Ο απώτατος στόχος του Ιησού Χριστού
Τα πάντα στο σύμπαν αφορούν τη δόξα του Θεού. Η βαθύτερη λαχτάρα της ανθρώπινης ύπαρξης και η ουσία όλης της δημιουργίας συνοψίζονται σε ένα πράγμα: τη δόξα του Θεού. Το σύμπαν δημιουργήθηκε για να την φανερώνει, κι εμείς πλαστήκαμε για να τη βλέπουμε και να την απολαμβάνουμε. Οποιοσδήποτε άλλος δρόμος οδηγεί στην ματαιότητα. Αυτός είναι ο λόγος που ο κόσμος είναι τόσο μπερδεμένος και δυσλειτουργικός. Ανταλλάξαμε τη δόξα του Θεού για άλλα πράγματα (Ρωμ.α:23).
"Οι ουρανοί διηγούνται τη δόξα του Θεού" (Ψαλμ.ιθ:1). Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο όλο το σύμπαν υπάρχει. Κοιτώντας το σύμπαν γύρω μας συγκλονιζόμαστε από την απεραντοσύνη του. Ιδιαίτερα όταν συγκρίνουμε το μεγαλείο του με την πρόδηλη ασημαντότητα του ανθρώπου. Η σύγκριση αυτή μας κάνει να φαινόμαστε μικροί. Αλλά το μήνυμα αυτής της απεραντοσύνης δεν αφορά πρωτίστως εμάς. Αφορά το Θεό. "Οι ουρανοί διηγούνται τη δόξα του Θεού", λένε οι Γραφές. Ο λόγος της σπατάλης τόσου χώρου σε ένα σύμπαν απλά για να τοποθετήσεις μια κουκίδα ανθρωπότητας δηλώνει κάτι για το Δημιουργό μας και όχι για μας. "Σηκώσατε υψηλά τους οφθαλμούς σας, και ιδέτε, τις εποίησε ταύτα; Ο εξάγων το στράτευμα αυτών κατά αριθμόν· ο ονομαστί καλών ταύτα πάντα εν τη μεγαλειότητι της δυνάμεως αυτού, διότι είναι ισχυρός εις εξουσίαν· δεν λείπει ουδέν" (Ης.μ:26).
Η βαθύτερη λαχτάρα της ανθρώπινης καρδιάς είναι να γνωρίσει και να απολαύσει τη δόξα του Θεού. Πλαστήκαμε για αυτό "Φέρε τους υιούς μου από μακράν, και τας θυγατέρας μου από των άκρων της γης... διότι εδημιούργησα αυτούς δια την δόξαν μου·" (Ης.μγ:6-7).
Να γιατί υπάρχουμε! Για να βλέπουμε, να γευόμαστε, να φανερώνουμε τη δόξα του Θεού. Οι αμέτρητες και ασύλληπτες διαστάσεις του σύμπαντος είναι απλά μία παραβολή που μιλά για τον αμύθητο "πλούτο της δόξας Του" (Ρωμ.θ:23). Το φυσικό μάτι πρέπει να πει στο πνευματικό μάτι, "Η Επιθυμία της ψυχής σου δεν είναι αυτά που βλέπεις, αλλά Αυτός που έπλασε, αυτά που βλέπεις". Ο απ. Παύλος είπε, "καυχώμεθα εις την ελπίδα της δόξης του Θεού" (Ρωμ.ε:2). Πιο συγκεκριμένα μας είπε ότι ο Θεός μας προετοίμασε για τη δόξα (Ρωμ.θ:23). Ο λόγος για τον οποίο μας δημιούργησε είναι "δια να γνωστοποιήση τον πλούτον της δόξης αυτού επί σκεύη ελέους" (Ρωμ.θ:23).
Κάθε χτύπος της καρδιάς μας δηλώνει αυτή τη λαχτάρα για τη δόξα του Θεού. Όμως εμείς την καταπνίγουμε και νομίζουμε ότι δεν χρειάζεται να έχουμε "επίγνωσιν του Θεού" (Ρωμ.α:28). Ως αποτέλεσμα όλη η κτίση έχει εκφυλιστεί σε μία κατάσταση χαοτική. Το πιο τρανταχτό παράδειγμα που συναντούμε στην Αγία Γραφή για αυτή τη δυσαρμονία αφορά την ανθρώπινη σεξουαλικότητα. Ο απ. Παύλος μας λέει ότι η ανταλλαγή της δόξας του Θεού με άλλα πράγματα είναι η αιτία για κάθε μορφή εκφυλισμού των σχέσεων των δύο φύλων. "Διότι και αι γυναίκες αυτών μετήλλαξαν την φυσικήν χρήσιν εις την παρά φύσιν· ομοίως Δε και οι άνδρες αφήσαντες την φυσικήν χρήσιν της γυναικός, εξεκαύθησαν εις την επιθυμίαν αυτών..." (Ρωμ.α:26-27). Όταν ανταλλάσσουμε τη δόξα του Θεού για υποδεέστερα πράγματα, τότε Αυτός μας παραδίδει στα πάθη μας, τα οποία δεν είναι παρά επί μέρους ανταλλαγές αυτού που έχει αξία και νόημα με αυτό που είναι ευτελές και ανούσιο. Οι μικρές αυτές ανταλλαγές αντικατοπτρίζουν τη θεμελιακή ανταλλαγή της δόξας του Θεού με κάθε λογής είδωλα.
Πλαστήκαμε για να γνωρίζουμε και να εκτιμούμε τη δόξα του Θεού πάνω από οτιδήποτε άλλο. Όταν λοιπόν αντικαθιστούμε αυτό το θησαυρό για είδωλα, τότε τα πάντα ανατρέπονται. Ο ήλιος της δόξας του Θεού υπάρχει για να λάμπει στο κέντρο του ηλιακού συστήματος των ψυχών μας. Και όταν είναι στη θέση του τότε όλοι οι "πλανήτες" της ζωής μας κινούνται στη σωστή τροχιά. Όταν όμως ο ήλιος μετακινηθεί, τότε τα πάντα αποσυντονίζονται. Η θεραπεία της ψυχής μας ξεκινά με την αποκατάσταση της δόξας του Θεού στο κέντρο της ύπαρξής μας.
Αυτό για το οποίο πραγματικά πεινούμε, είναι η λαμπρότητα της δόξας του Θεού και όχι ο εαυτός μας. Κανείς δεν στέκεται μπροστά στον απέραντο ωκεανό για να αυξήσει την αυτοπεποίθησή του. Στεκόμαστε επειδή το να βλέπουμε κάτι το μεγαλειώδες πέρα από τον εαυτό μας, είναι θεραπευτικό για την ψυχή μας. Πραγματικά, υπάρχει άραγε κάτι πιο αστείο σ’ αυτό το απέραντο, αχανές σύμπαν από έναν άνθρωπο, πάνω σε μια κουκίδα που ονομάζεται γη, ο οποίος στέκεται μπροστά σε ένα καθρέφτη, προσπαθώντας να βρει νόημα και σημασία στο είδωλο του εαυτού του; Είναι θλιβερό το γεγονός ότι ακριβώς αυτό είναι το ευαγγέλιο του σύγχρονου κόσμου.
Δεν είναι όμως αυτό και το Χριστιανικό ευαγγέλιο. Μέσα στο σκοτάδι της θλιβερής εμμονής με τον εαυτό μας έλαμψε "ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, όστις είναι εικών του Θεού" (Β' Κορ.δ:4). Το ευαγγέλιο της Χριστιανικής πίστης έχει να κάνει με τη "δόξα του Χριστού" και όχι μ’ εμάς. Κι όταν ακόμη αφορά σε κάποιον βαθμό εμάς, δεν έχει ως περιεχόμενο του τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός μας εξυψώνει, αλλά το πώς ο Θεός μέσα στο έλεός Του μας ικανώνει να βρίσκουμε απόλαυση εξυψώνοντας Αυτόν, για πάντα.
Ποια θα ήταν η ύψιστη έκφραση αγάπης που ο Ιησούς θα μπορούσε να δείξει προς εμάς; Ποια είναι η μεγαλύτερη ευλογία που απορρέει από το ευαγγέλιο;
Η απολύτρωση; Η συγχώρηση; Η δικαίωση; Η συμφιλίωση; Ο αγιασμός; Η υιοθεσία; Δεν είναι όλα αυτά απλά μέσα προς μια άλλη υψηλότερη ευλογία; Προς κάτι το οριστικό και τελικό; Προς κάτι που ο Ιησούς ζήτησε από τον Πατέρα Του να μας δώσει; "Πάτερ, εκείνους τους οποίους μοι έδωκας, θέλω, όπου είμαι εγώ, να ήναι και εκείνοι μετ' εμού· δια να θεωρώσι την δόξαν μου, την οποίαν μοι έδωκας" (Ιωάν.ιζ:24).
Το Ευαγγέλιο είναι το "ευαγγέλιο της δόξας του Χριστού" επειδή ο τελικός στόχος του είναι το να μπορούμε να βλέπουμε και να απολαμβάνουμε τη δόξα του Χριστού. Κι αυτό επειδή αυτή η δόξα δεν είναι άλλη από τη δόξα του Θεού. "Όστις, ών απαύγασμα της δόξης και χαρακτήρ της υποστάσεως αυτού" (Εβρ.α:3). Και "όστις είναι εικών του Θεού του αοράτου" (Κολ.α:15).
Όταν το φως του ευαγγελίου λάμπει στις καρδιές μας αυτό είναι "ο φωτισμός της γνώσεως της δόξης του Θεού δια του προσώπου του Ιησού Χριστού" (Β΄ Κορ.δ:6). Και όταν "καυχώμεθα εις την ελπίδα της δόξης του Θεού"" (Ρωμ.ε:2) αυτή η ελπίδα είναι "η μακαρία ελπίδα, και επιφάνεια της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού" (Τίτ.β:13). Η δόξα του Χριστού είναι η δόξα του Πατέρα.
Στο Ευαγγέλιο βλέπουμε και απολαμβάνουμε το "φωτισμό της γνώσεως της δόξης του Θεού δια του προσώπου του Ιησού Χριστού" (Β΄ Κορ.δ:6). Και αυτή η "όραση" είναι η θεραπεία της ταραγμένης και αποπροσανατολισμένης ψυχής μας. "Ημείς δε πάντες βλέποντες ως εν κατόπτρω την δόξαν του Κυρίου με ανακεκαλυμμένον πρόσωπον, μεταμορφούμεθα εις την αυτήν εικόνα από δόξης εις δόξαν, καθώς από του Πνεύματος του Κυρίου" (Β΄ Κορ.γ:18).
