I. Ο ΠΡΩΤΟΣ ΦΟΝΟΣ.
1. Αντί να επωφεληθεί απ’ την προσφορά ελέους του Θεού, να θυσιάσει θυσία περί αμαρτίας κι έτσι να γίνει δεκτός απ’ το Θεό, ο Κάιν θύμωσε με το Θεό και ζήλεψε τον αδελφό του. Η ζήλια αυτή τον οδήγησε να κάνει τον πρώτο φόνο. Μετά, πρόσθεσε αμαρτία στην αμαρτία, γιατί όταν ο Θεός τον ρώτησε, «Πού είναι Κάιν ο αδελφός σου;», είπε ψέματα στο Θεό, όταν είπε, Δεν εξεύρω, μη φύλαξ του αδελφού μου είμαι εγώ;»
2. Και
τώρα ερχόμαστε στο «αίμα του Άβελ» που είναι τύπος, του αίματος του Χριστού. Ο
Κύριος είπε στον Κάιν: «Η φωνή του
αίματος του αδελφού σου βοά προς εμέ εκ της γης». Στους Εβρ.ιβ:24 έχουμε
μια κατ’ ευθείαν αναφορά σ’ αυτό το θέμα, όταν ο Παύλος λέει: «και εις νέας διαθήκης μεσίτην Ιησούν, και
εις αίμα καθαρισμού, το οποίον λαλεί καλήτερα παρά το του Άβελ». Το αίμα
του Άβελ, κάτι είπε στο Θεό, βόησε για
να εκδικηθεί ένα άνθρωπο. Το αίμα του Ιησού, μιλάει καλλίτερα απ’ αυτό του Άβελ,
γιατί κράζει για τη συμφιλίωση και αποκατάσταση όλων των αμαρτωλών. Αυτός είναι
ο τρόπος που ο Ιησούς μεσιτεύει συνέχεια για μας, γιατί ο Γολγοθάς στέκεται
πάντοτε μπροστά στο Θεό, κράζοντας για έλεος υπέρ όλων αυτών που έρχονται να
ζητήσουν τη συγχώρεση Του.
II.
Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΪΝ
1. «Όταν εργάζησαι την γην, δεν θέλει
εις το εξής σοι δώσει τον καρπόν αυτής. Πλανήτης και φυγάς θέλεις είσθαι επί
της γης» (Γεν.δ:12).
2. Και είπεν ο Κάϊν προς τον Κύριον,
Η αμαρτία μου είναι μεγαλητέρα παρ’ ώστε να συγχωρηθή». Το να αρνηθείς το αίμα του Χριστού, είναι σαν
να αρνείσαι τη συγχώρεση των αμαρτιών σου γιατί «δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών» (Εβρ.ι:26). Τί διαφορά, ανάμεσα στην «παιδεία» των παιδιών του
Θεού, και στην τιμωρία των αμαρτωλών. Η παιδεία των αγίων, όταν γίνεται ανεκτή
με υπομονή, θα δώσει «καρπόν ειρηνικόν
δικαιοσύνης» (Εβρ.ιβ:11). Η τιμωρία
όμως των αμαρτωλών, θα είναι περισσότερη απ’ ότι μπορούν να σηκώσουν, γιατί δεν
αποφέρει παρά θλίψη, απελπισία και θάνατο.
3. Η
τιμωρία του Κάϊν περιελάμβανε και την απομάκρυνσή του απ’ την παρουσία του
Κυρίου (Γεν.δ:16). Όσοι αρνούνται τον Ιησού, θα είναι αιώνια αποχωρισμένοι απ’
την παρουσία του Θεού Β’ Θεσ.α:8-9. Αυτή
είναι <η οδός του Κάϊν> (Ιούδας 11), η πλατιά αυτή οδός πάνω στην οποία
εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται σήμερα! Κάνουν μεγάλες προσπάθειες για να
καλυτερέψουν τον κόσμο, να κάνουν τη ζωή ευχάριστη με κάθε τρόπο. Έχουν απορρίψει
τον τρόπο του Θεού για καθαρισμό και προσπαθούν μόνοι τους να κάνουν ό,τι
μπορούν. Την <οδό του Κάϊν> θα ακολουθήσει <η πλάνη του Βαλαάμ> και
έπειτα θα έλθει <η αντιλογία του Κορέ> και τότε η άβυσσος θ’ ανοίξει το
στόμα της για να δεχθεί τους πονηρούς και να τους κλείσει παντοτινά στο
<ζοφερόν σκότος> (Ιούδας 13). Νωδ: Στα Εβραϊκά σημαίνει
περιπλάνηση, φυγή. Η πόλη που κατοίκησε δείχνει την κατάστασή του - δεν υπάρχει
ανάπαυσις για τον ασεβή.
III.
Ο ΘΕΟΣ ΠΡΟΜΗΘΕΥΕΙ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΗ ΤΟΥ ΑΒΕΛ
Ο φόνος του Άβελ, είναι η πρώτη προσπάθεια του Σατανά να
καταστρέψει «το σπέρμα της γυναικός». Απ’ εκείνη τη στιγμή, μέχρι που ο
αληθινός Αμνός του Θεού θυσιάστηκε, μπορούμε να δούμε πολλές προσπάθειες απ’ τη
μεριά του Σατανά να καταστρέψει το δίκαιο σπέρμα, απ’ το οποίο θα ερχόταν ο
Σωτήρας.
Όμως επειδή ο λόγος του Θεού δεν δεσμεύεται, ο Θεός έδωσε τον Σηθ
στη θέση του Άβελ. Σηθ σημαίνει «προσδιορισμένος», γιατί ο Θεός τον είχε
προσδιορίσει να γίνει η κεφαλή του «Μεσσιανικού σπέρματος». Έτσι, παρά όλες τις
προσπάθειες του Σατανά, όταν ήρθε το πλήρωμα των καιρών, ο Θεός εξαπέστειλε το
γιο Του (Γαλ.δ:4). Δες ακόμα Α’ Πετρ.α:18-20 μαζί με το Γενδ:25.
