Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Πράξεις κεφ.β

Α. Ο ΙΗΣΟΥΣ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕ ΝΑ ΙΔΡΥΣΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Ματθ.ις:18  ...επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου.

Ιωαν.ις:7  ...συμφέρει εις εσάς να απέλθω εγώ διότι εάν δεν απέλθω, ο Παράκλητος δεν θέλει ελθεί πρός εσάς

Ο Ιησούς είπε: “...θέλω οικοδομήσει” . Όταν ο Ιησούς έλεγε αυτά τα λόγια, η ύπαρξη της εκκλησίας ήταν στο μέλλον. Μπορεί να είχε μαθητές και ακόλουθους, αλλά δεν είχε ακόμα εκκλησία. Ο βράχος πάνω στον οποίο θα χτιζόταν η εκκλησία  ήταν η αλήθεια σχετικά με τη θεότητα του Ιησού όπως την ομολόγησε ο Πέτρος. Πρέπει να το θυμόμαστε αυτό καθώς μελετάμε το δεύτερο κεφάλαιο των Πράξεων.

Η εκκλησία θα ήταν το μυστικό σώμα του Χριστού πάνω στη γη, ένα πνευματικό σώμα μέσα στο οποίο θα κατοικούσε ο ίδιος ο Ιησούς, ο Παράκλητος. Αυτό δεν μπορούσε να γίνει μέχρι που ο Ιησούς αναλήφθηκε και το Πνεύμα το Άγιο ήρθε την ημέρα της Πεντηκοστής.

Β. Η ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ

Τα γεγονότα που διαβάζουμε στο δεύτερο κεφάλαιο των Πράξεων συνέβησαν την ημέρα της Πεντηκοστής.

Η Πεντηκοστή ήταν μια από τις εορτές του Κυρίου που βλέπουμε στο Λευιτ.κγ:15-21. Οι ετήσιες εορτές των Ισραηλιτών ήταν το Πάσχα, η εορτή των αζύμων, του δράγματος των απαρχών του θερισμού, της πεντηκοστής, των σαλπίγγων και του εξιλασμού.  Η πεντηκοστή γιορταζόταν πενήντα μέρες μετά τη γιορτή των απαρχών. Η γιορτή των απαρχών ήταν ένας τύπος της ανάστασης του Κυρίου (Α’Κορ.ιε:23) και η Πεντηκοστή έλαβε χώρα πενήντα μέρες μετά την ανάσταση του Κυρίου ενώ οι 120 μαθητές βρισκόταν στο ανώγειο πριν 10 μέρες.

Γ. ΤΟ ΑΝΩΓΕΙΟ

Στις Πράξ.α:12-13 διαβάζουμε ότι όταν οι μαθητές γύρισαν απ’ το όρος των Ελαιών στην Ιερουσαλήμ, ανέβηκαν στο ανώγειο. Όταν ο Ιησούς θέσπισε το δείπνο του Κυρίου, βρισκόταν πάλι σ’ ένα ανώγειο. Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι αν ήταν ο ίδιος χώρος.

Το ανώ-γειο έχει μια ιδιαίτερη σημασία στη ζωή των χριστιανών. Για να έχουμε κοινωνία με το Θεό, πρέπει να είμαστε άνω και πάνω από τον κόσμο. Ακόμα πρέπει να είμαστε μέσα σ’ ένα δωμάτιο με τον κόσμο απ’ έξω.

Οι 120 που υπάκουσαν τον Κύριο παραμένοντας και περιμένοντας την επαγγελία του Πατρός, ανταμείφθηκαν με το να γίνουν τα ιδρυτικά μέλη της εκκλησίας της Καινής Διαθήκης.

Το ανώγειο είναι σύμβολο ενότητας. Οι 120 ήταν μαζεμένοι σ’ ένα τόπο ομοθυμαδόν. Πέντε φορές βλέπουμε αυτή την έκφραση στα πρώτα κεφάλαια των Πράξεων: α:14  β:1  β:46  δ:32  ε:12

Δ. ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Όταν ήρθε το Άγιο Πνεύμα, έκανε τρία πράγματα:

1.   Εγέμισεν όλον τον οίκον (εδ.2)

2.   Εκάθισεν επί έναν έκαστον αυτών (εδ.3)             

3.   Ενέπλησε άπαντες (εδ.4)      

Γέμισε όλο τον οίκο γιατί η εκκλησία είναι ο ναός του ζωντανού Θεού (Α’Κορ.γ:16), κάθισε πάνω στον καθένα για να τον ντύσει με δύναμη (Λουκ.κδ:49) και τους πλήρωσε όλους με τον Εαυτό του.

Όταν ήρθε το Άγιο Πνεύμα συνέβησαν τρία φαινόμενα:

1.   Φύσηξε ένας βίαιος δυνατός άνεμος

2.   Γλώσσες πυρός έγιναν ορατές

3.   Ακούστηκαν διάφορες γλώσσες

Στο ευαγγέλιο του Ιωάννη στο τρίτο κεφάλαιο, ο άνεμος χρησιμοποιείται σαν τύπος του Πνεύματος στο έργο της αναγέννησης. Η φωτιά χρησιμοποιείται στη Βίβλο σε σχέση με τον αγιασμό και τον καθαρισμό. Το ευαγγέλιο κηρύττεται (όχι κηρύχτηκε) στα πλήθη με διάφορες γλώσσες. Στον πύργο της Βαβέλ, ο Θεός χρησιμοποίησε τη σύγχυση των γλωσσών για να φέρει διαίρεση και χωρισμό ενώ στην Πεντηκοστή,  χρησιμοποίησε τις γλώσσες για να φέρει ενότητα και αρμονία.

Ε. ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ

Ο Ιησούς είχε δώσει στον Πέτρο τα κλειδιά της βασιλείας (Ματθ.ις:19). Όμως έπρεπε ο Πέτρος να κηρύξει το ευαγγέλιο της βασιλείας πρώτα κι έτσι να ξεκλειδώσει την πόρτα της στους Εβραίους (Πραξ.β) και στους εθνικούς (Πραξ.ι).

Το θαυμαστό φαινόμενο της Πεντηκοστής έλκυσε ένα πλήθος κόσμου που ήταν έκπληκτο και σε αμηχανία επειδή δεν ήξερε τί συμβαίνει. Κάποιοι άρχισαν να ρωτάνε: Τί σημαίνει τούτο;  Άλλοι άρχισαν να χλευάζουν και να λένε ότι είναι μεθυσμένοι οι μαθητές. Αυτοί βέβαια ήταν μεθυσμένοι, αλλά όχι όπως το πλήθος υπέθετε.  Δεν ήταν μεθυσμένοι με το πνεύμα του οίνου, αλλά με το Πνεύμα του Θεού.

Ο Πέτρος άρχισε το κήρυγμά του με τα λόγια: Τούτο ας ήναι γνωστόν εις εσάς (εδ.14). Μπορούμε να χωρίσουμε αυτό το κήρυγμα σε τρία μέρη:

1.   Ερμηνεία του φαινομένου (εδ.12 & 16)

2.   Μια διακήρυξη σχετικά με τον Ιησού Χριστό (εδ.22-36)

3.   Πώς μπορούσαν να εφαρμοστούν όλα αυτά σ’ αυτούς (εδ.37-40)

Ο Πέτρος είπε στο πλήθος ότι όλα αυτά που έβλεπαν και στα οποία ήταν μάρτυρες είχαν προφητευτεί απ’ τον προφήτη Ιωήλ. Το Πνεύμα το Άγιο πρέπει να εκχυθεί πάνω σε κάθε σάρκα. Άντρες και γυναίκες κάθε ηλικίας, κάθε μόρφωσης, κάθε εθνικότητας και τάξης μπορούν τώρα να λάβουν το Πνεύμα το Άγιο.

Τόνισε την αμαρτία του Ισραήλ ν’ απορρίψει σταυρώνοντας το Μεσσία του κι έδωσε πολύ έμφαση στην ανάσταση του Κυρίου. Γιατί; Η απάντηση είναι απόλυτα καταφανής. Πολλές χιλιάδες ήταν μάρτυρες του θανάτου του Ιησού, όλοι ήξεραν γι’ αυτό, αλλά μόνο λίγοι ήξεραν για την ανάστασή Του. Ακόμα, ο θάνατός του ήταν κάτι φυσικό, όλοι οι άνθρωποι πεθαίνουν. Αλλά μόνο Αυτός μπορούσε ν’ αναστηθεί απ’ τους νεκρούς.

Ζ. ΠΡΑΞΕΙΣ β:38

Αυτό που στην ουσία ο Πέτρος κήρυξε την ημέρα της Πεντηκοστής, ήταν ο θάνατος, η ταφή και η ανάσταση του Ιησού Χριστού. Αυτά είναι τα καλά νέα σχετικά με το τί ο Θεός έκανε για να προμηθεύσει σωτηρία στον άνθρωπο. Αυτό είναι  το μήνυμα που έλεγξε το συναθροισμένο πλήθος.

Όταν άκουσαν αυτά τα λόγια ήλθεν εις κατάνυξιν η καρδία αυτών (εδ.37). Εδώ βλέπουμε το Πνεύμα το Άγιο να ελέγχει περί αμαρτίας, κάτι απαραίτητο για τη σωτηρία. Ο καθένας πρέπει να έρθει μπροστά στην αμαρτία του, να ελεγχθεί γι’ αυτήν, να καταλάβει την ανάγκη του κι αυτό θα διεγείρει την επιθυμία να φωνάξει: “Τί πρέπει να κάνω;”

Για την προμήθεια της σωτηρίας, ο άνθρωπος δεν έχει τίποτα να κάνει. Έχει όμως πολλά να κάνει για να λάβει τη σωτηρία. Ακριβώς εδώ βρισκόμαστε στη σπουδαιότητα του εδαφίου Πραξ.β:38. Αυτά είναι τα κλειδιά που ο Πέτρος χρησιμοποίησε για να ξεκλειδώσει την πόρτα της βασιλείας: μετάνοια, βάπτισμα στο όνομα του Ιησού και βάπτισμα στο Πνεύμα το Άγιο. Στην πραγματικότητα αυτό είναι θάνατος, ταφή και ανάσταση. Χρειάστηκαν αυτά τα τρία για να προμηθευτεί η σωτηρία, χρειάζονται αυτά τα τρία για να ληφθεί η σωτηρία. Ο καθένας πρέπει να ταυτιστεί με το Χριστό στο θάνατο, την ταφή και την ανάσταση.

Η. ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Ο Πέτρος τους υπενθύμισε ότι η υπόσχεση ήταν γι’ αυτούς και τους πρότρεψε να σωθούν απ’ τη διεστραμμένη αυτή γενιά. Αυτό πάλι μας δείχνει ότι υπάρχει κάτι που ο άνθρωπος πρέπει να κάνει αν θέλει να σωθεί.

Υπήρξαν πολλά θαυμάσια αποτελέσματα:

·     3.000 ψυχές σώθηκαν εκείνη τη μέρα (εδ.41).

·     Τις επόμενες μέρες σωζόταν συνέχεια καινούριες ψυχές (εδ.47).

·     Η εκκλησία ενέμενε σταθερά (εδ.42):

            στη διδαχή των αποστόλων

            στην κοινωνία

            στην κλάση του άρτου

            στις προσευχές

·     Πολλά σημεία και τεράστια ακολουθούσαν τη διακονία των αποστόλων (εδ.43).

·     Όλοι είχαν φόβο Θεού (εδ.43).

·     Πουλούσαν τα υπάρχοντά τους και είχαν τα πάντα κοινά (εδ.44).

Το θέμα της κοινοβιακής ζωής θα το εξετάσουμε παρακάτω στο έκτο κεφάλαιο των Πράξεων.