξέρει το μέλλον του
τόπου; Σωστά, όπως και ο Αβραάμ δεν το
ήξερε. Ο Θεός όμως το ήξερε και αν ο Λωτ άφηνε στο Θεό τη φροντίδα να διαλέξει
γι’ αυτόν κληρονομιά, ο Θεός ασφαλώς και δεν θα του έδινε ένα τόπο που θα κατέστρεφε
ο Ίδιος! Ο Λωτ όμως ήθελε να διαλέξει μόνος του.
Αρκέστηκε στο λιγοστό του “τώρα” αντί να
υπομείνει για τα μεγαλεία του μέλλοντος. Όπως ο Ησαύ, ο άσωτος γιος, η Εύα, ο
Δημάς.
Περίχωρος: ο κύκλος των βουνών
γύρω από την κοιλάδα του Ιορδάνη. Σήμερα σχεδόν καθόλου από τα νερά του Ιορδάνη
δεν μπαίνουν μέσα στη Νεκρά θάλασσα γιατί τα χρησιμοποιούν για αρδεύσεις. Τότε
όμως όλα τα νερά χυνόταν μέσα και γι’ αυτό ανέβαινε η στάθμη της. Αυτή η
καλοποτιζόμενη γη φάνηκε στο Λωτ σαν το Νείλο της Αιγύπτου.
Σηγώρ: Μικρή κωμόπολη κοντά
στα Νότια της Νεκράς θάλασσας. Ιορδάνης: σημαίνει ο καταβαίνων. Έχει να κάνει
με πολλούς τύπους αλλά εδώ συμβολίζει την καθοδική πορεία του Λωτ:
1.
Ύψωσε
τα μάτια του και είδε.
2.
Διάλεξε
την κοιλάδα του Ιορδάνη.
3.
Ξεχώρισε
τον εαυτό του απ' τον Αβραάμ.
4.
Κατοίκησε
στις πόλεις της κοιλάδας.
5.
Έστησε
τις σκηνές του απέναντι από τα Σόδομα.
6.
Κατοίκησε
μέσα στα Σόδομα (ιδ:12).
7.
Κάθισε
στην πύλη των Σοδόμων (ιθ:1).
8.
Οι
κόρες του παντρεύτηκαν Σοδομίτες κτλ.
Ας μην ξεπεράσουμε το γεγονός της ευθύνης της
εκλογής του Λωτ. Του είχε δοθεί το δικαίωμα να διαλέξει. Ωστόσο το να στήσει
τις σκηνές του “έως Σοδόμων” ήταν
δικαίωμά του και προνόμιό του. Όμως τί δικαίωμα είχε να πάρει μαζί του την οικογένειά
του, τους βοσκούς του και τις οικογένειές τους;
Ήταν μεγάλη η ομάδα που πήγε με τον Λωτ στα
Σόδομα και έχασαν εκεί τις ζωές τους. Ο Λωτ ήταν καθαρά ο υπεύθυνος γι’ αυτό.
Κατά τον ίδιο τρόπο, όταν κάποιος εκλέγει να
ζήσει μέσα στην αμαρτία και να χάσει την ψυχή του, αυτό γίνεται επειδή του έχει
δοθεί το δικαίωμα της εκλογής και είναι δικό του προνόμιο. Όμως τί δικαίωμα
έχει να τραβήξει κι άλλους μαζί του; Κανείς
δεν θα πάει μόνος του στην κόλαση!
