Πίστη, άγια ζωή και προσευχή είναι τα κύρια
χαρακτηριστικά του χριστιανού. Η πίστη και η άγια ζωή τροφοδοτούνται από την
προσευχή. Η προσευχή είναι η επικοινωνία του πιστού με τον Κύριό του, είναι η
σανίδα σωτηρίας του. Όπως το σώμα χρειάζεται τροφή για να ζήσει, η ψυχή
χρειάζεται την προσευχή για να ζήσει γιατί μέσω της προσευχής ανανεωνόμαστε εν
Πνεύματι Αγίω.
Ο Ιησούς Χριστός, ο Κύριός μας, προσευχόταν
γιατί σαν άνθρωπος εξαρτιόταν απ’ τον Πατέρα που κατοικούσε μέσα Του (Ιωάν.ε:30-32
& Λουκ.κβ:39-46). Όταν βρισκόταν κάτω από μεγάλη πίεση προσευχόταν όλη τη
νύχτα. Μερικές φορές έψαχνε να βρει ένα ήσυχο κι απομονωμένο μέρος για να προσευχηθεί
μόνος Του. Οι προσευχές Του δεν ήταν μόνο για τον εαυτό Του αλλά και για όλους
εμάς. Χρειαζόμαστε να διδαχθούμε πώς να προσευχόμαστε απ’ την ζωή της προσευχής
του Ιησού.
Σε μια περίπτωση, ενώ τελείωνε την προσευχή
Του, ένας μαθητής Του ζήτησε να τους διδάξει να προσεύχονται. Ανταποκρίθηκε σ’
αυτό το αίτημά, δίνοντάς τους ένα πολύ σύντομο αλλά όμορφο και κατανοητό τύπο
προσευχής που ονομάζουμε «προσευχή του Κυρίου» ή «το Πάτερ ημών» (Ματθ.ς:9-13,
Λουκ.ια:1-4).
Μ’ αυτό τον τύπο τους δίδαξε ότι πρέπει πάντοτε
να αρχίζουν την προσευχή τους με δοξολογία, λατρεία και τέλεια παράδοση στο
θέλημα του Θεού. Μετά από κάποια ώρα λατρείας, είναι η κατάλληλη στιγμή να
ζητήσει κανείς τις προσωπικές του ανάγκες (Φιλιπ.δ:6), οι οποίες μπορεί να
είναι πνευματικές αλλά και καθημερινές, φυσικές ανάγκες. Όταν κάποιος ξεκινάει
να ζητάει απ’ το Θεό να τον ευλογήσει, θα πρέπει, χωρίς αμφιβολία, να θυμηθεί
τα πράγματα για τα οποία πρέπει να ζητήσει συγχώρεση. Το να ελευθερωθούμε απ’
τον πονηρό σημαίνει να ζητήσουμε απ’ το Θεό δύναμη να πούμε “όχι” σ’ όλους τους
πειρασμούς.
Συνεχίζοντας ο Ιησούς να τους διδάσκει περί
προσευχής τους είπε την παραβολή του ανθρώπου που πήγε στο γείτονά του να
ζητήσει ψωμί για κάποιο φίλο του (Λουκ.ια:5-13). Τους δίδαξε μ’ αυτή την
παραβολή την ανάγκη της επιμονής στην προσευχή και την επιθυμία Του να
απαντήσει σε κάθε προσευχή που γίνεται με το σωστό πνεύμα. O Θεός μας δεν είναι
ένας απρόθυμος γείτονας, αλλά είναι περισσότερο πρόθυμος να μας δώσει τις
ευλογίες Του, απ’ ότι είμαστε εμείς πρόθυμοι να τις πάρουμε.
Ο Ιησούς ήρθε για δεύτερη φορά στο ναό και
βρήκε ανθρώπους να πουλάνε περιστέρια και ζώα για θυσία σε υπερβολικές τιμές
για δικό τους συμφέρον. Τους έδιωξε κι αναποδογύρισε τα τραπέζια των
αργυραμοιβών με τα χρήματα. Είπε: «Είναι
γεγραμμένον, Ο οίκος μου, οίκος προσευχής θέλει ονομάζεσθαι, σεις δε εκάμετε
αυτόν σπήλαιον ληστών» (Ματθ.κα:12,13). Εμείς σαν αληθινοί χριστιανοί ας
επιδιώκουμε να δημιουργούμε με την προσευχή μας μια άγια ατμόσφαιρα στους
τόπους λατρείας μας.
Ο Ιησούς προειδοποίησε για τον κίνδυνο
υποκρισίας στην προσευχή. Είπε ότι δεν πρέπει να είμαστε σαν αυτούς που τους
αρέσει να προσεύχονται ενώ στέκονται μέσα στην συναγωγή ή στις γωνίες των
δρόμων για να τους βλέπουν οι άνθρωποι ή σαν τους εθνικούς που νομίζουν ότι θα εισακουστούν
επειδή λένε πολλά λόγια (Ματθ.ς:5-7). Φαίνεται ότι πρότρεπε να προσευχόμαστε εν
κρυπτώ όσο το δυνατόν περισσότερο. Όταν προσευχόμαστε μαζί με άλλους τότε η
προσευχή μας θα πρέπει να είναι σύμφωνη όσο το δυνατόν περισσότερο (Πράξ.α:14 β:1).
Η ιδιωτική προσευχή προς τον Κύριο πρέπει να είναι πλήρης λατρείας, ζήλου και
ειλικρίνειας.
Τα λόγια του Παύλου στους Θεσσαλονικείς
μπορούν αποτελέσουν μία καλή αρχή για τη θέση του Χριστιανού στην προσευχή (Α’ Θεσ.ε:14-24).
Ακόμη είπε στον Τιμόθεο..(Α΄ Τιμ.β:8). Ο Ιάκωβος είπε.. (Ιάκ.ε:16-18). Ο Πέτρος
είπε...(Α΄ Πέτρ.γ:12). Η νηστεία είναι πολύ αποτελεσματική όταν συνοδεύεται από
προσευχή, αλλά φαίνεται ότι χρησιμοποιείται περισσότερο σε περιόδους που
υπάρχουν πιέσεις και σοβαρά προβλήματα (Ματθ.ιζ:14-21, Νεεμ.θ:1-3, Δαν.ς:18-22,
Ιωήλ β:12,13, Β΄Κορ.ς:5).
