Το ιστορικό αυτό κίνημα ίσως να μην είναι πολύ γνωστό. Θα επιχειρήσουμε να το γνωρίσουμε λίγο καλύτερα.
Ιδρυτής των Ουαλδένσιων, ήταν ο Πέτρος Ουάλδο, ένας έμπορος από την Λυών της Γαλλίας. Η μεγάλη του επιθυμία ήταν να γνωρίσει τον πραγματικό Χριστιανισμό, από την αυθεντική πηγή του, την Αγία Γραφή. Την εποχή εκείνη όμως, η εκκλησία απαγόρευε να μεταφραστεί το κείμενο της Αγίας Γραφής στις καθομιλούμενες γλώσσες. Ο Ουάλδο, μη ξέροντας Λατινικά, παρακάλεσε δύο ιερείς να του μεταφράσουν μερικές περικοπές της Καινής Διαθήκης. Με τις περικοπές αυτές στα χέρια του, ξεκίνησε να μιλάει στους ανθρώπους για την χριστιανική ζωή, όπως την περιγράφει ο Ιησούς Χριστός.
Λίγο καιρό αργότερα, κι άλλοι άνθρωποι ενώθηκαν μαζί του, και άρχισαν και αυτοί με την σειρά τους να κηρύττουν έναν απλό Χριστιανισμό.
Μετά από πέντε χρόνια ο αρχιεπίσκοπος της Λυών έμαθε για την δραστηριότητα αυτών των περίεργων κηρύκων. Σύμφωνα με τους κανονισμούς της Εκκλησίας σε κανέναν δεν επιτρεπόταν να κηρύττει αν δεν είχε άδεια και έγκριση από τον επίσκοπο, διέταξε λοιπόν ο αρχιεπίσκοπος να σταματήσει να κηρύττει ο Ουάλδο και οι φίλοι του. Αυτοί ήρθαν σε αμηχανία. Εξάλλου δεν έκαναν τίποτα περισσότερο από το να επαναλαμβάνουν μερικά εδάφια που είχαν απομνημονεύσει από την Γραφή.
Έτσι λοιπόν, ο Ουάλδο μαζί με μερικούς ακόμα, πήγαν στην Ρώμη να ζητήσουν παρέμβαση από τον πάπα Αλέξανδρο Γ'. Ο πάπας αντί να τους βοηθήσει, τους απαγόρευσε να κηρύττουν χωρίς άδεια από τον επίσκοπό τους! Ο Ουάλδο όμως και οι φίλοι του, αγνόησαν την παπική διαταγή, και με περισσότερο τώρα ζήλο συνέχισαν το έργο τους ακόμα και εκτός της περιοχής τους.
Μετά από μερικά χρόνια, ο νέος πάπας Λούκιος Γ' τους κήρυξε αιρετικούς. Ούτε αυτό όμως τους σταμάτησε. Μάλιστα, διαβάζοντας το Ευαγγέλιο, άρχισαν να διακηρύττουν πως μια απλή προσευχή που κάνει ο άνθρωπος απ' την καρδιά του, ο Θεός την ακούει, με τον ίδιο τρόπο που ακούει τις προσευχές των ιερέων μέσα στον ναό. Μιλούσαν για έναν Χριστιανισμό που σαν αποκλειστικό θεμέλιο του, είχε την Αγία Γραφή. Απέκλειαν λοιπόν, έθιμα και τελετές που δεν είχαν την αρχή τους στο Λόγο του Θεού.
Συγκεκριμένα, είχαν απορρίψει την προσκύνηση των εικόνων, τη λατρεία των αγίων, το Καθαρτήριο Πυρ, το νηπιοβαπτισμό και τις προσευχές για τους αποθνήσκοντες.
Σε σχετικά σύντομο διάστημα, το κήρυγμά τους άρχισε να αποδίδει άφθονο καρπό. Η βάση των Ουαλδένσιων ήταν οι κοιλάδες των 'Αλπεων, όμως κοινότητες τους υπήρχαν σε διάφορα μέρη της νότιας Γαλλίας και της βόρειας Ιταλίας. Μάλιστα στο Μιλάνο ίδρυσαν και κατηχητική σχολή.
Όλα αυτά όμως δεν έμειναν απαρατήρητα στην ηγεσία της επίσημης θρησκείας, και έτσι άρχισε ο διωγμός. Σε μια κοιλάδα των 'Αλπεων, την Βαλ Λουίζ, υπήρχε μια ανθούσα αναμορφωμένη κοινότητα. Είχαν χτίσει μια εκκλησία, στην οποία λάτρευαν το Θεό με απλότητα, όπως δίδασκε η Αγία Γραφή. Επί χρόνια απολάμβαναν την θρησκευτική τους ζωή. Μια μέρα όμως, έφτασαν στην κοιλάδα απεσταλμένοι της επίσημης θρησκείας, λέγοντας: «Ήρθαμε να σας επαναφέρουμε στη Χριστιανική πίστη». Οι κάτοικοι αποκρίθηκαν πως ήταν ήδη χριστιανοί, και πως βάσιζαν την πίστη τους στην Αγία Γραφή. Όταν οι απεσταλμένοι του πάπα αντιλήφθηκαν πως δεν μπορούσαν να τους μεταπείσουν, αποχώρησαν. Σε λίγες μέρες ήρθε ο στρατός, που αφού πυρπόλησε της εκκλησία τους, απαγχόνισε δώδεκα από τους πρόκριτους του χωριού.
Όταν ο Ιννοκέντιος ο Γ', ανέβηκε στον παπικό θρόνο, ένα από τα πρώτα μελήματά του ήταν να καθαρίσει την νότια Γαλλία από την «αίρεση». Σύντομα όμως σχημάτισε την εντύπωση πως, μόνο με την χρήση βίας θα μπορούσε να το πετύχει αυτό. Με την συνεργασία των τοπικών αρχών, σχημάτισε έναν στρατό ιπποτών και πολιόρκησε την πόλη Μπεζιέρ. Αφού εκπορθήθηκε η πόλη, ξεκίνησε η σφαγή. 7.000 Ουαλδένσιοι μαρτύρησαν για την πίστη τους. Ακολούθησαν σφαγές και σε άλλες πόλεις.
Η Ουαλδενσιανή Εκκλησία, ποτισμένη με αίμα μαρτύρων, παρ' όλους τους διωγμούς, επέζησε! Σήμερα υπάρχουν 30.000 Ουαλδένσιοι στην Ιταλία, 15.000 στην Αργεντινή και στην Ουρουγουάη και 3.000 στην Γερμανία. (στην φωτογραφία Ουαλδενσιανή εκκλησία στο Μιλάνο)
(πηγή ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ)
