Αποκ.δ:4 «και κυκλόθεν του θρόνου θρόνοι
είκοσι τέσσαρες, και επί τους θρόνους είκοσι τέσσαρας πρεσβυτέρους καθημένους
περιβεβλημένους εν ιματίοις λευκοίς, και επί τας κεφαλάς αυτών στεφάνους
χρυσούς».
Τώρα αρχίζουμε να βλέπουμε πως είναι το «σκηνικό» γύρω από
το θρόνο του Θεού. Έχουμε 24 θρόνους που κάθονται 24 πρεσβύτεροι. 24 = 2Χ12,
και έχουμε δύο Διαθήκες, την Παλαιά και την Καινή. Στην Παλαιά είχαμε 12
πατριάρχες, και στην Καινή 12 αποστόλους οι οποίοι θα είναι κριτές στις 12 φυλές
του Ισραήλ. Δεν σημαίνει όμως ότι οι 24 πρεσβύτεροι που ο Ιωάννης βλέπει εδώ
είναι οι 12 υιοί του Ιακώβ, και οι 12 μαθητές του Ιησού. Αυτό που θέλει να μας
φανερώσει ο λόγος του Θεού εδώ είναι ότι οι πατριάρχες των 12 φυλών
αντιπροσώπευαν ολόκληρες φυλές. Στην ιστορία του Ισραήλ, ο Θεός αποκαλεί
ολόκληρη φυλή με το όνομα του γενάρχη της. Αυτές οι 12 φυλές συμβολίζουν τον
πνευματικό Ισραήλ, διότι στην όραση αυτή βλέπουμε το πνευματικό βασίλειο του
Θεού. Οι 12 απόστολοι αντιπροσωπεύουν όλη την πνευματική εκκλησία του Κυρίου
Ιησού Χριστού.
Από πολλές άλλες γραφές μέσα στο λόγο του
Θεού, βρίσκουμε ότι ο αριθμός 12 συμβολίζει το πλήρες πνευματικό βασίλειο του
Θεού και το πλήρες βασίλειο του Θεού αποτελείται από αγίους της Παλαιάς και της
Καινής Διαθήκης. Με άλλα λόγια το πλήρες βασίλειο του Θεού θα αποτελείται από
τους αγίους της Αρπαγής, που σημαίνει και της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.
Στο Αποκ.κα:10-14, έχουμε μία περιγραφή της ουράνιας
Ιερουσαλήμ, της πόλεως της αγίας που όλοι γνωρίζουμε καλά ότι αναφέρεται στην
εκκλησία, τη νύμφη του Αρνίου, και εδώ βλέπουμε να περιγράφεται το σύνολο αυτό
των πιστών της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης με δύο δωδεκάδες ονόματα. Τα
ονόματα των 12 υιών του Ιακώβ γραμμένα πάνω στους δώδεκα πυλώνες της πόλης, και
τα ονόματα των 12 αποστόλων, γραμμένα πάνω στα 12 θεμέλιά της. Φαίνεται λοιπόν
καθαρά ότι το 24 συμβολίζει το σύνολο των πιστών της νύμφης του Ιησού τόσο της
Παλαιάς όσο και της Καινής Διαθήκης.
Άρα λοιπόν ο Ιωάννης βλέπει σε σύμβολα τη νύμφη του
Χριστού που έχει ήδη αρπαχτεί, γύρω από το θρόνο Του και όπως θα δούμε και
άλλες ομάδες ανθρώπων πρόκειται να προστεθούν σ’ αυτή την ουράνια σκηνή.
«πρεσβύτεροι»
Παντού μέσα στην Καινή Διαθήκη, η λέξη αυτή αναφέρεται σε
ανθρώπους, όχι σε αγγέλους. Τους βλέπουμε να κάθονται πάνω σε θρόνους, που
σημαίνει ότι ο κόπος της διακονία τους έχει πια τελειώσει.
Όταν ο Ιησούς τελείωσε τη διακονία Του στη γη, η Καινή
Διαθήκη μας λέει ότι αναλήφθηκε και κάθισε στα δεξιά του Πατέρα. Το να κάθεται
κανείς σημαίνει ότι το έργο του έχει τελειώσει, έχει πλέον τη θέση του στη δόξα
του Θεού και απολαμβάνει την παρουσία Του.
«περιβεβλημένους εν ιματίοις λευκοίς»
Αυτό δείχνει ότι έχουν καθαριστεί, για πάντα. Έχουν πλέον
σωθεί. Έχουν ντυθεί τη δικαιοσύνη του Χριστού και τώρα πια ζουν αιώνια σ’ αυτή
την κατάσταση της δικαιοσύνης.
«και επί τας κεφαλάς αυτών στεφάνους χρυσούς»
Αυτοί οι στέφανοι όπως είδαμε πριν είναι τρόπαια νίκης. Δεν
είναι διαδήματα, αλλά στέφανοι και μάλιστα χρυσοί, που σημαίνει ότι νίκησαν με
το Θεό, γιατί ο χρυσός αντιπροσωπεύει τη θεότητα.
Δεν είναι σαν τα στέμματα που φορούν οι βασιλιάδες, γιατί
δεν έχουν παντρευτεί με τον Βασιλιά των Βασιλιάδων ακόμη. Έχουν όμως κατακτήσει
τη νίκη, είναι μέσα στην παρουσία του Βασιλιά.
Ο χρυσός συμβολίζει τη θεότητα και οι χρυσοί στέφανοι δείχνουν
ότι δε νίκησαν με τη δική τους δύναμη, αλλά γιατί εμπιστεύθηκαν τη δύναμη του
Θεού και τη χάρη Του.
Αργότερα, στο δ:10 και στο ε:14 βλέπουμε ότι βάζουν τα χρυσά
στεφάνια μπροστά στο θρόνο του Θεού, δίνοντας στο Θεό όλη τη δόξα και την τιμή
για τη νίκη τους. Θα θέλουμε συνεχώς να Τον υψώνουμε και να Τον ευχαριστούμε
για όσα έκανε για μας. Αυτό ακριβώς βλέπουμε να συμβαίνει στο 4ο και
5ο κεφάλαιο. Οι 24 πρεσβύτεροι συνεχώς προσκυνούν και ρίχνουν τα
στεφάνια τους στα πόδια του Ιησού. Είναι ολοκληρωτικά δοσμένοι σ’ αυτή την
απασχόληση, της συνεχούς αναγνώρισης της χάρης και της αγάπης του Θεού.
Αυτοί οι Πρεσβύτεροι δεν είναι άγγελοι κι αυτό είναι
σίγουρο γιατί:
Τους βλέπουμε να κάθονται πάνω σε θρόνους, και γνωρίζουμε
ότι τους αγίους διάλεξε ο Θεός να συνκαθίσουν, να συμβασιλεύσουν και να
ποιμάνουν τα έθνη εν ράβδω σιδηρά. Ποτέ δεν βλέπουμε αγγέλους σ’ αυτή τη θέση.
Οι άγγελοι είναι πνεύματα που αποστέλλονται από το Θεό να υπηρετήσουν τους
αγίους, τη Νύμφη, στους κληρονόμους της Σωτηρίας. Αυτοί που κληρονομούν τη
Βασιλεία του Θεού είναι οι άγιοι και όχι οι άγγελοι. Οι μαθητές το ήξεραν και
επειδή ήταν ακόμη νήπια στην πίστη, τους βλέπουμε να μαλώνουν για το ποιος θα
καθίσει από τα δεξιά του Κυρίου και ποιος από τ’ αριστερά. Ο Κύριος σαν
απάντηση τους είπε «το να καθίσητε όμως εκ δεξιών μου και εξ αριστερών μου,
δεν είναι εμού να δώσω, αλλ’ εις όσους είναι ητοιμασμένον» (Μαρκ.ι:40).
Αλλού όμως τους λέει ότι θα καθίσουν σε 12 θρόνους και θα κρίνουν τις 12 φυλές
του Ισραήλ. Οι θρόνοι λοιπόν βλέπουμε να έχουν άμεση σχέση με τους αγίους του
Θεού.
Μία άλλη απόδειξη είναι η λέξη που φανερώνει την ιδιότητά
τους, ονομάζονται «πρεσβύτεροι». Η λέξη αυτή μέσα στο λόγο του Θεού αναφέρεται
πάντοτε σε ανθρώπους και όχι σε αγγέλους.
Ένα άλλο βασικό στοιχείο είναι το γεγονός ότι τους βλέπουμε
να φορούν στεφάνια χρυσά. Όπως είπαμε και πριν, αυτά τα στεφάνια ήταν τα έπαθλα
των νικητών των αγώνων, που σημαίνει ότι αυτοί οι 24 πρεσβύτεροι έκαναν κάποιον
αγώνα και βγήκαν νικητές. Στο λόγο του Θεού βλέπουμε μόνο τους αγίους του Θεού
να αγωνίζονται εναντίον του σκότους και να νικούν, όχι τους αγγέλους διότι
αυτοί είναι πνεύματα που ζουν συνεχώς μέσα στην παρουσία του Θεού. Εμείς
είμαστε οι νικητές του Χριστού, μας λέει «γίνου πιστός μέχρι θανάτου και
δώσω σοι τον στέφανον της ζωής» και πάλι «και ο νικών και ο τηρών άχρι
τέλους τα έργα μου, δώσω αυτώ εξουσίαν επί των εθνών και ποιμάνει αυτούς εν
ράβδω σιδηρά...» και αλλού «ο νικών ούτος περιβαλείται εν ιματίοις
λευκοίς.....» «ο νικών ποιήσω αυτόν στύλον εν τω ναώ του Θεού μου...».
Άρα λοιπόν ο λόγος του Θεού μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για
ανθρώπους, αγίους του Θεού, οι οποίοι λυτρώθηκαν δια του Ιησού Χριστού και τώρα
κάθονται γύρω από τη δόξα του Θεού.
Οι 24 πρεσβύτεροι και τα 4 ζώα εμφανίζονται στην όραση
αυτή που χρονολογικά θα συμβεί αμέσως μετά την Αρπαγή.
Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι αυτά που βλέπει ο Ιωάννης
συμβαίνουν πριν από το 6ο κεφάλαιο, όπου βλέπουμε το Αρνίο να
ανοίγει τις σφραγίδες, που σημαίνουν την αρχή της Μεγάλης Θλίψης.
Άρα, το ότι βλέπουμε στον ουρανό μια ομάδα ανθρώπων, πριν τη
Μ. Θλίψη, να φορά λευκά, να κάθεται σε θρόνους βασιλείας, να έχει στέφανους
χρυσούς - που σημαίνει ότι έχει κερδίσει έναν αγώνα - είναι πλέον φανερό ότι
αναφέρεται στη νύμφη του Χριστού η οποία έχει αρπαχτεί και βρίσκεται στη δόξα
του Κυρίου.
Την ίδια εικόνα βλέπουμε και στο 12ο κεφάλαιο
όπου όπως θα δούμε αναφέρεται στην Αρπαγή της εκκλησίας. Μόλις γίνεται η Αρπαγή
και ρίχνεται ο Σατανάς στη γη, ο Ιωάννης ακούει μία μεγάλη φωνή στον ουρανό που
έλεγε:
Αποκ.ιβ:10 «...Άρτι εγένετο η σωτηρία και η
δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών και η εξουσία του Χριστού αυτού, ότι
εβλήθη ο κατήγωρ των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού ημών
ημέρας και νυκτός (εδ.11) και αυτοί ενίκησαν αυτόν δια το αίμα του
αρνίου και δια τον λόγον της μαρτυρίας αυτών, και ουκ ηγάπησαν την ψυχήν αυτών
άχρι θανάτου. (εδ.12) δια τούτο ευφραίνεσθαι οι ουρανοί και οι εν αυτοίς
σκηνούντες ουέ εις την γην και την θάλασσαν, ότι κατέβη ο διάβολος προς υμάς
έχων θυμόν μέγαν».
Εδώ βλέπουμε πάλι καθαρά, ότι τα στοιχεία των 24
πρεσβυτέρων είναι κοινά με αυτά της Νύμφης του Χριστού που είναι η εκκλησία της
αρπαγής. Ενώ βλέπουμε την εκκλησία στους ουρανούς, να είναι πια μόνιμα
εγκαταστημένη στην παρουσία του Θεού, (γι’ αυτό λέει «... ευφραίνεσθαι οι
ουρανοί και οι εν αυτοίς σκηνούντες,....» που σημαίνει ότι η εκκλησία έχει
πλέον σκηνώσει στους ουρανούς) από την άλλη ο Σατανάς ρίπτεται στη γη και σαν
συνέχεια αρχίζει η Μεγάλη Θλίψη όπως φαίνεται από τα λόγια της φωνής της
μεγάλης στο 12ο εδάφιο.
Κάτι άλλο που αξίζει ν’ αναφέρουμε είναι ότι οι 24
πρεσβύτεροι και τα 4 ζώα δίνουν τιμή, δόξα και ευχαριστία στον καθήμενο
επί του θρόνου και στο Αρνίο γιατί αγόρασε την εκκλησία με το αίμα Του από κάθε
λαό, φυλή, γλώσσα και έθνος. Όμως βλέπουμε τους ίδιους να ψάλλουν αυτή τη νέα
ωδή και στη συνέχεια να δίνουν δόξα, τιμή και ευχαριστία και να προσκυνούν το
Θεό κι ακόμη να ρίχνουν τα στεφάνια τους ενώπιον του θρόνου, που σημαίνει ότι
είναι άμεσα συνδεδεμένοι με την εξαγορά του λαού του Θεού από τον κόσμο, τη
νίκη κάποιου αγώνα που κέρδισαν με τη βοήθεια και τη δύναμη του Αρνίου, γιατί
τους βλέπουμε ν’ αποδίδουν τη νίκη τους σ’ Αυτόν (διάβασε Αποκ.δ:9-11, ε:8-10).
Αποκ.ε:9-10 «και άδουσιν ωδήν καινήν λέγοντες,
Άξιος ει λαβείν το βιβλίον και ανοίξαι τας σφραγίδας αυτού, ότι εσφάγης και
ηγόρασας τω Θεώ εν τω αίματί σου εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και
έθνους, και εποίησας αυτούς τω Θεώ ημών βασιλείαν και ιερείς, και βασιλεύσουσιν
επί της γής».
Εδώ υπάρχει μία διαφορά στα αρχαία χειρόγραφα. Ο
Αλεξανδρινός κώδικας (Α) λέει «..... και ηγόρασας τω Θεώ εν τω αίματί
σου...» ενώ ο κώδικας Άλεφ (A)
λέει «... και ηγόρασας τω Θεώ ημάς εν τω αίματί σου...». Απ’ ότι
βλέπουμε στις περγαμηνές, το βάρος είναι σχεδόν μοιρασμένο, που σημαίνει ότι
μπορεί να είναι και το ένα όπως και το άλλο. Εάν λοιπόν πάρουμε το κείμενο της
Άλεφ (A), τότε βλέπουμε
καθαρά αυτό που τα σύμβολα αυτά θέλουν να μας δείξουν, ότι δηλ. οι 24
πρεσβύτεροι δεν είναι άλλοι από την ίδια την εκκλησία. Εάν πάλι πάρουμε το
κείμενο του Αλεξανδρινού κώδικα, βάση όλων αυτών των στοιχείων που παραθέσαμε,
βλέπουμε ότι δεν υπάρχει άλλη εκδοχή από του να πούμε ότι οι 24 πρεσβύτεροι
παρόλο που φαίνεται να μιλούν για την εκκλησία ως τρίτοι, δεν παύουν να
συμβολίζουν τη νύμφη του Χριστού μπροστά στο θρόνο του Θεού, νικήτρια και
θριαμβεύτρια ντυμένη με τη δικαιοσύνη του Χριστού, καθήμενη πάνω σε θρόνους για
να βασιλεύσει με το Θεό αιώνια.
Άλλο ένα πειστήριο είναι ο αριθμός 24. Είναι πολλαπλάσιο του
12, που όπως είδαμε προηγουμένως φανερώνει το πλήρωμα της Βασιλείας του Θεού
τόσο στην Π.Δ. όσο και στην Κ.Δ. Έχουμε 12 πατριάρχες στο λαό Ισραήλ, 12 φυλές,
και 12 αποστόλους στην Κ.Δ. 12 αστέρες πάνω στο κεφάλι της εκκλησίας στην
Αποκ.ιβ, ακόμη 12 θεμέλια στην ουράνια πόλη, 12 πυλώνες, καθώς και οι
διαστάσεις της όλες είναι πολλαπλάσια του 12. Βλέπουμε λοιπόν ότι ο αριθμός 24
δεν μπορεί παρά να είναι αντιπροσωπευτικός όλης της εκκλησίας του Θεού.
Στην παραβολή που κάναμε μεταξύ του Ναού του Σολομώντα, της
σκηνής του Μαρτυρίου και του θρόνου του Θεού στην όραση του Ιωάννη, είδαμε και
τις 24 εφημερίες των ιερέων να ανταποκρίνονται ακριβέστατα με τους 24
πρεσβυτέρους. Λέμε ακριβέστατα γιατί κάθε τι άλλο ανταποκρίνεται στα επουράνια
επακριβώς δηλ. το θυσιαστήριο, το θυσιαστήριο του θυμιάματος, η θάλασσα, τα
Άγια, τα Άγια των Αγίων, τα χερουβείμ, (τα 4 ζώα) και η Κιβωτός της Διαθήκης.
Άρα, το να εξισώσουμε τους 24 πρεσβυτέρους με τις 24 εφημερίες των ιερέων είναι
λογικότατο και στέκει απόλυτα μέσα στο λόγο του Θεού. Γι’ αυτό άλλωστε τους
ακούμε να λένε «...και εποίησας αυτούς τω Θεώ ημών βασιλείαν και
ιερείς.....» Ο Ιησούς δια μέσου του Πέτρου, μας ονομάζει βασιλείαν ιερέων
Α’ Πέτρ.β:9. Οι 24 πρεσβύτεροι λοιπόν βλέπουμε ότι αντιπροσωπεύουν το ιερατείο
του Θεού, που είναι όλη η εκκλησία, η Νύμφη.
Δες ακόμη:
