Δεν νομίζω ότι χρειάζεται πολλή προσπάθεια να πειστεί κάποιος
ότι βρισκόμαστε στους κακούς καιρούς του τέλους που περιγράφει ο λόγος του
Θεού.
Καθώς ρίχνουμε μια ματιά στον κόσμο μας σήμερα, βλέπουμε ότι
υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα γύρω μας που μας φαίνονται «άδικα». Και είναι
φυσικό να εγείρονται διάφορα «Γιατί;».
Οι αναποδιές και οι φουρτούνες είναι κοινή εμπειρία όλων των
ανθρώπων. Κυρίως όμως των χριστιανών, οι οποίοι πέρα από τα προβλήματα που
έχουν όπως όλοι οι άνθρωποι, αποκτούν περισσότερα γιατί ζουν με τρόπο αντίθετο
με τη σοφία του κόσμου. Γιατί αν κάποιος ζει για το Χριστό και το κάνει με
πιστότητα, δεν υπάρχει περίπτωση να μην συγκρουστεί με τους ανθρώπους γύρω του.
«Και πάντες δε οι
θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού θέλουσι διωχθή» (Β’ Τιμ.γ:12).
Οι πειρασμοί και οι θλίψεις, είναι στιγμές και καταστάσεις
που η πίστη μας δοκιμάζεται.
Θα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και να παραδεχτούμε ότι η
ικανότητα της αντίληψής μας είναι περιορισμένη και δεν μπορούμε να κατανοήσουμε
τα σχέδια του Θεού.
«Ω βάθος πλούτου και
σοφίας και γνώσεως Θεού. Πόσον ανεξερεύνητοι είναι αι κρίσεις αυτού και
ανεξιχνίαστοι αι οδοί αυτού. Διότι τις εγνώρισε τον νούν του Κυρίου; ή τις
έγεινε σύμβουλος αυτού;» (Ρωμ.ια:33,
34).
Μερικές φορές, ο Θεός επιτρέπει τη θλίψη για να τραβήξει την
προσοχή μας. Οι άνθρωποι συνήθως όταν έχουν δοκιμασίες στη ζωή τους στρέφονται
στο Θεό.
Άλλες φορές πάλι, ο Θεός θέλει να μας δείξει τη χάρη Του. Ο
απόστολος Παύλος είπε, «Όθεν ευαρεστούμαι
εις τας αδυναμίας, εις τας ύβρεις, εις τας ανάγκας, εις τους διωγμούς, εις τας
στενοχωρίας, υπέρ του Χριστού· διότι όταν ήμαι αδύνατος, τότε είμαι δυνατός»
(Β΄ Κορ.ιβ:10).
Δευτ.η:1-2 Πάσας
τας εντολάς, τας οποίας εγώ προστάζω εις σε σήμερον, θέλετε προσέχει να
εκτελήτε, διά να ζήτε και να πληθυνθήτε και διά να εισέλθητε και κληρονομήσητε
την γην, την οποίαν ώμοσεν ο Κύριος προς τους πατέρας σας. Και θέλεις
ενθυμείσθαι πάσαν την οδόν, εις την οποίαν σε ώδήγησε Κύριος ο Θεός σου τα
τεσσαράκοντα ταύτα έτη εν τη ερήμω, διά να σε ταπεινώση, να σε δοκιμάση, διά να
γνωρίση τα εν τη καρδία σου, εάν θέλης φυλάξει τας εντολάς αυτού, ή ουχί.
Ο Θεός επιτρέπει τις θλίψεις και τις δοκιμασίες στη ζωή μας
για να μας ταπεινώσει, να μας δοκιμάσει, να γνωρίσουμε τις καρδιές μας, να
καταλάβουμε αν φυλάμε τις εντολές Του ή όχι.
Η αρρώστια ή οι δοκιμασίες της ζωής μπορούν να φέρουν τον
πιστό πιο κοντά στον Κύριο. Σε καιρούς ταραχής και θλίψης μπορούμε να
αισθανθούμε το παρηγορητικό χέρι του Κυρίου και να Τον δούμε να αποκαλύπτεται
σε μας κατά κάποιο ιδιαίτερο τρόπο καθώς Τον πλησιάζουμε διαμέσου της
προσευχής!
Όλα αυτά αποτελούν ένα μέρος στο σχέδιο του Θεού για να μας
κάνει καλύτερους ανθρώπους. Ο Κύριος επιτρέπει τις θλίψεις για να χτίσει
χαρακτήρα στα παιδιά Του.
«Και ουχί μόνον τούτο,
αλλά και καυχώμεθα εις τας θλίψεις, γινώσκοντες ότι θλίψις εργάζεται υπομονήν,
η δε υπομονή δοκιμήν, η δε δοκιμή ελπίδα» (Ρωμ.ε:3,4).
Και τέλος, μερικές φορές ο Θεός επιτρέπει τις θλίψεις για να
τιμωρήσει τα παιδιά Του για την ανυπακοή τους. Να θυμάσαι όμως καλά, ότι όλες
οι θλίψεις δεν είναι αποτέλεσμα της τιμωρίας του Θεού.
Ο κάθε αναγεννημένος χριστιανός αναγνωρίζει τις αδικίες που
υπάρχουν σ’ αυτό τον κόσμο. Όμως, μπορούμε να εμπιστευόμαστε στο Θεό ακόμα κι
όταν τα πράγματα φαίνονται «άδικα» γύρω μας.
Ο Θεός βρίσκεται στο θρόνο Του, βασιλεύει και κυβερνάει αυτό
το σύμπαν.
Παρόλο που το περιορισμένο μυαλό μας δεν μπορεί να καταλάβει
κάποιες από τις φαινομενικές αδικίες που υπάρχουν σ’ αυτή τη ζωή, γνωρίζουμε
ότι ο Θεός έχει ένα σκοπό κι ένα σχέδιο για τον καθένα.
Το πώς αντιμετωπίζω τους διάφορους πειρασμούς μου αποδεικνύει
αν είμαι πράγματι του Χριστού ή όχι. Αυτό συμβαίνει γιατί ο τρόπος που ο Θεός
θέλει το δικό Του παιδί να στέκεται στα προβλήματα, ανατρέπει κάθε ανθρώπινη
λογική. Ποιος είναι αυτός ο τρόπος;
1. Με Πάσαν χαράν!
Πάσαν χαράν νομίσατε,
αδελφοί μου, όταν περιπέσητε εις διαφόρους πειρασμούς, (Ιάκ.α:2). Ανατρεπτικό έτσι; Φυσικά αυτό δεν είναι χωρίς λόγο και
αιτία. Ο χριστιανός δεν είναι χαζοχαρούμενος, ούτε σαν τη στρουθοκάμηλο βάζει
το κεφάλι στην άμμο, αντί να τρέξει. Μπορώ, όμως να βλέπω τις δοκιμασίες της
πίστης με χαρά γιατί στο πάζλ της ζωής μου έχει μπει ο Θεός. Αντιμετωπίζω τους
πειρασμούς μου με Πάσαν χαράν … Και κάτι ακόμα: Γράφει, «όταν περιπέσετε σε
διάφορους πειρασμούς», όχι «αν».
2. Γνωρίζοντας πως υπάρχει ένας μεγαλύτερος
σκοπός!
γνωρίζοντες ότι η
δοκιμασία της πίστεώς σας εργάζεται υπομονήν. Η δε υπομονή ας έχη έργον
τέλειον, διά να ήσθε τέλειοι και ολόκληροι, μη όντες εις μηδέν ελλιπείς (α:3-4). Αυτό που γνωρίζω είναι πως μέσα από αυτά που τώρα με
πονάνε, με δυσκολεύουν και με ζορίζουν, έχω ένα κέρδος. Αποκτώ υπομονή και έτσι
γίνομαι τέλειος, δηλαδή γίνομαι σαν το Χριστό και αυτό είναι το βασικό σχέδιο
για τη ζωή μου. Θα επιτρέψει δοκιμασίες, θα περάσω από προβλήματα για να
αποκτήσω χαρακτήρα Χριστού.
Αν πραγματικά το θέλω αυτό, αν όντως θέλω να γίνω σαν το
Χριστό, τότε θέλω και την υπομονή που είναι ο δρόμος για την τελειότητα, τότε
έχω τα μάτια να δω τους πειρασμούς μου, με χαρά. Και μέσα από αυτό το πρίσμα,
καλωσορίζω, ακόμη και τα δυσάρεστα. Τα δυσάρεστα γίνονται εργαλεία για τον
στόχο μου. Αυτό είναι μια απόφαση ζωής.
Καθώς λοιπόν, βρίσκομαι σ’ αυτή τη διαδικασία και έχω μπροστά
μου αυτά που φαίνονται σαν βουνά, είναι αναμενόμενο να μην ξέρω τι να κάνω και
πώς να φερθώ, ώστε να μοιάσω στο Χριστό. Και εδώ έρχεται το τρίτο μάθημα για
τον πιστό. Αντιμετωπίζω τους πειρασμούς μου…
3. Ζητώντας τη σοφία του Θεού, χωρίς να
διστάζω παντελώς!
γιατί αν διστάζω αυτό αποδεικνύει πως δεν εμπιστεύομαι το
χαρακτήρα του Θεού, δεν έχω αποφασίσει τι θα κάνω με το θέλημά Του, είμαι
δίγνωμος και ο δίγνωμος δεν παίρνει κάτι από το Θεό.
Επιπλέον αυτός που είναι δίγνωμος με το Θεό, μια από εδώ και
μια από εκεί, είναι και ακατάστατος σε ό,τι κάνει.
Εάν δε τις από σας ήναι
ελλιπής σοφίας, ας ζητή παρά του Θεού του δίδοντος εις πάντας πλουσίως και μη
ονειδίζοντος, και θέλει δοθή εις αυτόν. Ας ζητή όμως μετά πίστεως, χωρίς να διστάζη
παντελώς· διότι ο διστάζων ομοιάζει με κύμα θαλάσσης κινούμενον υπό ανέμων και
συνταραττόμενον. Διότι ας μη νομίζη ο άνθρωπος εκείνος ότι θέλει λάβει τι παρά
του Κυρίου. Άνθρωπος δίγνωμος είναι ακατάστατος εν πάσαις ταις οδοίς αυτού. (α:5-8).
4. Αντιμετωπίζω
τους πειρασμούς μου με «ταπεινό πνεύμα».
Όταν βρίσκομαι μέσα σε δοκιμασία, ο Θεός μου ζητάει να βλέπω
τη ζωή γενικά, αλλά και τη δική μου ζωή, με ταπεινό πνεύμα.
Πράξ.ιδ:21-22 Και
αφού εκήρυξαν το ευαγγέλιον εν τη πόλει εκείνη και εμαθήτευσαν ικανούς,
υπέστρεψαν εις την Λύστραν και Ικόνιον και Αντιόχειαν, επιστηρίζοντες τας ψυχάς
των μαθητών, προτρέποντες να εμμένωσιν εις την πίστιν, και διδάσκοντες ότι διά
πολλών θλίψεων πρέπει να εισέλθωμεν εις την βασιλείαν του Θεού.
Ο Παύλος με την ακολουθία του αφού κήρυξαν και στη Δέρβη,
επιστρέφουν πίσω στη Λύστρα, το Ικόνιο και την Αντιόχεια, τις προηγούμενες
πόλεις της περιοδείας τους. Νέες εκκλησίες, νέοι πιστοί. Χρειάζονται στήριξη
και αυτό κάνουν. Από τα πρώτα πράγματα που τους διδάσκουν είναι «ότι διά πολλών θλίψεων πρέπει να εισέλθωμεν
εις την βασιλείαν του Θεού»!!
Πρέπει να τις περιμένουμε λοιπόν:
Ιωάν.ις:33 Ταύτα
ελάλησα προς εσάς, διά να έχητε ειρήνην εν εμοί. Εν τω κόσμω θέλετε έχει
θλίψιν· αλλά θαρσείτε, εγώ ενίκησα τον κόσμον.
Όμως, δεν συγκρίνονται με τη χαρά που μας περιμένει:
Ρωμ.η:18 Επειδή
φρονώ ότι τα παθήματα του παρόντος καιρού δεν είναι άξια να συγκριθώσι με την
δόξαν την μέλλουσαν να αποκαλυφθή εις ημάς.
Β’ Κορ.δ:17 Διότι
η προσωρινή ελαφρά θλίψις ημών εργάζεται εις ημάς καθ' υπερβολήν εις υπερβολήν
αιώνιον βάρος δόξης,
Ιωάν.ις:20 Αληθώς,
αληθώς σας λέγω ότι σεις θέλετε κλαύσει και θρηνήσει, ο δε κόσμος θέλει χαρή·
και σεις θέλετε λυπηθή, η λύπη σας όμως θέλει μεταβληθή εις χαράν.
Πόσο διαφέρουν αυτά τα λόγια από αυτά που βλέπουμε σήμερα να
προβάλλονται σαν «ευλογίες» Θεού!!
Α’ Πέτρ.α:5-7 οίτινες
με την δύναμιν του Θεού φυλαττόμεθα διά της πίστεως, εις σωτηρίαν ετοίμην να
αποκαλυφθή εν τω εσχάτω καιρώ· διά το οποίον αγαλλιάσθε, αν και τώρα ολίγον,
εάν χρειασθή, λυπηθήτε εν διαφόροις πειρασμοίς, ίνα η δοκιμή της πίστεώς σας,
πολύ τιμιωτέρα ούσα παρά το χρυσίον το φθειρόμενον διά πυρός δε δοκιμαζόμενον,
ευρεθή εις έπαινον και τιμήν και δόξαν όταν φανερωθή ο Ιησούς Χριστός,
Ιακ.ε:11 Ιδού,
μακαρίζομεν τους υπομένοντας· ηκούσατε την υπομονήν του Ιώβ και είδετε το τέλος
του Κυρίου, ότι είναι πολυεύσπλαγχνος ο Κύριος και οικτίρμων.
Α’ Πέτρ.δ:12-10 Αγαπητοί, μη παραξενεύεσθε διά τον βασανισμόν τον γινόμενον εις εσάς
προς δοκιμασίαν, ως εάν συνέβαινεν εις εσάς παράδοξόν τι, αλλά καθότι είσθε
κοινωνοί των παθημάτων του Χριστού, χαίρετε, ίνα και όταν η δόξα αυτού φανερωθή
χαρήτε αγαλλιώμενοι. Εάν ονειδίζησθε διά το όνομα του Χριστού, είσθε μακάριοι,
διότι το Πνεύμα της δόξης και το του Θεού αναπαύεται εφ' υμάς· κατά μεν αυτούς
βλασφημείται, κατά δε υμάς δοξάζεται. Διότι μηδείς υμών ας μη πάσχη ως φονεύς ή
κλέπτης ή κακοποιός ή ως περιεργαζόμενος τα αλλότρια. αλλ' εάν πάσχη ως
Χριστιανός, ας μη αισχύνηται, αλλ' ας δοξάζη τον Θεόν κατά τούτο. Διότι έφθασεν
ο καιρός του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού· και αν αρχίζη πρώτον
αφ' ημών, τι θέλει είσθαι το τέλος των απειθούντων εις το ευαγγέλιον του Θεού;
και αν ο δίκαιος μόλις σώζηται, ο ασεβής και αμαρτωλός που θέλει φανή; Ώστε και
οι πάσχοντες κατά το θέλημα του Θεού ας εμπιστεύωνται τας εαυτών ψυχάς εις
αυτόν, ως εις πιστόν δημιουργόν εν αγαθοποιΐα.
