ΕΡΩΤΗΣΗ:
Διάβασα την απάντησή
σας στον άνθρωπο που ταξιδεύει συχνά και είναι πεινασμένος για να ακούσει το
λόγο του Θεού να κηρύττεται ή να διδάσκεται. Το πρόβλημά μου είναι διαφορετικό. Ο ποιμένας μου επιμένει στο κήρυγμα, ακόμα κι αν το
Πνεύμα κινείται και οι πιστοί αισθάνονται να λατρεύσουν. Κατά τη γνώμη μου,
πεθαίνουμε διότι αποθαρρύνονται τα χαρίσματα του Πνεύματος. Ο ποιμένας δεν
περιμένει για να λειτουργήσουν, αλλά σηκώνεται και κηρύττει.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Απ’ όλα τα πολλά και υπέροχα δώρα που ο Θεός δίνει την
εκκλησία Του, το μεγαλύτερο είναι το χάρισμα της διακονίας. Ενώ η Α’ Κορ.ιβ:8-11
περιγράφει πώς το Πνεύμα προικίζει τα μέλη της εκκλησίας με πνευματικά
χαρίσματα, η Εφες.δ:11 περιγράφει τους εργάτες της Καινής Διαθήκης σαν δώρα που
ο δοξασμένος Χριστός έδωσε στην εκκλησία Του.
Ο Θεός δίνει τα χαρίσματα της διακονίας στην εκκλησία «προς την τελειοποίησιν των αγίων, διά το
έργον της διακονίας, διά την οικοδομήν του σώματος του Χριστού, εωσού
καταντήσωμεν πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του Υιού του
Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού»
(Εφες.δ:12-13). Αυτό δεν έχει ειπωθεί ποτέ για κάποιο από τα εννέα χαρίσματα
που αναφέρονται στην Α’ Κορ.ιβ. Αυτά τα χαρίσματα δεν τελειοποιούν πλήρως την
εκκλησία, ούτε φέρνουν ενότητα πίστης. Μόνο η διακονία που ενεργείται κάτω από
το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος, μπορεί να
το κάνει.
Επιπλέον, καμιά εκκλησία δεν είναι μια πραγματικά
επιτυχημένη εκκλησία της Καινής Διαθήκης, χωρίς τη λειτουργία μέσω του ποιμένα της,
των δύο πρώτων από τα εννέα πνευματικά χαρίσματα, τον λόγο Σοφίας και τον λόγο
γνώσης. Αυτά τα δύο χαρίσματα, αν και σπάνια αναφέρονται, αν και συχνά λειτουργούν με αόρατο τρόπο,
είναι απαραίτητα για τη διακονία. Το Άγιο Πνεύμα λειτουργεί μέσα από τον ποιμένα
και του δίνει αποτελεσματικά χαρίσματα για να επιβλέπει, να καθοδηγεί και να
διοικεί την Εκκλησία (Πράξ.κ:28, Α’ Τιμ.ε:17).
Αυτά τα χαρίσματα ικανώνουν τον ποιμένα να καθοδηγήσει την
εκκλησία και την λατρεία, ώστε να γίνει αυτό που ο Θεός θέλει, σε κάθε
συνάθροιση. Καταλαβαίνεις λοιπόν, ότι ο ποιμένας πρέπει να επιβλέπει τη
λειτουργία των χαρισμάτων, ώστε αυτά να χρησιμοποιούνται μόνο για την οικοδομή
της εκκλησίας (Α’ Κορ.ιδ:5, 12, 26). Πρέπει ακόμα να προσέχει για την αρμονική
λειτουργία τους, σύμφωνα με το λόγο του Θεού στην Α’ Κορ.ιδ και συναφή εδάφια
της Αγίας Γραφής. Ο ποιμένας είναι υπεύθυνος για την συνάθροιση, και η
λειτουργία των χαρισμάτων δεν παρακάμπτει την θέση του αυτή.
Η πρωταρχική ανάγκη είναι το κήρυγμα του λόγου. «ο Θεός ηυδόκησεν διά της μωρίας του
κηρύγματος να σώση τους πιστεύοντας» (Α’ Κορ.α:21). Ο Θεός δεν προτίθεται
τα δώρα και τα σημεία να αντικαταστήσουν το κήρυγμα του λόγου, αλλά μάλλον να
το επιβεβαιώνουν (Μάρκ.ις:20). Λειτουργούν βοηθητικά, ενώ ο λόγος του Θεού είναι
υπέρτατη αξία πάνω από όλα τα χαρίσματα. Η άσκηση των χαρισμάτων ελέγχεται από
το λόγο του Θεού. Ακόμη και το χάρισμα της προφητείας, που λειτουργεί προς
οικοδομή, πρέπει να δοκιμάζεται από το λόγο του Θεού (Α’ Θες.ε:19-21, Α’ Κορ.ιδ:29),
που είναι ο «βεβαιότερος προφητικός λόγος» (Β’ Πέτρ.α:19).
Απ’ την άλλη μεριά, είναι τραγικό όταν δεν υπάρχει χώρος για
την κίνηση του Πνεύματος. Είναι εξίσου τραγικό, όταν δεν διακηρύσσεται η
αλήθεια του Θεού. Ειλικρινά, ξέρω ότι υπάρχουν συναθροίσεις, που αν και τα χαρίσματα
χρησιμοποιούνται καθ’ υπερβολή και πολλοί ευλογούνται, η «μάχαιρα του
πνεύματος», ο πολύτιμος λόγος του Θεού δεν κηρύττεται όπως πρέπει, η αλήθεια
απουσιάζει και οι πιστοί λιμοκτονούν. Υπάρχουν περιπτώσεις που ο Κύριος ορίζει
τέτοιες εξαιρέσεις, αλλά σίγουρα πρέπει να είναι λίγες και σποραδικές αφού ποτέ
δεν θεωρήθηκαν το σχέδιο του Θεού για την εκκλησία Του.
Μια τελευταία παρατήρηση. Είπες, «Ο ποιμένας μου επιμένει στο κήρυγμα, ακόμα κι αν το Πνεύμα κινείται».
Μπορώ να ρωτήσω, υπάρχει καλύτερη ώρα για κήρυγμα; Αν εσύ και οι υπόλοιποι
αδελφοί στην εκκλησία μείνετε υπό την
επήρεια του Πνεύματος και ακούτε το κήρυγμα του λόγου από τον ποιμένα σας, μπορείς
να φανταστείς τι θα μπορούσε να συμβεί εκεί; Το Πνεύμα θα μπορούσε να επιπέσει
ακόμα πιο έντονα κατά το κήρυγμα, όπως στις Πράξ.ι:44. Αυτός είναι ο τρόπος που
ο Θεός θέλει να εργαστεί. Γιατί να μην ακολουθήσουμε το δρόμο του Θεού;
