Γαλάτες α:1-5
Δεν ξέρω αν έχετε ξανακούσει κήρυγμα πάνω σ' αυτή τη λέξη. Την τρίτη κατά σειρά λέξη στο κείμενο.
Παύλος, απόστολος ΟΥΚ, «Όχι». Και αν συνεχίσουμε δυο τρεις λέξεις μετά ξανά «ΟΥΔΕ». Και αν πάμε λίγο πιο κάτω στο εδ.11β - 12 ξανά ΟΥΚ ΟΥΔΕ ΟΥΤΕ.
Δεν ξέρω αν σας φαίνεται αξιοπρόσεκτο. Ο Παύλος δεν το κάνει σε καμιά άλλη επιστολή του. Εδώ όμως ξεκινά και λέει είμαι απόστολος και έχω ένα μήνυμα και μετά αρχίζει. Είμαι απόστολος. Όχι από ανθρώπους. Ούτε δια ανθρώπων. Κι έχω ένα μήνυμα. Όχι κατά ανθρώπων. Ουδέ παρά ανθρώπου. Ούτε εδιδάχθην.
Γιατί; Είναι φανατικός, αρνητικός, αλαζόνας, μεγαλομανής, ανασφαλής, παράφρονας;
Κι όχι μόνο αυτό. Αν διαβάσετε την επιστολή μοιάζει να τα βάζει με όλους. Τα βάζει με τους Γαλάτες. Διαβάζουμε στο γ:1 «Ω ανόητοι Γαλάται...»
Τα βάζει με τον Πέτρο. Διαβάζουμε στο β:11 «Ότε δε ήλθεν ο Πέτρος εις την Αντιόχειαν ηναντιώθην εις αυτόν κατά πρόσωπον διότι ήτο αξιόμεμπτος».
Τα βάζει με τους ψευδοδιδασκάλους. Διαβάζουμε στο α:9, «Καθώς προείπομεν και τώρα πάλιν λέγω, εάν τις σας κηρύττει άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο το οποίον παρελάβετε ας ήναι ανάθεμα». Και στο ε:12 «Είθε να αποκοπώσιν οι ταράττοντές σας».
Τα βάζει με τον ίδιο του τον εαυτό. Διαβάζουμε στο α:8 «Αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού σας κηρύττει άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο το οποίον σας εκηρύξαμεν ας ήναι ανάθεμα».
Γιατί; Έχει μια κακή μέρα και είναι κακόκεφος, είναι ευερέθιστος, ευέξαπτος;
Για να καταλάβουμε θα δούμε ένα ακόμη «ουκ». Στα εδάφια 6 - 7 διαβάζουμε: «Θαυμάζω ότι τόσον ταχέως μεταφέρεσθε από εκείνου, όστις σας εκάλεσε διά της χάριτος του Χριστού, εις άλλο ευαγγέλιον, το οποίον δεν είναι άλλο...» Στο 7 λέει, Δεν υπάρχει όμως άλλο ευαγγέλιο. Αυτό το «δεν» στο εδ. 7 στο αρχαίο κείμενο είναι «ουκ». «Ουκ έστιν άλλο ευαγγέλιο».
Δείτε σας παρακαλώ τη σύνδεση. Στο α:1 ο Παύλος λέει επειδή είμαι απόστολος «ουκ απ' ανθρώπων», για αυτό «ούκ έστιν άλλο ευαγγέλιο» δεν υπάρχει άλλο ευαγγέλιο.
Με άλλα λόγια η αποστολική εξουσία μου είναι η βάση για ένα αποκλειστικό ευαγγέλιο. Η μοναδική εξουσία μου είναι η βάση για ένα μοναδικό ευαγγέλιο.
Το πρόβλημα του Παύλου λοιπόν δεν είναι με τον εαυτό του αλλά με το ευαγγέλιο. Δεν είναι με το πώς βλέπουμε εκείνον αλλά με το πώς βλέπουμε το ευαγγέλιο της σωτηρίας, του Χριστού.
Ο Παύλος λοιπόν λέει ότι το γεγονός ότι είμαι απόστολος με κεφαλαίο Α σημαίνει ότι αυτό που κηρύττω είναι η αλήθεια με κεφαλαίο Α.
Κι εδώ ξεκινά το πρόβλημα. Μια τέτοια προσέγγιση στην αλήθεια, σε μια αλήθεια αποκλειστική, απόλυτη, τελική, τελεσίδικη, μη συζητήσιμη είναι δύσπεπτη και έξω και μέσα.
Να ξεκινήσουμε από έξω...
Ξέρετε σήμερα μετά την πτώση των συλλογικών ιδεολογιών και έχοντας πια αφήσει πίσω την αισιοδοξία του Διαφωτισμού όλο και περισσότερο πιστεύουμε ότι η αλήθεια έχει πολλές πτυχές.
Υπάρχει μια ιστορία για κάποιο άνθρωπο στον οποίο έρχεται ένας και του λέει «αυτό είναι μαύρο». Και απαντά, «έχεις δίκιο». Μετά έρχεται ένας άλλους και του λέει «αυτό είναι άσπρο». Και απαντά, «έχεις δίκιο». Μετά έρχεται ένας τρίτος που παρακολουθούσε τη σκηνή και του λέει «μα καλά πώς είναι δυνατόν και ο πρώτος να έχει δίκιο και ο δεύτερος να έχει δίκιο». Μετά από λίγη σκέψη του απαντά «... κι εσύ έχεις δίκιο».
Λοιπόν ο Παύλος λέει ότι μόνο ένας τελικά πρέπει να έχει δίκιο. Και αν αυτό φαίνεται φανατικό, δεν είναι.
Όλοι καταλαβαίνουμε το τι σημαίνει «αυθεντία». Για παράδειγμα πες πως έβγαλες κάτι στο χέρι σου, μια ελιά. Στην Ελλάδα όλοι είμαστε μισοί γιατροί. Ο ένας σου λέει το ένα, ο άλλος σου λέει το άλλο. Και αποφασίζεις και πηγαίνεις στο γιατρό. Στο δερματολόγο. Την κοιτά και σου λέει, «πρέπει να βγει επειγόντως είναι καρκίνος». Τι του λες; Και ποιος σου δίνει το δικαίωμα να είσαι τόσο απόλυτος; Προσέξτε αυτό που λέει ο γιατρός δεν είναι το τι νομίζει αλλά τι σου συμβαίνει. Δεν είναι η άποψή του αλλά η διάγνωσή του. Έχει μια μοναδική εξουσία και αυθεντία που κάνει αυτό που λέει αλήθεια. Απόλυτη, τελεσίδικη. Και μπροστά σε αυτή πρέπει να ταχθούμε.
Ας έρθουμε τώρα μέσα...
Πρόβλημα με την αποστολική εξουσία δεν έχουν μόνο οι μεταμοντέρνοι αλλά και πολλοί «χριστιανοί».
Η εξουσία που εδώ διεκδικεί ο Παύλος ουσιαστικά τονίζει την εξουσία που πρέπει να έχει ο αποστολικός λόγος στη ζωή μας. Που πρέπει να έχουν οι Γραφές στη ζωή μας.
Κι εδώ ας δούμε το δικό μας πρόβλημα με την εξουσία. Ας δούμε το πόσο δυσκολευόμαστε να κάτσουμε κάτω και να μελετήσουμε τη Γραφή. Να μελετήσουμε και εξηγήσουμε και να αναλύσουμε τον αποστολικό λόγο, το ευαγγέλιο της σωτηρίας μας.
«Σας φανερόνω δε, αδελφοί, το ευαγγέλιον, το οποίον εκήρυξα προς εσάς, το οποίον και παρελάβετε, εις το οποίον και ίστασθε, διά του οποίου και σώζεσθε, τίνι τρόπω σας εκήρυξα αυτό, αν φυλάττητε αυτό, εκτός εάν επιστεύσατε ματαίως. Διότι παρέδωκα εις εσάς εν πρώτοις εκείνο, το οποίον και παρέλαβον, ότι ο Χριστός απέθανε διά τας αμαρτίας ημών κατά τας γραφάς, και ότι ετάφη, και ότι ανέστη την τρίτην ημέραν κατά τας γραφάς...»(Α΄Κορ.ιε:1...).
Σίγουρα ο απόστολος Παύλος δεν κήρυξε άλλο ευαγγέλιο στους Γαλάτες και άλλο στους Κορίνθιους.
Εδώ λοιπόν τους ξαναλέει τι τους κήρυξε: είναι το ευαγγέλιο πάνω στο οποίο στεκόμαστε, το ευαγγέλιο με το οποίο σωζόμαστε, αν το φυλάττουμε, γιατί διαφορετικά η πίστη μας είναι μάταιη! Το ευαγγέλιο που τους παρέδωσε είναι: «ότι ο Χριστός απέθανε διά τας αμαρτίας ημών κατά τας γραφάς, και ότι ετάφη, και ότι ανέστη την τρίτην ημέραν κατά τας γραφάς...».
Λίγοι σήμερα ξέρουν ότι αυτό είναι το ευαγγέλιο που κήρυττε ο απόστολος Παύλος. Αν ρωτήσεις παλιούς χριστιανούς, δασκάλους, υπεύθυνους, θα σου πουν ότι το ευαγγέλιο είναι τα καλά νέα της αγάπης του Θεού, η θυσία του Χριστού, ο Γολγοθάς κτλ.
Ο απόστολος Παύλος δεν συμφωνεί μαζί τους. Το ευαγγέλιο με το οποίο σωζόμαστε, αν το φυλάττουμε, είναι ο θάνατος, η ταφή και η ανάσταση του Ιησού!
Πως μπορώ να φυλάξω αυτό το μοναδικό ευαγγέλιο θα ρωτήσει κάποιος. Ο ίδιος που είπε τα παραπάνω λόγια, δίνει την απάντηση στην επιστολή προς Ρωμ.ς:2-6 «...ημείς, οίτινες απεθάνομεν κατά την αμαρτίαν, πως θέλομεν ζήσει πλέον εν αυτή; Η αγνοείτε ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν; Συνετάφημεν λοιπόν μετ' αυτού διά του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα καθώς ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών διά της δόξης του Πατρός, ούτω και ημείς περιπατήσωμεν εις νέαν ζωήν. Διότι εάν εγείναμεν σύμφυτοι με αυτόν κατά την ομοιότητα του θανάτου αυτού, θέλομεν είσθαι και κατά την ομοιότητα της αναστάσεως, τούτο γινώσκοντες, ότι ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη, διά να καταργηθή το σώμα της αμαρτίας, ώστε να μη ήμεθα πλέον δούλοι της αμαρτίας....».
Όταν μετανοούμε, πεθαίνουμε, όταν βαπτιζόμαστε στο όνομα του Ιησού (εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν), συνταφόμαστε με Αυτόν, όταν βγαίνουμε από το νερό, έτοιμοι να περπατήσουμε εις νέαν ζωήν, τη ζωή του Πνεύματος, ταυτιζόμαστε με την ανάσταση του Ιησού.
Να, πως μπορεί κανείς να υπακούσει, να φυλάξει το ευαγγέλιο που κήρυττε ο απόστολος Παύλος γιατί διαφορετικά: «είναι δίκαιον ενώπιον του Θεού να ανταποδώση θλίψιν εις τους όσοι σας θλίβουσιν, εις εσάς δε τους θλιβομένους άνεσιν μεθ' ημών, όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθή απ' ουρανού μετά των αγγέλων της δυνάμεως αυτού εν πυρί φλογός, κάμνων εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Β' Θες.α:6-8).
Πως υπακούω λοιπόν το ευαγγέλιο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού; Μετανοώντας, βαπτιζόμενος στο όνομά Του και παίρνοντας το 'Αγιο Πνεύμα με το σημείο των γλωσσών.
Ο απόστολος Παύλος πιστεύει στην Αλήθεια. Γιατί; Επειδή την είδε στο δρόμο προς τη Δαμασκό. Τον τύφλωσε. Τον σύντριψε. Έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή του. Δεν μπορεί να σκεφτεί τίποτε άλλο. Δεν μπορεί να ανεχθεί τίποτε άλλο.
