 |
| Photo by Rok Romih from Pexels |
«Διότι κατά χάριν
είσθε σεσωσμένοι δια της πίστεως και τούτο δεν είναι από σας Θεού το δώρον ουχί
εξ έργων, δια να μη καυχηθή τις» (Εφεσ.β:8-9).
Χάρις είναι η εύνοια του Θεού προς τον άνθρωπο που δεν την
άξιζε. Είναι ένα δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Η λέξη εννοεί ότι η σωτηρία είναι
μια ευλογία που κανείς δεν δικαιούται, δεν κερδίζεται, αλλά απονέμεται δωρεάν
απ’ το Θεό. Ο Θεός κάνει όλο το έργο που σχετίζεται με τη σωτηρία μιας ψυχής. Ο
άνθρωπος δεν μπορεί να βοηθήσει το Θεό στη σωτηρία του, δεν μπορεί να συμβάλλει
σ’ αυτήν. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να δεχτεί ή να απορρίψει το έργο
που ο Θεός έχει κάνει κι είναι πρόθυμος να κάνει απ’ τη μεριά Του.
Η σωτηρία του ανθρώπου είναι αποτέλεσμα της χάρης του Θεού.
Τα εδάφια Εφεσ.β:8-9 τονίζουν ότι η σωτηρία
προέρχεται από τη χάρη του Θεού και όχι από ανθρώπινα έργα. Ο Θεός έκανε
διαθέσιμη τη σωτηρία σε μας δια του θανάτου του Ιησού Χριστού.
Είμαστε δικαιωμένοι «δωρεάν
με την χάριν αυτού, δια της απολυτρώσεως της εν Χριστώ Ιησού τον οποίον ο Θεός
προέθετο μέσον εξιλεώσεως δια της πίστεως εν τω αίματι αυτού, προς φανέρωσιν
της δικαιοσύνης αυτού, δια την άφεσιν των προγενομένων αμαρτημάτων, δια της
μακροθυμίας του Θεού» (Ρωμ.γ:24-25).
Ο Θεός δεν έδωσε τον Γιο Του να πεθάνει για μας, μόνο για να
εξαγοράσει τη σωτηρία μας, αλλά μας παρέχει όλα τα απαραίτητα προκειμένου να την
διαφυλάξουμε. Όπως ρώτησε κι ο Παύλος: «Επειδή
όστις τον ίδιον εαυτού Υιόν δεν εφείσθη, αλλά παρέδωκεν αυτόν υπέρ πάντων ημών,
πως και μετ’ αυτού δεν θέλει χαρίσει εις ημάς τα πάντα;» (Ρωμ.η:32).
Στην Φιλιπ.β:13
διδασκόμαστε ότι ο Θεός είναι που εργάζεται στη ζωή μας προκειμένου να φέρει
σωτηρία: «διότι ο Θεός είναι ο ενεργών εν
υμίν και το θέλειν και το ενεργείν, κατά την ευδοκίαν αυτού».
Στο Φιλιπ.β:12 ο
Παύλος μας νουθετεί να εργαζόμαστε τη σωτηρία μας με φόβο, σεβασμό και τρόμο.
Μετά, στο επόμενο εδάφιο, εξηγεί ότι δεν μπορούμε να σωθούμε, ούτε να
βοηθήσουμε με κάποιο τρόπο τη σωτηρία μας. Μάλλον, το μόνο που μπορούμε να
κάνουμε είναι να υποταχθούμε στο έργο της σωτηρίας που ο Θεός ενεργεί στη ζωή
μας. Αν Του επιτρέψουμε, θα μας δώσει και τη θέληση και την ικανότητα να
εκπληρώσουμε το θέλημά Του.
Ο Θεός, που εξαγόρασε για μας το δικαίωμα της σωτηρίας, τώρα
προσφέρει δωρεάν οτιδήποτε είναι απαραίτητο προκειμένου να σωθούμε και να διατηρήσουμε
τη σωτηρία μας. Έτσι λοιπόν, η σωτηρία του ανθρώπου είναι έργο της χάρης του
Θεού απ’ την αρχή μέχρι το τέλος. Φυσικά, η χάρη του Θεού δεν εξαλείφει τη δική
μας εκλογή. Ο Θεός μας έχει δώσει την ελευθερία να υποταχτούμε σ’ Αυτόν ή να
Τον απορρίψουμε, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα θετικό που θα συμβάλλει να
κερδίσουμε τη σωτηρία μας.
Η εκκλησία σήμερα δεν βιώνει πλήρως αυτό για το οποίο πέθανε
ο Ιησούς και δεν έχει γίνει ακόμα αυτό για το οποίο προσευχήθηκε. Υπάρχει κάτι
απείρως περισσότερο και εντελώς διαφορετικό απ' αυτό στο οποίο βαδίζουμε
σήμερα.
Υπάρχει μια δύναμη, μια καθαρότητα, μια εξουσία, ένα χρίσμα,
ΜΙΑ ΔΟΞΑ, που σπάνια αγγίζουμε. Ο Κύριος έρχεται για μια πανέμορφη νύμφη.
Υπάρχει ακόμα πολλή προετοιμασία, αποκατάσταση, αναδιάρθρωση που χρειάζεται να
γίνει. Ο Ιησούς δίδαξε:
«Διότι όστις θέλει να
σώση την ζωήν αυτού, θέλει απολέσει αυτήν, και όστις απολέση την ζωήν αυτού
ένεκεν εμού, θέλει ευρεί αυτήν. Επειδή τι ωφελείται άνθρωπος, εάν τον κόσμον
όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; Ή τι θέλει δώσει άνθρωπος εις
ανταλλαγήν της ψυχής αυτού; Διότι μέλλει ο Υιός του ανθρώπου να έλθη εν τη δόξη
του Πατρός αυτού μετά των αγγέλων αυτού, και τότε θέλει αποδώσει εις έκαστον
κατά την πράξιν αυτού» (Ματθ.ις:25-27).
Αυτό απαιτεί πλήρη επαναπροσανατολισμό. Αυτό απαιτεί νέες
προτεραιότητες και στόχους. Οι ζωές μας δεν μας ανήκουν. Θα δώσουμε λόγο μια
μέρα. Ο Παύλος ήταν ένας άνθρωπος που κατεχόταν από το ζωντανό Θεό:
«Μετά του Χριστού
συνεσταυρώθην. Ζω δε ουχί πλέον εγώ, αλλ' ο Χριστός ζη εν εμοί. Καθ' ο δε τώρα
ζω εν σαρκί, ζω εν τη πίστει του Υιού του Θεού, όστις με ηγάπησε, και παρέδωκεν
εαυτόν υπέρ εμού» (Γαλ.β:20)
«βαστάζω τα στίγματα
του Κυρίου Ιησού εν τω σώματί μου» (Γαλ.ς:17)
Ήταν στιγματισμένος μαθητής για μια ζωή. Το κάλεσμα όμως αυτό
για ολοκληρωτική παράδοση και βαθιά αφιέρωση δεν είναι μόνο για τους
υπερ-αγίους. Όλοι μας «συνετάφημεν μετ'
αυτού δια του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα καθώς ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών
δια της δόξης του Πατρός, ούτω και ημείς περιπατήσωμεν εις νέαν ζωήν» (Ρωμ.ς:4). Τα παλιά θα πρέπει να ανήκουν
πλέον στο παρελθόν.
«Διότι απεθάνετε και η
ζωή σας είναι κεκρυμμένη μετά του Χριστού εν τω Θεώ» (Κολ.γ:3).
«Διότι το πολίτευμα
ημών είναι εν ουρανοίς, οπόθεν και προσμένομεν Σωτήρα, τον Κύριον Ιησούν
Χριστόν. Όστις θέλει μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών, ώστε να γείνη
σύμμορφον με το σώμα της δόξης αυτού, κατά την ενέργειαν, δια της οποίας
δύναται και να υποτάξη τα πάντα εις εαυτόν» (Εφεσ.γ:20-21).
Αυτή είναι η όραση για την οποία αξίζει να ζει κανείς. Αυτή
είναι η ελπίδα για την οποία αξίζει να πεθάνει κάποιος. Αυτός είναι ο σκοπός
της ζωής μας. Αυτό είναι το μέλλον που προσμένουμε.
Υπάρχει πολλή δόξα στο άμεσο μέλλον για το λαό του Θεού. Δεν
είναι φυλαγμένο όμως μόνο για τον ερχόμενο κόσμο! Υπάρχει μια δόξα για τους
αγίους σ' αυτή τη ζωή, αλλά πρέπει να ορίσουμε μια νέα πορεία για να την δούμε
στις μέρες μας.
Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας. Ο δρόμος
που είναι μπροστά μας είναι δύσκολος και η αποστολή μας απαιτητική. Πρέπει
πολλές σκληρές ερωτήσεις να ερωτηθούν και να γίνει πολλή έρευνα στην ψυχή μας.
Μερικές από τις απαντήσεις πονούν και ενοχλούν. Μερικές από
τις αποκαλύψεις είναι δυσάρεστες και τρομακτικές. Έχουμε όμως στ' αλήθεια άλλη
επιλογή; Μπορούμε να συνεχίσουμε να προχωράμε με θεωρίες; Πόση περισσότερη
απογοήτευση μπορούμε να αντέξουμε; Θα επιστρέψουμε και στη δική μας γενιά να έρθει
και να παρέλθει, κληροδοτώντας στα παιδιά μας μόνο απογοήτευση;
Πρέπει ν' ακολουθήσουμε το μονοπάτι της αλήθειας, όπου κι αν
μας βγάλει. Πρέπει να καρφώσουμε τα μάτια μας στον Παντοδύναμο Κύριό μας και
τις καρδιές μας στέρεες στην πιστή Του αγάπη.
Θα φέρει τη δική Του οδό πάνω στη γη. Μπορεί να φέρει την
οδό Του σε σένα και σε μένα; Είναι καιρός ν' αρχίσουμε το ταξίδι.
Εκλεκτός λαός
Ξέρουμε ότι ο Ισραήλ ήταν ο εκλεκτός λαός του Θεού στην
Παλαιά Διαθήκη. Η λέξη «εκλεκτός» σημαίνει αποκλειστική ιδιοκτησία.
Ο Θεός είχε πάντοτε έναν εκλεκτό λαό που ήταν ξεχωρισμένος
από τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτή η ιδιαίτερη χάρη, που είχε εναποτεθεί στο έθνος Ισραήλ,
να είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού τώρα έχει δοθεί στην εκκλησία Του.
Ο Πέτρος λέει ότι είμαστε «γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον
απέκτησεν ο Θεός, διά να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ
του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φώς» (Α’ Πέτρ.β:9, Τίτ.β:14).
Φιλ.β:15 διά να γίνησθε άμεμπτοι και ακέραιοι, τέκνα
Θεού αμώμητα εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης, μεταξύ των οποίων
λάμπετε ως φωστήρες εν τω κόσμω.
Είναι μεγάλη τιμή, το υψηλότερο προνόμιο για τον άνθρωπο, να
ξεχωριστεί για τον Θεό. Πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε που μπορούμε να
λάμπουμε μέσα σ’ αυτό το σκοτεινό και κακό κόσμο και να Τον δοξάζουμε.
Όταν το σκοτάδι αυτού του κόσμου γίνει ακόμα πιο βαθύ,
μπορείτε να είστε σίγουροι ότι οι εκλεκτοί Του θα διακρίνονται και θα ενεργούν
διαφορετικά από τα παιδιά αυτού του κόσμου. Τα λόγια τους θα είναι διαφορετικά,
το ντύσιμό τους θα είναι διαφορετικό, δεν θα κάνουν τα ίδια πράγματα ή δεν θα
πηγαίνουν στα ίδια μέρη με τους υπόλοιπους.
Καταλαβαίνουμε ότι τα σώματά μας είναι ναός του ζωντανού
Θεού, και φυσικά δεν θα θέλαμε να μολύνουμε τον οίκο (ή το σώμα) που θέλησε να
κάνει κατοικητήριό Του.
Ένας καλός τρόπος να δούμε αν είμαστε στο σωστό μέρος ή αν
βλέπουμε σωστά πράγματα, είναι να αναρωτηθούμε, «Ο Ιησούς θα πήγαινε εκεί, θα
το κοίταζε αυτό, θα το έλεγε αυτό, θα το άγγιζε αυτό;»
Όταν το Πνεύμα Του κατοικεί μέσα μας, σίγουρα δεν μπορούμε
να κάνουμε ή να λέμε πράγματα που θα λυπήσουν την άγια παρουσία Του.
Ρωμ.ιβ:1 Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, διά των
οικτιρμών του Θεού, να παραστήσητε τα σώματά σας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον
εις τον Θεόν, ήτις είναι η λογική σας λατρεία.
