Στη διάρκεια των τεσσάρων χιλιάδων χρόνων
αμαρτίας και πτώσης, απ’ την εποχή του Αδάμ μέχρι τον ερχομό του Χριστού, λίγοι
άνθρωποι, συγκριτικά, ήταν δικαιωμένοι δια της πίστεως και της υπακοής. Ωστόσο,
ο Ενώχ περιπάτησε μετά του Θεού εν μέσω κακών και διεστραμμένων ανθρώπων (Γέν.ε:22-24).
Ο Παύλος το αναφέρει αυτό λέγοντας ότι «Διά
πίστεως μετετέθη ο Ενώχ δια να μη ίδη θάνατον, και δεν ευρίσκετο, διότι
μετέθεσεν αυτόν ο Θεός επειδή πρό της μεταθέσεως αυτού εμαρτυρήθη ότι
ευηρέστησεν εις τον Θεόν» (Εβρ.ια:5)
Όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου ο Θεός
εξαπέστειλε τον Υιό Αυτού, ο οποίος γεννήθηκε από γυναίκα (Γαλ.δ:4,5) για να
εξαγοράσει τους ανθρώπους με το θάνατό, την ταφή, την ανάσταση και την ανάληψή
Του. Η προμήθεια του θαυμαστού Του σχεδίου για την απαλλαγή των ανθρώπων απ’ τη
δύναμη της αμαρτίας και την ποινή του θανάτου ήταν ο αιώνιος σκοπός Του για το ανθρώπινο γένος. Ο Θεός ενέπνευσε τον
απόστολο Παύλο να γράψει στην εκκλησία των Εφεσίων:
«Και να φωτίσω πάντας, ποία είναι η κοινωνία του
μυστηρίου του αποκεκρυμμένου από των αιώνων εν τω Θεώ, όστις έκτισε τα πάντα
δια του Ιησού Χριστού δια να γνωρισθή τώρα δια της εκκλησίας εν τοις
επουρανίοις εις τάς αρχάς και τάς εξουσίας η πολυποίκιλος σοφία του Θεού, κατά
την αιώνιον πρόθεσιν την οποία έκαμε εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών» (Εφεσ.γ:9-11).
Αυτός ο σκοπός φαίνεται ακόμα πιο καθαρά στην
Εφεσ.α:4: «Καθώς εξέλεξεν ημάς εν αυτώ
πρό καταβολής κόσμου δια να είμεθα άγιοι και άμωμοι ενώπιον αυτού δια της
αγάπης».
Ο Θεός προόρισε ή προκαθόρισε ότι όλοι όσοι
θα διάλεγαν να Τον αγαπούν, να Τον υπηρετούν και να Τον υπακούουν θα
εξαγοράζονταν απ’ την κατάρα του Νόμου που ήταν η ποινή του θανάτου για τον
αμαρτωλό (Γαλ.γ:13-16).
Το αιώνιο σχέδιο του Θεού για τον άνθρωπο
είναι να τον κάνει άγιο και άμωμο με τη νέα γέννηση εν Χριστώ, χωρίς την οποία
κανείς δεν μπορεί να μπει στη βασιλεία των ουρανών (Ιωαν.γ:1-8). Αυτή ήταν η
εμπειρία της σωτηρίας την οποία δέχτηκαν οι μαθητές την ημέρα της Πεντηκοστής.
Το Άγιο Πνεύμα είναι η «δωρεά της
δικαιοσύνης» (Ρωμ.ε:17) με την οποία ο άνθρωπος γίνεται κοινωνός της θείας
φύσης του Χριστού (Β’ Πέτρ.α:1-4). Αυτή είναι η πηγή και η δύναμη της
χριστιανικής ζωής.
