Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Α. ΑΛΑΝΘΑΣΤΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ

Ο τίτλος του βιβλίου θ’ ανταποκρινόταν καλύτερα αν ήταν «οι πράξεις του αναστημένου Χριστού». Το ευαγγέλιο του Λουκά μας περιγράφει τις πράξεις του Ιησού μέχρι την ανάστασή Του. Το βιβλίο των Πράξεων απλά συνεχίζει την ιστορία, αλλά τώρα έχουμε την ιστορία των πράξεων του αναστημένου και αναλυμένου Ιησού.

Στο εδάφιο 3 διαβάζουμε ότι ο Ιησούς φανέρωνε τον εαυτό Του ζωντανό με πολλά τεκμήρια. Στο ξεκίνημα της επίγειας διακονίας Του, ο Ιησούς νίκησε αποφασιστικά το Σατανά κατά την περίοδο των 40 ημερών του πειρασμού Του στην έρημο. Στο ξεκίνημα της ουράνιας διακονίας Του ο Ιησούς ξανά είναι ο νικητής κατά του Σατανά φανερώνοντας τον εαυτό Του ζωντανό πάνω στη γη για την ίδια περίοδο - 40 μέρες.

Δεν θα προσπαθήσουμε να αναφέρουμε όλες τις φανερώσεις Του εδώ, αλλά μόνο μερικές:

Στη Μαρία Μαγδαληνή	Ιωάν.κ:14-18
Στις γυναίκες	Ματθ.κη:8-10
Στον Πέτρο	Λουκ.κδ:34
Στους μαθητές προς Εμμαούς	Λουκ.κδ:13-31
Στους αποστόλους	Λουκ.κδ:36-43
Στους αποστόλους εκτός το Θωμά	Ιωάν.κ:19-24
Στους αποστόλους στις ακτές της θάλασσας της Γαλιλαίας	Ιωάν.κα:1-23
Στους αποστόλους πάνω στο όρος	Ματθ.κη:16-20
Σε περισσότερους από 500 με μιας	Α’ Κορ.ιε:6

Η λέξη κλειδί στις Πράξ.α:3 είναι «ζώντα». Ο Ιησούς φανέρωνε τον εαυτό Του ζωντανό.  Μερικές αποδείξεις ότι ήταν ζωντανός είναι:

Η λέξη κλειδί στις 

·     Τον είδαν

·     Τους μίλησε σχετικά με τη Βασιλεία του Θεού

·     Περπάτησε μαζί τους

·     Έφαγε και ήπιε με τους μαθητές

·     Ευλόγησε και υπηρέτησε τους μαθητές Του

·     Αποκατέστησε τον Πέτρο

·     Στέγνωσε τα δάκρυα της Μαρίας

Β. Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ

Στις Πράξ.α:6 διαβάζουμε την τελευταία ερώτηση που έκαναν οι μαθητές στον Ιησού πριν την ανάληψή Του: «Κύριε τάχα εν τω καιρώ τούτω αποκαθιστάνεις την βασιλείαν εις τον Ισραήλ;»  Αυτό δείχνει ότι μέσα στο μυαλό τους ακόμα έψαχναν μεταξύ φυσικών προσδοκιών και πνευματικών καταστάσεων. Ακόμα δεν είχαν καταλάβει όλα όσα ο Ιησούς τους δίδαξε σχετικά με τη Βασιλεία. Οι ελπίδες τους για  ένα φυσικό, πολιτικό βασίλειο, είχαν γκρεμιστεί στο Γολγοθά, αλλά τώρα ήξεραν ότι όλα είναι πιθανά για τον Κύριό τους που είχε νικήσει το θάνατο. Ακόμα νόμιζαν ότι ο πραγματικός σκοπός του Ιησού ήταν να απαλλάξει τον Ισραήλ απ’ το Ρωμαϊκό ζυγό και να εγκαθιδρύσει την επίγεια βασιλεία του Δαβίδ εν δυνάμει.

Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ιδιαίτερα τη διαφορά σχετικά με το πώς καταλάβαιναν τη Βασιλεία των ουρανών αμέσως μετά που πήραν το Πνεύμα το Άγιο. Αν και ήταν μάρτυρες της σταύρωσης και της ανάστασης, δεν ήταν  αρκετά, έπρεπε να λάβουν το Άγιο Πνεύμα για να μπορέσουν να καταλάβουν (Α’ Κορ.β:10-16).

Γ. Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΝΤΟΛΗ

Στις Πράξ.α:8, διαβάζουμε την εντολή να δίνεται για τελευταία φορά. Φαίνεται ότι ήταν το θέμα των συνομιλιών του Κυρίου με τους μαθητές Του κατά τη διάρκεια της 40ήμερης διακονίας Του μετά την ανάσταση. Τους έδωσε αυτή την εντολή τουλάχιστον τρεις φορές:

1.   Την ώρα του φαγητού στην Ιερουσαλήμ   Μαρκ.ις:14-18 Ιωάν.κ:21-23

2.   Πάνω στο όρος στη Γαλιλαία                        Ματθ.κη:18-20

3.   Στο όρος των Ελαιών                                       Λουκ.κδ:45-51  Πράξ.α:6-9

Είναι πολύ πιθανό να μίλησε για το ίδιο θέμα κι άλλες φορές που δεν αναφέρονται. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου,  αυτό που Τον ενδιέφερε ήταν να καταλάβουν καλά οι μαθητές Του τις οδηγίες για την περαιτέρω πορεία τους.

Μ’ αυτή την  εντολή έδωσε στους μαθητές οδηγίες για το πώς να βαδίσουν υπακούοντας ακριβώς χωρίς δισταγμούς και ερωτήσεις. Τους έδωσε ακόμα εξουσία να ενεργούν υπέρ του ονόματός Του. Υπήρχαν πέντε εντολές στη μεγάλη εντολή: Πηγαίνετε, Κηρύξτε, Διδάξτε, Βαπτίστε, Φυλάσσετε πάντα.

Στις Πράξ.α:8 υπάρχουν τρεις λέξεις που θα σημειώσουμε ιδιαίτερα:

  1.   Δύναμις - Η λέξη αυτή έχει την ίδια ρίζα με το δυναμίτη. Αναφέρεται σε μια εκρηκτική δύναμη που θα προξενήσει το μήνυμα του ευαγγελίου σ’ όλο τον κόσμο.

  2.   Μαρτυρία - Η λέξη αυτή έχει την ίδια ρίζα με το μαρτυρώ ή μάρτυρας. Για να μπορείς να ομολογείς πρέπει να έχεις το πνεύμα του μάρτυρα.

   3.   Και...και...και... - Αυτές οι λέξεις σημαίνουν ότι η εκκλησία πρέπει να ομολογήσει σ’ όλο τον κόσμο. Δεν υπάρχει άλλη εκλογή.

Δ. Η ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ

Η υπόσχεση του Πατέρα (α:4) ήταν φυσικά η βάπτιση με το Άγιο Πνεύμα.

“Την οποίαν ηκούσατε παρ’ εμού”. Μ’ αυτά τα λόγια τους γυρνάει πίσω στις τόσες υποσχέσεις που τους  είχε δώσει για τον ερχομό του Παράκλητου ( Ιωάν.ιδ: 16-26).

Πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Ιησούς τους διέταξε να παραμείνουν στην Ιερουσαλήμ  μέχρι να έρθει το Πνεύμα το Άγιο. Αυτό δείχνει ότι δεν είχαν άλλη εκλογή γι’ αυτό το θέμα. Αυτή η διαταγή  ισχύει και σήμερα και πρέπει να υπακούσουμε.

Η πρώτη εκκλησία έπρεπε να παραμείνει στην Ιερουσαλήμ (Λουκ. κδ:49). Ο λόγος είναι ότι δεν είχε έρθει ακόμα η μέρα της Πεντηκοστής. Σήμερα δεν είναι πλέον απαραίτητο να καθυστερούμε, αλλά ο καθένας μπορεί να το λάβει οποιαδήποτε στιγμή.

Η ερώτηση που πολλές φορές γίνεται εδώ είναι αν οι μαθητές έμειναν στο ανώγειο εφτά μέρες. Ωστόσο, σύμφωνα με το Λευιτ. κγ: 15 η Πεντηκοστή ερχόταν πενήντα μέρες μετά την ημέρα του δράγματος της κινητής προσφοράς που αντιστοιχεί στην Ανάσταση, άρα έμειναν στο Ανώγειο δέκα μέρες. (50 μέρες - 40 μέρες που ο Ιησούς ήταν μαζί του = 10 μέρες).

Ε. Η ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Στις Πραξ.α:11 έχουμε την υπόσχεση της επιστροφής του Κυρίου να δίνεται στους κατάπληκτους μαθητές από δύο αγγέλους. Αυτή η υπόσχεση λέει πολύ καθαρά ότι «ούτος ο Ιησούς» θα έλθει «ούτω, καθ’ όν τρόπον είδετε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν». Αυτό σημαίνει ότι θα έλθει ορατά, με σωματική μορφή και με νεφέλη.

Ζ. Η ΑΝΑΛΗΨΗ

Τέσσερις φορές αναφέρεται ότι ο Ιησούς «ανελήφθη» (α:2,9,11,22). Στο εδ.10 διαβάζουμε ότι «αυτός ανέβαινεν» που σημαίνει ότι αναλήφθηκε με δική Του δύναμη. Υπάρχουν σκέψεις ότι μπορεί κατά την ανάληψη να ήταν περιτριγυρισμένος από αγγέλους. Γεγονός πάντως είναι ότι η ανάληψη ήταν ένδοξη και μας δίνει σταθερή ελπίδα ότι και η αρπαγή της εκκλησίας θα είναι ένδοξη.

Αναλήφθηκε από το όρος των Ελαιών που απείχε οδόν Σαββάτου ανατολικά της Ιερουσαλήμ. Όταν ο Ιησούς επιστρέψει για να εγκαθιδρύσει τη Βασιλεία Του, θα σταθεί ξανά πάνω στο ίδιο όρος (Ζαχ.ιδ:4).

Η. ΙΟΥΔΑΣ Ο ΙΣΚΑΡΙΩΤΗΣ

Στις Πράξ.α:13 έχουμε ένα κατάλογο των έντεκα αποστόλων. Αυτός ο κατάλογος δίνεται σε τρία από τα ευαγγέλια έτσι: 

ΜΑΤΘΑΙΟΣ	ΜΑΡΚΟΣ
Σίμων Πέτρος	Σίμων Πέτρος
Αντρέας	Ιάκωβο
Ιάκωβος	Ιωάννης
Ιωάννης	Αντρέας
Φίλιππος	Φίλιππος
Βαρθολομαίος	Βαρθολομαίος
Θωμάς	Ματθαίος
Ματθαίος	Θωμάς
Ιάκωβος του Αλφαίου	Ιάκωβος του Αλφαίου
Θαδδαίος	Θαδδαίος
Σίμων ο Κανανίτης	Σίμων ο Κανανίτης
Ιούδας Ισκαριώτης	Ιούδας Ισκαριώτης

ΛΟΥΚΑΣ	ΠΡΑΞΕΙΣ
Σίμων Πέτρος	Πέτρος
Αντρέας	Ιάκωβος
Ιάκωβος	Ιωάννης
Ιωάννης	Αντρέας
Φίλιππος	Φίλιππος
Βαρθολομαίος	Θωμάς
Ματθαίος	Βαρθολομαίος
Θωμάς	Ματθαίος
Ιάκωβος του Αλφαίου	Ιάκωβος του Αλφαίου
Σίμων ο Ζηλωτής	Σίμων ο Ζηλωτής
Ιούδας του Ιακώβου	Ιούδας αδελφός του Ιακώβου
Ιούδας Ισκαριώτης

Όταν ο Ιούδας αυτοκτόνησε, άφησε έντεκα αποστόλους και ήταν αναγκαίο να βρεθεί κάποιος να πάρει τη θέση του. Η πρώτη εκκλησία πρότεινε δύο υποψήφιους για τη θέση του Ιούδα, τον Ιωσήφ που τον φώναζαν Βαρσαβά και το Ματθία. Γιατί μόνο δύο; Χωρίς αμφιβολία, ο λόγος γι’ αυτό ήταν ότι ήταν οι μόνοι που πληρούσαν τους όρους που χρειαζόταν:

1.   Έπρεπε να ήταν μαθητές του Κυρίου απ’ την αρχή της διακονίας Του

2.   Έπρεπε να είναι μάρτυρες της ανάστασης του Κυρίου

Μετά τράβηξαν κλήρους πιστεύοντας ότι αυτός που θα κληρωνόταν θα ήταν και η εκλογή του Κυρίου. Ο κλήρος έπεσε στο Ματθία κι έτσι αριθμήθηκε αυτός σαν ο δωδέκατος απόστολος για τον οποίο ισχύουν οι υποσχέσεις στο Ματθ.ιθ:28 & Αποκ.κα:14.