Τα 4 ζώα

Αποκ.δ:6 και έμπροσθεν του θρόνου ήτο θάλασσα υαλίνη, ομοία με κρύσταλλον· και εν τω μέσω του θρόνου και κύκλω του θρόνου τέσσαρα ζώα γέμοντα οφθαλμών έμπροσθεν και όπισθεν.

«....και εν μέσω του θρόνου και κύκλω του θρόνου τέσσαρα ζώα γέμοντα οφθαλμών έμπροσθεν και όπισθεν».

Εκτός από τους 24 πρεσβύτερους οι οποίοι είναι κύκλω του θρόνου, εδώ βλέπουμε πάλι κύκλω του θρόνου, αλλά και στο μέσο του θρόνου, 4 ζώα που είναι θαυμαστοί συμβολισμοί που θα εξετάσουμε με λεπτομέρειες.

Η λέξη «ζώα» αναφέρεται στα ζώα του αγρού φυσικά, αλλά εδώ έχει το δεύτερο νόημά της που είναι «ζωντανά όντα», οντότητες που έχουν το στοιχείο της ζωής. Ο Ιωάννης εδώ βλέπει 4 ζωντανά όντα, που ζούσαν στην παρουσία του Θεού, εν μέσω και κύκλω του θρόνου. Έχουμε δηλαδή 4 όντα που είναι απόλυτα συνδεδεμένα με το θρόνο του Θεού.

Στο ναό του Σολομώντα, υπήρχαν 4 χερουβείμ μέσα στα Άγια των Αγίων. 

Στο Α’ Βασ.ς:23-30 διαβάζουμε όσο αφορά στα δύο από αυτά τα χερουβείμ. «Έσωθεν δε του χρηματιστηρίου έκαμε δύο χερουβείμ εκ ξύλου ελαίας, δέκα πηχών το ύψος. Και ήτο πέντε πήχαι η μία πτέρυξ του χερούβ, και πέντε πήχαι η άλλη πτέρυξ του χερούβ, από του άκρου της μιάς πτέρυγος αυτού, έως του άκρου της άλλης πτέρυγος αυτού δέκα πήχαι. Και το άλλο χερούβ ήτο δέκα πηχών, του αυτού μέτρου και της αυτής κατασκευής, ήσαν αμφότερα τα χερουβείμ. Το ύψος του ενός χερούβ δέκα πηχών, και ούτου άλλου χερούβ. Και έθεσε τα χερουβείμ εν μέσω του ενδοτάτου οίκου, και ήχον τα  χερουβείμ τας πτέρυγας αυτών εξηπλωμένας, ώστε η πτέρυξ του ενός ήγγιζε τον έναν τοίχον, και η πτέρυξ του άλλου χερούβ ήγγιζε τον άλλον τοίχον, και αι πτέρυγες αυτών ήγγιζον η μία την άλλην, εν τω μέσω του οίκου. Και εσκέπασε τα χερουβείμ με χρυσίον».

Εδώ έχουμε την περιγραφή των δύο από τα τέσσερα χερουβείμ που βρισκόταν μέσα στο χρηματιστήριο, δηλ. τα Άγια των Αγίων του Ναού του Σολομώντα. Το ύψος τους ήταν περίπου 5 μέτρα και το άνοιγμα των πτερύγων τους περίπου 10 μέτρα.

Στο 29^ο εδάφιο βλέπουμε ότι ο Σολομώντας κάλυψε τους τοίχους του χώρου του χρηματιστηρίου με ξύλο πάνω στο οποίο ήταν χαραγμένα γλυπτά χερουβείμ τα οποία είχε σκεπάσει με χρυσό. Τα άλλα δύο χερουβείμ ήταν πάνω στην Κιβωτό της Διαθήκης, κατασκευασμένα από ένα κομμάτι χρυσού το οποίο είχε σφυρηλατηθεί και σε καπάκι της Κιβωτού. Η Κιβωτός ήταν αυτή που ο Μωυσής είχε κατασκευάσει στην έρημο κατά διαταγή του Θεού (Εξ.κε:17-22 και Α’ Πετρ.η:6-7).

Όσο αφορά στο νόημα του Χερούβ ή Χερουβείμ, είναι ακαθόριστο από τα Εβραϊκά λεξικά. Η ρίζα του είναι άγνωστη και δεν υπάρχει κανένα θετικό στοιχείο που να μας διευκρινίσει το νόημά του. Μόνο ο Γεσένιος, αφού λέει ότι το νόημά του είναι ακαθόριστο, μας δίνει ορισμένες εκδοχές και η πιο ενδιαφέρουσα είναι ότι το χερούβ μπορεί να σημαίνει «θείος φορέας, θείο άλογο». Το συνδέει αυτό με μία Αραβική λέξη που σημαίνει «πλοίο μεταφοράς, ή μεταβίβασης». 

Με βάση αυτό, θα προσπαθήσουμε να ζωγραφίσουμε την εικόνα του πιθανού νοήματος του χερούβ. Πρέπει ακόμη να καταλάβουμε ότι αυτή η λέξη, για να είναι έτσι κρυμμένο το νόημά της, σημαίνει ότι υπάρχει μέσα της κάποια βαθιά αποκάλυψη που ίσως ακόμη δεν γνωρίζουμε αλλά που είναι δυνατόν ο Κύριος να μας το αποκαλύψει πριν την Αρπαγή.

Β’ Βασ.κβ:11 μιλάει για τον Κύριο σε συμβολική γλώσσα και λέει: «και επέβη επί χερουβείμ και επέταξε, και εφάνη επί πτερύγων ανέμων». Βλέπουμε λοιπόν την έννοια που μας δίνει ο Γεσένιος να επιβεβαιώνεται σ’ αυτό τον ψαλμό του Δαυίδ. Αυτή η έννοια που βλέπουμε εδώ, να μη ξεχνάμε ότι είναι συμβολική, γιατί ο Θεός δεν χρειάζεται μεταφορά διότι είναι πανταχού παρών (Ψαλμ.ιη:10).

Α’ Χρον.κη:18  «...... και χρυσίον δια το σχέδιον της αμάξης των χερουβείμ, τα οποία εξαπλόνουσι τας πτέρυγας, και σκεπάζουσι την κιβωτόν της διαθήκης του Κυρίου». Αναφέρεται στα δύο μεγάλα χερουβείμ που είχαν 10 πήχες άνοιγμα φτερών και ονομάζονται η άμαξα των χερουβείμ. Αυτά τα χερουβείμ σαν να είναι η άμαξα που μεταφέρει το Θεό. Είναι μία τυπολογική εικόνα.

Ένα άλλο νόημα που δίνει ο Γεσένιος για το χερούβ είναι: «αυτός που είναι κοντά στο Θεό, αυτός που Τον υπηρετεί, ή ακόμη αυτός που γίνεται δεκτός στην παρουσία του Θεού.

Σαν πρώτο συμπέρασμα για το τι μπορεί να είναι τα χερουβείμ απ’ ότι είδαμε μέχρι αυτή τη στιγμή:

·     Πρώτα απ’ όλα, ότι τόσο στη Σκηνή του Μαρτυρίου, όσο και στο ναό του Σολομώντα τα βλέπουμε μέσα στα Άγια των Αγίων, στη στενή και ιδιαίτερη παρουσία του Κυρίου. Στη Σκηνή του Μαρτυρίου τα βλέπουμε να κοιτούν το ένα το άλλο πρόσωπο προς πρόσωπο και τα φτερά τους ν’ αγγίζουν μεταξύ τους, πράγμα που δηλώνει ενότητα και πλήρη σύνδεση.

·     Ακόμα βλέπουμε ότι όταν ερχόταν η δόξα του Θεού στο ιλαστήριο, φαινόταν ανάμεσα στα δύο χερουβείμ, τα οποία θα λέγαμε ότι ήταν μάρτυρες, μέτοχοι, και φρουροί της παρουσίας του Θεού. Καθώς το φως της παρουσίας Του φώτιζε, αντανακλούσε στα πρόσωπά τους, γιατί είπαμε ότι ήταν κατασκευασμένα από καθαρό χρυσάφι. Είναι δηλαδή σαν να βλέπει το ένα στο πρόσωπο του άλλου τη δόξα του Θεού.

·     Το ιλαστήριο συμβολίζει το Χριστό. Αυτός είναι το σκέπασμα, ο ιλασμός των αμαρτιών μας, από καθαρό χρυσάφι, που συμβολίζει τη θεότητα. Το Κολ.β:9 λέει ότι όλο το πλήρωμα της θεότητας κατοικεί στο Χριστό σωματικά. Αυτός είναι που σκεπάζει σαν το καπάκι του ιλαστηρίου το Νόμο του Θεού που πρόκειται να κρίνει τον κόσμο περί αμαρτίας. Εμάς όμως που Τον δεχθήκαμε δεν θα μας κρίνει γιατί πλήρωσε την τιμωρία μας με το ίδιο Του το αίμα, έτσι που η δικαιοσύνη του Θεού ικανοποιήθηκε απόλυτα. Ο Ιησούς σκεπάζει το Νόμο όπως το ιλαστήριο σκέπαζε τις 10 εντολές που ήταν γραμμένες στις δύο πλάκες. Αυτό σημαίνει ότι τώρα ο κάθε πιστός έχει απόλυτη ελευθερία να παρουσιαστεί μπροστά στο θρόνο του Θεού χωρίς ιερέα και τύπους και θυσίες αιμάτων αλλά μόνο δια πίστεως, βασιζόμενος στη χάρη του Θεού.

Ο Ιησούς είναι ακόμη η ξύλινη κιβωτός (ανθρώπινη φύση), που ήταν σκεπασμένη με χρυσάφι (θεϊκή φύση). Βλέπουμε τη διπλή φύση του Χριστού να εκφράζεται μέσα από το σύμβολο της κιβωτού της Διαθήκης. Αυτός είναι που έχει τον τέλειο Νόμο του Θεού μέσα στην καρδιά Του, όπως ακριβώς είχε η κιβωτός τις πλάκες του Νόμου που έδωσε ο Θεός στο Μωυσή. Αυτός είναι το μάννα του ουρανού ο άρτος ο καταβάς εκ του ουρανού, καθώς επίσης και ο Μέγας Αρχιερέας, ο Μεσίτης, που αντίστοιχα συμβόλιζε η χρυσή στάμνα με το μάννα και η ράβδος του Ααρών που είχε ανθίσει.

Τα δύο χερουβείμ που σκέπαζαν την κιβωτό ήταν αναπόσπαστα ενωμένα με το καπάκι και από το ίδιο μέταλλο μ’ αυτό. Είπαμε ότι το καπάκι της κιβωτού συμβολίζει τον Χριστό και τα χερουβείμ είναι θα λέγαμε μέτοχοι της φύσης του σκεπάσματος της κιβωτού. Είναι ένα με το Χριστό έχουν την ίδια φύση και είναι ένα σώμα μ’ Αυτόν. Αυτή η εικόνα αναφέρεται όχι τόσο στους αγγέλους αλλά στους αγίους του Θεού, γιατί αυτοί είναι μέτοχοι θείας φύσης και ένα σώμα μαζί Του. Αυτό δεν φαίνεται πουθενά να συμβαίνει με τους αγγέλους του Θεού. Οι άγγελοι δεν χρειάζονται σφυρηλάτημα για να πάρουν μορφή και να σχηματιστούν, αλλά οι άγιοι του Θεού μορφώνονται κατά την εικόνα του Υιού του Θεού.

Εξετάζοντας πάλι το Ναό του Σολομώντα, βλέπουμε ότι τα δύο μεγάλα χερουβείμ που βρισκόταν μέσα στα Άγια των Αγίων, ήταν κατασκευασμένα από αγριελιά καλυμμένη με χρυσό. Το Εβραϊκό κείμενο λέγει αντί για ελιά «αγριελαία» που σύμφωνα με την Ρωμ.ια:17 συμβολίζει τους Εθνικούς Χριστιανούς, οι οποίοι κεντρίστηκαν στην καλλιελαία που συμβολίζει το λαό Ισραήλ και έγιναν συγκοινωνοί της ρίζας και της παχύτητας της καλλιελαίας. Έτσι η αγριελαία, τα έθνη, φέρνουν τον ίδιο καρπό με την καλλιελαία. Συνεπώς τα έθνη πρέπει κατά κάποιο τρόπο να συμπεριλαμβάνονται μέσα στην αληθινή αυτή αποκάλυψη των χερουβείμ. Αυτή η εικόνα που βλέπουμε εδώ στο Ναό του Σολομώντα αναφέρεται σε μεταγενέστερους χρόνους όταν τα έθνη δια της θυσίας του Ιησού θα γίνουν συμμέτοχα και ίσοι κληρονόμοι της χάρης και της Βασιλείας του Θεού.

Επιστρέφουμε τώρα πίσω στην Αποκάλυψη όπου είδαμε τα 4 ζώα. Ο αριθμός 4 φανερώνει παγκοσμιότητα γιατί έχει να κάνει με τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Εάν είναι άνθρωποι ή εάν τυπολογικά αναφέρεται σε ανθρώπους, τότε αυτό το σύνολο των ανθρώπων θα πρέπει να έχει λυτρωθεί και να αποτελείται από έθνη και λαούς όλου του κόσμου. Το 4 λοιπόν φανερώνει ένα παγκόσμιο σύνολο ανθρώπων.

«.... γέμοντα οφθαλμών έμπροσθεν και όπισθεν».

Βλέπουμε ότι υπάρχει έμφαση στην όραση των ζώων. Τονίζεται καθαρά το γεγονός ότι τα 4 αυτά ζώα βλέπουν τέλεια, τόσο μπροστά όσο και πίσω τους. Βλέπουν δηλαδή το παρελθόν τέλεια, γνωρίζουν ποιοι ήταν και πως έφθασαν μέχρι το θρόνο της παρουσίας του Θεού, καθώς βέβαια βλέπουν το παρόν και το μέλλον. Βλέπουν τέλεια τον Κύριό τους πάνω στο θρόνο της δόξας, θεωρούν όλα Του τα μεγαλεία και Τον γνωρίζουν τέλεια. (Α’ Κορ.ιγ:12 «Διότι τώρα βλέπουμε δια κατόπτρου αινιγματωδώς, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον, τώρα γνωρίζω κατά μέρος, τότε δε θέλω γνωρίσει καθώς και εγνωρίσθην».)

Ησ.λγ: «Οι οφθαλμοί σου θέλουσιν ιδεί τον Βασιλέα εν τη ωραιότητι αυτού, θέλουσιν ιδεί την γήν την μακράν».

Αποκ.δ:7 «και το ζώον το πρώτον όμοιον λέοντι, και το δεύτερον ζώον όμοιον μόσχω και το τρίτον ζώον έχων το πρόσωπον ως ανθρώπου, και το τέταρτον ζώον όμοιον αετώ πετομένω».

Αυτές οι τέσσερις όψεις του λέοντος, του μόσχου, του ανθρώπου και του αετού δεν φανερώνουν αγγέλους, αλλά το Χριστό. Τα στοιχεία αυτά ανήκουν καθαρά στο Χριστό και κατ’ επέκταση στο παγκόσμιο σώμα της εκκλησίας Του. Το 4 όπως είπαμε αναφέρεται σε παγκοσμιότητα, σε σύνολο ανθρώπων που έχουν τις ιδιότητες και τα στοιχεία του Χριστού, την εκκλησία.

ΛΕΩΝ 

Ο Ιησούς είναι ο λέων της φυλής του Ιούδα.

Αποκ.ε:5 «και εις εκ των πρεσβυτέρων λέγει μοι, Μη κλαίε, ιδού ενίκησεν ο λέων ο εκ φυλής Ιούδα, η ρίζα Δαβίδ, ανοίξαι το βιβλίον και τας σφραγίδας αυτού».

Ο λέων είναι άφοβος, δυνατός νικητής και κατακτητής, βασιλιάς όλων των θηρίων της γης. Ο Ιησούς νίκησε τον διάβολο και τις ορδές του σκότους και το ίδιο κάνουν οι άγιοι με τη δύναμή Του, νικούν και κατασυντρίβουν το Σατανά κάτω από τα πόδια τους. Οι άγιοι όπως και ο Χριστός νικούν το θάνατο, και όχι οι άγγελοι του Θεού. Ο Σατανάς βρυχάται «ως λέων», Α’ Πέτρ.ε:8, όχι ότι είναι λέων, γιατί το πραγματικό λιοντάρι είναι ο Ιησούς μας.

ΜΟΣΧΟΣ 

Το σύμβολο αυτό αναφέρεται και πάλι στο Χριστό. Μόσχος είναι το νέο βόδι που είναι γεμάτο δύναμη. Έτσι και ο Κύριος είναι δυνατός σε ισχύ, δυνατός στο πνεύμα. Υπάκουος, υπομονετικός έτοιμος να εργαστεί πιστά και σταθερά, έτοιμος να υπακούσει τον Πατέρα Του. Στην Παλαιά Διαθήκη ο μόσχος ήταν η πιο ακριβή θυσία, την πρόσφεραν οι ιερείς για το δικό τους εξιλασμό. Ο Χριστός λοιπόν είναι το τέλειο παράδειγμα για μας όσον αφορά στην υπηρεσία. Πώς μπορούμε να το κατορθώσουμε αυτό; Με το να νεκρώσουμε τα μέλη του σώματός μας ως προς την αμαρτία, και να ζήσουμε υπομονετικά και υπάκουα τη ζωή του Χριστού, περπατώντας πάνω στα χνάρια Του. Αυτό πραγματικά ευχαριστεί το Θεό κι έτσι γινόμαστε μια αγνή καθαρή και ακριβή θυσία.

ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Έχει πρόσωπο ανθρώπου όμως είναι περισσότερο από άνθρωπος. Είναι ο άνθρωπος που αποκάλυψε τέλεια τον Θεό.

Κολ.β:9 «ότι εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς».

Β’ Κορ.δ:6 «ότι ο Θεός ο ειπών, εκ σκότους φώς λάμψει, ός έλαμψεν εν ταις καρδίαις ημών πρός φωτισμόν της γνώσεως της δόξης του Θεού εν προσώπω Ιησού Χριστού».

Το φως της γνώσης της δόξας του Θεού, φανερώνεται στο πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού. Στο πρόσωπο του Χριστού αποκαλύπτεται η φύση και ο χαρακτήρας του Θεού, κάτι που ισχύει και για τους αγίους του Θεού. Ο Θεός φανερώνει τις αρετές Του στον κόσμο μέσα από μας.

Το κύριο στοιχείο σ’ αυτή την όραση των τεσσάρων ζώων που βλέπει ο Ιωάννης είναι η ανθρώπινη φύση που βλέπουμε τόσο στο πρόσωπο του Χριστού όσο και στα πρόσωπα των αγίων Του. Άρα μπορούμε να πούμε ότι τα 4 αυτά ζώα δεν αντιπροσωπεύουν αγγέλους ή κάποια ιδιαίτερη τάξη αγγέλων, γιατί απλούστατα όλα τα στοιχεία περιγραφής τους όπως ακόμα πρόκειται να δούμε αναφέρονται στο Χριστό και τους αγίους. Εκτός αυτού βλέπουμε αγγέλους του Θεού κύκλω του θρόνου και των τεσσάρων ζώων και των πρεσβυτέρων, που ο αριθμός τους ήταν μυριάδες μυριάδων και χιλιάδες χιλιάδων.

ΑΕΤΟΣ

Ο αετός είναι ο βασιλιάς των πτηνών. Είναι το δυνατότερο πτηνό, πετάει πάντοτε ψηλά, γιατί έχει μεγάλα και δυνατά φτερά. Κάνει τη φωλιά του ψηλά στις σχισμές των μεγάλων βράχων. Έχει οξεία όραση και την ικανότητα να αρπάζει το θύμα του με μεγάλη ταχύτητα. Όλα αυτά τα στοιχεία ταιριάζουν τέλεια στο πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού. Αυτός είναι ο Βασιλιάς των ουρανών, ο άρχων των πνευμάτων πάσης σαρκός. Κατοικεί στα επουράνια είναι ο Ύψιστος, κατοικών φως απρόσιτο. Βλέπει τα πάντα γυμνά και τετραχηλισμένα. Όταν η ώρα σημάνει, ο Κύριος με όλους του αγίους Του, με ταχύτητα αστραπής θα έρθει και θα καταστρέψει το θύμα που είναι ο Αντίχριστος και το σύστημά του. Ο αετός είναι δυνατό πτηνό, όμως περιθάλπει με αγάπη και φροντίδα τους νεοσσούς του. Ιδιαίτερα όταν θέλει να διδάξει στα νεογέννητα αετόπουλα να πετούν, ανακατεύει τη φωλιά του ώστε τα νεογνά να μην μπορούν ν’ αναπαυτούν και κατόπιν χτυπά με δύναμη τα φτερά του δημιουργώντας έτσι ένα δυνατό ρεύμα αέρος που σπρώχνει τα μικρά αετόπουλα στο κενό. Εκείνα τότε αναγκαστικά ανοίγουν τα φτερά τους και κατορθώνουν έτσι να πετάξουν για πρώτη φορά. Αν κάποιο δεν τα καταφέρει με την πρώτη, η μητέρα τους που αγρυπνά από πάνω, αστραπιαία το προφταίνει πριν τσακιστεί και το επιστρέφει στη φωλιά του. Η ίδια ακριβώς κατάσταση συμβαίνει και στη σχέση του Χριστού με την εκκλησία. Ο Ιησούς μας διδάσκει και παράλληλα μας προσέχει κάθε στιγμή ώστε αν κάτι δεν πάει καλά έρχεται και μας βοηθά.

Ιώβ λθ:27-30 «εις την προσταγήν σου ανυψούται ο αετός, και κάμνει την φωλεάν αυτού εν τοις υψηλοίς, κατοικεί επί του βράχου, και επί των αβάτων τόπων εκείθεν αναζητεί τροφήν, οι οφθαλμοί αυτού σκοπεύουσι μακρόθεν και οι νεοσσοί αυτού αίμα πίνουσι, και όπου πτώματα, εκεί αυτός».

Οι αετοί προσπαθούν να μπουν στα θερμά ανοδικά ρεύματα και να παρασυρθούν απ’ αυτά σε μεγάλα ύψη, απλά με το να κρατούν τα τεράστια φτερά τους ανοικτά. Έτσι κι εμείς, όταν ανοίξουμε τα φτερά της πίστης και μπούμε στα ανοδικά ρεύματα του Πνεύματος του Θεού, θα μας οδηγήσει ψηλά στα επουράνια στην παρουσία του Θεού. Δεν χρειάζεται να κουραζόμαστε κουνώντας τα φτερά μας, απλώς πρέπει να κρατάμε την πίστη μας ανοιχτή και το Πνεύμα του Θεού είναι εκείνο που θα μας φέρει ψηλά στην παρουσία του  Ιησού.

Ησ.μ:30-31 «και οι νέοι θέλουσιν ατονήσει και αποκάμει και οι εκλεκτοί νέοι θέλουσιν αδυνατίσει παντάπασιν, αλλά οι προσμένοντες τον Κύριον θέλουσιν αναβή με πτερύγας ΩΣ ΑΕΤΟΙ θέλουσι τρέξει και δεν θέλουσιν αποκάμει θέλουσι περιπατήσει και δεν θέλουσι ατονίσει».

Εμείς λοιπόν που προσμένουμε τον Κύριο δεν θα ατονήσουμε αλλά σαν τους αετούς θα ανεβούμε για να καθίσουμε εν μέσω και κύκλω του θρόνου του Θεού.

Το κυριότερο πράγμα που βλέπουμε σ’ αυτά τα τέσσερα ζώα δεν είναι η εμφάνισή τους, αλλά το ότι ΖΟΥΝ και μάλιστα στην παρουσία του Θεού, μέσα στο θρόνο Του. Πώς έφτασαν σ’ αυτό το τόσο ξεχωριστό και υψηλό επίπεδο; Η απάντηση έρχεται και πάλι μέσα από το λόγο του Θεού. Ζουν γιατί διάλεξαν να πεθάνουν ως προς τον σαρκικό άνθρωπο και να ζήσουν με τον Κύριο στην επίγεια ζωή τους.

Στους Ρωμ.ς:8-11 βλέπουμε το μονοπάτι που πρέπει να πάρουμε: «εάν δε αποθάνομεν μετά του Χριστού θέλομεν και συζήσει μετ αυτού γινώσκοντες ότι ο Χριστός αναστάς εκ νεκρών, δεν αποθνήσκει πλέον θάνατος αυτόν δεν κυριεύει πλέον. Διότι καθ’ ό απέθανεν, απέθανεν άπαξ δια την αμαρτίαν αλλά καθ’ ό ζή ζή εις τον Θεόν. Ούτω και σεις φρονείτε εαυτούς ότι είσθε νεκροί μεν κατά την αμαρτίαν, ζώντες δε εις τον Θεόν, δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών».

Θα ζήσουμε λοιπόν μαζί Του, θα είμαστε ζώντες εις τον Θεόν δια Ιησού Χριστού. Αυτό ακριβώς βλέπουμε και στα 4 ζώα, ζουν αιώνια μαζί Του στο θρόνο της παρουσίας Του.

Κολ.γ:1,4 «Εάν λοιπόν συνανέστητε μετά του Χριστού, τα άνω ζητείτε, όπου είναι ο  Χριστός καθήμενος εν δεξιά του Θεού. Τα άνω φρονείτε, μη τα επι της γής. Διότι απεθάνετε και η ζωή σας είναι κεκρυμμένη μετά του Χριστού εν Θεώ. Όταν ο Χριστός, η ζωή ημών φανερωθή, τότε και σείς μετ’ Αυτού θέλετε φανερωθή εν δόξη». Την εκπλήρωση αυτού του εδαφίου τη βλέπουμε στην όραση των τεσσάρων ζώων.

Ιωάν.ιβ:25 «Όστις αγαπά την ψυχήν αυτού θέλει απολέση αυτήν, και όστις μισεί την ψυχήν αυτού εν τω κόσμω τούτω, εις ζωήν αιώνιον θέλει φυλάξει αυτή». Αυτό ακριβώς έκαναν και τα τέσσερα ζώα.

Αποκ.δ:8 «και τα τέσσαρα ζώα έν καθ’ έν αυτών έχων ανά πτέρυγας έξ, κυκλόθεν και έσωθεν γέμουσιν οφθαλμών και ανάπαυσιν ουκ έχοντες ημέρας και νυκτός λέγοντες, Άγιος άγιος άγιος κύριος ο Θεός ο Παντοκράτωρ, ο ήν και ο ών και ο ερχόμενος».

Το καθένα από τα 4 ζώα είχε 6 πτέρυγες. Ο αριθμός 6 αναφέρεται στον άνθρωπο. Οι πτέρυγες ανήκουν στα επουράνια, στην ένδοξη παρουσία του Θεού. Επομένως τα ζώα αυτά πρέπει να έχουν να κάνουν με τους αγίους του Θεού οι οποίοι έχουν λάβει δόξα και τιμή γύρω και μέσα στο θρόνο της παρουσίας του Θεού.

«κυκλόθεν και έσωθεν γέμουσιν οφθαλμών».

Δεν μας λέει απλά ότι έχουν πολλά μάτια. Βλέπουμε μια έμφαση στην όραση αυτών των ζώων. Έχουν τέλεια πνευματική όραση και αντίληψη για το κάθε τι, τόσο κυκλόθεν όσο και έσωθεν. Ο λόγος του Θεού μας λέει ότι οι άγγελοι επιθυμούν να παρακύψουν στις αλήθειες και στις αποκαλύψεις της εκκλησίας για να εννοήσουν το σχέδιο του Θεού για τους αγίους Του, (Α’ Πέτρ.α:12) που σημαίνει ότι δεν έχουν πλήρη γνώση του σχεδίου του Θεού. Εδώ όμως τα 4 αυτά ζώα βλέπουμε ότι έχουν τέλεια γνώση και όραση, που σημαίνει ότι δεν αντιπροσωπεύουν αγγέλους αλλά αγίους οι οποίοι βρίσκονται μέσα στην παρουσία του Θεού. Ο Κύριος Ιησούς είπε στους μαθητές Του: «...εις εσάς εδόθη να γνωρίσητε τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού, εις δε τους λοιπούς δια παραβολών, δια να μη βλέπωσιν ενώ βλέπουσι, και να μη καταλαμβάνωσιν ενώ ακούουσιν» (Λουκ.η:10).

Ακόμα ο Ιωάννης λέει: Α’ Ιωάν.γ:2 «Αγαπητοί, τώρα είμεθα τέκνα Θεού, και έτι δεν εφανερώθη τι θέλομεν είσθαι, εξεύρομεν όμως, ότι όταν φανερωθή, θέλομεν είσθαι όμοιοι με αυτόν, διότι θέλομεν ειδεί αυτόν καθώς είναι». Να λοιπόν η εκπλήρωση αυτής της γραφής στα 4 ζώα.

Είναι γέμοντα οφθαλμών για να βλέπουν όλο το μεγαλείο, την τιμή, τη δόξα, το κράτος, την ισχύ, τη δύναμη και το πλήθος της μεγαλοσύνης Του. Είναι γέμοντα οφθαλμών κυκλόθεν και έσωθεν γιατί για να δεις το μεγαλείο αυτό του Θεού δεν φτάνουν, θα έλεγε κανείς, μόνο δύο μάτια. Χρειάζεται να δεις τη δόξα και το μεγαλείο με το οποίο σε περιβάλλει, καθώς επίσης και τη χάρη, το έλεος και το μεγαλείο που ο ίδιος δημιούργησε στον εσωτερικό άνθρωπο.

«και ανάπαυσιν ουκ έχοντες ημέρας και νυκτός»

Γιατί δεν έχουν ανάπαυση ούτε μέρα ούτε νύκτα; Γιατί ποτέ δεν κουράζονται. Εμείς σταματάμε όταν κουραζόμαστε. Τα 4 ζώα δεν σταματούν, γιατί ποτέ δεν κουράζονται.

Ο κύριος στόχος και σκοπός της ζωής των 4 ζώων, είναι να προσκυνούν το Θεό ακατάπαυστα. Η καρδιά τους τους ωθεί να Τον δοξάζουν και να Τον προσκυνούν συνεχώς. Δεν είναι δεσμά γι’ αυτούς αλλά ευχαρίστηση. Είναι αυτό που ποθούν και λαχταρούν να κάνουν και δεν υπάρχει πια κανένα εμπόδιο καμία σάρκα για να τους σταματήσει.

«λέγοντες, Άγιος άγιος άγιος...»

Η τριπλή χρήση του «άγιος» φανερώνει έμφαση. Δεν αναφέρεται σε καμία τριάδα, όπως ήδη έχουμε δει. Εάν συμπεράνουμε απ’ αυτό ότι υπάρχουν τρία πρόσωπα στη θεότητα, τότε θα πρέπει με την ίδια λογική να συμπεράνουμε ότι υπάρχουν τρείς πλανήτες γη, γιατί ο Ιερεμίας λέει «ω γή, γή, γή άκουε τον λόγο του Κυρίου» Ιερ. κβ:29

Ιερεμ.ζ:4. Όταν οι Ιουδαίοι αρνήθηκαν να πιστέψουν ότι ο Θεός θα κατέστρεφε το Ναό κατά το λόγο του Ιερεμία, τον αποκάλεσαν ψευδοπροφήτη και έλεγαν τρείς φορές «ο ναός του Κυρίου, ο ναός του Κυρίου, ο ναός του Κυρίου», ενώ γνώριζαν ότι υπήρχε μόνο ένας ναός. Το έλεγαν για έμφαση. Έτσι κι εδώ, τα 4 ζώα λένε άγιος, άγιος, άγιος που δεν είναι παρά τριπλή έμφαση στο πρόσωπο του Κυρίου για τον Οποίο καθαρά μας λέει η Γραφή ότι είναι αριθμητικά ΕΙΣ.

Βλέπουμε λοιπόν ότι τα 4 ζώα είναι δεσμευμένα σε μια συνεχή δοξολογία και προσκύνηση του Θεού. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι έκαναν το ίδιο κάτω στη  γη και γι’ αυτό το κάνουν και στην παρουσία του Θεού. Βλέπουμε στο εδ.9  να ηγούνται στη δοξολογία και στην τιμή για τον καθήμενο επί του θρόνου, έχουν δηλαδή μια ηγετική θέση που αφορά τη δοξολογία και την προσκύνηση του Θεού.

Στο εδ.11 λέει «και δια το θέλημά σου ήσαν και εκτίσθησαν». Ο Κύριος έκτισε τα πάντα για το θέλημά Του. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι ο Θεός είναι ο δημιουργός του κακού, γιατί ο λόγος Του μας λέει ότι είναι απείραστος κακού. Δεν έχει τίποτα κοινό με την αμαρτία και το κακό που προήλθε από αυτήν. Ό,τι έκανε ο Θεός ήταν τέλειο. Έδωσε τόσο στους αγγέλους, όσο και στον άνθρωπο την ελεύθερη βούληση και εκλογή. Το ότι ο Εωσφόρος στράφηκε εναντίον του Θεού και ταυτόχρονα εναντίον του ανθρώπου και στη συνέχεια ο άνθρωπος παράκουσε το Θεό και αμάρτησε, αυτό παρόλο που ο Θεός ήξερε ότι θα συμβεί, δεν σημαίνει ότι ήταν στο θέλημά Του. Φαίνεται δε από το γεγονός ότι τιμώρησε τόσο το Σατανά όσο και τον άνθρωπο. Αν ο Θεός είχε προγραμματίσει τον άνθρωπο να αμαρτήσει και αυτό ήταν το θέλημά Του, τότε η τιμωρία που επιβλήθηκε ήταν εντελώς άδικη και σκληρή και ακόμη ο Θεός θα συμμετείχε στο κακό και την αμαρτία.

Αυτό όμως είναι άτοπο και δεν συμφωνεί με το λόγο του Θεού. Ο Θεός δεν έχει καμία σχέση με το κακό και την αμαρτία. Έπλασε τον άνθρωπο για τον κάνει ένδοξο και ευτυχισμένο κοντά Του. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού και ο καθένας τώρα μπορεί να διαλέξει να είναι μέσα ή έξω από αυτό. Ο Θεός δεν ευχαριστείται να τιμωρεί τους ανθρώπους, η τιμωρία είναι η συνέπεια του δρόμου και της εκλογής που έκαναν. Θα θερίσουν τους καρπούς της σποράς τους η οποία έγινε με την θέλησή τους και αντίθετα με το θέλημα του Θεού.

Ας εξετάσουμε τώρα ορισμένα παράλληλα κείμενα του λόγου του Θεού που αναφέρονται στα 4 ζώα ώστε να δούμε καλύτερα την αλήθεια που φανερώνουν.

Ιεζεκ.α:1 «Εν τω τριακοστώ έτει, τω τετάρτω μηνί, τη πέμπτη του μηνός ενώ ήμην μεταξύ των αιχμαλώτων παρά τον ποταμόν Χεβάρ, ηνοίχθησαν οι ουρανοί και είδον οράματα του Θεού».

Στην συνέχεια ο Ιεζεκιήλ σε όλη την διάρκεια του πρώτου κεφαλαίου αναφέρεται σε μια όραση που είδε για τα τέσσερα ζώα καθώς και το θρόνο του Θεού. Είδε τέσσερα ζώα, πάνω από το κεφάλι τους στερέωμα, είδε άνθρακες πυρός, τροχό εν μέσω τροχού, και όλα αυτά τα ονομάζει «οράματα του Θεού». Αυτό σημαίνει ότι όλες αυτές οι οράσεις έχουν στενή επαφή και σχέση με το θρόνο του Θεού, και την παρουσία Του. Στο α:4-5 μας λέει ότι είδε «τεσσάρων ζώων ομοίωμα»

Βλέπουμε να γίνεται λόγος εδώ για τα 4 ζώα όπως φαίνεται και από τα εδ.13, 14 και 15 καθώς και άλλα. Στο 9^ο και 10^ο κεφ. του Ιεζεκιήλ, τα ίδια αυτά ζώα ονομάζονται χερούβ που είναι ενικός αριθμός, ενώ χερουβείμ είναι ο πληθυντικός αριθμός. Όλα μαζί λοιπόν τα ζωντανά όντα ονομάζονται χερούβ, σαν ένα, ενικού αριθμού.

Ο Ιεζεκιήλ βλέπει στην όραση σαν ένα άρμα του Θεού, με 4 ζώα, από πάνω τους στερέωμα και πάνω από το στερέωμα το θρόνο του Θεού. Αυτό το ονομάζει χερούβ. Στο Ιεζ.ι:3 και άλλα μέρη τα 4 ζώα ονομάζονται χερουβείμ (πληθυντικός αριθμός). Στο Ιεζ.ι:7-9 κάθε ένα από αυτά τα 4 ζώα ονομάζεται χερούβ. Έτσι, όλα μαζί ονομάζονται άλλοτε χερούβ και άλλοτε χερουβείμ, που σημαίνει ότι με κάποιο τρόπο τα ζώα αυτά είναι ένα αλλά και πολλά ταυτόχρονα. Αυτό σημαίνει ότι είναι ένα σώμα.

Στο ι:15 λέει: «και τα χερουβείμ υψώθησαν, τούτο είναι το ζώον, το οποίον είδον παρά τον ποταμόν Χεβάρ». Εδώ ονομάζει και τα 4 ζώα σαν ένα ζώο. Έχουμε λοιπόν την εικόνα ενός σώματος που αποτελείται από πολλά μέλη. Αυτή η εικόνα αρμόζει στην εκκλησία και όχι στους αγγέλους. Οι άγγελοι ποτέ δεν αναφέρονται σαν ένα σώμα αλλά με όρους που φανερώνουν έναν άγγελο όπως τον Μιχαήλ ή τον Γαβριήλ, ή πολλούς, οι οποίοι εκφράζονται με αριθμούς, όπως μυριάδες μυριάδων και χιλιάδες χιλιάδων.

Ας συγκρίνουμε τώρα την όραση του Ιωάννη με την όραση του Ιεζεκιήλ όσο αφορά στα 4 ζώα.

Ιεζεκ.α:4-6 «και είδον και ιδού ανεμοστρόβιλος ήρχετο από βορρά, νέφος μέγα, και πύρ συστρεφόμενον πέριξ δε τούτου λάμψις, και εκ μέσουν αυτού εφαίνετο ως όψις ηλέκτρου, εκ μέσου του πυρός. Και εκ μέσου αυτού εφαίνετο τεσσάρων ζώων ομοίωμα. Και η θέα αυτών ήτο αύτη, είχον ομοίωμα ανθρώπου. Και έκαστον είχε τέσσερα πρόσωπα, και έκαστον αυτών είχε τέσσαρας πτέρυγας».

Αυτό το νέφος και η φωτιά έρχονται από την παρουσία του Θεού, γιατί ο Βορράς συμβολίζει την παρουσία του Θεού, είναι το κατοικητήριο του Θεού. Ο 48^ος Ψαλμός μιλάει για το όρος Σιών, το όρος της αγιότητας του Θεού που είναι στα πλάγια του Βορρά. Αυτό λοιπόν που βλέπει ο Ιεζεκιήλ συμβαίνει στη γη, ενώ η όραση του Ιωάννη λαμβάνει χώρα στον ουρανό. Λέει λοιπόν ο Ιεζεκιήλ ότι τα 4 ζώα είχαν ομοίωμα ανθρώπου. Ενώ είναι πολλά έχουν την ομοιότητα ενός ανθρώπου. Τίνος ανθρώπου έχουν οι άγιοι την ομοιότητα; Η απάντηση βγαίνει μόνη της, του ανθρώπου Ιησού Χριστού. Αυτός είναι η εικών του Θεού του αοράτου, κι εμείς μεταμορφωνόμαστε από δόξα σε δόξα κατά την εικόνα Εκείνου.

Εδώ, κάτω απ’ αυτά τα σύμβολα, φαίνεται η εκπλήρωση της Γεν.α:26 όπου ο Θεός λέει ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών. Το σύνολο αυτό που έχει την ομοιότητα ανθρώπου, μαζί με τα υπόλοιπά στοιχεία που μας δίνονται σ’ αυτή την όραση, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αναφέρεται  στο σύνολο των πιστών του Θεού που είναι κατ’ εικόνα και ομοίωση Θεού. Εδώ συμβολίζεται το σώμα του Χριστού, το οποίο τις τελευταίες μέρες θα είναι τέλειο σε ενότητα πίστεως και θα έχει φτάσει στο μέτρο της ηλικίας του πληρώματος του Χριστού, εις άνδρα τέλειο, όπως λέει στο 4^ο κεφ. της πρός Εφεσίους επιστολής.

Είναι πολλοί και φαίνονται σαν ένας, όπως το σώμα του Χριστού αποτελείται από πολλά μέλη, αλλά κάθε μέλος είναι όμοιο με το Χριστό, έτσι που μέσα από το σύνολο φαίνεται μόνο ένας: Ο Κύριος Ιησούς Χριστός.

Αυτό το σώμα θα έχει τέλεια ενότητα, μεγαλοπρέπεια και δόξα και θα φέρει το μήνυμα των τελευταίων ημερών σε όλο το πρόσωπο της γης. Θα καλέσει τους αγίους να έρθουν στο γάμο του αρνίου που ετοιμάζεται για τη νύμφη Του. Το σώμα αυτό είναι τέλεια υποταγμένο στο θέλημα του Πατέρα και κινείται πάντοτε σύμφωνα με τις οδηγίες Του, έτσι ώστε όπου και να πηγαίνουν είναι μέσα στο θέλημα του Κυρίου.

Ιεζεκ.α:6 Το καθένα είχε 4 πρόσωπα. Τα πρόσωπα αυτά είναι τα ίδια με αυτά που βλέπουμε στην Αποκάλυψη, με μόνη διαφορά ότι ενώ στην Αποκάλυψη κάθε ζώο είχε ένα πρόσωπο από τα τέσσερα, εδώ κάθε ζώο έχει και τα 4 πρόσωπα, δηλαδή σύνολο 16 πρόσωπα.

Το καθένα έχει 4 πτέρυγες, αντίθετα με την Αποκάλυψη που έχουν 6. Αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι αυτά τα 4 ζώα βρίσκονται στη γη. Το 4 φανερώνει παγκοσμιότητα κι έχει να κάνει με τη γη, τα 4 σημεία του ορίζοντα. Στην Αποκάλυψη όμως, έχουν δύο ακόμη πτέρυγες, πράγμα που φανερώνει ότι ανήκουν και βρίσκονται πλέον στα επουράνια, στο θρόνο του Θεού. Σαν τους αετούς πέταξαν ψηλά και είναι για πάντα εκεί, στην παρουσία του Θεού. Η Αποκάλυψη λοιπόν αναφέρεται σε μεταγενέστερη κατάσταση.

Ιεζεκ.α:7-8 «και οι πόδες αυτών ήσαν πόδες ορθοί, και το ίχνος του ποδός αυτών όμοιον με ίχνος ποδός μόσχου, και εσπινθυροβόλουν ως όψις χαλκού στίλβοντος. Και είχον χείρας ανθρώπου υποκάτωθεν των πτερύγων αυτών, εις τα τέσσερα αυτών μέρη, και τα τέσσερα είχον τα πρόσωπα αυτών και τας πτερύγας αυτών».

Βλέπουμε εδώ ότι έχουν πόδια και χέρια, κάτι που δεν αναφέρεται στην Αποκάλυψη. Εδώ τα 4 ζώα πρέπει να βαδίζουν, γι’ αυτό κι έχουν τα πόδια. Βρίσκονται στη γη και έχουν ένα δρόμο να κάνουν, ένα πνευματικό βάδισμα, ακόμα πρέπει να εκπληρώσουν μια διακονία και γι’ αυτό έχουν χέρια. Αντίθετα, στη Αποκάλυψη δεν βλέπουμε να έχουν ούτε χέρια ούτε πόδια, γιατί απλούστατα το πνευματικό τους βάδισμα στη γη τελείωσε, καθώς επίσης και η διακονία τους και τα βλέπουμε μόνιμα μέσα στο θρόνο της παρουσίας του Θεού.

Τα πόδια τους «ήταν πόδες ορθοί» δηλαδή ήταν ολόισια προς τα κάτω. Ίσως να ήταν κυλινδρικά, ή μπορεί να ήταν σαν του ανθρώπου αλλά δίνεται έμφαση στο «ορθά», που φανερώνει ότι το βάδισμά τους ήταν τέλειο και ευθύ. Τα ίχνη των ποδιών τους ήταν όμοια με τα ίχνη των ποδιών του μόσχου. Ο μόσχος όπως είπαμε και πρίν είναι το νεαρό, γεμάτο δύναμη βόδι. Υπάρχει λοιπόν μια νεανικότητα και αναμφισβήτητη δύναμη στο βάδισμά τους, δύναμη υπηρεσίας και εργασίας για τον Κύριο. Αυτό άλλωστε δηλώνει όπως είδαμε και στην Αποκάλυψη η εικόνα του μόσχου. Είναι ζώο θυσίας υπηρεσίας πιστής, ζώο υπομονετικό και καθαρό για τίμια χρήση. Έτσι και οι άγιοι του Θεού βαδίζουν πάνω στα χνάρια του μόσχου της θυσίας που υπηρέτησε πιστά το Θεό μέχρι θανάτου, στα χνάρια του Κυρίου Ιησού Χριστού. Οι άγιοι αφήνουν τα ίδια χνάρια που άφησε ο Κύριός μας.

Τα πόδια τους λέει ότι εσπινθυροβόλουν ως όψις χαλκού στίλβοντος. Το ίδιο βλέπει ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη, όταν είδε τον Κύριο σε όραση. Λέει ότι τα πόδια Του ήταν όμοια με χαλκολίβανο ως πεπυρωμένα εν καμίνω. Η διαφορά είναι ότι ο χαλκολίβανος ο πεπυρωμένος, έχει όψη λευκή που φανερώνει ότι ο Χριστός ήταν τέλειος και δίκαιος ακόμη και στην πιο σκληρή δοκιμασία, ενώ οι άγιοι τους βλέπουμε να περνούν δοκιμασίες για να γίνουν δίκαιοι και τέλειοι χωρίς να έχουν δική τους δικαιοσύνη όπως είχε ο Κύριός μας. Ο χαλκός όταν πυρώνεται έχει χρώμα κόκκινο, γι αυτό και ο Θεός μας περνά από δοκιμασίες για να μας καθαρίσει και να μας αγιάσει από την αμαρτία. Παράλληλα όμως, το βάδισμά μας στον κόσμο αυτό θα κρίνει όλους όσους βλέπουν τη ζωή μας, βλέπουν τον Κύριο και την αλήθεια Του στο πρόσωπό μας καθώς και στις πράξεις μας και δεν θέλουν να ακολουθήσουν το «ορθό» αυτό βάδισμα του Θεού. Το βάδισμά μας λοιπόν πρόκειται να κρίνει τον κόσμο αυτό.

Εδ.8 λέει ότι «είχον χείρας ανθρώπου». Ενώ είναι πολλοί, έχουν χέρια ανθρώπου. Ποιου ανθρώπου; Εφεσ.δ:13 λέει ότι θα «καταντήσομεν πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού ΕΙΣ ΑΝΔΡΑ ΤΕΛΕΙΟΝ ΕΙΣ ΜΕΤΡΟΝ ΗΛΙΚΙΑΣ ΤΟΥ ΠΛΗΡΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ». 

Τότε είναι που θα γεννηθεί το παιδίον το άρσεν που βλέπουμε στην Αποκ.ιβ:5. Το σύνολο αυτό των πιστών που πρόκειται να κατατροπώσει τον Αντίχριστο και το σύστημά του τις τελευταίες ημέρες λίγο πρίν γίνει η Αρπαγή. Πρέπει λοιπόν σ’ αυτά τα 4 ζώα  να δούμε όχι τίποτα σύνθετα ή παράξενα γεννήματα της φύσεως, αλλά ανθρώπους, γιατί τα χέρια τους και τα πόδια τους είναι ανθρώπινα και παρόλο που η Γραφή δεν το λέει, θα ήταν λογικό να συμπεράνουμε ότι και το υπόλοιπο σώμα τους ήταν σώμα ανθρώπου.

Τα χέρια είναι κάτω από τα φτερά τους, που σημαίνει ότι τα έργα τους είναι κρυμμένα κάτω από τις πτέρυγές τους. Τα έργα τους δεν αποτελούν κύριο χαρακτηριστικό, παρόλο που υπάρχουν, αλλά είναι πνευματικά επουράνια, που σημαίνει ότι κάθε τους έργο είναι για τη δόξα του Θεού, βλέπει πρός τα πάνω, δεν είναι σαρκικά αλλά πνευματικά.

«Αι πτέρυγες αυτών συνείχοντο η μία μετά της άλλης, δεν εστρέφοντο ενώ βάδιζον κατέναντι του προσώπου αυτών επορεύοντο». Ιεζεκ.α:9

Εδώ βλέπουμε την τέλεια ενότητα που έχει αυτό το σύνολο. Οι πάνω πτέρυγες του ενός έμπαιναν μέσα στις πάνω πτέρυγες του άλλου. Λέμε τις πάνω, γιατί λέει ότι οι άλλες δύο κάλυπταν το σώμα τους. Υπάρχει λοιπόν μια τέλεια ενότητα και σύνδεση σ’ αυτό σώμα. Επίσης οι πτέρυγες φανερώνουν προστασία, που σημαίνει ότι το ένα προστατεύει το άλλο, όπως ακριβώς γίνεται στο σώμα του Χριστού.

Είπαμε ότι οι άλλες δύο πτέρυγες κάλυπταν το σώμα τους, που φανερώνει ότι όχι μόνο τα έργα  της σάρκας δεν φαίνονται, αλλά ούτε η ανθρώπινη σάρκα γιατί κρύβεται κάτω από τα φτερά.

Βλέπουμε ακόμα την έμφαση στο ότι βαδίζουν ίσια και δεν στρέφονται καθώς βαδίζουν. Δεν στρέφονται ούτε ξεφεύγουν από το δρόμο τους, αλλά μένουν στερεοί και ακλόνητοι στα χνάρια του Κυρίου, στην οδό τη στενή και την τεθλιμμένη που οδηγεί στην αιώνια ζωή. Ακολουθούν το Θεό τέλεια (βλέπε εδ.9 και 12).

Εδ.13 «Περί του ομοιόματος των ζώων, η θέα αυτών ήτο ως καιόμενοι άνθρακες πυρός, ως θέα λαμπάδων, τούτο συνεστρέφετο μεταξύ των ζώων, και ήτο το πύρ λαμπρόν, και αστραπή εξήρχετο από του πυρός». Βλέπουμε τα ζώα αυτά να καίγονται από ζήλο αγιασμού και θείας ενέργειας του Πνεύματος του Θεού.

Αυτή η ενέργεια συστρέφεται ανάμεσά τους και μέσα τους. Λέει ότι μοιάζουν με καιόμενους άνθρακες πυρός κι αυτή η ενέργεια ακατάπαυστα συστρέφεται ανάμεσά τους αναζητώντας την πρώτη ευκαιρία να ξεπηδήσει από μέσα τους. Η ενέργεια του Πνεύματος του Θεού είναι μέσα τους κι αυτό τα κάνει να καίγονται από θείο ζήλο αγιασμού και υπηρεσίας για τη δόξα του Ιησού. Στην Κολοσ.α:29 Ο Παύλος λέει: «...κοπιάζω αγωνιζόμενος κατά την ενέργειαν αυτού την ενεργουμένην εν εμοί μετά δυνάμεως».

Ιεζεκ.α:10  «Περι δε του ομοιώματος του προσώπου αυτών, τα τέσσερα είχον πρόσωπον ανθρώπου, και πρόσωπον λέοντος κατά το δεξιόν μέρος, και τα τέσσερα είχον πρόσωπον βοός κατά το αριστερόν, είχον και τα τέσσερα πρόσωπον αετού». Αυτά είναι τα ίδια πρόσωπα και η ίδια σειρά με την οποία οι 12 φυλές του Ισραήλ κατασκήνωναν γύρω από τη Σκηνή του Μαρτυρίου, μέσα στην έρημο. Κάθε φυλή είχε μια σημαία μ’ ένα σύμβολο ζωγραφισμένο πάνω της. Πρός Νότο είχε κατασκηνώσει ο Ρουβήν, ο οποίος είχε σύμβολο τον άνθρωπο. Ανατολικά είχε κατασκηνώσει ο Ιούδας του οποίου το σύμβολο ήταν ο λέων. Δυτικά είχε κατασκηνώσει ο Εφραΐμ του οποίου το σύμβολο ήταν ο μόσχος. Πρός Βορρά είχε κατασκηνώσει ο Δαν του οποίου το σύμβολο ήταν ο αετός.

Χάρτης που δείχνει τον τρόπο κατασκήνωσης των 12 φυλών του Ισραήλ, γύρω από τη Σκηνή του Μαρτυρίου. Οι σημαίες φανερώνουν τα 4 πρόσωπα των τεσσάρων ζώων της Αποκάλυψης και του Ιεζεκιήλ

Όπως βλέπουμε και στο σχήμα, στο κέντρο έχουμε την Σκηνή του Μαρτυρίου, που στην όραση του Ιωάννη αντιπροσωπεύει το θρόνο του Θεού. Γύρω από το θρόνο του Θεού βλέπουμε στην ίδια όραση τα τέσσερα ζώα, τα οποία έχουν τα αντίστοιχα πρόσωπα, του ανθρώπου, του μόσχου, του λέοντος και του αετού. Ρουβήν σημαίνει: ιδού Υιός, Εφραΐμ σημαίνει: Καρποφορία, δηλαδή όταν εργαζόμαστε πιστά στον αγρό του Κυρίου σαν τον νεαρό μόσχο, θα φέρουμε καρπό και μάλιστα εκατονταπλάσιο. Ιούδας που συμβολίζεται από τον λέοντα σημαίνει: Δόξα, δοξολογία. Έτσι κι εμείς, δίνουμε δόξα στο Λέοντα της φυλής του Ιούδα τον Κύριο Ιησού. Τέλος, Δαν θα πει: Κρίση και συμβολίζεται με τον αετό, ο οποίος όπως είπαμε πρίν αρπάζει το θύμα του σαν να ήταν σε κρίση. Είναι άλλωστε και το σύμβολο της κρίσης της δικαιοσύνης εναντίον αυτών που είναι άνομοι.

Ιεζεκ.α:14 «Και τα ζώα έτρεχον, και επέστρεφον, ως η θέα της αστραπής». Εδώ βλέπουμε ότι καθετί που έκαναν τα ζώα, γινόταν με τρομερή ταχύτητα. Αυτό που έκαναν για τον Κύριό που καθόταν στον θρόνο, το έκαναν με ταχύτητα αστραπής. Έχουμε λοιπόν μια τέλεια εικόνα του σώματος της νύμφης του Χριστού στις τελευταίες ημέρες, που σαν σύνολο θα είναι ενωμένο, τα φτερά τους ενός, ή η διακονία του ενός θα είναι σε απόλυτη αρμονία με τη διακονία του άλλου, έτσι που θα υπάρχει τέλεια ενότητα μεταξύ των πιστών. Θα βαδίζουν ολόισια στο δρόμο και το θέλημα του Κυρίου, χωρίς να στρέφονται εδώ κι εκεί και θα κάνουν το θέλημα του Κυρίου με ακρίβεια και ταχύτητα, σκορπώντας παντού το λόγο Του, την ενέργεια της αγιοσύνης Του και του καθαρισμού δια του αίματος της θυσίας του Ιησού.

Ιεζεκ.α:15 «Και ως είδον τα ζώα, ιδού τροχός είς επί την γήν, πλησίον των ζώων εις τα τέσσαρα αυτών πρόσωπα. Η θέα των τροχών και η εργασία αυτών ήσαν ως όψις βηρύλλου, και οι τέσσερις είχον το αυτό ομοίωμα, και η θέα αυτών και η εργασία αυτών, ήσαν ως εάν ήτο τροχός εν μέσω τροχού. Οτε εβάδιζον εκινούντο κατά τα τέσσερα αυτών πλάγια, δεν εστρέφοντο ενώ εβάδιζον. Οι δε κύκλοι αυτών ήσαν τόσον υψηλοί, ώστε έκαμνον φόβον, και οι κύκλοι αυτών πλήρεις οφθαλμών κύκλω των τεσσάρων τούτων. Και ότε τα ζώα επορεύοντο, επορεύοντο και οι τροχοί πλησίον αυτών, και ότε τα ζώα υψώνοντο από της γής, υψώνοντο και οι τροχοί».

Βλέπουμε εδώ ότι κοντά στα πρόσωπα των 4 ζώων υπάρχουν τροχοί και μάλιστα γεμάτοι από οφθαλμούς. Οι τροχοί αυτοί ήταν 4 και ήταν τροχός μέσα σε τροχό, δηλαδή κάτι σαν «γυροσκόπιο». Το γυροσκόπιο αποτελείται από δύο τροχούς, κάθετα τοποθετημένοι ο ένας πρός τον άλλο. Καθώς περιστρέφονται με ταχύτητα, δημιουργούν φυγόκεντρη δύναμη που γίνεται αιτία τέτοιας σταθερότητας που είναι αδύνατο να σαλευτούν.

Αυτή τη συσκευή τη χρησιμοποιούν στα πολεμικά πλοία που κάνουν γρήγορους ελιγμούς (αντιτορπιλικά), για να πετύχουν σταθερότητα στις απότομες στροφές. Το ίδιο συμβαίνει και στην όραση που βλέπει ο Ιεζεκιήλ με τα τέσσερα  ζώα και τους τέσσερις τροχούς εν μέσω τροχών. Μπορεί ν’ αναφέρεται σε κάτι παρόμοιο, ότι δηλαδή υπάρχει μια ακλόνητη σταθερότητα στο σώμα αυτό των 4 ζώων που αντιπροσωπεύει την εκκλησία, ώστε όπου κι αν στρέφονται τα ζώα, ότι κι αν κάνουν, τα διέπει η ασάλευτη σταθερότητα και η σιγουριά. Οι οφθαλμοί στους τροχούς συμβολίζουν την τέλεια όραση και γνώση  που έχουν τα 4 ζώα σχετικά με το δρόμο που βαδίζουν και για κάθε τους ενέργεια. Είναι γεμάτα οφθαλμούς για να βλέπουν που τους οδηγεί το Πνεύμα του Κυρίου, για να εκτελούν σωστά κάθε τους διάβημα.

Τώρα οι τροχοί χρησιμεύουν για μεταφορά πάνω στη γη. Στους ουρανούς δεν χρειάζονται τροχοί. Τα 4 αυτά ζώα είναι εξοπλισμένα κατάλληλα για να φέρουν εις πέρας τη διακονία τους πάνω στη γη. Βρίσκονται πάντοτε κάτω από το στερέωμα πάνω στο οποίο βρίσκεται ο θρόνος του Θεού, το οποίο όμως είναι διάφανο, έτσι ώστε όταν τα ζώα κοιτούν προς τα πάνω, μπορούν να δουν κάποιον να κάθεται στο θρόνο.

Ιεζεκ.α:22 «Και το ομοίωμα του στερεώματος του επάνωθεν της κεφαλής των ζώων ήτο ως όψις φοβερού κρυστάλλου, εξηπλωμένου υπέρ τας κεφαλάς αυτών».

Το κρύσταλλο αυτό γέμισε τον προφήτη με φόβο γιατί ήταν κάτι φοβερό. Το ίδιο κρύσταλλο είδαμε στην Αποκ.δ:6 σαν γυάλινη θάλασσα, όμοια με κρύσταλλο.

Στην Αποκάλυψη βλέπουμε τα 4 ζώα πάνω από το κρυστάλλινο στερέωμα, όπου βρίσκεται ο θρόνος του Θεού και μάλιστα κύκλω και μέσα στο θρόνο.

Στην Αποκάλυψη τα βλέπουμε με 6 πτέρυγες, ενώ στον Ιεζεκιήλ με 4. Η όραση του Ιεζεκιήλ, φανερώνει τα 4 ζώα σε προηγούμενο χρόνο, ενώ του Ιωάννη στην τελική τους κατάσταση. Ο Ιεζεκιήλ βλέπει τα 4 ζώα που συμβολίζουν το σώμα του Χριστού στη γη, γι’ αυτό μας λέει ότι έχουν χέρια, πόδια και τροχούς. Ο Ιωάννης βλέπει το ίδιο σύνολο, σε σύμβολα πάλι, με τη διαφορά ότι είναι πια μέσα στο θρόνο του Θεού και κύκλω. Δεν χρειάζονται χέρια για διακονία, πόδια για πνευματικό βάδισμα, και τροχοί για σταθερότητα και διεκπεραίωση της διακονίας, γι’ αυτό και δεν βλέπουμε το πνεύμα του Θεού να μας αναφέρει τίποτε απ’ αυτά.

Ιεζ.α:24 «και ότε επορεύοντο ήκουον τον ήχον των πτερύγων αυτών, ως ήχον υδάτων πολλών, ως φωνήν του Παντοδυνάμου, και την φωνήν της λαλιάς, ως φωνήν στρατοπέδου, ότε ίσταντο κατεβίβαζον τας πτέρυγας αυτών».

Εδώ έχουμε ένα άλλο στοιχείο που μας βεβαιώνει ότι τα 4 αυτά ζώα αντιπροσωπεύουν το λαό του Θεού. Λέει ότι η φωνή τους είναι σαν φωνή υδάτων πολλών και σαν λαλιά στρατοπέδου. Εάν το συνδέσουμε αυτό, με την Αποκ.ιδ:2 και ιθ:6 βλέπουμε ότι η φωνή αυτή είναι του λαού του Θεού, και του ίδιου του Κυρίου, όπως βλέπουμε στην Αποκ.α:15. Επίσης η φράση «ως φωνή στρατοπέδου» πρέπει οπωσδήποτε να αναφέρεται στο λαό του Θεού, γιατί παίρνει την εικόνα από το στρατόπεδο του Ισραήλ στην έρημο, όπως είδαμε και από το σχεδιάγραμμα.

Ιεζ.α:26 «Υπεράνωθεν δε του στερεώματος του υπέρ την κεφαλήν αυτών, εφαίνετο ομοίωμα θρόνου, ως θέα λίθου σαπφείρου και επί του ομοιώματος του θρόνου ομοίωνα ως θέα ανθρώπου καθημένου επ’ αυτόν άνωθεν».

Δεν λέει ότι ήταν άνθρωπος αυτός που καθόταν πάνω στον θρόνο, αλλά λέει «ομοίωμα ως θέα ανθρώπου». Είναι δηλαδή κάτι που έχει να κάνει με άνθρωπο, τον ένδοξο άνθρωπο, τον Κύριο Ιησού. Είναι η ίδια αλήθεια μ’ αυτή που εκφράζεται στην Αποκ.κβ:3-4 όπου αναφέρεται στον καθήμενο επί του θρόνου και το Αρνίο. Η αλήθεια είναι πολύ απλή και εκφράζεται πολλές φορές μέσα στο λόγο του Θεού. Ο Θεός Πατέρας που είναι το Πνεύμα, κατοικεί πλήρως μέσα στο Γιο Του τον οποίον γέννησε δια της παρθένου Μαρίας. Έτσι ο Χριστός είναι το κατοικητήριο της δόξας του Θεού. Ο ίδιος ο Κύριος είπε: «Εγώ και ο Πατήρ έν είμεθα», «όστις είδε εμέ είδε και τον Πατέρα».

Ο καθήμενος λοιπόν επί του θρόνου είναι ο Θεός εν Χριστώ, Κολ.β:9 ο οποίος κυβερνά και βασιλεύει και οδηγεί τους αγίους Του, στις τελευταίες αυτές μέρες.

Ιεζ.α:27-28 «Και είδον ως όψιν ηλέκτρου, ως θέαν πυρός εν αυτώ κύκλω, από της θέας της οσφύος αυτού και πάνω, και από της θέας της οσφύος αυτού και κάτω, είδον ως θέαν πυρός και είχεν λάμψιν κύκλω. Ως η θέα του τόξου του γινομένου εν τη νεφέλη εν ημέρα βροχής, ούτως ήτο η θέα της λάμψεως  κύκλω. Αύτη ήτο η θέα του ομοιώματος της δόξης του Κυρίου».

Ακριβώς τα ίδια πράγματα είδαμε και στην Αποκάλυψη. Η ίδια λάμψη της ίριδας κύκλω του θρόνου, τα ίδια χρώματα που συμβολίζουν το έλεος του Θεού, και τη διαθήκη Του με τους ανθρώπους. Ο Θεός λοιπόν δια μέσου αυτών των ζώων μεταφέρει την παρουσία Του, το έλεος και την πιστότητα της διαθήκης Του, σε όσους ακούσουν το μήνυμα που φέρουν οι εργάτες Του, η Νύμφη Του τις τελευταίες αυτές ημέρες.

Στη συνέχεια βλέπουμε τον Κύριο να δίνει μήνυμα στον Ιεζεκιήλ για να το μεταφέρει στον λαό Του.

Ένα άλλο παράλληλο κείμενο μ’ αυτό του Ιεζεκιήλ και της Αποκάλυψης έχουμε στο Ησ.ς:1 «Κατά το έτος εν ω απέθανεν Οζίας ο βασιλεύς, είδον τον Κύριον καθήμενον επί θρόνου υψηλού και επηρμένου, και το κράσπεδον αυτού εγέμισε τον ναόν». Όπως ο Ιεζεκιήλ έτσι κι ο Ησαίας είδε τον Κύριο να κάθεται πάνω σε θρόνο υψηλό και επηρμένο.

Ησ.ς:2-4 «Άνωθεν αυτού ίσταντο σεραφείμ, ανά έξ πτέρυγας έχοντα έκαστον με τας δύο εκάλυπτε το πρόσωπον αυτού, με τας δύο εκάλυπτε τους πόδας αυτού, και με τας δύο επέτα. Και έκραζεν το έν πρός το  άλλον και έλεγεν, Άγιος, άγιος, άγιος ο Κύριος των δυνάμεων, πάσα η γή είναι πλήρης της δόξης αυτού Και οι παραστάται της θύρας εσείσθησαν εκ της φωνής του κράζοντος, και ο οίκος επλήσθη καπνού».

Η λέξη «Σεραφείμ» προέρχεται από τη ρίζα «σεράφ» που θα πει «ο φλεγόμενος». Αυτά λοιπόν τα σεραφείμ φλέγονται με την τρομερή φωτιά του Θεού. Είναι κάτι παρόμοιο μ’ αυτό που είδε ο Ιεζεκιήλ στο α:13. «Περί δε του ομοιώματος των ζώων, η θέα αυτών ήτο ως καιόμενοι άνθρακες πυρός, ως θέα λαμπάδων τούτο συνεστρέφετο μεταξύ των ζώων και ήτο το πύρ λαμπρόν, και αστραπή εξέρχετο από του πυρός». Άρα λοιπόν και οι δύο προφήτες βλέπουν τα ίδια όντα.

Το κάθε ένα είχε 6 πτέρυγες όπως βλέπουμε και στην Αποκάλυψη. Η διαφορά με την όραση του Ιεζεκιήλ είναι ότι εκεί τα βλέπουμε με τέσσερις πτέρυγες. Αυτό δείχνει ότι η όραση του Ιεζεκιήλ χρονικά προηγείται της όρασης του Ησαΐα, παρόλο που ο Ιεζεκιήλ έζησε 200 περίπου χρόνια μετά τον Ησαΐα. Η όραση του Ησαΐα τυπολογικά διαγράφει το σώμα του Κυρίου στην παρουσία Του. Δείχνει τον άνθρωπο ένδοξο (γι’ αυτό έχουν 6 πτέρυγες) στην ένδοξη παρουσία του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Βλέπουμε ακόμη ότι παρόλο που έχουν 6 πτέρυγες, αναφέρονται σώμα, χέρια και πόδια και ταυτόχρονα, όπως θα δούμε, βρίσκονται κύκλω του θρόνου του Θεού. Στην Αποκάλυψη είδαμε ότι έχουν 6 πτέρυγες αλλά δεν γίνεται καμιά αναφορά για χέρια και πόδια. Αυτό που θέλει να πει και στις δύο περιπτώσεις, καθώς και στον Ιεζεκιήλ, είναι ότι τα ζώα αυτά έχουν σώμα με ανθρώπινα χαρακτηριστικά.

Οι εικόνες όμως δίνονται από το Πνεύμα του Θεού με διακριτικές αναφορές κάθε φορά, έτσι ώστε να τονιστεί η αλήθεια  που το Πνεύμα θέλει να τονίσει.

Εδώ, ενώ είναι πάνω και γύρω από το θρόνο, που αυτόματα μας συνδέει με την όραση του Ιωάννη, βλέπουμε να γίνεται αναφορά σε χέρια και πόδια, που όπως είδαμε πριν, αναφέρονται στη διακονία των αγίων. Στη συνέχεια όμως του κεφαλαίου, βλέπουμε ένα από τα Σεραφείμ να πιάνει με το χέρι του ένα αναμμένο κάρβουνο και να καθαρίζει το στόμα του Ησαΐα, που σημαίνει ότι η όραση του Ησαΐα κατά πάσα πιθανότητα, τοποθετείται χρονικά λίγο πριν του Ιωάννη, ή ακόμα ταυτόχρονα με αυτήν, με τη διαφορά ότι εδώ βλέπουμε ακόμη το στοιχείο της διακονίας σε άλλους αγίους.

Αυτό δεν είναι άτοπο, γιατί κατά τη διάρκεια της Χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού στη γη, οι άγιοι θα ποιμάνουν και θα κυβερνούν τα έθνη ενώ ταυτόχρονα θα είναι στην παρουσία του Κυρίου, δοξάζοντάς Τον ακατάπαυστα. Έτσι εναρμονίζονται και οι δύο οράσεις που αναφέρονται στην παρουσία των αγίων μέσα και κύκλω του θρόνου του Θεού, ταυτόχρονα σαν πνεύματα διακονίας σε άλλους αγίους και σαν η νύμφη του Αρνίου που δοξάζει και να υμνεί τον Κύριο ακατάπαυτα χωρίς να κουράζεται.

Είπαμε ότι τα σεραφείμ στην όραση του Ησαΐα βρίσκονται πάνω και γύρω από τον θρόνο του Θεού, που σημαίνει ότι είναι και πάνω από το κρυστάλλινο στερέωμα, το οποίο όμως εδώ δεν αναφέρεται. Αν προσέξουμε όμως, η όραση αυτή λαμβάνει χώρα μέσα στο Ναό του Σολομώντα και μάλιστα μπροστά στους παραστάτες της θύρας του Ναού. Επίσης βλέπουμε ν’ αναφέρεται και το θυσιαστήριο από το οποίο ένα από τα χερουβείμ πήρε ένα αναμμένο κάρβουνο και καθάρισε τα χείλη του Ησαΐα. Εφόσον λοιπόν έχουμε τη σκηνή του θυσιαστηρίου και την παρουσία του Θεού να φανερώνεται μεταξύ του θυσιαστηρίου και του Ναού, είναι εύκολο να συμπεράνουμε ότι στην ίδια σκηνή περιέχεται και η θάλασσα η χάλκινη για την οποία μιλήσαμε προηγουμένως, και η οποία αντιπροσωπεύει το κρυστάλλινο στερέωμα που βλέπουμε στην  Αποκάλυψη και στον Ιεζεκιήλ.

Άρα, βλέπουμε πάλι, ότι τόσο ο θρόνος του Θεού όσο και τα Σεραφείμ βρίσκονται πάνω από το στερέωμα, σε αντίθεση με την όραση του Ιεζεκιήλ, όπου τα 4 ζώα είναι κάτω απ’ αυτό. Όταν όμως γίνει η Αρπαγή, τότε ο λαός του Θεού θα βρεθεί μέσα και κύκλω του θρόνου, όπως βλέπουμε στην όραση του Ησαΐα και του Ιωάννη.

Αυτές οι 3 οράσεις έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Συνοδεύονται από μήνυμα κρίσης και καταστροφής. Το ίδιο μήνυμα που δόθηκε στον Ησαΐα, δίνεται και στον Ιεζεκιήλ. Το ίδιο βλέπουμε και στην Αποκάλυψη, μετά την όραση του 4^ου και του 5^ου κεφαλαίου, ακολουθεί το 6^ο κεφάλαιο, που είναι κρίση και καταστροφή πάνω στο πρόσωπο της γης, και στους απειθείς, εθνικούς και Ισραηλίτες. Τα ζώα αυτά θα λέγαμε φέρουν αλήθειες καθαρισμού δια της θυσίας του Αμνού, φέρουν αυτά τα αναμμένα κάρβουνα του καθαρισμού από την αμαρτία, πάνω από το θυσιαστήριο που θυσιάστηκε ο Χριστός. Είναι η ίδια φωτιά που τα κάνει να φλέγονται μπροστά στην παρουσία του Θεού, είναι φορείς καθαρισμού για τους ανθρώπους. Όσοι όμως δεν δεχτούν αυτό τον καθαρισμό, αυτή η φωτιά γίνεται κρίσης και καταστροφής.

Το ίδιο είπε και ο Ιωάννης στο Ματθ.γ:11-12 «Αυτός θέλει σας βαπτίσει εν Πνεύματι Αγίω και πυρί. Όστις κρατεί το πτυάριον εν τη χειρί Αυτού, και θέλει καθαρίσει το αλώνιον Αυτού, και θέλει συνάξει τον σίτον Αυτού είς την αποθήκην, το δε άχυρον θέλει κατακαύσει εν πυρί ασβέστω».

Τα στοιχεία αυτά φανερώνουν το ζήλο της αγιοσύνης του Θεού, γι’ αυτό ο Ιεζεκιήλ περιγράφει το κρυστάλλινο στερέωμα όπου είναι ο θρόνος του Θεού, σαν να έχει όψη φοβερή, γιατί έχει να κάνει μ’ αυτό τον καθαρισμό της αμαρτίας. Αλλού λέει ότι ο Θεός είναι πύρ καταναλίσκον για τους ασεβείς, και φωτιά καθαρισμού και αγιασμού για αυτούς που υπακούνε στο λόγο Του.

Τι βλέπουμε λοιπόν γι’ αυτά τα 4 ζώα μέσα από όλη αυτή τη μελέτη; Τι είναι αυτά τα παράξενα όντα; Φαίνεται ότι είναι υπηρέτες και αντιπρόσωποι της δύναμης, της αγιοσύνης και της παρουσίας του Θεού στη γη. Όπου κι αν τα βλέπουμε, είναι στενά συνδεδεμένα με το θρόνο του Θεού. Τα βλέπουμε πάντοτε να προσκυνούν, να λατρεύουν και να αντιπροσωπεύουν τον Κύριο.

Γιατί τα 4 ζώα δεν είναι άγγελοι, αλλά το σώμα της εκκλησίας.

Ο πρώτος λόγος είναι ότι αναφέρονται με τις ιδιότητες του Χριστού (άνθρωπος, λέων, μόσχος, και αετός) που έχουν απόλυτη σχέση και φυσική σύνδεση με τους ανθρώπους, και μάλιστα με το σώμα της εκκλησίας.

Στο βιβλίο των Αριθμών βρίσκουμε τέσσερις φυλές του Ισραήλ να έχουν σαν σύμβολα στις σημαίες τους  αντίστοιχα, τον άνθρωπο, το μόσχο, τον λέοντα και τον αετό. Τα σύμβολα αυτά έχουν να κάνουν με τον Ισραήλ, ο οποίος ήταν στρατοπεδευμένος γύρω από τη σκηνή του Μαρτυρίου. Έχουμε λοιπόν τέσσερις ομάδες ανθρώπων οι οποίοι ξέρουμε πολύ καλά ότι αντιπροσωπεύουν την εκκλησία του Χριστού στην Παλαιά Διαθήκη, με τα σύμβολα του ανθρώπου, του μόσχου του αετού και του λέοντος, γύρω από το θρόνο του Θεού, που είναι η ακριβώς αντίστοιχη εικόνα των 4 ζώων γύρω από την παρουσία του Θεού. Όλο αυτό δεν έχει καμία σχέση με αγγέλους αλλά μάλλον με την εκκλησία του Κυρίου στην παρουσία Του.

Η δεύτερη αιτία είναι ότι τα 4 ζώα παρουσιάζονται στην Αποκάλυψη σε στενή σχέση και επικοινωνία με τους 24 πρεσβυτέρους. Όπως είδαμε όταν εξετάσαμε τους 24 πρεσβύτερους αντιπροσωπεύουν αγίους και όχι αγγέλους για πολλούς λόγους τους οποίους προαναφέραμε. Βλέπουμε λοιπόν τους 24 πρεσβύτερους σε στενή σχέση με τα 4 ζώα όσον αφορά την προσκύνηση και τη δοξολογία στο πρόσωπο του καθήμενου επί του θρόνου.

Αποκ.δ:9-10 «και όταν δώσουσιν τα ζώα δόξαν και τιμήν και ευχαριστίαν τώ καθημένω επί τω θρόνω, τω ζώντι εις  τους αιώνας των αιώνων, πεσούνται οι είκοσι τέσσαρις πρεσβύτεροι ενώπιον του καθημένου επί του θρόνου, και προσκυνήσουσιν τω ζώντι εις τους αιώνας των αιώνων, και βαλούσιν τους στεφάνους αυτών ενώπιον του θρόνου λέγοντες....». Βλέπουμε εδώ ότι είναι συνδεδεμένα στην προσκύνηση με τους 24 πρεσβυτέρους.

Αποκ.ε:8 «και ότε έλαβεν το βιβλίον, τα τέσσερα ζώα και οι είκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι έπεσαν ενώπιον του αρνίου, έχοντες έκαστος κιθάραν και φιάλας χρυσάς γεμούσας θυμιαμάτων αι εισίν αι προσευχαί των αγίων».

Έχουν λοιπόν κιθάρες που όπως βλέπουμε στη Αποκ.ιδ:2 και ιε:2 παίζονται από λυτρωμένους ανθρώπους οι οποίοι έχουν φτάσει στην παρουσία του Θεού. Ακόμη έχουν αυτές τις χρυσές φιάλες που είναι γεμάτες από τις προσευχές των αγίων, που σημαίνει ότι προσφέρουν τις προσευχές αυτές στον Κύριο.

Οι άγγελοι δεν προσφέρουν προσευχές, αλλά οι άγιοι. Οι άγγελοι δεν χρειάζεται να προσευχηθούν. Τη στενή επικοινωνία μεταξύ των 4 ζώων και των 24 πρεσβυτέρων την βλέπουμε ακόμη στο ε:14 και στο ιθ:4

Η τρίτη αιτία που τα 4 ζώα δεν αντιπροσωπεύουν αγγέλους είναι το ότι στην Αποκ.δ:6 τα βλέπουμε μέσα και κύκλω του θρόνου. Αυτό δείχνει ότι τα 4 ζώα βασιλεύουν με τον Κύριο. Είναι σε θέση βασιλείας. Κανείς δεν μπορεί να καθίσει στο θρόνο του Θεού αν προηγουμένως δεν έχει κάποια σύνδεση με την εξουσία αυτού του θρόνου ώστε να μπορέσει να βασιλεύσει. Βρίσκουμε όμως ότι είναι οι άγιοι προορισμένοι να βασιλεύσουν με τον Κύριο και όχι άγγελοι.

Αποκ.ε:9-10 «και άδουσιν ωδήν καινήν λέγοντες, Άξιος εί λαβείν το βιβλίον και ανοίξαι τας σφραγίδας αυτού, ότι εσφάγης και ηγόρασας τω Θεώ εν των αίματί σου εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και έθνους, και εποίησας αυτούς τω Θεώ ημών βασιλείαν και ιερείς, και βασιλεύσουσιν επί της γής».

Είναι οι λυτρωμένοι άγιοι του Θεού που θα βασιλεύσουν με το Θεό. Επίσης διαβάζουμε στους Εβραίους β:5-19 «Διότι δεν υπέταξεν εις αγγέλους την οικουμένην την μέλλουσαν περί της οποίας λαλούμεν. Εμαρτύρησεν δε τις εν τινί μέρει, λέγων, «τι είναι ο άνθρωπος ώστε να ενθυμήσαι αυτόν......πάντα υπέταξες υποκάτω των ποδών αυτού.... Το δε ολίγον τι παρά τους αγγέλους ηλαττομένον Ιησούν βλέπομεν, δια το πάθημα του θανάτου.......Διότι έπρεπεν εις Αυτόν δια τον οποίον είναι τα πάντα, φέρων είς δόξαν πολλούς υιούς, να κάμει τέλειον τον αρχηγόν της σωτηρίας αυτών δια των παθημάτων». Ο Ιησούς φέρει εις δόξαν πολλούς υιούς. Η δόξα του Υιού είναι ότι κάθισε μετά του Θεού όπως άλλωστε βλέπουμε καθαρότατα στην Αποκ.κβ:1-5. Αυτή η δόξα είναι με την οποία πρόκειται να περιβάλλει και τους αγίους Του.

Αποκ.γ:21 «ο νικών δώσω αυτώ καθήσαι μετ’ εμού εν τω θρόνω μου, ως καγώ ενίκησα μετά του Πατρός μου εν τω θρόνω Αυτού». Βλέπουμε άλλη μια φορά ότι την θέση αυτή της βασιλείας ο Κύριος την έχει προορισμένη για τους αγίους και όχι για τους αγγέλους.

Εβρ.α:5-6 «Τίνι γαρ είπεν ποτέ των αγγέλων, Υιός μου εί σύ, εγώ σήμερον γεγέννηκά σε και πάλιν Εγώ έσομαι αυτώ Πατέρα και αυτός έσται μοι εις Υιόν, όταν δε πάλιν εισαγάγει τον πρωτότοκον εις την οικουμένην, λέγει Και προσκυνησάτωσαν αυτώ πάντες οι άγγελοι του Θεού». Αυτό δεν ειπώθηκε στους αγγέλους αλλά στο Χριστό ο οποίος είναι ο Πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών, και εμείς οι αδελφοί Του συνκληρονόμοι Του. Αυτό σημαίνει πως ότι λέγεται για τον Χριστό αληθεύει εδώ και για μας.

Εβρ.13-14 «Πρός τίνα δε των αγγέλων είρηκέν ποτέ, Κάθου εκ δεξιών μου έως άν θώ τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου, ουχί πάντες λειτουργικά πνεύματα εις διακονίαν αποσταλλόμενα δια τους μέλλοντας κληρονομείν σωτηρίαν;» Που είναι λοιπόν η θέση των αγγέλων στη θέση που βλέπουμε να κατέχουν τα 4 ζώα που όπως είδαμε ανήκει μόνο σε αγίους υιούς της δόξας του Θεού;

Δεν προσπαθούμε να κλέψουμε τη δόξα των αγίων αγγέλων του Θεού, αλλά μάλλον να ορθοτομήσουμε το λόγο και να δείξουμε το μεγαλείο το οποίο έχει ετοιμάσει ο Κύριος για το λαό Του. Οι άγγελοι είναι υπηρέτες αυτών που πρόκειται να κληρονομήσουν την σωτηρία.

Οι λυτρωμένοι είναι αυτοί που πρόκειται να καθίσουν στο θρόνο του Θεού για να ποιμάνουν και να κρίνουν τα έθνη εν δικαιοσύνη. Εμείς είμαστε το σώμα του Χριστού και όχι οι άγγελοι, συνεπώς όπου η κεφαλή εκεί και το υπόλοιπο σώμα που είναι η Νύμφη, η εκκλησία, τα 4 ζώα και οι 24 πρεσβύτεροι.

Ο 4^ος λόγος είναι ότι ο Θεός δεν μας δίνει πολύπλοκες λεπτομερείς περιγραφές για τους αγγέλους Του. Δεν ταιριάζει με τους γενικούς κανόνες του λόγου του Θεού. Ο Θεός ποτέ δεν θα τραβούσε την προσοχή μας τόσες πολλές φορές σε αυτά τα διαφορετικά κεφάλαια για να μας περιγράψει αγγέλους, το πώς μοιάζουν και το τι κάνουν. Αντίθετα προσπαθεί  να τραβήξει την προσοχή μας σε πνευματικές αλήθειες που εκφράζουν το σχέδιο και το σκοπό που έχει για μας αν μείνουμε πιστοί σ’ Εκείνον, ώστε να τις καταλάβουμε και στην συνέχεια να τις ζήσουμε. Δεν ταιριάζει λοιπόν αυτή η λεπτομερής περιγραφή σε αγγέλους σύμφωνα με τον γενικό ειρμό του λόγου του Θεού, αλλά μάλλον στους πιστούς και την στενή σχέση που θα έχουν με το πρόσωπο του Κυρίου.

Η 5^η αιτία είναι το γεγονός ότι υπάρχουν διαφορές στην περιγραφή των 4 ζώων από όραση σε όραση. Στην όραση του Ιεζεκιήλ βλέπουμε τα 4 ζώα πάνω στη γη με χέρια, πόδια, 4 πτέρυγες και 4 τροχούς εν μέσω τροχών, ενώ στον Ησαΐα και στην Αποκάλυψη τα βλέπουμε διαφορετικά. Το γεγονός αυτό φανερώνει ότι δεν αναφέρονται σε αγγέλους αλλά σε αγίους, γιατί οι άγιοι έχουν να βαδίσουν ίσια και αμετάκλητα τον δρόμο του Θεού, πρέπει να υπηρετήσουν τον Κύριο, ώστε μετά να βρεθούν στην παρουσία του Θεού, μέσα στο θρόνο και τη δόξα Του.

Οι άγιοι είναι αυτοί που μεταβαίνουν από το γήινο στάδιο στο ουράνιο. Οι άγγελοι δεν μεταβάλλονται γιατί είναι πνεύματα και βλέπουν το πρόσωπο του Κυρίου διαπαντός. Οι άγιοι πρέπει να διεκπεραιώσουν τη μαρτυρία τους στη γη και όχι οι άγγελοι.

Τα βλέπουμε να έχουν τροχούς, οι οποίοι είναι αναγκαίοι για ταξίδια στη γη και όχι στον ουρανό. Οι άνθρωποι χρειάζονται τροχούς και όχι οι άγγελοι. Φυσικά οι τροχοί είναι συμβολικοί παραμένει όμως η αλήθεια ότι οι τροχοί είναι για τη γήινη σφαίρα και όχι για την ουράνια.

Ακόμα βλέπουμε τα 4 αυτά ζώα να έχουν από πάνω τους ένα κρυστάλλινο στερέωμα πάνω στο οποίο είναι ο θρόνος του Θεού. Αυτή η εικόνα ταιριάζει περισσότερο στους αγίους του Θεού, παρά στους αγγέλους.

Στον Ησαΐα τα βλέπουμε να έχουν 6 πτέρυγες και βλέπουμε ταυτόχρονα μια αλλαγή να έχει λάβει χώρα, μια μεταμόρφωση θα λέγαμε, γιατί αντί 4 πτερύγων τώρα απέκτησαν 2 ακόμη, και αντί να είναι χαμηλά κάτω από το θρόνο, τα βλέπουμε στην υψηλή και ένδοξη θέση του θρόνου του Θεού. Οι άγγελοι δεν αλλάζουν παρά μόνο οι άνθρωποι, από δόξα σε δόξα, και αυτή εδώ η αλλαγή είναι παράλληλη με την μεταμόρφωση της Αρπαγής.

Τα βλέπουμε λοιπόν να εισέρχονται από τη γήινη στην ουράνια σφαίρα της παρουσίας του Θεού. Εδώ δεν βλέπουμε τους τροχούς ούτε την περιγραφή των ποδιών τους, και το ίδιο βλέπουμε στην Αποκάλυψη, που φανερώνει ότι το βάδισμά τους και η διακονία τους κάτω στη γη έχει πια τελειώσει, έχει τελειοποιηθεί, και για αυτό βρίσκονται πάνω από το κρυστάλλινο στερέωμα. Τώρα πια είναι στη δόξα και στο μεγαλείο του Κυρίου τους τον οποίον υπηρέτησαν πιστά.

Ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι στην Αποκ.ιβ:5 βλέπουμε το παιδίον το άρσεν που γεννά η εκκλησία, ότι πρόκειται να ποιμάνει τα έθνη εν ράβδω σιδηρά, και μόλις γεννιέται αρπάζεται στο θρόνο του Θεού. Βλέπουμε αυτή την μετακίνηση από τον γήινο στον ουράνιο χώρο της παρουσίας του Ιησού Χριστού, τη θέση της Βασιλείας και της δόξας.

Ο 6^ος λόγος είναι ότι τα 4 ζώα αναφέρονται σαν ένα, αλλά ταυτόχρονα σαν πολλά. Αναφέρονται ως «ζώο» και ως «ζώα» στον Ιεζ.ι:20 αναφέρονται ως χερούβ σαν να ήταν μόνο ένα, αλλά και σαν χερουβείμ, που είναι στον πληθυντικό αριθμό. Αυτή η αναλογία ταιριάζει μόνο στο σώμα του Χριστού και όχι σε αγγέλους. Ο απόστολος Παύλος λέει ότι είμαστε μέλη αλλήλων ένα όμως σώμα. Είμαστε πολλοί αλλά ταυτόχρονα ένα. Οι άγγελοι ποτέ δεν αναφέρονται μέσα στο λόγο του Θεού σαν ένα σώμα, αλλά μόνο με αριθμούς χιλιάδες χιλιάδων και μυριάδες μυριάδων, ποτέ σαν ένα σώμα με την έννοια του σώματος της εκκλησίας. Εμείς είμαστε ενωμένοι με την κεφαλή και όχι οι άγγελοι.

Σαν σύνοψη όλων αυτών που είδαμε για τα 4 αυτά ζώα ή χερουβείμ μπορούμε να πούμε:

Αυτά τα 4 ζώα, στον Ιεζεκιήλ, τα βλέπουμε τέλεια ενωμένα σε διακονία πάνω στη γη. Οι πτέρυγές τους ενώνονται και είναι σε πλήρη υποταγή σ’ Αυτόν που κάθεται από πάνω τους. Τα πρόσωπά τους βλέπουν ταυτόχρονα στα 4 σημεία του ορίζοντα. Όπου κι αν πηγαίνουν το καθένα απ’ αυτά είναι στραμμένο ταυτόχρονα και στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Αυτό φανερώνει τη διακονία του έργου του Θεού που πρόκειται να επεκταθεί σ’ όλη τη γη.

Είναι 4, που φανερώνει ότι είναι ένα παγκόσμιο σώμα. Βλέπουμε ότι στον Ιεζεκιήλ έχουν πρόσωπο ανθρώπου. Έχουμε λοιπόν ένα παγκόσμιο σύνολο από πολλά μέλη, που όμως είναι τέλεια συνδεδεμένα μεταξύ τους, σε πλήρη ενότητα πίστεως και έργων, ώστε όλα να κινούνται τέλεια σαν ένα.

Εφεσ.δ:13 «εωσού καταντήσωμεν πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού». Στην συνέχεια στο εδαφ. 16 λέει «εξ ού πάν το σώμα συναρμολογούμενος και συνδεόμενον δια πάσης συναφείας των συνεργούντων μελών, κατά την ανάλογον ενέργειαν ενός εκάστου μέρους, κάμνει την άυξησιν του σώματος, προς οικοδομήν εαυτού εν αγάπη».

Είναι όπως θα δούμε στην Αποκ.ιβ:5 το παιδίον το άρσεν, η νύμφη του Κυρίου, που πρόκειται ν’ αρπαχτεί στο θρόνο του Θεού. Βλέποντας όμως σήμερα το σώμα του Κυρίου, δεν μπορούμε με πούμε ότι υπάρχει τάξη και ενότητα αλλά μάλλον το αντίθετο. Αυτό βέβαια δεν πρέπει να μας απογοητεύει αλλά να μας γεμίζει με πίστη, γιατί ο Κύριος υποσχέθηκε να δημιουργήσει ένα σώμα ενωμένο όπως το βλέπουμε στα 4 ζώα. Θα το κάνει σίγουρα, γιατί ο λόγος Του είναι Ναι και Αμήν. Άλλωστε αυτό έχει ήδη συμβεί στην πρόθεση Του, στην όραση του Ιεζεκιήλ, του Ησαΐα και του Ιωάννη. Εφόσον ο Κύριος το είπε θα γίνει, και μακάριοι οι μη ειδόντες και πιστεύσαντες.

Πρέπει λοιπόν να σπουδάσουμε να έλθουμε όλοι σ’ αυτή την ενότητα που ο Κύριος περιγράφει εδώ με τα σύμβολα αυτά, να αφήσουμε τις σαρκικότητες και τους εγωισμούς, και να πλησιάσουμε ο ένας τον άλλον με αγάπη, ώστε να γίνει πραγματικότητα.