Γέν.η:15-17 και ελάλησεν ο
Θεός προς τον Νώε, λέγων, Έξελθε εκ της κιβωτού, συ, και η γυνή σου, και οι
υιοί σου, και αι γυναίκες των υιών σου μετά σού· πάντα τα ζώα τα μετά σου, από
πάσης σαρκός, και πτηνά και κτήνη και παν ερπετόν έρπον επί της γης, εξάγαγε
μετά σου, και ας πολυπλασιασθώσιν επί της γης, και ας αυξηνθώσι και ας
πληθυνθώσιν επί της γης.
Ο Νώε
δεν εμπιστεύθηκε την «κοινή λογική» του, για το πότε να αφήσει την κιβωτό, αλλά
περίμενε την απευθείας εντολή του Θεού, που Μόνος ήξερε πότε θα μπορούσαν τα
ζώα να επιστρέψουν σε μια κανονική ζωή, ώστε να τα βγάζουν πέρα μόνα τους. Τι
έτρωγαν τα ζώα όταν βγήκαν από την κιβωτό; Πιθανότατα υπήρχαν γύρω πολυάριθμα
πτώματα πνιγμένων για τα σαρκοφάγα, και ανακατεμένα φυτά για τα φυτοφάγα ζώα.
Όμως, η εντολή του Θεού «να πολλαπλασιαστούν στη γη» σύντομα θα επανέφερε την
ισορροπία της φύσης. Η Γραφή δεν μας λέει ότι μόνο δύο από κάθε είδος βγήκαν
από την κιβωτό, έτσι θα υποθέσουμε πως μερικά μικρά γεννήθηκαν μέσα στην
κιβωτό.
Η
ύπαρξη αλμυρών λιμνών και κλειστών θαλασσών είναι μια παραπέρα απόδειξη ενός
παγκόσμιου κατακλυσμού, μέσα στις λίγες τελευταίες χιλιετηρίδες.
Γέν.η:18-20 Και εξήλθεν ο Νώε, και οι υιοί αυτού, και η γυνή αυτού, και αι γυναίκες των υιών αυτού μετ' αυτού· πάντα τα ζώα, πάντα τα ερπετά και πάντα τα πτηνά, παν ό,τι κινείται επί της γης, κατά τα είδη αυτών, εξήλθον εκ της κιβωτού. Και ωκοδόμησεν ο Νώε θυσιαστήριον εις τον Κύριον· και έλαβεν από παντός κτήνους καθαρού, και από παντός πτηνού καθαρού, και προσέφερεν ολοκαυτώματα επί του θυσιαστηρίου.
Ο Νώε δεν έχει παρά
να υπακούσει. Η υπακοή της πίστης και η λατρεία της πίστης συμβαδίζουν και γι’
αυτό με το που βγαίνει από την κιβωτό, η πρώτη του κίνηση δεν είναι να χτίσει
ένα σπίτι γι’ αυτόν και την οικογένειά του, αλλά ένα θυσιαστήριο στον Κύριο. Η
κιβωτός είχε φέρει το Νώε και την οικογένειά του, σώους και αβλαβείς, πάνω από
τα ύδατα της κρίσης. Τους πέρασε από τον παλαιό κόσμο στο νέο κόσμο (βάπτισμα)
που ο Νώε τώρα παίρνει τη θέση του λατρευτή. Κάτι άλλο που χρειάζεται προσοχή
είναι ότι το θυσιαστήριο το οικοδόμησε στον Κύριο. Η δεισιδαιμονία θα λάτρευε
την κιβωτό γιατί αυτή ήταν το μέσο της σωτηρίας. Η καρδιά πολύ εύκολα τοποθετεί
τις θρησκευτικές διατάξεις στη θέση του Θεού. Αυτό συνέβη στους Ισραηλίτες με
τον χάλκινο όφη. Και η κιβωτός και ο χάλκινος όφις στα χέρια του Θεού ήταν μέσα
ευλογίας. Αλλά η πίστη θα πρέπει να υψώνεται πάνω από αυτές τις διατάξεις και
να λατρεύει μόνο το Θεό.
και
έλαβεν από παντός κτήνους καθαρού Ο
Θεός έδωσε εντολές στον Αδάμ, και το ίδιο κάνει εδώ με το Νώε που αρχίζει μια
καινούρια ζωή. Αργότερα δίνει περισσότερες εντολές στον Αβραάμ, και
περισσότερες στο Μωυσή, μέχρι που ήλθε ο Ιησούς Χριστός που είναι πλέον η
αποκάλυψη του Θεού, η φανέρωση του Θεού, ο Λόγος του Θεού, η φανέρωση της
καρδιάς του Θεού.
Ο Αδάμ
ήταν η αρχή για τον τότε κόσμο, ο Νώε για τον μετά τον κατακλυσμό κόσμο, ο
Αβραάμ ήταν η αρχή για το σπέρμα, ο Μωυσής για το Νόμο και ο Ιησούς ήταν η αρχή
για τη Νέα κτίση. Και ο Θεός κάθε φορά δίνει εντολές σε κάποιο σημαντικό πρόσωπο
που είναι αρχή για κάποιους άλλους.
Το
ολοκαύτωμα δεν είναι προσφορά περί αμαρτίας. Την προσφορά περί αμαρτίας την
έσφαζε ο ιερέας και την έτρωγε μαζί μ’ αυτόν που την πρόσφερε. Συμβόλιζε τον αμαρτωλό
που έρχεται στο Χριστό, ο Χριστός (αμνός) θυσιάστηκε γι’ αυτόν, αλλά μετά
πρέπει να τραφεί με το Λόγο, με τη ζωή του Χριστού για να μπορέσει να ζήσει
άγιος και καθαρός. Το ολοκαύτωμα είναι προσφορά δοξολογίας και ευχαριστίας στο
Θεό, και το ζώο καιγόταν τελείως πάνω στο θυσιαστήριο (ο Ιησούς δόθηκε ολοκληρωτικά
στον Πατέρα που η κρίση Του τον κατέφαγε και πέθανε για μας).
Γέν.η:21 Και ωσφράνθη Κύριος οσμήν ευωδίας· και είπε Κύριος εν τη καρδία αυτού, Δεν θέλω καταρασθή πλέον την γην εξ αιτίας του ανθρώπου· διότι ο λογισμός της καρδίας του ανθρώπου είναι κακός εκ νηπιότητος αυτού· ουδέ θέλω πατάξει πλέον πάντα τα ζώντα, καθώς έκαμον·
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός αισθάνθηκε ότι η τιμωρία ήταν πολύ σκληρή ή ότι δεν ήταν δίκαιη. Απλά αποφασίζει να κάνει κάτι άλλο.
Οι
λέξεις αυτές είναι πάρα πολύ σημαντικές. Είναι ο Θεός ψεύτης ή όχι; Αν ο κατακλυσμός κάλυψε μόνο ένα μέρος της
γης και μόνο μερικές χιλιάδες άνθρωποι πνίγηκαν, τότε ο Θεός παραβαίνει την
υπόσχεσή Του επανειλημμένα.
Κάθε
χρόνο πλημμύρες σκοτώνουν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους και ερημώνουν εκτάσεις
εκατομμυρίων στρεμμάτων. Το 1974 πλημμύρες στην Ν. Αμερική και στις Ινδίες
θανάτωσαν πάνω από 4.000 άτομα. Το 1970 περίπου 200.000 άτομα πέθαναν όταν ένας
καταστρεπτικός κυκλώνας και το παλιρροϊκό κύμα έπληξαν το Μπανγκλαντές. Ο μόνος
τρόπος για να έχει κάποιο νόημα η υπόσχεση του Θεού (και πρέπει να έχει) είναι
να πάρουμε την όλη εξιστόρηση κατά λέξη. Ο κατακλυσμός ήταν παγκόσμιος. Η υπόσχεση
του Θεού σημαίνει ακριβώς ότι δεν θα ξαναστείλει μια παγκόσμια πλημμύρα για να
καταστρέψει τα πάντα. Οι τοπικές πλημμύρες παραμένουν σαν μια έκφραση της δυσαρέσκειας
του Θεού για ένα κόσμο που βρίσκεται υπό κατάρα. Όμως ο Θεός με το να τις
επιτρέπει, δεν σημαίνει ότι έχει παραβεί την υπόσχεσή Του.
Γέν.η:22 εν όσω μένει γη, σπορά και θερισμός, και ψύχος και καύμα, και θέρος και χειμών, και ημέρα και νυξ, δεν θέλουσι παύσει.
Οι επιστήμονες παρουσιάζουν διάφορες θεωρίες για το τέλος του κόσμου. Μερικοί υποστηρίζουν πως θα παγώσει, άλλοι πως θα καεί ή θα εξαερωθεί (αυτή έχει βάση Β’ Πέτρ.γ:6-7&10). Όμως αυτό το εδάφιο μας θυμίζει πως μόνο ο Θεός κρατάει το κλειδί για το μέλλον και ότι οι εποχές θα παραμείνουν κανονικές μέχρι ν’ αποφασίσει Αυτός να αλλάξει τα πάντα. Μπορεί να υπάρχει ξηρασία, πείνα και λιμοκτονία σε κάποιο μέρος - σχεδόν κάθε χρόνο - όμως, σ’ όλο τον κόσμο σαν σύνολο, η σπορά και ο θερισμός δεν θα παύσουν. Προφανώς ο Θεός περιμένει οι χώρες που έχουν να βοηθήσουν εκείνες που δεν έχουν.
