Γέν.ια:5,6
Κατέβη δε ο Κύριος διά να ίδη την πόλιν και
τον πύργον, τον οποίον ωκοδόμησαν οι υιοί των ανθρώπων. Και είπεν ο Κύριος, Ιδού,
εις λαός, και πάντες έχουσι μίαν γλώσσαν, και ήρχισαν να κάμνωσι τούτο· και
τώρα δεν θέλει εμποδισθή εις αυτούς παν ό,τι σκοπεύουσι να κάμωσιν·
Ο Θεός δεν είναι ανάγκη να “κατέβει” για να
δει κάτι που θέλει αφού είναι πανταχού παρών και παντογνώστης. Απλά είναι
ανθρωπομορφισμός και μεταφορική έννοια.
Αυτό που λέει στο
εδ.6 δεν είναι από αντιζηλία ή φόβο.
Ο Θεός ό,τι κάνει, το κάνει από ενδιαφέρον
και αγάπη και ξέρει ότι αν αφήσει το κακό να συνεχιστεί θα ξαναγίνει πάλι το
ίδιο με τον καιρό του Νώε. Προσέχει λοιπόν την έκταση του κακού πάνω στη γη και
επεμβαίνει όποτε χρειάζεται γιατί Τον ενδιαφέρουν οι δίκαιοι, τα παιδιά Του και
θέλει να τα προστατεύει. Κατά τον ίδιο τρόπο ο Κύριος θα μας φυλάξει από την
ώρα του πειρασμού που πρόκειται να έλθει πάνω σ’ όλη την οικουμένη.
Γέν.ια:7-32
Αυτή ήταν η τύχη του πρώτου συνεταιρισμού
ανθρώπων, κι έτσι θα συμβαίνει μέχρι τέλους (Ησ.η:9). Η κρίση που έπεσε ήταν να
συγχυσθούν οι γλώσσες. Αυτή η ενέργεια του Θεού θα πρέπει να συγκριθεί
προσεκτικά με το θαύμα που έλαβε χώρα την ημέρα της Πεντηκοστής. Στη Βαβέλ
υπήρχε κρίση, σύγχυση και διασκορπισμός. Την ημέρα της Πεντηκοστής υπήρξε
ευλογία, ενότητα και αρμονία. Ο συνεταιρισμός του Θεού καταλήγει στη δόξα, ο
συνεταιρισμός του ανθρώπου στη σύγχυση. Ο πρώτος ήλθε δια Πνεύματος Αγίου και
έχει σαν αντικείμενο την εξύψωση του Ιησού, ο δεύτερος ήταν το έργο ασεβών
ενεργειών πεσμένων ανθρώπων και είχε σκοπό την εξύψωσή των.
Έλθετε
ας καταβώμεν.
Τη λέξη “έλθετε” τη βλέπουμε άλλες δυο φορές στα εδάφια 3 & 4 όταν οι
άνθρωποι μιλάνε και λένε τί θα κάνουν. Τώρα ο Θεός - θα μπορούσαμε να πούμε με
μια δόση ειρωνείας - επαναλαμβάνει την ίδια λέξη, και......να δούμε ποιος θα
βγει κερδισμένος!
Ο πληθυντικός αριθμός της λέξης (έλθετε) δεν
στηρίζει καμία τριάδα προσώπων (!) γιατί στη συνέχεια βλέπουμε συνεχείς
αναφορές ενικού αριθμού (είπεν[6] - διεσκόρπισε[8])
Πώς κατέβηκε ο Θεός στη γη; Για να το καταλάβουμε αυτό θα πρέπει να εξετάσουμε
παράλληλα εδάφια σε περιπτώσεις που ξανάγινε κάτι τέτοιο. Στη Γέν.ιη:1 ο Κύριος
φανερώνεται στον Αβραάμ ενώ καθόταν στις δρυς Μαμβρή. Ο Αβραάμ είδε τρεις
άνδρες να έρχονται προς αυτόν. Στα εδ. 21 & 22 βλέπουμε ότι οι δύο από τους
τρεις άνδρες αναχωρούν και ο Αβραάμ μένει ακόμα μπροστά στον Κύριο (!) που σημαίνει
ότι ο τρίτος άνδρας ήταν ο Κύριος. Στο εδ.ιθ:1 μαθαίνουμε ότι οι άνδρες ήταν
άγγελοι που είχαν παρουσιασθεί με μορφή ανδρών. Μετά από όλα αυτά, μπορούμε να
καταλάβουμε ότι ο Κύριος φανερώθηκε στον Αβραάμ δια του αγγέλου της παρουσίας
Του. Ο Θεός κατέβηκε να δει τί γίνεται στα Σόδομα στέλνοντας αγγέλους. Ακριβώς
με τον ίδιο τρόπο ο Κύριος κατέβηκε και στη Βαβέλ. Όταν λέει <έλθετε ας καταβώμεν>, ο Κύριος,
σαν ο Βασιλιάς και ο δίκαιος κριτής, μιλάει στους αγγέλους Του που είναι γύρω
από το θρόνο Του.
Όσο αφορά τη σύγχυση των γλωσσών, μπορούμε να
κάνουμε μερικές παρατηρήσεις:
1.
Οι
πιο παλιές γραπτές γλώσσες είναι οι πιο δύσκολες και πολύπλοκες.
2.
Πουθενά
στον κόσμο δεν υπάρχει κάποια ομάδα ανθρώπων που να μην έχουν μια τέλεια
αναπτυγμένη, πολυσύνθετη και ακριβέστατη στις περιγραφές γλώσσα.
3.
Υπάρχουν
περίπου 50 χωριστές οικογένειες γλωσσών στον κόσμο που φαίνεται ότι δεν έχουν
καμιά σχέση μεταξύ τους.
4.
Όλες
οι προσπάθειες για ανασυγκρότηση της αρχικής γλώσσας (από την οποία παράχθηκαν
όλες οι άλλες) έχουν ριζικά αποτύχει. Κι όμως οι ανθρωπολόγοι συμφωνούν ακόμα
πως όλοι οι άνθρωποι προέρχονται από ΜΙΑ φυλή.
5.
Κάθε
γλώσσα είναι υπερβολικά σύνθετη. Όταν σκεφτόμαστε τα εκατομμύρια και
δισεκατομμύρια των συνδυασμών που μπορούν να γίνουν από τις χιλιάδες των λέξεων
που έχει μια γλώσσα, καταλαβαίνουμε πως για να κάνει κανείς μια συνομιλία,
ακόμα και σε μια απλή γλώσσα, χρειάζεται μια σχεδόν φανταστική δύναμη σκέψης
και επιλογής. Κανένας πίθηκος ή άλλο ζώο δεν έχει δείξει ποτέ τις πρώτες
παραμικρές αναλαμπές αυτής της δύναμης αφηρημένης σκέψης, της επιλογής λέξεων
και συνομιλίας με νόημα.
Όλα αυτά τα γεγονότα καταφανώς έρχονται σε
αντίθεση με τη θεωρία της Εξέλιξης της Γλώσσας, από τα γρυλίσματα στη
γραμματική, από το απλό στο σύνθετο, από το πρωτόγονο στο πολιτισμένο. Η θεωρία
αυτή δεν παραδέχεται ότι οι γλώσσες έγιναν κατόπιν θείας ενέργειας, αλλά ότι με
την απομάκρυνση της μιας φυλής από την άλλη και με την πάροδο του χρόνου οι
γλώσσες διαφοροποιήθηκαν μέχρι που άλλαξαν τελείως. Όμως η γλώσσα είναι ένα
μοναδικό δώρο του Θεού, φυτεμένο σαν ένστικτο και από την αρχή τέλειο.
Στη Βαβέλ ο Θεός διέσπασε τη μία αρχική
γλώσσα σε 50 περίπου σημαντικότερες γλώσσες, όλες το ίδιο σύνθετες, κι όλες το
ίδιο ακατανόητες, χωρίς μακρόχρονη και σκληρή μελέτη. Ήταν γλώσσες αυθύπαρκτες
που έγιναν ξαφνικά, χωρίς ρίζες. Βέβαια, ο Θεός θα έδωσε ίδια γλώσσα σε άτομα
της ίδιας οικογένειας για να μη χωρίσουν.
Οι πεδιάδες της Μεσοποταμίας ήταν πάρα πολύ
εύφορες, και δεν υπήρχε κανένας λόγος όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ζούσαν εκεί να
φύγουν ξαφνικά και να πάνε να εγκατασταθούν στη Σιβηρία, στην έρημο Σαχάρα, στη
ζούγκλα ή τη Λαπωνία. Οι ανθρωπολόγοι που μελετούν τη συμπεριφορά των φυλών,
έχουν κάνει διάφορες υποθέσεις, όμως μέχρι σήμερα η πιο λογική εξήγηση που
συμφωνεί με τα γεγονότα είναι η σύγχυση των γλωσσών. Οι απόγονοι του Νώε
αρνήθηκαν να υπακούσουν στην εντολή του Θεού “να γεμίσουν τη γη” (θ:1) κι έτσι
Αυτός τους διεσκόρπισε μ’ αυτό το ξαφνικό θαύμα.
Κάποιος είπε:
Το πλήθος των γλωσσών (πάνω από 3.000) στο πρόσωπο της γης, είναι ένα
μνημείο όχι στην ανθρώπινη ευφυΐα, αλλά στην ανθρώπινη αμαρτία.
Αυτό που ο διάβολος έκανε εκεί, θέλησε να το
ξανακάνει με τον μ. Αλέξανδρο που προσπάθησε να ενώσει όλο τον κόσμο κάτω από
μια γλώσσα - την Ελληνική, αλλά και αυτό απέτυχε. Αργότερα χρησιμοποίησε τη
Ρώμη, και στις μέρες μας το ίδιο θα θελήσει να κάνει με τον Αντίχριστο,
(Εσπεράντο) αλλά και πάλι θα αποτύχει!
Εδ.8 Δεν
ήταν μόνο ένας πύργος αυτό που οικοδομούσαν, αλλά και μια πόλις!
Εδ.10 Γενεαλογίες. Βλέπουμε την προοδευτική πτώση
του μέσου όρου ζωής.
