Πραξ.δ:31-37 & ε:1-16
Α. Ο
ΒΑΡΝΑΒΑΣ
Ο Βαρνάβας είναι ένας απ’ τους πιο ευγενικούς
χαρακτήρες στη Βίβλο. Το όνομά του σημαίνει «Υιός παρηγοριάς», και σίγουρα
εκφράζει τον αληθινό χαρακτήρα αυτού του τόσο καλού χριστιανού αδελφού.
Ήταν Λευίτης, καταγόταν απ’ την Κύπρο και
προφανώς πολύ πλούσιος. Στις Πραξ.ια:24 περιγράφεται σαν αγαθός άνθρωπος πλήρης
πνεύματος Αγίου και πίστης. Ήταν θείος του Ιωάννη Μάρκου και αδελφός της
μητέρας του Μάρκου Μαρίας. Η Μαρία ήταν κι αυτή αρκετά πλούσια κι ήταν στο σπίτι
της που μαζευόταν η εκκλησία (Πραξ.ιβ:12).
Ο Βαρνάβας σύστησε τον Παύλο στους αποστόλους
(Πραξ.θ:27). Αυτός επίσης πήγε στην Ταρσό για να φέρει τον Παύλο όταν
χρειάστηκαν ένα δάσκαλο στην Αντιόχεια (Πραξ.ια:25-26). Συνόδεψε τον Παύλο στο
πρώτο του ιεραποστολικό ταξίδι. Ο Βαρνάβας ήταν αποφασισμένος ότι έπρεπε να
δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία στον Ιωάννη Μάρκο και αυτό έγινε αιτία να χωρίσουν
με τον Παύλο.
Ο Βαρνάβας ήταν γενναίος άνθρωπος, τέλεια
αφιερωμένος στο έργο του Θεού. Αγαπούσε
τον Κύριο και τους αδελφούς τόσο πολύ, που πούλησε το χωράφι του κι έφερε τα
χρήματα στα πόδια των αποστόλων.
Β.
ΚΟΙΝΟΒΙΑΚΗ ΖΩΗ
Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι ήταν μέσα στο
σχέδιο του Θεού, η πρώτη αποστολική εκκλησία και κατ’ επέκταση η εκκλησία
σήμερα να ζει κοινοβιακή ζωή. Ο Θεός δεν σχεδίασε να ζουν κατ’ αυτό τον τρόπο,
αλλά μάλλον να πάνε παντού και να ευαγγελίσουν τον κόσμο. Αυτό, ποτέ δεν θα
μπορούσε να γίνει, αν συνέχιζαν να ζουν έτσι. Στην πραγματικότητα ο Θεός
επέτρεψε διωγμό, για να σπάσει αυτό τον τρόπο ζωής.
Τότε γιατί μοιραζόταν τις περιουσίες τους και
είχαν τα πάντα κοινά; Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είχαν μαζευτεί χιλιάδες
άνθρωποι απ’ όλη τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και είχαν λάβει το Άγιο Πνεύμα. Ήταν
σαν μια τεράστια κατασκήνωση. Οι ανάγκες τους έπρεπε να καλυφθούν. Ήταν η
πρωτόγνωρη αγάπη που έκανε τους αδελφούς στην Ιερουσαλήμ να πουλάνε τις
περιουσίες τους και να φέρνουν τα χρήματα στους αποστόλους, ώστε να μπορέσουν
να φροντίσουν τις υλικές ανάγκες του καθένα. Ήταν ένα παράδειγμα χριστιανικής
αγάπης, φιλοξενίας, γενναιοδωρίας που εκφράστηκε με τον καλλίτερο τρόπο. Όμως
πουθενά δεν φαίνεται ότι καταργήθηκε το δικαίωμα της περιουσίας.
Γ.
ΑΝΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΑΠΦΕΙΡΑ
Ο Ανανίας και η γυναίκα του Σαπφείρα, είναι
παραδείγματα για πολλούς χριστιανούς σήμερα που θέλουν την ευλογία, χωρίς όμως
να πληρώνουν το τίμημα.
Χωρίς αμφιβολία, η εκκλησία είχε επιδοκιμάσει
τον Βαρνάβα για την γενναιόδωρη πράξη του και την αφιέρωσή του. Ακόμα, είναι
απόλυτα καταφανές το πώς ο Θεός είχε ευλογήσει το Βαρνάβα.
Ο Ανανίας και η γυναίκα του το είδαν αυτό και
πεθύμησαν την ίδια ευλογία απ’ το Θεό και τον ίδιο έπαινο απ’ την εκκλησία.
Ωστόσο, συμφώνησαν να πουλήσουν κάποια ιδιοκτησία τους, αλλά να δώσουν στην
εκκλησία ένα μέρος των χρημάτων που θα έπαιρναν. Ο Πέτρος είπε στον Ανανία ότι ήταν ο Σατανάς
που έβαλε αυτή τη σκέψη στην καρδιά τους (Πραξ.ε:3). Ήταν αμαρτία υποκρισίας.
Δ. Η
ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ
Η κρίση δεν ήρθε πάνω στον Ανανία και τη
Σαπφείρα επειδή κράτησαν μέρος της τιμής του κτήματος, αλλά επειδή είπαν ότι
έδωσαν όλα τα χρήματα ενώ είχαν κρατήσει. Αν ήταν τίμιοι κι είχαν ομολογήσει
ότι ήταν μόνο ένα μέρος της τιμής, ποτέ δεν θα έπεφταν νεκροί. Αυτό σίγουρα
ήταν πράξη υποκρισίας και ο Πέτρος το ονόμασε ψευδολογία στο Άγιο Πνεύμα
(Πραξ.ε:3).
Αυτή η αμαρτία είχε να κάνει με τον αγιασμό
τους. Ακριβώς η ίδια αμαρτία μπορεί να διαπραχτεί σήμερα, όταν κάποιος ομολογεί
ότι έχει βάλει τα πάντα πάνω στο βωμό, ενώ κρατάει ακόμα πράγματα για τον εαυτό
του. Ποτέ δεν θα μπορέσει κάποιος ν’
αφιερωθεί στον Κύριο, εκτός αν είναι έτοιμος να πληρώσει το κόστος και να
βαδίσει όλο το δρόμο. Διαφορετικά, είναι η ίδια αμαρτία που διέπραξε ο Ανανίας
και η Σαπφείρα.
Ε. Η
ΚΡΙΣΗ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠ’ ΤΟΝ ΟΙΚΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Ο διωγμός απ’ τον κόσμο δεν μπορεί να
πειράξει την εκκλησία. Η εκκλησία υποφέρει όταν ο διάβολος αρχίζει να δουλεύει
από μέσα της. Η διαφθορά από μέσα είναι πολύ πιο επικίνδυνη απ’ την εξωτερική
αντίσταση. Πιθανώς γι’ αυτό το λόγο ο Κύριος να φέρθηκε τόσο αυστηρά σ’ αυτό το
πρώτο γεγονός εσωτερικής διαφθοράς.
Η κρίση πρέπει ν’ αρχίσει απ’ τον οίκο του
Θεού (Α’ Πετρ.δ:17). Ο Θεός δεν κρίνει τώρα τους αμαρτωλούς, αλλά κρίνει το λαό
Του. Αυτή η πρώτη πράξη κρίσης δίδαξε την εκκλησία ένα μεγάλο μάθημα που ποτέ
δεν ξέχασε.
Το όνομα «Ανανίας» σημαίνει « ο Θεός έχει
δείξει χάρη». Αυτό το μάθημα μας διδάσκει ότι η χάρη δεν είναι ένα δίπλωμα με
το οποίο μπορούμε ν’ αμαρτάνουμε. Η χάρη του Θεού μας διδάσκει ν’ αρνούμαστε
την ασέβεια και τις κοσμικές επιθυμίες και να ζούμε με εγκράτεια, δικαιοσύνη
και θεοσέβεια (Τιτ.β:12). Αυτό δεν έκανε ο Ανανίας κι η κρίση ήρθε πάνω του.
Αυτή η κρίση μας διδάσκει μερικές αλήθειες
που πρέπει να σημειώσουμε:
· Καμιά αμαρτία δεν
είναι μικρή. Όλες οι αμαρτίες θα κριθούν
· Ο Θεός μισεί την
υποκρισία. Η πραγματική αγάπη κι ένα αληθινό πνεύμα θυσίας αντικαταστάθηκαν από
μια υποκριτική πρόφαση. Αυτό μισεί ο Θεός.
· Η αμαρτία μέσα στην
εκκλησία είναι πολύ πιο σοβαρή παρά ανάμεσα στους απίστους.
· Η προσποιητή υπακοή
είναι απείθεια. Στη ζωή του βασιλιά
Σαούλ, μερική υπακοή ήταν ανυπακοή (Α’ Σαμ.ιε:22).
Ζ. ΠΟΙΑ
ΗΤΑΝ Τ’ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Υπήρξαν τρία κύρια αποτελέσματα που
ακολούθησαν αυτό τον καθαρισμό στην εκκλησία:
1.
Διαφυλάχτηκε
η καθαρότητα της εκκλησίας
2.
Ένας
υγιής, θείος φόβος ήλθε σ’ όλους (εδ.11).
3.
Οι
πιστοί είχαν εμπειρίες καινούριας δύναμης. Σημεία και τεράστια συνέβαιναν και
πολλοί επέστρεφαν στον Κύριο (εδ.14).
