14 ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ

ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ

(ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΥ)

Οι δοκιμασίες είναι το μέσο ή το εργαλείο που αποκαλύπτει τον αληθινό εσωτερικό κόσμο και τον χαρακτήρα του ατόμου.

Είναι δοκιμασίες από τον Θεό που εξετάζουν αν έχουμε μάθει το μάθημά μας ή όχι. Ακριβώς όπως ένας καθηγητής δεν μιλάει κατά τη διάρκεια των εξετάσεων, ο Θεός πολλές φορές φαίνεται σιωπηλός κατά τη διάρκεια των δοκιμασιών μας.

Εξαρτάται από μας να βρούμε τι λέει ο λόγος Του, να το εφαρμόσουμε και να υπερνικήσουμε καθώς αγωνιζόμαστε τον καλό αγώνα της πίστης.

Στη ζωή, μπορούμε να διαλέξουμε πολλά πράγματα. Όμως, δεν μπορούμε να επιλέξουμε αν θα αντιμετωπίσουμε ή όχι δοκιμασίες. Δεν έχουμε καμία επιλογή σ’ αυτό το θέμα. Ο Θεός τις επιλέγει για να μας μορφώσει.

1. Η δοκιμασία του ΧΡΟΝΟΥ: Όταν φαίνεται ότι ο Θεός δεν εκπληρώνει μια υπόσχεση που έδωσε στον εργάτη Του στο παρελθόν. Αυτή εξετάζει την υπομονή του εργάτη, και ο σκοπός είναι να βοηθήσει το άτομο να αυξηθεί στην πίστη.

Βιβλική αναφορά: Ο Αβραάμ.

Ο Αβραάμ ήταν 75 χρονών όταν τον κάλεσε ο Θεός να βγει από τη Χαράν και να πάει στη Χαναάν. Του υποσχέθηκε ότι θα αποκτήσει όλη τη γη της Χαναάν από τον Ευφράτη στο Νότο, και ότι θα είχε ένα δικό του παιδί σαν κληρονόμο (Γεν.ιε:4). Αυτός όμως δεν περίμενε να περάσει τη δοκιμασία του χρόνου του Θεού. Προσπάθησε να βοηθήσει το Θεό και απόκτησε ένα παιδί στην ηλικία των 86, τον Ισμαήλ, από τη υπηρέτρια της γυναίκας του, την Άγαρ. Και πριν φτάσει στην ηλικία των 100 χρονών ο Θεός εκπλήρωσε την υπόσχεση που του είχε δώσει, δίνοντας του τον υποσχεμένο γιο που θα ήταν ο κληρονόμος του. Πολλοί εργάτες κάνουν το ίδιο λάθος με τον Αβραάμ, αντί να υποταχτούν στη δοκιμασία του χρόνου του Θεού και με υπομονή ν’ αντέξουν και να επιτρέψουν στην πίστη και την αγνότητα να εργαστούν στις ζωές τους.

2. Η δοκιμασία του ΛΟΓΟΥ. Ο εργάτης αντιμετωπίζει περιστάσεις που φαίνονται να ακυρώνουν τον γραπτό και ζωντανό λόγο του Θεού. «Πως είναι δυνατό να συμβεί αυτό στη ζωή μου;» μπορεί να πει κάποιος. Πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι επειδή έχουν πληρωθεί με το πνεύμα και έχουν βαφτιστεί στο όνομα του Ιησού, ότι δεν μπορεί ποτέ να δοκιμάσουν το σκοτάδι ή τη σύγχυση εφόσον δεν έχουν πέσει σε αμαρτία. Αλλά η δοκιμασία του λόγου δεν είναι σύμπτωση. Ο Θεός επιτρέπει εσκεμμένα αντιφατικές καταστάσεις στη ζωή κάποιου. Ο Θεός δεν έχει ξεχάσει, ούτε αντιφάσκει με την υπόσχεσή Του, αλλά θέλει να πετύχει κάποια πράγματα που είναι μέχρι τώρα άγνωστα ή ακατανόητα από το παιδί Του. Εάν το παιδί Του υπακούσει, τελικά θα απολαύσει τη σοφία και την ικανότητα του Κυρίου στον προγραμματισμό και τη φαινομενικά αντιφατική εμπειρία.

Βιβλική αναφορά: Ο Ιωσήφ.

Γένεση κεφ.37-45. Ο Ιωσήφ ήταν ο αγαπημένος γιος του Ιακώβ, και όταν ήταν μόνο 17 ετών, όταν ο Κύριος του μίλησε μέσα από δύο όνειρα. Στο ένα, όλη η οικογένειά του γονάτισε μπροστά του. Και στο άλλο, ο ήλιος, το φεγγάρι και τ’ αστέρια γονάτισαν μπροστά του. Τα δύο όνειρα αντιπροσώπευαν την εξουσία που θα είχε τελικά πάνω στους γονείς και τ’ αδέλφια του. Εξαιτίας αυτών, έγινε αντικείμενο ζηλοτυπίας, και οι αδελφοί του τον πούλησαν σαν σκλάβο στον Πετεφρή, ανώτερο υπάλληλο του Φαραώ της Αιγύπτου. Κατηγορήθηκε ψεύτικα ότι προσπάθησε να αποπλανήσει την σύζυγο του Πετεφρή και ρίχτηκε στη φυλακή. Φαινόταν αδύνατο ότι ο λόγος του Θεού, η εξουσία που θα είχε πάνω στην οικογένειά του, θα μπορούσε ποτέ να εκπληρωθεί. Μέσα απ’ όλες τις αντιφατικές περιστάσεις, ο λόγος του Θεού δοκιμάστηκε στον Ιωσήφ (Ψαλμ.ρε:17-19). Ο Ιωσήφ περίμενε περίπου 14 χρόνια για να δει την εκπλήρωση του λόγου του Θεού στη ζωή του.

3. Η δοκιμή του ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ Ο εργάτης περιβάλλεται από ανηθικότητα που προσπαθεί να τον τραβήξει προς το μέρος της. Μπορεί να μπει στον πειρασμό να αμαρτήσει από την επιθυμία των οφθαλμών, την επιθυμία της σάρκας, ή την αλαζονεία του βίου. Προκειμένου ν’ αναπτύξει δυνατό ευσεβή χαρακτήρα στα παιδιά Του, ο Θεός τα βάζει μέσα σε δοκιμασίες και σε φλογερές καταστάσεις για να μάθουν να στέκονται δυνατοί μπροστά Του. Μ’ αυτό τον τρόπο αποκαλύπτει στο παιδί Του τους τομείς της αδυναμίας του. Αυτό με τη σειρά του πρέπει να επικαλεστεί το έλεος του Θεού για να είναι σε θέση να σταθεί. Πρέπει να μάθει να στέκεται άφοβα ενάντια στις δυνάμεις του σκοταδιού που τον περιβάλουν.

Βιβλική αναφορά: Ο Σαμουήλ.

Θεωρείται ο μεγαλύτερος κριτής, και ο πρώτος των προφητών. Ο Ηλί, ο αρχιερέας εκείνου του χρόνου είχε αμβλυνθεί φυσικά και πνευματικά. Ήταν διεφθαρμένος επειδή επέτρεπε στους γιους του να διαπράττουν πορνεία με γυναίκες μπροστά στην πόρτα της σκηνής. Γι’ αυτό τον λόγο, ο Θεός ανέτρεψε τη διαδοχή του και έβαλε τον Σαμουήλ σαν ηγέτη στον Ισραήλ για πνευματικές και κοσμικές υποθέσεις. Ήταν ακόμα νεαρός όταν βρέθηκε εν μέσω μιας πολύ διεφθαρμένης κατάστασης, αλλά δεν μπήκε στον πειρασμό ούτε τράβηξε προς εκείνη την κατεύθυνση. Αντίθετα, στάθηκε σταθερός στους τρόπους του Θεού, άκουσε μόνο τη φωνή του Θεού και κρατήθηκε δίκαιος και καθαρός ενώπιον του Κυρίου. Θα μπορούσε να είχε ταλαντευθεί και να τραβήξει προς την διαφθορά που τον περιτριγύριζε, αλλά ο χαρακτήρας του παρέμεινε καθαρός μέσα στις δοκιμασίες του.

4. Η δοκιμασία του ΚΙΝΗΤΡΟΥ: Αυτή είναι μια ουράνια εξέταση για να αποκαλύψει τις αληθινές εσωτερικές προθέσεις, σκέψεις, αξίες, και προτεραιότητες που κάνουν έναν εργάτη ή ένα παιδί του Θεού να σκεφτεί με έναν ορισμένο τρόπο. Ο σκοπός αυτής της δοκιμασίας είναι να αποκαλυφθούν εκείνες οι εσωτερικές παρορμήσεις και να καθαριστούν ώστε να επιθυμούν τη δόξα του Θεού, τη σωτηρία των ψυχών και την οικοδομή της εκκλησίας. Ο Κύριος θέλει να σιγουρευτεί ότι το παιδί του δεν οδηγείται από τον εγωισμό, την επιθυμία για αναγνώριση, τα χρήματα, ή οποιοδήποτε άλλο φαύλο κίνητρο.

Βιβλική αναφορά: Ο Βαλαάμ.

Ο Βαλάκ, ο βασιλιάς του Μωάβ είχε δει πώς ο Ισραήλ είχε νικήσει όλους τους εχθρούς του. Φοβούμενος ότι θα καταλάμβαναν και τη χώρα του, αποφάσισε να προσφέρει χρήματα στον προφήτη Βαλαάμ για να καταραστεί τους Ισραηλίτες. Ο Βαλαάμ αποκρίθηκε ότι το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να προφητεύσει ότι του πει ο Κύριος. Συνέχισε να ρωτάει τον Θεό, κι αυτή τη φορά ο Κύριος του είπε να πάει, αλλά για να πει μόνο ότι του είπε. Φυσικά, οι Μωαβίτες νευριάσανε και ενοχλήθηκαν ακόμη περισσότεροι. Μέσα απ’ όλα αυτά ο Κύριος εξέταζε τα κίνητρα του Βαλαάμ. Θα ξεπουλούσε τα πάντα ή θα έμενε πιστός στον Θεό; Ο Θεός επέτρεψε στο Βαλάκ να βάλει σε πειρασμό το κίνητρο του προφήτη, και κάθε φορά, το ποσό της δωροδοκίας αύξανε, και βλέπουμε ότι στο τέλος, τα κίνητρά του δεν έμειναν καθαρά, και ανυπάκουσε στον Θεό. Ο Θεός θα δοκιμάσει τον εργάτη για να δει τι είναι στην καρδιά του. Θέλει να χρησιμοποιήσει καθαρούς εργάτες που έχουν σαν κίνητρο μόνο την δόξα του Θεού και την σωτηρία των ψυχών.

5. Η δοκιμασία του ΥΠΗΡΕΤΗ:

Σ’ αυτή την δοκιμασία, ο εργάτης καλείται να κάνει μια ταπεινή και ευτελή δουλειά που φαίνεται πολύ κατώτερη από την κλήση του. Κανένα ταπεινό έργο δεν είναι κατώτερο από τον αληθινό εργάτη του Θεού, αλλά ιδιαίτερα όταν ο Κύριος πρόκειται να χρησιμοποιήσει κάποιο άτομο για να κάνει κάτι μεγάλο γι’ Αυτόν, θέλει να δει εάν είναι αληθινός υπηρέτης και αν μπορεί να υπηρετήσει. Ο σκοπός αυτής της δοκιμασίας είναι να φανεί εάν το κίνητρο του εργάτη είναι η επίδειξη και η δημόσια αναγνώριση ή ακόμα να υπηρετηθεί ο ίδιος, ή εάν θέλει αληθινά να βοηθήσει και να υπηρετήσει. Ο Θεός χρησιμοποιεί αυτή τη δοκιμασία για να φανερώσει την υποχρέωση του εργάτη για υπηρεσία.

Βιβλική αναφορά:  Ο Ελισαιέ.

Όταν τον βρήκε ο Ηλίας, όργωνε έναν χωράφι με τα βόδια. Ταπεινή θέση χωρίς αμφιβολία και προφανώς θα ήταν σκονισμένος και θα μύριζε άσκημα. Ήταν ο μελλοντικός προφήτης του Ισραήλ, και θα έκανε περισσότερα θαύματα από τον προκάτοχό του. Ο Ηλίας τον είχε στην αρχή να του ρίχνει νερό στα χέρια για να πλένεται. Ίσως ταπεινή υπηρεσία, που όμως μετατράπηκε σε πολύ μεγαλύτερη. Η διακονία, ή το να υπηρετείς άλλους, δεν είναι το τέλος της δουλειάς που ο Θεός έχει για σένα. Σημαίνει ότι πρέπει να υπηρετείς ακόμα περισσότερους ανθρώπους με μεγαλύτερη ικανότητα.

6. Η δοκιμασία της ΕΡΗΜΟΥ:

Σ’ αυτή την δοκιμασία, ο Κύριος οδηγεί το παιδί του σε μια υλικά ή πνευματικά ξερή και έρημη κατάσταση. Είναι ο καιρός που η ζωή του δεν φέρνει καρπό, και ίσως αναρωτιέται ακόμη και για την κλήση του. Μερικές φορές αφήνεται και χωρίς να του μιλάει ο Θεός. Αυτή η δοκιμασία είναι για να εκτιμήσει ακόμα περισσότερο τα καλά πράγματα που ο Θεός του έχει ήδη δώσει. Διδάσκει έτσι το παιδί Του πώς να επιτρέπει στον Θεό να το στηρίζει και να το ενισχύει. Αφαιρεί τη σοφία του και τις κοσμικές πρακτικές, και του διδάσκει τις μεθόδους του πνεύματος. Του δείχνει ότι οι τρόποι του Θεού είναι διαφορετικοί από τους δικούς του. Μερικές φορές, ο καλύτερος τρόπος να μαθευτεί αυτό είναι να περάσει κανείς από την ξερή και μοναχική εμπειρία της ερήμου. Αυτή η εμπειρία της ερήμου πρέπει να οδηγήσει το παιδί του Θεού σε καλλιέργεια της ζωής της προσευχής και του λόγου.

Βιβλική αναφορά: Ο Μωυσής.

Μετά που ο Μωυσής σκότωσε έναν Αιγύπτιο, τράπηκε σε φυγή στα σύνορα της Μαδιάμ αναζητώντας ασφάλεια. Παντρεύτηκε και απέκτησε δύο γιους εκεί. Μετά από σαράντα χρόνια, ένας άγγελος του Κυρίου κάλεσε τον Μωυσή για να ελευθερώσει τον λαό του Θεού από την σκλαβιά. Πιθανόν να χρειάστηκαν σαράντα χρόνια για να «ξεμάθει» τους τρόπους του Φαραώ και της ζωής στο παλάτι, τις πολιτισμένες τέχνες και τις γλώσσες, έτσι ώστε να μπορεί να μάθει τους τρόπους του Θεού, το μόνο μέσο με το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει τον εκλεκτό λαό Του έξω από την χώρα της δουλείας. Κάθε δοκιμασία της ερήμου είναι μια ειδική τάξη στο σχολείο του πνεύματος του Θεού, και αν την περνάμε σωστά, μπορούμε να αποκομίσουμε μεγάλα πνευματικά οφέλη.

7. Η δοκιμασία της ΠΑΡΑΝΟΗΣΗΣ: Αυτή η δοκιμασία συμβαίνει, όταν οι άνθρωποι που ακούνε έναν εργάτη ή ένα παιδί του Θεού, δεν παίρνουν ή δεν καταλαβαίνουν αυτό που λέγεται με τον τρόπο που θα έπρεπε. Οι άνθρωποι μπορεί να παρερμηνεύσουν ή να μπερδέψουν την πραγματική σημασία των ενεργειών, των λέξεων, των τοποθετήσεων ή των κινήτρων του. Ο σκοπός της δοκιμασίας είναι να αναγκαστεί ο εργάτης να βρει έναν καλύτερο τρόπο να εκφράζει τα συναισθήματά του. Τον αναγκάζει να εξετάσει την συμπεριφορά και τα κίνητρά του. Όταν ένα άτομο συνειδητοποιεί ότι έχει παρανοηθεί, αυτό το αναγκάζει να εμπιστευθεί τον Θεό και όχι τις επικοινωνιακές ικανότητές του και να επιδιώξει μια διαφορετική προσέγγιση. Είναι ταπεινωτικό να σε παρεξηγούν. Πρέπει πάντα να αφήνουμε χώρο για κάποια παρανόηση, αλλά μπορούμε επίσης να πάμε στον Θεό και να ζητήσουμε την σοφία Του στο πώς να χειριστούμε την κατάσταση.

Βιβλική αναφορά: Ο Κύρος Ιησούς Χριστός.

Εβρ.ιβ:3 Τον παρεξήγησαν πάρα πολύ, ιδιαίτερα οι Εβραίοι, οι δικοί του άνθρωποί. Πολλοί δεν κατάλαβαν σωστά πώς εκπλήρωνε τις προφητείες των Γραφών. Να εγκαταλειφθείς από τους ξένους είναι ένα πράγμα, αλλά να απορριφθείς από τους ίδιους τους μαθητές σου είναι ένα άλλο πράγμα.

8. Η δοκιμασία της ΥΠΟΜΟΝΗΣ: Αυτό συμβαίνει όταν οι προσδοκίες ενός παιδιού του Θεού δεν συμβαίνουν «όπως είχαν προγραμματιστεί». Η υπομονή είναι ένας από τους καρπούς του πνεύματος, και η έννοια της λέξης είναι «μένω κάτω από κάτι» που προφανώς δεν είναι ευχάριστο. Εκεί, ο Κύριος προκαλεί τον εργάτη Του να υπομείνει κάποια θλίψη χωρίς παράπονα ή να αντέξει κάποιο πρόβλημα χωρίς να χάσει τον αυτοέλεγχό του ή να ενοχλήσει άλλους. Ο Κύριος θέλει να ανεχόμαστε με ηρεμία τις καθυστερήσεις χωρίς να εξοργιζόμαστε απ’ αυτές. Ο σκοπός είναι να βοηθηθεί το άτομο να παραχωρεί συνεχώς τα δικαιώματά του στον Κύριο. Ο ταπεινός εργάτης, θα παραχωρήσει στον Κύριο ακόμα και κάποιους πολύ καλούς και σωστούς στόχους.

Βιβλική αναφορά: Ο Νώε.

Αυτός ο άνθρωπος έζησε πολλούς αιώνες πάνω στη γη, όπως πολλοί από τους παλιούς πατριάρχες. Για περίπου 120 χρόνια κήρυττε μετάνοια στην γενεά του, χωρίς να δει ούτε ένα άνθρωπο να επιστρέφει στο Θεό για έλεος! Μακροπρόθεσμα, ο Θεός έδωσε θεία υπομονή στον Νώε για να είναι σε θέση να υπομένει το χλευασμό και την κοροϊδία. Στο τέλος, μόνο αυτός και η οικογένειά του σώθηκαν, και οι χλευαστές χάθηκαν. Η υπομονή του ανταμείφθηκε γενναία, όπως θα γίνει με τον κάθε ένα από μας που αφήνουμε ήρεμα τα αποτελέσματα και τις λεπτομέρειες στον Κύριο.

9. Η δοκιμασία της ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗΣ: ένας εργάτης περνά από αυτή τη δοκιμασία όταν αισθάνεται ότι οι στόχοι και οι επιθυμίες του δεν μπορούν να επιτευχθούν. Οι άνθρωποι ή οι περιστάσεις μπορούν να τον αποτρέψουν από την ικανοποίηση των στόχων που έχει βάλει. Αυτό φέρνει σύγχυση και απογοήτευση. Ο σκοπός της δοκιμασίας είναι να επανεξετάσει τις προτεραιότητές του. Πολλές φορές όταν έρχονται απογοητεύσεις, πρέπει να ρυθμιστούν οι προτεραιότητές μας. Τι έχει την πρώτη θέση στη ζωή μου; Μήπως πρέπει να ξοδέψω περισσότερο χρόνο στην προσευχή και το λόγο αντί στο πώς θα ολοκληρώσω τους στόχους μου. Ίσως κάποιος πρέπει να ξοδέψει περισσότερο χρόνο με την οικογένειά του. Οι πνευματικές προτεραιότητές μας πρέπει να ρυθμίζονται κατά διαστήματα. Όταν κάποια στιγμή μου φαίνεται ότι όλα είναι λάθος, θα πρέπει να προσέξω μήπως εγώ είμαι λάθος. Πρέπει να επιστρέφουμε στα βασικά, και να επανεξετάζουμε τους στόχους και τις δραστηριότητές μας πνευματικά. 

Βιβλική αναφορά: Ο Παύλος

Μπορούμε ν’ ακούσουμε τις απογοητεύσεις του Παύλου στην Β’ Κορ.ια:17 μέχρι το ιβ:1. Ιδιαίτερα στα εδάφια ια:28 και 29. Η απάντησή του στην απογοήτευση ήταν μια απλή εμπιστοσύνη στη δύναμη του Αγίου Πνεύματος πάνω στα φυσικά πράγματα. Δήλωσε με πίστη ενώ βρισκόταν μέσα σε φοβερή απογοήτευση: Β΄Κορ.δ:8-18.

10. Η δοκιμασία της ΑΠΟΘΑΡΡΥΝΣΗΣ: ένας εργάτης περνά απ’ αυτή τη δοκιμασία όταν επιτρέπει στις περιστάσεις ή τους ανθρώπους να τον αποκαρδιώσουν και να του στερήσουν το θάρρος του στον Κύριο. Κατά τη διάρκεια αυτής της δοκιμασίας, το παιδί του Θεού μπορεί να χάσει την εμπιστοσύνη και την ελπίδα του στον Θεό, στις προμήθειες του Θεού. Ο σκοπός είναι να βοηθήσει το παιδί του Θεού να τρέξει στον Κύριο με προσευχή, και να συνειδητοποιήσει ότι η βαθιά χαρά του Κυρίου προέρχεται από την απόλαυση Αυτού του ίδιου του Κυρίου κι αυτό όχι μόνο σε μια χαρούμενη περίσταση ή μια θετική αποδοχή από τους ανθρώπους. Ακόμα, μπορεί να αποκαλύψει κρυμμένες συμπεριφορές. Όταν όλα δεν πάνε καλά, πόσοι δεν αρχίζουν να παραπονιούνται, να μουρμουρίζουν, να λυπούνται για τους ίδιους τους εαυτούς τους και να καταβάλλονται από την αυτολύπηση; Αυτό όμως μας καθιστά άχρηστους. Πρέπει να ζητήσουμε από τον Κύριο να μας αποκαλύψει τον εσωτερικό μας άνθρωπο. Πρέπει να μετανοήσουμε και να αλλάξουμε τις κακές συμπεριφορές μας. Όταν κάποιος αποθαρρύνεται, μπορεί να βρει έναν ψαλμό που μιλά στα εσωτερικά συναισθήματά του και να μάθει ότι ο Θεός είναι το καταφύγιό μας.

Βιβλική αναφορά:  Ο Ηλίας

Ο Ηλίας αποθαρρύνθηκε πάρα πολύ όταν έμαθε ότι ο Ισραήλ είχε εγκαταλείψει τον Κύριο και ότι η βασίλισσα Ιεζάβελ σχεδίαζε να τον σκοτώσει. Το έβαλε λοιπόν στα πόδια και πήγε σε μια έρημο όπου κάθισε κάτω από ένα κέδρο και ζήτησε από τον Θεό να πάρει τη ζωή του. Ήταν μέσα στην απελπισία. Ο Κύριος του απάντησε: «έχω κρατήσει για μένα εφτά χιλιάδες άντρες που δεν έχουν γονατίσει μπροστά στον Βαάλ. Εσύ τι κάνεις εδώ; Την ώρα της αποθάρρυνσης, αυτό που θέλει κανείς είναι να πέσει κάτω και να κρυφτεί. Έτσι, η κατάθλιψη αναλαμβάνει την εξουσία. Εδώ είναι που ο Κύριος λέει: Υιέ ανθρώπου, φάγε τούτον τον τόμον και ύπαγε να λαλήσης προς τον οίκον Ισραήλ (Ιερ.γ:1). Ο Θεός μας θέλει να στεκόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο μ’ Αυτόν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και να έχουμε κοινωνία μαζί Του. Δεν πρέπει ποτέ να τρέξουμε να κρυφτούμε όταν είμαστε σε κίνδυνο, αλλά να το δούμε σαν ευκαιρία να τρέξουμε για να βρούμε τον Θεό. Ο Κύριος θα μας βοηθήσει να πάρουμε το μυαλό μας από τα προβλήματά και να το επιστρέψουμε στο θέλημα Του.

11. Η δοκιμασία της ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ: Αυτή η δοκιμασία συμβαίνει όταν το παιδί του Θεού αντιμετωπίζει μια ισχυρή ή βίαιη αντίσταση στην πνευματική του πρόοδο ή την ανάπτυξή του μέσα στη Βασιλεία του Θεού. Αν και η μάχη στην πραγματικότητα είναι πνευματική, μπορεί να χρησιμοποιήσει κοσμικούς τρόπους σε περίπτωση διαφωνίας του με τους ανθρώπους. Μπορεί ακόμα ν’ αντιμετωπίσει διάφορα είδη πειρασμών, συμπεριλαμβανομένου ενός συναισθήματος αφόρητης πίεσης να αμαρτήσει. Μερικοί άνθρωποι νομίζουν ότι το παιδί του Θεού δεν μπορεί ποτέ να μπει σε τέτοιο πειρασμό, αλλά ο ίδιος ο Κύριος πειράχτηκε σε όλα τα σημεία ακριβώς όπως εμείς, όμως χωρίς αμαρτία. Πρέπει κανείς να καταβάλει συνειδητή προσπάθεια για να υπακούσει στη γραφή: «Περιπατείτε κατά το Πνεύμα και δεν θέλετε εκπληροί την επιθυμίαν της σαρκός» (Γαλ.ε:16). Ο πνευματικός πόλεμος αναγκάζει το άτομο να γίνει ισχυρότερο κατά το πνεύμα. Το μαθαίνει να χρησιμοποιεί αποτελεσματικά τα όπλα του πολέμου... το λόγο, την προσευχή, τη δοξολογία και το όνομα του Ιησού.

Βιβλική αναφορά: Ο Τιμόθεος

Α’ Τιμ.α:18 στο παρελθόν, μερικές εκκλησίες προσέφυγαν στη φυσική βία ή σε αντιγραφικά μέσα για την εξάπλωση της Βασιλείας. Όμως, στον πνευματικό πόλεμο, δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε σαρκικά μέσα, για να είμαστε σε θέση να προωθήσουμε τη Βασιλεία του Θεού.

12. Η δοκιμασία ΤΟΥ ΘΕΛΩ: Όταν κάποιος συνειδητοποιεί ότι ο Θεός του ζητά να κάνει κάτι που έρχεται σε αντίθεση με το δικό του θέλω, τότε αυτή η δοκιμασία έχει ξεκινήσει. Ο Θεός πρέπει να σπάσει την προσωπική φιλοδοξία του καθένα που θέλει να χρησιμοποιήσει. Μ’ αυτό τον τρόπο, μπορεί να τον εμπιστευθεί να κάνει οτιδήποτε απαιτείται μέσα στη Βασιλεία Του. Μερικές φορές ο Κύριος μας ζητά να θυσιάσουμε ακόμη και καλά ή χρειαζούμενα πράγματα, χωρίς να μας δώσει μια λογική εξήγηση. Δεν εξηγεί πάντοτε το γιατί, αλλά όπως καμιά φορά οι γονείς λένε: «επειδή στο λέω εγώ!». Θέλει το παιδί του να αναπτύξει μια παιδιάστικη εμπιστοσύνη και όχι το δικό του θέλω. Αυτό το είδος απλής πίστης είναι που ευαρεστεί το Θεό. Οι ανθρώπινες επιθυμίες και τα συναισθήματα υποτάσσονται στο θέλημα του Θεού. Χριστιανισμός σημαίνει μια συνεχόμενη υποταγή στο θέλημα του Θεού. Ο Θεός παίρνει όλη την δόξα και την τιμή.

Βιβλική αναφορά: Ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Ματθ.κς:36-48.

13. Η δοκιμασία της ΟΡΑΣΗΣ: Η φυσική όραση δεν είναι αρκετή στη Βασιλεία του Θεού. Ο Θεός θέλει ο λαός Του να βλέπει τα πράγματα όπως Αυτός τα βλέπει. Θέλει να βλέπουμε τις πνευματικές ανάγκες των ανθρώπων, και ό,τι Αυτός θέλει να γίνει. Το παιδί του Θεού μπορεί να αντιστέκεται στις αντιξοότητες και παράλληλα να κρατά το όραμα του Θεού. Η εκπαίδευση και η κατάρτιση κάποιου δεν είναι η απάντηση στο πως μπορεί κανείς να βλέπει με τον τρόπο του Θεού. Όταν εργαζόμαστε με άλλους, πρέπει να βλέπουμε γι’ αυτούς αυτό που ο Θεός βλέπει. Ίσως το όραμα να είναι να δούμε ένα αγαπημένο μας πρόσωπο που δεν έχει σωθεί, να λατρεύει τον Κύριο. Ίσως είναι η μεγάλη αύξηση της εκκλησίας.

Βιβλική αναφορά: Ο Νεεμία

Είχε τα πνευματικά μάτια της πίστης για να δει τι έπρεπε να γίνει. Είδε τις ανάγκες, η πόλη της Ιερουσαλήμ ήταν σε κακή κατάσταση και η λύση ήταν ότι αυτός μπορούσε να την ανοικοδομήσει. Νεεμ.α:1-β:6.  Νεεμ.δ. Δεν πρέπει να επιτρέπουμε σε αρνητικούς ανθρώπους ή περιστάσεις να καταστρέφουν το όραμα που ο Κύριος μας έχει δώσει.

14. Η δοκιμασία της ΧΡΗΣΗΣ: Είναι όταν ένας εργάτης αισθάνεται ότι έχει μπει στο ράφι όπως λέμε, ότι δεν μπορεί να βρει μια θέση στη διακονία. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ένα άτομο μπορεί να αισθανθεί άχρηστο στην Βασιλεία του Θεού, αλλά την ίδια στιγμή να έχει μια βαθιά επιθυμία να χρησιμοποιηθεί από τον Κύριο. Πρέπει ν’ αρχίσει να προετοιμάζεται, αν ο Κύριος τον έχει καλέσει. Πρέπει ν’ αρχίσει να εκζητά τον Θεό, να διαβάζει, να ταπεινώνεται και να καθίσταται διαθέσιμος, ανεξάρτητα από τη θυσία.

Βιβλική αναφορά: Ιωάννης ο Βαπτιστής

Είχε μια μάλλον σύντομη περίοδο διακονίας. Ο χρόνος της προετοιμασίας του ήταν περισσότερος από το χρόνο της διακονίας του. Ο Θεός είναι τόσο μοναδικός στον τρόπο που προετοιμάζει τον καθένα μας, αλλά θέλει την πλήρη παραχώρηση στην εξουσία Του. Μακάρι όλοι εμείς να κρατήσουμε τις καρδιές μας ταπεινές και εξαρτώμενες από τον Κύριο ώστε να επαινέσει την απόλυτη υπομονή και εμπιστοσύνη μας σ’ Αυτόν!   

«Μεγαλητέραν χαράν δεν έχω παρά τούτο, να ακούω ότι τα τέκνα μου περιπατούσιν εν τη αληθεία» (Γ΄Ιωάν.4)