Η Θλίψη και η Εκκλησία

Ματθ.κδ:21 Διότι τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ' αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει.

Η απάντηση του Ιησού στην ερώτηση: «τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος;».

Μπορείς να φανταστείς χαλάζι βάρους 23 κιλών να πέφτει από τον ουρανό; Μπορείς να αντιληφθείς την καταστροφή από μια χαλαζόπτωση με χαλαζόλιθους βάρους 23 κιλών; Πού θα κρυβόσουν; Πώς θα μπορούσες να είσαι ασφαλής; Οι χαλαζόλιθοι θα διέλυαν το σπίτι σου, θα κατέστρεφαν το αυτοκίνητό σου. Θα κατέστρεφαν σχεδόν τα πάντα. Τι θα μπορούσε να σταθεί κάτω από τέτοιου είδους βομβαρδισμό;

Τέτοια γεγονότα σύντομα θα συμβούν στη γη. Ο Θεός θα εκχύσει την οργή Του στον κόσμο και την κρίση Του στους ανθρώπους που έχουν απορρίψει το σχέδιο της σωτηρίας Του. Από τις προφητείες που εκπληρώνονται στη γη σήμερα, πιστεύουμε ότι αυτή η Μεγάλη Θλίψη θα ξεκινήσει σύντομα.

Συζητιέται έντονα τελευταία, αν η Εκκλησία θα είναι εδώ ή όχι όταν η οργή του Θεού πέσει πάνω στη γη. Πολλοί λένε ότι η Εκκλησία πρέπει να περάσει αυτή τη χρονική περίοδο της κρίσης, γνωστή σαν Μεγάλη Θλίψη.

Μιλούν υποτιμητικά για την ευλογημένη ελπίδα ότι ο Χριστός θα έρθει για την Εκκλησία Του πριν οι κρίσεις του Θεού επέλθουν στη γη. Εφόσον υποστηρίζουν ότι δεν θα υπάρξει διαφυγή για την Εκκλησία, προσεύχονται όπως ο Κύριος μας είπε στο Λουκ.κα:36, χωρίς νόημα.

Ο σκοπός αυτής της μελέτης είναι να εξετάσει τους βιβλικούς λόγους για τους οποίους πιστεύω ότι η Εκκλησία δεν θα είναι εδώ κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Θλίψης.

   1. Οι δύο θλίψεις

Το γεγονός ότι μια εποχή μεγάλης θλίψης έρχεται επάνω στη γη είναι σταθερά εδραιωμένο στις Γραφές. Στο Δαν.ιβ:1 διαβάζουμε: «Και εν τω καιρώ εκείνω θέλει εγερθή Μιχαήλ, ο άρχων ο μέγας, ο ιστάμενος υπέρ των υιών του λαού σου· και θέλει είσθαι καιρός θλίψεως, οποία ποτέ δεν έγεινεν αφού υπήρξεν έθνος, μέχρις εκείνου του καιρού· και εν τω καιρώ εκείνω θέλει διασωθή ο λαός σου, πας όστις ευρεθή γεγραμμένος εν τω βιβλίω». Αυτή η αναφορά του «βιβλίου» είναι, χωρίς αμφιβολία, μια αναφορά στο Βιβλίο της Ζωής. Τι υπέροχη υπόσχεση απελευθέρωσης!

Στο Ματθ.κδ:21-22 ο ίδιος ο Ιησούς είπε: «Διότι τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ' αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει. Και αν δεν συνετέμνοντο αι ημέραι εκείναι, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σάρξ· διά τους εκλεκτούς όμως θέλουσι συντμηθή αι ημέραι εκείναι». Οι «εκλεκτοί» εδώ αναφέρονται στο Ισραήλ, όπως αποδεικνύεται από τα συμφραζόμενα (εδ.16,20). Τόσο ο Δανιήλ όσο και ο Ιησούς μίλησαν για τον ίδιο «καιρό θλίψης» που πρόκειται να έρθει πάνω σε όλη τη γη.

Το Βιβλίο της Αποκάλυψης μας δίνει πολλές λεπτομέρειες για τα γεγονότα που θα συμβούν στη γη κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου της Μεγάλης Θλίψης. Το κεφ.ς αρχίζει με το άνοιγμα των επτά σφραγίδων της κρίσης. Η Θλίψη συνεχίζεται μέσα από τις επτά σάλπιγγες και τις επτά φιάλες της οργής του Θεού που θα εκχυθούν. Αν θέλετε να καταλάβετε ακριβώς πώς θα είναι αυτή η Μεγάλη Θλίψη, διαβάστε τα κεφάλαια Αποκ.ς-ιθ.

Είναι σημαντικό να κάνουμε μια σαφή διάκριση σχετικά με τις θλίψεις, όπως διδάσκονται στην Αγία Γραφή.

Υπάρχουν δύο διαφορετικά είδη θλίψης:

(1)  Η Μεγάλη Θλίψη που αναφέρεται από τον Ιησού, τον Δανιήλ και λεπτομερώς από τον Ιωάννη στην Αποκάλυψη.

(2)  Η θλίψη που υποσχέθηκε ο Ιησούς ότι θα περάσει η Εκκλησία.

Μιλώντας στους μαθητές Του στο Ιωάν.ις:33 ο Ιησούς είπε: «Ταύτα ελάλησα προς εσάς, διά να έχητε ειρήνην εν εμοί. Εν τω κόσμω θέλετε έχει θλίψιν· αλλά θαρσείτε, εγώ ενίκησα τον κόσμον».

Η Εκκλησία θα έχει θλίψη στον κόσμο. Είναι σημαντικό να παρατηρήσουμε ότι η «θλίψη» που αντιμετωπίζει η Εκκλησία προέρχεται από τον κόσμο, από το παγκόσμιο σύστημα που ελέγχεται από τον Σατανά. Ο Σατανάς είναι πίσω από όλες τις επιθέσεις στην Εκκλησία.

Ο Παύλος μας λέει ότι δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου. Οι πνευματικές δυνάμεις πολεμάνε ενάντια στα παιδιά του Θεού, η πηγή της θλίψης μας είναι σίγουρα το παγκόσμιο σύστημα που διέπεται από τον Σατανά.

Η Μεγάλη Θλίψη που θα έρθει στη γη προέρχεται από τον Ουρανό. Η οργή του Θεού εκχέεται σαν κρίση ενάντια στους αμαρτωλούς κατά τη διάρκεια αυτής της θλίψης. Όταν η έκτη σφραγίδα ανοίγει στην Αποκ.ς:12, οι κάτοικοι της γης έκρυψαν εαυτούς εις τα σπήλαια και εις τας πέτρας των ορέων, και λέγουσι προς τα όρη και προς τας πέτρας· Πέσατε εφ' ημάς και κρύψατε ημάς από προσώπου του καθημένου επί του θρόνου και από της οργής του Αρνίου και αναρωτιούνται, «τις δύναται να σταθή;». Το Αποκ.ια:18 δηλώνει: «και ήλθεν η οργή σου».

Στην Αποκ.ιδ:10 η Μεγάλη Θλίψη αναφέρεται σαν θυμός και οργή του Θεού. Όταν οι σφραγίδες ανοίγουν στον Ουρανό οι αντίστοιχες κρίσεις έρχονται επάνω στη γη. Οι άγγελοι σαλπίζουν στον ουρανό, και καθώς ηχούν οι σάλπιγγες, αντίστοιχες κρίσεις έρχονται επάνω στη γη. Οι φιάλες ανοίγονται από τους επτά αγγέλους, και πάλι αντίστοιχες κρίσεις έρχονται επάνω στη γη. Όλες αυτές οι κρίσεις προέρχονται από τον Θεό, από τον ουρανό.

Στον Ψαλμ.ξθ:20-28 έχουμε μια προφητεία σχετικά με τον Ιησού - μιλάει για αυτούς που Τον εγκατέλειψαν την ώρα της ανάγκης και για το ξίδι που του έδωσαν να πιει στη δίψα Του. Στη συνέχεια ζητά από τον Θεό: «Έκχεε επ' αυτούς την οργήν σου· και ο θυμός της αγανακτήσεώς σου ας συλλάβη αυτούς».

Η «αγανάκτηση» είναι μια λέξη που χρησιμοποιείται στην Παλαιά Διαθήκη για να περιγράψει ειδικά την εποχή της Μεγάλης Θλίψης (Ης.κς:19,20, Ης.λδ:1-8, Ιερεμ.ι:10, Δαν.η:19, Δαν.ια:36, Ναούμ α:5,6, Σοφον.γ:8). Σημειώστε ότι στον Ησαΐα ξς:14 «η χειρ του Κυρίου θέλει γνωρισθή προς τους δούλους αυτού, η δε οργή προς τους εχθρούς αυτού».

Ο Παύλος μας λέει στην Ρωμ.β:6 ότι ο Θεός θέλει αποδώσει εις έκαστον κατά τα έργα αυτού. εις μεν τους ζητούντας δι' υπομονής έργου αγαθού, δόξαν και τιμήν και αφθαρσίαν ζωήν αιώνιον, 8 εις δε τους φιλονείκους και απειθούντας μεν εις την αλήθειαν, πειθομένους δε εις την αδικίαν θέλει είσθαι θυμός και οργή.

Εβρ.ι:27 αλλά φοβερά τις απεκδοχή κρίσεως και έξαψις πυρός, το οποίον μέλλει να κατατρώγη τους εναντίους.

Η θλίψη που βιώνει το παιδί του Θεού προέρχεται από τον σατανοκινούμενο κόσμο. Η θλίψη που πρόκειται να έρθει πάνω στον αμαρτωλό κόσμο θα προέλθει από τον Θεό.

Γιατί έρχεται αυτή η Μεγάλη Θλίψη; Η Γραφή λέει ότι ο σκοπός της είναι τριπλός:

(1) διά να δοκιμάση τους κατοικούντας επί της γης (Αποκ.γ:10)

(2) είναι η φανέρωση του θυμού του Θεού προς τους αμαρτωλούς (Αποκ.ιε:7)

(3) για να διαφθείρει τους διαφθείροντας την γη (Αποκ.ια:18).

Όσοι εμπίπτουν σε μία ή σε όλες αυτές τις κατηγορίες θα είναι στη γη για να βιώσουν την περίοδο της Μ. Θλίψης.

Στην Παλαιά Διαθήκη ο Κύριος μίλησε στον Αβραάμ και του είπε για την επικείμενη κρίση στα Σόδομα και Γόμορρα. Η αντίδραση του Αβραάμ ήταν να αμφισβητήσει τη δικαιοσύνη του Θεού. Ρώτησε, «Μήπως θέλεις απολέσει τον δίκαιον μετά του ασεβούς; εάν ήναι πεντήκοντα δίκαιοι εν τη πόλει, θέλεις άρα γε απολέσει αυτούς; και δεν ήθελες συγχωρήσει εις τον τόπον διά τους πεντήκοντα δικαίους, τους εν αυτώ;». Ο Κύριος απάντησε ότι «Εάν εύρω εν Σοδόμοις πεντήκοντα δικαίους εν τη πόλει, θέλω συγχωρήσει εις πάντα τον τόπον δι' αυτούς» (Γέν.ιη:23-29).

Παρατηρήστε ότι η όλη υπόθεση της μεσολάβησης του Αβραάμ προς τον Θεό ήταν ότι δεν θα ήταν δίκαιο για τον Θεό να κρίνει τους δίκαιους με τους άδικους. Αν η κρίση προχωρήσει από τον Θεό, τότε σίγουρα δεν θα ήταν δίκαιο για τον Θεό να κρίνει τους δίκαιους μαζί με τους άδικους. Πουθενά στη Γραφή, όταν βρίσκουμε μια κρίση να έρχεται απευθείας από τον Θεό, δεν βρίσκουμε τους δίκαιους να κρίνονται με τους άδικους.

Όταν οι άγγελοι έφτασαν στα Σόδομα, δεν μπορούσαν να βρουν ούτε δέκα δίκαιους για τους οποίους είχε μεσολαβήσει ο Αβραάμ. Έτσι, απελευθέρωσαν τον ένα δίκαιο άνθρωπο, τον Λωτ, έξω από την πόλη. Η κρίση του Θεού δεν έπεσε μέχρι που απομακρύνθηκε ο Λωτ. Ο Κύριος είπε στον Λωτ στη Γέν.ιθ:22: τάχυνον, διασώθητι εκεί· διότι δεν θέλω δυνηθή να κάμω ουδέν, εωσού φθάσης εκεί·

Στο Λουκ.ιζ, όταν ο Ιησούς αναφέρεται στην απελευθέρωση του Λωτ, επισημαίνει ότι τη στιγμή που ο Λωτ βγήκε από την πόλη, έπεσε η κρίση του Θεού.

Στην Β’ Πέτρ.β, ο απόστολος επισημαίνει ότι οι πόλεις Σόδομα και Γόμορρα καταστράφηκαν και «έγιναν παράδειγμα». Ωστόσο, ο Θεός ελευθέρωσε τον δίκαιο Λωτ, που ήταν εξοργισμένος από τον τρόπο που ζούσαν οι άνθρωποι γύρω του. Τότε ο Πέτρος συνεχίζει λέγοντας: «εξεύρει ο Κύριος να ελευθερόνη εκ του πειρασμού τους ευσεβείς, τους δε αδίκους να φυλάττη εις την ημέραν της κρίσεως, διά να κολάζωνται» (Β’ Πέτρ.β:9).

Η Α’ Θες.ε μας λέει ότι ο Θεός δεν μας έχει προσδιορίσει σε οργή. Επίσης, στην Ρωμ.ε:9, λέει ότι «Πολλώ μάλλον λοιπόν αφού εδικαιώθημεν τώρα διά του αίματος αυτού, θέλομεν σωθή από της οργής δι' αυτού».

Κάθε επιχείρημα που θα μπορούσε να αναπτυχθεί για να αποδείξει ότι η Εκκλησία θα περάσει από τη Μεγάλη Θλίψη και θα βιώσει την οργή του Θεού που έρχεται επάνω στη γη, πρέπει με κάποιο τρόπο να εξηγήσει το ακόλουθο σημείο. Πότε άλλαξε ο Θεός τους τρόπους Του για να τιμωρήσει τώρα τους δίκαιους με τους άδικους; Αυτό θα ήταν μια αλλαγή στη φύση του Θεού να αναγκάσει τα παιδιά Του να υποστούν το ξέσπασμα της οργής Του. Ωστόσο, ο Θεός είπε ότι δεν αλλάζει (Μαλαχ.γ:6).

Στην αφαιρετική λογική η πιο κοινή μορφή συλλογισμού είναι γνωστή σαν συλλογισμός.

Ένας συλλογισμός αποτελείται από μια κύρια προϋπόθεση, μια δευτερεύουσα προϋπόθεση, και ένα συμπέρασμα.

Όταν η μία προϋπόθεση είναι αρνητική και η άλλη θετική, μόνο ένα αρνητικό συμπέρασμα μπορεί να ακολουθήσει. Για παράδειγμα, μια κύρια προϋπόθεση μπορεί να είναι θετική: όλα τα πουλιά έχουν φτερά.

Η δευτερεύουσα προϋπόθεση είναι αρνητική: τα σκυλιά δεν έχουν φτερά. Το συμπέρασμα πρέπει να είναι αρνητικό: οι σκύλοι δεν είναι πουλιά.

Η κύρια προϋπόθεσή μας είναι αρνητική: η Εκκλησία δεν προορίζεται για οργή. «θέλομεν σωθή από της οργής» (Ρωμ.ε:9). «ο Θεός δεν προσδιώρισεν ημάς εις οργήν» (Α’ Θες.ε:9). Η δευτερεύουσα θετική προϋπόθεση είναι: η Μεγάλη Θλίψη είναι καιρός της οργής του Θεού. «Πέσατε εφ' ημάς και κρύψατε ημάς από προσώπου του καθημένου επί του θρόνου και από της οργής του Αρνίου, διότι ήλθεν η ημέρα η μεγάλη της οργής αυτού, και τις δύναται να σταθή;» (Αποκ.ς:16-17).

Το συμπέρασμα πρέπει να είναι αρνητικό και σαφές: η Εκκλησία δεν θα βιώσει τη Μεγάλη Θλίψη. Για να υποστηρίξουμε οτιδήποτε διαφορετικό, πρέπει να αψηφήσουμε τη λογική, και κάποιος μπορεί να προσπαθήσει να αποδείξει ότι το σκυλί είναι πουλί. Κανένα άλλο επιχείρημα που να αποδεικνύει ότι η Εκκλησία δεν θα περάσει από τη Μεγάλη Θλίψη δεν είναι απαραίτητο, το βάρος των αποδεικτικών στοιχείων είναι συντριπτικό. Ας συνεχίσουμε.

2. Οι 70 εβδομάδες

Γύρω στο 538 π.Χ. ο προφήτης Δανιήλ περίμενε τον Θεό μήπως είχε κάτι να του πει. Ο Δανιήλ κατάλαβε ότι τα 70 χρόνια της Βαβυλωνιακής αιχμαλωσίας είχαν τελειώσει. Ξαφνικά, ο άγγελος Γαβριήλ εμφανίστηκε στον Δανιήλ. Στο Δαν.θ:24 ο Γαβριήλ είπε ότι «Εβδομήκοντα εβδομάδες διωρίσθησαν επί τον λαόν σου (Ισραήλ) και επί την πόλιν την αγίαν σου, (Ιερουσαλήμ) διά να συντελεσθή η παράβασις και να τελειώσωσιν αι αμαρτίαι, και να γείνη εξιλέωσις περί της ανομίας και να εισαχθή δικαιοσύνη αιώνιος και να σφραγισθή όρασις και προφητεία και να χρισθή ο Άγιος των αγίων».

Ο άγγελος συνέχισε λέγοντας: «Γνώρισον λοιπόν και κατάλαβε ότι από της εξελεύσεως της προσταγής του να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ έως του Χριστού του ηγουμένου θέλουσιν είσθαι εβδομάδες επτά και εβδομάδες εξήκοντα δύο· (δηλαδή 69 εβδομάδες) θέλει οικοδομηθή πάλιν η πλατεία και το τείχος, μάλιστα εν καιροίς στενοχωρίας» (Δαν.θ:25).

Δεδομένου ότι κάθε εβδομάδα αντιπροσωπεύει μια περίοδο 7 ετών, 69 εβδομάδες είναι 483 έτη. Αυτή η περίοδος πρέπει να στηριχτεί στο Βαβυλωνιακό ημερολόγιο των 360 ημερών το χρόνο.

Έτσι, 483 χρόνια είναι 173.880 ημέρες. Στις 14 Μαρτίου, 445 π.Χ., ο βασιλιάς Αρταξέρξης της Περσίας έδωσε την εντολή στον Νεεμία να αποκαταστήσει και να ανοικοδομήσει την Ιερουσαλήμ. 173.880 μέρες αργότερα μας φέρνει στις 6 Απριλίου του 32 μ.Χ. Αυτή ήταν η ημερομηνία κατά την οποία ο Χριστός έκανε την θριαμβευτική είσοδο Του στην Ιερουσαλήμ.

Το πρώτο μέρος της προφητείας που δόθηκε στον Δανιήλ εκπληρώθηκε κυριολεκτικά μέχρι σήμερα. Αλλά ο άγγελος συνέχισε λέγοντας ότι «θέλει εκκοπή ο Χριστός, πλην ουχί δι' εαυτόν και ο λαός του ηγουμένου, όστις θέλει ελθεί, θέλει αφανίσει την πόλιν και το αγιαστήριον». Η καταστροφή της πόλης αναφερόταν στον αφανισμό της Ιερουσαλήμ από τον Τίτο το 70 μ.Χ. Ο Τίτος ήταν ο στρατηγός των ρωμαϊκών λεγεώνων, αλλά δεν ήταν ο ηγούμενος του λαού. Ο Νέρωνας ήταν ο ηγούμενος που διέταξε την καταστροφή, αν και πέθανε πριν ολοκληρωθεί η καταστροφή της Ιερουσαλήμ.

Η πόλη της Ιερουσαλήμ και το αγιαστήριο καταστράφηκαν όπως είπε ο άγγελος και οι Εβραίοι διασκορπίστηκαν. Μέχρι στιγμής, βλέπουμε την θαυμάσια ακριβή εκπλήρωση αυτής της προφητείας στην ιστορία. Ωστόσο, ο Γαβριήλ είπε ότι «Εβδομήκοντα εβδομάδες διωρίσθησαν επί τον λαόν σου» (Ισραήλ). Ο Μεσσίας κόπηκε μετά από 69 εβδομάδες. Πού είναι τότε η 70^η εβδομάδα;

Στο Δαν.θ:27 ο άγγελος μιλάει και πάλι για τον ηγούμενο: «Και θέλει στερεώσει την διαθήκην εις πολλούς εν μιά εβδομάδι». Οι 69 «εβδομάδες» είναι η περίοδος από την εντολή για την αποκατάσταση και την ανοικοδόμηση της Ιερουσαλήμ μέχρι τον ερχομό του Ιησού Χριστού. Όπως είχε προβλεφθεί, ο Μεσσίας «κόπηκε» χωρίς να λάβει το Βασίλειο, και οι Εβραίοι διασκορπίστηκαν. Η εβδομηκοστή και τελευταία «εβδομάδα» του Δανιήλ είναι ακόμα στο μέλλον.

Ο Ιησούς αναφέρθηκε σ’ αυτή την προφητική «εβδομάδα» στο Ματθ.κδ. Οι μαθητές Τον ρώτησαν για τα σημάδια του ερχομού Του και του τέλους του αιώνος. Στο εδ.15 ο Ιησούς είπε, «Όταν λοιπόν ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως, το λαληθέν διά του προφήτου Δανιήλ, ιστάμενον εν τω τόπω τω αγίω -ο αναγινώσκων ας εννοή» και στη συνέχεια, «τότε οι εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν επί τα όρη· όστις ευρεθή επί του δώματος, ας μη καταβή διά να λάβη τι εκ της οικίας αυτού». Ο Ιησούς προέβλεψε μια εποχή «μεγάλης θλίψης», «οποία δεν έγεινεν απ' αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει». Αυτό το βδέλυγμα που ενεργοποιεί την ερήμωση λαμβάνει χώρα στα μέσα της εβδομηκοστής εβδομάδας.

Ο Δανιήλ μιλά για το «βδέλυγμα της ερήμωσης» στο κεφ.θ. Ο ηγούμενος «θέλει στερεώσει την διαθήκην εις πολλούς εν μιά εβδομάδι· (7 χρόνια) και εν τω ημίσει της εβδομάδος θέλει παύσει η θυσία και η προσφορά, και επί το πτερύγιον του Ιερού θέλει είσθαι το βδέλυγμα της ερημώσεως, και έως της συντελείας του καιρού θέλει δοθή διορία επί την ερήμωσιν». Δεδομένου ότι ο Ιησούς αναφέρθηκε σ’ αυτή την τελική επταετή περίοδο – μελλοντική για την εποχή Του - και επειδή ο Αντίχριστος δεν έχει ακόμη συνάψει τη διαθήκη με το Ισραήλ, πρέπει να συμπεράνουμε ότι είναι ακόμα μελλοντικό γεγονός. Το γεγονός ότι ο Αντίχριστος κάνει τη διαθήκη για επτά χρόνια, δείχνει ότι υπογράφεται στην αρχή της τελικής επταετούς περιόδου.

Στα μισά των επτά χρόνων ο Αντίχριστος θα σπάσει τη διαθήκη με το Ισραήλ, καθώς σταματά τις καθημερινές θυσίες και τις προσφορές στο Ναό.

Σύμφωνα με τον Δαν.ιβ:11, από εκείνη ακριβώς την ημέρα μέχρι το τέλος θα είναι 1.290 ημέρες. Τότε ο Ιησούς θα επιστρέψει ξανά με την Εκκλησία Του στα σύννεφα με μεγάλη δόξα.

Ο Παύλος είπε, «όταν ο Χριστός, η ζωή ημών, φανερωθή, τότε και σεις μετ' αυτού θέλετε φανερωθή εν δόξη» (Κολ.γ:4).

Ο καιρός της Εκκλησίας ταιριάζει μεταξύ της εξηκοστής ένατης και της εβδομηκοστής εβδομάδας της προφητείας του Δανιήλ. Σύμφωνα με τον Παύλο στην Εφες.γ:5 αυτό το μυστήριο ήταν κρυμμένο από τους συγγραφείς της Παλαιάς Διαθήκης. Επί του παρόντος, ο Θεός έχει εκχύσει το Πνεύμα της χάρης Του επάνω στους Εθνικούς, από της οποίους σχεδιάζει μια νύφη για το Γιο Του. Όταν μπει το πλήρωμα των Εθνικών, ο Θεός θα αρπάξει την Εκκλησία Του, τη νύφη που περιμένει.

3. Η Αρπαγή της εκκλησίας

Η Αρπαγή θα λάβει χώρα όταν ο Ιησούς Χριστός πάρει την Εκκλησία Του από αυτόν τον κόσμο. Θα συμβεί ξαφνικά και χωρίς καμία προειδοποίηση. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι η Αρπαγή της Εκκλησίας και η Δεύτερη Έλευση του Ιησού Χριστού είναι εντελώς διαφορετικά γεγονότα. Στην Αρπαγή ο Ιησούς έρχεται για τους αγίους Του. Στην Δε'υτερη Έλευση η Εκκλησία θα επιστρέψει με τον Ιησού Χριστό. Στον Ιούδα 14 διαβάζουμε, «Ιδού, ήλθεν ο Κύριος με μυριάδας αγίων αυτού».

Στην Α’ Κορ.ιε:51-52 ο Παύλος λέει: «Ιδού, μυστήριον λέγω προς εσάς· πάντες μεν δεν θέλομεν κοιμηθή, πάντες όμως θέλομεν μεταμορφωθή, εν μιά στιγμή, εν ριπή οφθαλμού» Δεν θα καταλάβεις καν τι συνέβη μέχρι να τελειώσει. Ξαφνικά, είσαι στην παρουσία του Κυρίου με το ένδοξο σώμα σου, με όλη την Εκκλησία!

Εμείς, η Εκκλησία, θα μεταμορφωθούμε. Ο Παύλος έγραψε στους Φιλιπ.γ:20,21: «Διότι το πολίτευμα ημών είναι εν ουρανοίς, οπόθεν και προσμένομεν Σωτήρα τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, όστις θέλει μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών, ώστε να γείνη σύμμορφον με το σώμα της δόξης αυτού». Περιγράφοντας τη μεταμόρφωση, ο Παύλος έγραψε στους Κορίνθιους: «Διότι πρέπει το φθαρτόν τούτο να ενδυθή αφθαρσίαν, και το θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν» (Α ́ Κορ.ιε:53).

Μιλώντας στους Θεσσαλονικείς ο Παύλος είπε: «επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ' ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον, έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου. Λοιπόν παρηγορείτε αλλήλους με τους λόγους τούτους» (Α ́ Θες.δ:16-18).

Όσο για την ώρα της Αρπαγής, ο Ιησούς είπε: «Κανένας άνθρωπος δεν ξέρει την ημέρα ή την ώρα». Το να υποθέτουμε ή να μιλάμε για κάποια ημερομηνία ή ώρα για την Αρπαγή, είναι απόλυτα λάθος.

Αν και δεν γνωρίζουμε την ακριβή ώρα της Αρπαγής, στην Α’ Θες.ε:1-4 ο Παύλος έγραψε, «Περί δε των χρόνων και των καιρών, αδελφοί, δεν έχετε χρείαν να σας γράφη τις· διότι σεις εξεύρετε ακριβώς ότι η ημέρα του Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί ούτως έρχεται. Επειδή όταν λέγωσιν, Ειρήνη και ασφάλεια, τότε επέρχεται επ' αυτούς αιφνίδιος όλεθρος, καθώς αι ωδίνες εις την εγκυμονούσαν, και δεν θέλουσιν εκφύγει. Αλλά σεις, αδελφοί, δεν είσθε εν σκότει, ώστε η ημέρα να σας καταφθάση ως κλέπτης». Η Βίβλος λέει ότι η Αρπαγή της Εκκλησίας δεν πρέπει να είναι έκπληξη για μας.

Ο Θεός μας έδωσε τα σημάδια που θα προηγούνταν του ερχομού του Ιησού Χριστού. Ένα από τα μεγαλύτερα σημάδια στον κόσμο σήμερα είναι η αποκατάσταση του έθνους Ισραήλ. Για χρόνια οι μελετητές της Βίβλου πρόσβλεπαν και ανυπομονούσαν για την ανασυγκρότηση του έθνους Ισραήλ, βασισμένοι σε πολλές γραφές (συμπεριλαμβανομένου του Ματθ.κδ:32) και την εφαρμογή της παραβολής της συκιάς (η συκιά ή τα σύκα στις παραβολές, συμβολίζουν το έθνος Ισραήλ). Οι σκεπτικιστές χλευάζουν αυτή την προφητεία. Ποτέ στην ιστορία δεν γεννήθηκε ένα έθνος από το παρελθόν, αλλά στην περίπτωσή μας, ένα θαύμα έχει γίνει και ένα έθνος έχει ξαναγεννηθεί. Ο Θεός έχει επανιδρύσει το Ισραήλ ανάμεσα στα έθνη της γης. Ο Θεός εκπλήρωσε την υπόσχεσή Του.

Ο Ψαλμός ρβ:16 δηλώνει: «Όταν ο Κύριος οικοδομήση την Σιών θέλει φανή εν τη δόξα αυτού». Επειδή ο Κύριος οικοδομεί τη Σιών, οι ορθόδοξοι Εβραίοι σήμερα αναζητούν τον Μεσσία τους. Κι εμείς το ίδιο! Ανυπομονούμε για αυτή την εκπλήρωση της υπόσχεσης του Θεού - τον ερχομό και πάλι του μεγάλου Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού.

Μετά την Αρπαγή της εκκλησίας, ο Θεός θα ασχοληθεί και πάλι με το Ισραήλ, τους εκλεκτούς Του. Ο Θεός θα εκπληρώσει τις πολλές υποσχέσεις και προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης σχετικά με το Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένης της εβδομηκοστής εβδομάδας του Δανιήλ. Έτσι, ακόμη μια επταετής περίοδος θα εκπληρωθεί στην ιστορία του Ισραήλ. Ο Ιερεμίας την ονομάζει «καιρός της στενοχωρίας του Ιακώβ». Το Ισραήλ θα βιώσει την παραμένουσα δύναμη του Θεού κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Θλίψης, καθώς 144.000 Εβραίοι θα σφραγιστούν από τον Θεό κι έτσι θα προστατεύονται από τις κρίσεις που θα έρθουν πάνω στη γη (Αποκ.ζ:3, θ:4).

4. Στο βιβλίο της Αποκάλυψης

Το Βιβλίο της Αποκάλυψης χωρίζεται σε τρία γενικά τμήματα. Στην Αποκ.α:19 ο άγγελος έδωσε εντολή στον Ιωάννη να γράψει όσα είδε και όσα είναι και όσα μέλλουσι να γείνωσι μετά ταύτα. Στο πρώτο κεφάλαιο ο Ιωάννης έγραψε την όραση που είδε: Τον Χριστό στην αναστημένη δόξα Του, να στέκεται στη μέση των επτά χρυσών λυχνιών, κρατώντας επτά αστέρια στο δεξί Του χέρι. Στα κεφάλαια 2 και 3 ο Ιωάννης έγραψε για τα πράγματα που είναι: τα μηνύματα του Ιησού Χριστού στις επτά εκκλησίες της Ασίας (που αντιπροσωπεύουν επίσης τις επτά περιόδους της ιστορίας της Εκκλησίας).

Στο τέταρτο κεφάλαιο, αρχίζει το τρίτο τμήμα της Αποκάλυψης. Το κεφάλαιο ξεκινά με την ίδια φράση, «Μετά ταύτα είδον…». Το εύλογο ερώτημα είναι, «Μετά από ποια πράγματα;» Η προφανής απάντηση είναι, «Μετά τα πράγματα των κεφαλαίων 2 και 3». Τα πράγματα της Εκκλησίας. Έτσι, θα μπορούσε να ξεκινήσει το Αποκ.δ:1, «Μετά τα πράγματα της Εκκλησίας, είδον, και ιδού, θύρα ανεωγμένη εν τω ουρανώ, και η φωνή η πρώτη, την οποίαν ήκουσα ως σάλπιγγος λαλούσης μετ' εμού, έλεγεν· Ανάβα εδώ και θέλω σοι δείξει όσα πρέπει να γείνωσι μετά ταύτα». Αυτό πιστεύω ότι είναι μια αναφορά της αρπαγής της εκκλησίας, η φωνή της σάλπιγγας που καλεί τους αγίους να ανέβουν. Ο Παύλος μιλά για την σάλπιγγα του Θεού που συνοδεύει την αρπαγή της Εκκλησίας (Α’  Θες.δ:16; Α' Κορ.ιε:52).

Η ανοιχτή πόρτα στον Ουρανό μας φέρνει πίσω στο μήνυμα του Ιησού στην εκκλησία της Φιλαδέλφειας, το πιστό και αληθινό υπόλοιπό Του στις έσχατες ημέρες. Είπε, «ιδού, έθεσα ενώπιόν σου θύραν ανεωγμένην, και ουδείς δύναται να κλείση αυτήν». Τώρα αυτή η πόρτα είναι ανοιχτή στον Ουρανό, και η φωνή καλεί σαν σάλπιγγα.

Το μήνυμα προς την εκκλησία των Θυατείρων προειδοποιούσε ότι ένα μέρος αυτής της εκκλησίας θα περνούσε από τη Μεγάλη Θλίψη. Ο Ιησούς είπε ότι είχε ολίγα εναντίον τους, επειδή επέτρεψαν στη γυναίκα Ιεζάβελ, να διδάξει και να πλανήσει τους δούλους Του να διαπράξουν πορνεία και να τρώνε πράγματα που είχαν θυσιαστεί σε είδωλα. Της έδωσε χώρο για να μετανοήσει για την πορνεία της, και δεν μετανόησε. Ως εκ τούτου, επρόκειτο να την ρίξει σε ένα κρεβάτι και αυτούς που διαπράττουν μοιχεία μαζί της σε μεγάλη θλίψη, εκτός αν μετανοούσαν για τις πράξεις τους.

Εδώ, το μήνυμα προς την εκκλησία είναι να μετανοήσουν, διαφορετικά  θα αντιμετωπίσουν τη Μεγάλη Θλίψη. Το προφανές συμπέρασμα είναι ότι θα μπορούν να ξεφύγουν από τη Μεγάλη Θλίψη αν μετανοήσουν.

Στην Αποκ.γ:10 ο Κύριος απευθυνόμενος στην εκκλησία της Φιλαδέλφειας είπε «Επειδή εφύλαξας τον λόγον της υπομονής μου, και εγώ θέλω σε φυλάξει εκ της ώρας του πειρασμού, ήτις μέλλει να έλθη επί της οικουμένης όλης, διά να δοκιμάση τους κατοικούντας επί της γης». Αυτή είναι μια σίγουρη υπόσχεση ότι αυτή η εκκλησία θα ξεφύγει από τη Θλίψη.

Απ’ την άλλη μεριά, τουλάχιστον ένα μέρος της Εκκλησίας θα αντιμετωπίσει τη Μεγάλη Θλίψη. Ο αμετανόητος της εκκλησίας των Θυατείρων, ο οποίος δεν θα εγκαταλείψει την πνευματική του πορνεία, θα περάσει από τη Θλίψη και θα χάσει την Αρπαγή.

Καθώς προχωρούμε στο Βιβλίο της Αποκάλυψης, το κεφ.4 μας δίνει μια περιγραφή του θρόνου του Θεού. Βλέπουμε τους 24 πρεσβύτερους να κάθονται στους θρόνους τους και τα 4 ζώα. Βλέπουμε επίσης μια εικόνα της επουράνιας λατρείας και δοξολογίας του Θεού.

Στο κεφ.5 βλέπουμε έναν βιβλίον γεγραμμένον έσωθεν και όπισθεν, κατεσφραγισμένον με σφραγίδας επτά. Ένας άγγελος διακηρύσσει με δυνατή φωνή, «Τις είναι άξιος να ανοίξη το βιβλίον και να λύση τας σφραγίδας αυτού;». Βλέπουμε τον Ιωάννη να κλαίει πολύ, γιατί κανένας άνθρωπος δεν βρέθηκε άξιος να ανοίξει το βιβλίο και να λύσει τις σφραγίδες. Τότε ο Ιησούς, ο Λέων της φυλής του Ιούδα, εμφανίζεται σαν αρνί «ως εσφαγμένον». Παίρνει το βιβλίο από τα δεξιά του Πατέρα. Μετά ακούμε τη «νέαν ωδήν» των λυτρωμένων στον ουρανό: «Άξιος είσαι να λάβης το βιβλίον και να ανοίξης τας σφραγίδας αυτού, διότι εσφάγης και ηγόρασας ημάς εις τον Θεόν διά του αίματός σου εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και έθνους, και έκαμες ημάς εις τον Θεόν ημών βασιλείς και ιερείς, και θέλομεν βασιλεύσει επί της γης».

Ποιος μπορεί να ψάλει για λύτρωση διά του αίματος του Ιησού Χριστού από όλα τα έθνη και τις φυλές των ανθρώπων πάνω στη γη; Προφανώς, μόνο μία ομάδα μπορεί να ψάλει αυτή την ωδή, η Εκκλησία. Στο Λουκ.κα όπου ο Ιησούς μοιράζεται με τους μαθητές Του τα σημάδια της δευτέρας παρουσίας Του, μιλά για τα γεγονότα της μεγάλης θλίψης που θα προηγηθεί της επιστροφής Του. Στη συνέχεια (εδ.36) είπε: «Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, διά να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι (δηλαδή αυτά που θα συμβούν στη Μεγάλη Θλίψη) και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου». Αυτό ακριβώς βλέπουμε εδώ, στην Αποκ.ε, την εκκλησία να στέκεται ενώπιον του Υιού του Ανθρώπου, του Αμνού του Θεού, στους ουρανούς.

Είναι σημαντικό ότι η Εκκλησία ψάλει ενώπιον του θρόνου του Θεού ωδή δοξολογίας προς τον Ιησού Χριστό, πριν ακόμα ανοίξει καμία σφραγίδα του βιβλίου. Η Εκκλησία ψάλει στον Ουρανό πριν καν αρχίσει η Μεγάλη Θλίψη. Η Εκκλησία σαν ομάδα δεν φαίνεται ξανά στη γη, στο Βιβλίο της Αποκάλυψης, μέχρι να επιστρέψει στη γη ιππεύοντας σε λευκά άλογα με τον Ιησού Χριστό, στην Αποκ.ιθ.

Η ομάδα στον ουρανό στο κεφ.ζ που προήλθε από τη Μεγάλη Θλίψη, δεν είναι η Εκκλησία. Ο Ιωάννης δεν τους αναγνώρισε όταν ο πρεσβύτερος τον ρώτησε: «Ποιοι είναι αυτοί;» Η θέση τους δεν είναι η ίδια με της Εκκλησίας. Αυτός ο όχλος ίστατο ενώπιον του θρόνου του Θεού και του Αρνίου. Δεν καθόταν όπως οι 24 πρεσβύτεροι, δεν ήταν εν μέσω του θρόνου και κύκλω του θρόνου όπως τα 4 ζώα, αλλά στεκόταν ενώπιον του θρόνου του Θεού και του Αρνίου ντυμένοι λευκές στολές και με φοίνικες στα χέρια τους.

Το Αποκ.ιγ αναφέρεται στον ερχομό του ανθρώπου της αμαρτίας που κάνει «πόλεμο με τους αγίους». Αυτοί οι «άγιοι» δεν θα μπορεί να είναι οι Άγιοι της Εκκλησίας, επειδή ο άνθρωπος της αμαρτίας τους νικά.

Ο Δανιήλ μιλάει επίσης γι' αυτό το γεγονός. Στο Δαν.ζ:21 περιγράφει το «μικρό κέρατο», τον Αντίχριστο: «Εθεώρουν, και το κέρας εκείνο έκαμνε πόλεμον μετά των αγίων και υπερίσχυε κατ' αυτών». Ωστόσο, ο Ιησούς είπε ότι «επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου, και πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ' αυτής». Είναι αδύνατο οι άγιοι της Αποκ.ιγ και του Δαν.ζ να είναι η Εκκλησία, επειδή ο Αντίχριστος δεν μπορεί να θριαμβεύσει επί της Εκκλησίας.

Αυτό είναι ένας άλλος συλλογισμός με αρνητικές και θετικές βάσεις και μπορεί να παράγει μόνο ένα αρνητικό συμπέρασμα. Σημαντική βάση: πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατά της Εκκλησίας. Μικρή βάση: οι άγιοι νικώνται από τον Αντίχριστο. Συμπέρασμα: οι άγιοι δεν είναι η Εκκλησία.

5. Ο κολύων

Στη Β' Θες.β:6-8 ο Παύλος λέει: «Και τώρα γνωρίζετε εκείνο, το οποίον κωλύει αυτόν, ώστε να αποκαλυφθή εν τω εαυτού καιρώ·  διότι το μυστήριον της ανομίας ήδη ενεργείται, μόνον έως να εκβληθή εκ μέσου ο κωλύων τώρα· και τότε θέλει αποκαλυφθή ο άνομος, τον οποίον ο Κύριος θέλει απολέσει με το πνεύμα του στόματος αυτού και θέλει εξαφανίσει με την επιφάνειαν της παρουσίας αυτού».

Ποια είναι αυτή η δύναμη που καθυστερεί την αποκάλυψη του Αντίχριστου; Πιστεύω ότι είναι η δύναμη του Αγίου Πνεύματος που εργάζεται μέσα από την Εκκλησία. Όσο η γεμάτη με Άγιο Πνεύμα Εκκλησία βρίσκεται πάνω στη γη, η αποκάλυψη του Αντίχριστου θα συγκρατείται. Μόλις η Εκκλησία βγει από τη μέση, τίποτα δεν θα σταθεί εμπόδιο στον Αντίχριστο. Στη συνέχεια θα αναλάβει όλες τις κυβερνήσεις του κόσμου.

Το Άγιο Πνεύμα δεν θα απομακρυνθεί από τον κόσμο, γιατί είναι πανταχού παρών. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου θα εκχυθεί  στο Ισραήλ.

Ιεζ.λθ:29 και δεν θέλω κρύψει πλέον το πρόσωπόν μου απ' αυτών, διότι εξέχεα το πνεύμά μου επί τον οίκον Ισραήλ, λέγει Κύριος ο Θεός.

Βλέπω όλη την εικόνα να ταιριάζει πολύ όμορφα. Μετά την Αρπαγή της Εκκλησίας, ο Αντίχριστος θα αποκαλυφθεί. Στην Αποκ.ς το πρώτο γεγονός που συμβαίνει όταν ανοίγει το βιβλίο με τις επτά σφραγίδες, είναι το λευκό άλογο που εξέρχεται με τον αναβάτη του. Αυτός είναι προφανώς ο Αντίχριστος που έρχεται πάνω στη γη. Δεδομένου ότι η Εκκλησία έχει αρπαχτεί και τώρα χαίρεται με τον Κύριο στους Ουρανούς, τίποτα δεν περιορίζει τον άνομο από το να κινηθεί και να εξουσιάσει στον κόσμο.

6. Οι σάλπιγγες

Αυτοί που διδάσκουν ότι η Εκκλησία πρέπει να περάσει από τη Μεγάλη Θλίψη και να αντιμετωπίσει την οργή του Θεού που έρχεται στη γη, προσπαθούν να ταυτίσουν την έσχατη σάλπιγγα της Α’ Κορ.ιε με την έβδομη σάλπιγγα στο Βιβλίο της Αποκάλυψης. Όμως, υπάρχουν μεγάλες δυσκολίες στον παραλληλισμό αυτών των δύο σαλπίγγων.

Πρώτα απ' όλα, η σάλπιγγα που ακούγεται στην Αρπαγή της Εκκλησίας στην Α’ Θες.δ:16 ονομάζεται «σάλπιγγα Θεού». Στην Αποκάλυψη η έβδομη σάλπιγγα είναι η σάλπιγγα του έβδομου αγγέλου.

Η σάλπιγγα της Α' Κορ.ιε χρησιμοποιείται για να διακηρύξει ένα γεγονός που συμβαίνει «εν μιά στιγμή, εν ριπή οφθαλμού». Ο Παύλος είπε, «Ιδού, μυστήριον λέγω προς εσάς· πάντες μεν δεν θέλομεν κοιμηθή, πάντες όμως θέλομεν μεταμορφωθή, εν μιά στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι· διότι θέλει σαλπίσει, και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι, και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή» (Α’ Κορ.ιε:51,52). Από την άλλη πλευρά, η έβδομη σάλπιγγα του Βιβλίου της Αποκάλυψης θα καλύψει μια περίοδο ημερών:

Αποκ.ι:7 «αλλ' εν ταις ημέραις της φωνής του εβδόμου αγγέλου, όταν μέλλη να σαλπίση, τότε θέλει τελεσθή το μυστήριον του Θεού, καθώς εφανέρωσε προς τους εαυτού δούλους τους προφήτας».

Η τελευταία σάλπιγγα της Α' Κορ.ιε και της Α’ Θες.δ, θα είναι μια σάλπιγγα δόξας. Θα μεταμορφωθούμε, θα γίνουμε κατά την εικόνα Του και θα αρπαχτούμε για να συναντήσουμε τον Κύριο στον αέρα. Αντίθετα, η έβδομη σάλπιγγα του Βιβλίου της Αποκάλυψης αναφέρεται συνεχώς σαν «ουέ». Στην Αποκ.η:13 ο άγγελος είπε: «Ουαί, ουαί, ουαί εις τους κατοικούντας επί της γης διά τας λοιπάς φωνάς της σάλπιγγος των τριών αγγέλων των μελλόντων να σαλπίσωσι». Ο άγγελος το λέει αυτό στο τέλος της τέταρτης σάλπιγγας. Έτσι, τα τρία «ουέ» αναφέρονται στην πέμπτη, έκτη και έβδομη σάλπιγγα. Στο τέλος της πέμπτης σάλπιγγας (Αποκ.η:12), ο άγγελος δηλώνει: «Ουαί, ουαί, ουαί εις τους κατοικούντας επί της γης διά τας λοιπάς φωνάς της σάλπιγγος των τριών αγγέλων των μελλόντων να σαλπίσωσι». Αυτό αναφέρεται στην έκτη και την έβδομη σάλπιγγα. Στην Αποκ.ια:14 ο άγγελος δηλώνει ότι «Η ουαί η δευτέρα απήλθεν· ιδού, η ουαί η τρίτη έρχεται ταχέως». Μετά πάμε κατευθείαν στο εδ.15, την έβδομη σάλπιγγα, που είναι στην πραγματικότητα το τρίτο «ουέ».

Η Αρπαγή της Εκκλησίας και η μεταμόρφωση σε ένδοξα σώματα κατά την ομοιότητα του Κυρίου, δεν έχει να κάνει τίποτα με τα «ουέ»!! Θα ήταν «ουέ» μόνο αν δεν ήμουν στην Αρπαγή! Έτσι, βλέπω μεγάλη δυσκολία στην ταύτιση της έβδομης σάλπιγγας της Αποκάλυψης και της σάλπιγγας της Α’ Κορ.ιε, επειδή τα αποτελέσματα και χρονικοί παράγοντες είναι τόσο διαφορετικοί.

7. Η πρώτη ανάσταση

Ένα άλλο σημαντικό επιχείρημα που χρησιμοποιείται από εκείνους που διδάσκουν ότι η Εκκλησία θα περάσει από τη Μεγάλη Θλίψη, περιστρέφεται γύρω από την Αποκ.κ:4-5. Ο Ιωάννης είπε: «Και είδον θρόνους, και εκάθησαν επ' αυτών, και κρίσις εδόθη εις αυτούς και είδον τας ψυχάς των πεπελεκισμένων διά την μαρτυρίαν του Ιησού και διά τον λόγον του Θεού, και οίτινες δεν προσεκύνησαν το θηρίον ούτε την εικόνα αυτού, και δεν έλαβον το χάραγμα επί το μέτωπον αυτών και επί την χείρα αυτών· και έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού τα χίλια έτη. Οι δε λοιποί των νεκρών δεν ανέζησαν, εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη. Αύτη είναι η ανάστασις η πρώτη».

Το επιχείρημα που φέρνουν είναι ότι όταν λέμε «πρώτη ανάσταση» αυτό σημαίνει ότι δεν υπήρχε ανάσταση πριν από αυτήν. Πρώτη σημαίνει πρώτη, και τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πριν από αυτήν. Ωστόσο, αν προσπαθείς να πεις ότι πρώτη ανάσταση είναι μόνο αυτή που διαβάζουμε στην Αποκ.κ, 20, μετά που ο Σατανάς δένεται και ρίχνεται στην άβυσσο για χίλια χρόνια, θα πρέπει με κάποιο τρόπο να εξηγήσεις γιατί ο Ιησούς ονομάζεται «απαρχή των κεκοιμημένων»; Δεν αναστήθηκε ο Ιησούς;

Επίσης, υπάρχει ένα μεγάλο πλήθος στον ουρανό στην Αποκ.ζ που κράζει: «Η σωτηρία είναι του Θεού ημών, του καθημένου επί του θρόνου, και του Αρνίου». Όταν ο πρεσβύτερος ρώτησε τον Ιωάννη: «Ούτοι οι ενδεδυμένοι τας στολάς τας λευκάς τίνες είναι και πόθεν ήλθον;», Ο Ιωάννης απάντησε ότι δεν ήξερε. Ο πρεσβύτερος απάντησε: «Ούτοι είναι οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης, και έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου. Διά τούτο είναι ενώπιον του θρόνου του Θεού και λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού, και ο καθήμενος επί του θρόνου θέλει κατασκηνώσει επ' αυτούς». Εδώ στο κεφ.ζ είναι ένα πλήθος στον υυρανό που έχουν βγει από τη Μεγάλη Θλίψη, άρα αναστήθηκαν πριν από την Αποκ.κ.

Στην Αποκ.ιε βλέπουμε μια άλλη ομάδα στον ουρανό. Ο Ιωάννης βλέπει «θάλασσαν υαλίνην μεμιγμένην με πυρ και εκείνους οίτινες ενίκησαν κατά του θηρίου και κατά της εικόνος αυτού και κατά του χαράγματος αυτού και κατά του αριθμού του ονόματος αυτού, ισταμένους επί την θάλασσαν την υαλίνην, έχοντας κιθάρας του Θεού. Και έψαλλον την ωδήν Μωϋσέως του δούλου του Θεού και την ωδήν του Αρνίου». Προφανώς αυτοί είναι οι άγιοι της θλίψης που νίκησαν το θηρίο. Ο Ιωάννης τους βλέπει στον ουρανό πριν εκχυθούν οι επτά τελικές φιάλες της οργής του Θεού.

Εδώ έχουμε δύο αναστημένες ομάδες στον ουρανό που είχαν μέρος στην πρώτη ανάσταση - πριν από την Αποκ.κ, τότε που ο Ιωάννης βλέπει τους «πεπελεκισμένους διά την μαρτυρίαν του Ιησού και διά τον λόγον του Θεού» και αναφέρεται στην «πρώτη ανάσταση».

Στην Αποκ.κ:4 ο Ιωάννης βλέπει διαφορετικές ομάδες. Πρώτα απ' όλα, βλέπει θρόνους και αυτούς που κάθονται πάνω σ’ αυτούς. Τους δόθηκε το δικαίωμα κρίσης. Χωρίς αμφιβολία, αυτή είναι η Εκκλησία. Ο Κύριος έδωσε μια υπόσχεση σε εκείνους που θα υπερνικούσαν στην εκκλησία της Λαοδίκειας. Υποσχέθηκε: «Όστις νικά, θέλω δώσει εις αυτόν να καθήση μετ' εμού εν τω θρόνω μου, καθώς και εγώ ενίκησα και εκάθησα μετά του Πατρός μου εν τω θρόνω αυτού».

Ο Ιωάννης βλέπει μια δεύτερη ομάδα στην Αποκ.κ:4. Είναι οι πεπελεκισμένοι για τη μαρτυρία του Ιησού, που δεν προσεκύνησαν το θηρίον ούτε την εικόνα αυτού, και δεν έλαβον το χάραγμα επί το μέτωπον αυτών και επί την χείρα αυτών. Αυτές είναι τελείως ξεχωριστές ομάδες. Οι μεν κάθονται πάνω σε θρόνους. Οι δε βγήκαν από τη Μεγάλη Θλίψη, έχοντας νικήσει τη δύναμη του Αντίχριστου μη υπακούοντας στην εξουσία του.

Η πρώτη ανάσταση λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια μιας χρονικής περιόδου. Εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η Εκκλησία θα περάσει αυτή την περίοδο της οργής του Θεού, λένε ότι η πρώτη ανάσταση είναι η ανάσταση της τελευταίας ημέρας. Επιμένουν σε μια κυριολεκτική 24ωρη μέρα. Η Γραφή λέει ότι μια μέρα είναι σαν χίλια χρόνια για τον Κύριο και χίλια χρόνια σαν μια ημέρα. Γνωρίζουμε ότι η ημέρα του Κυρίου δεν είναι μια 24ωρη ημέρα, αλλά μια χρονική περίοδος. Η πρώτη ανάσταση καλύπτει μια χρονική περίοδο και περιλαμβάνει πολλά διαφορετικά γεγονότα. Υπάρχουν εκείνοι που αναστήθηκαν όταν ο Ιησούς αναστήθηκε από τους νεκρούς (Ματθ.κζ:52). Εκείνοι που μαρτύρησαν για τη μαρτυρία τους για τον Ιησού Χριστό και οι οποίοι θα αναστηθούν κατά την περίοδο της Μεγάλης Θλίψης.

Όλοι έχουν μέρος στην πρώτη ανάσταση. Η πρώτη ανάσταση υπάρχει σε αντίθεση με τη δεύτερη ανάσταση, την ανάσταση των άδικων που θα σταθούν ενώπιον του Μεγάλου Λευκού Θρόνου της κρίσης του Θεού.

Περισσότερες λεπτομέρειες για την πρώτη ανάσταση μπορείς να δεις εδώ:

https://epistoligr.blogspot.com/2016/01/blog-post_95.html

8. Να αγρυπνάς και να είσαι έτοιμος

Είναι προφανές ότι ο Ιησούς σκόπευε για τους μαθητές Του και την Εκκλησία σε κάθε περίοδο, να περιμένουν την επιστροφή Του ανά πάσα στιγμή. Ο λόγος Του προς τους μαθητές ήταν να αγρυπνούν και να είναι έτοιμοι, γιατί δεν θα ξέρουν την ημέρα ή την ώρα του ερχομού Του, αφού θα ερχόταν σε μια στιγμή που δεν θα το περίμεναν. Ως εκ τούτου, θα πρέπει πάντα να αγρυπνούν και να είναι έτοιμοι.

Αν ισχυρίζεσαι ότι η Εκκλησία πρέπει να περάσει από τη Μεγάλη Θλίψη, τότε αφαιρείς την ανά πάσα στιγμή επιστροφή του Ιησού Χριστού. Η Εκκλησία δεν χρειάζεται να αγρυπνεί για την επιστροφή Του, αν πρέπει πρώτα να περάσει από τη Μεγάλη Θλίψη. Σ’ αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να περιμένει τη Μεγάλη Θλίψη ή τα αποκαλυπτήρια του Αντίχριστου.

Το πρώτο σημαντικό γεγονός θα είναι η αποκάλυψη του Αντίχριστου. Θα εδραιώσει τη βασιλεία του και θα καθιερώσει το νέο νομισματικό του σύστημα. Οι Χριστιανοί θα πρέπει τότε να επινοήσουν κάποιο τρόπο για να επιβιώσουν χωρίς να αγοράζουν ή να πουλούν. Στη συνέχεια, θα παρακολουθούν τις μεγάλες κρίσεις που προβλέπεται να έρθουν πάνω στη γη. Θα δουν τον Αντίχριστο να στέκεται στα Άγια των Αγίων του Ναού που θα έχει ανοικοδομηθεί, να διακηρύττει τον εαυτό του σαν Θεό και να σταματά τις καθημερινές θυσίες και προσευχές. Σύμφωνα με τον Δανιήλ, γνωρίζουμε από εκείνο το σημείο ότι ο Κύριος θα επιστρέψει σε 1.290 ημέρες (Δαν.ιβ:11).

Η Βίβλος λέει ότι κανένας άνθρωπος δεν ξέρει την ημέρα ή την ώρα. Αυτό δεν μπορεί να αναφέρεται στην ημέρα που ο Χριστός επιστρέφει για να βασιλεύσει στη γη, επειδή αυτή ακριβώς η ημέρα μας έχει δοθεί στην προφητεία του Δανιήλ. Κανείς δεν γνωρίζει την ημέρα ή την ώρα που ο Κύριος θα αρπάξει την Εκκλησία Του από τη γη. Ως εκ τούτου, πρέπει να αγρυπνούμε - όχι για τη Θλίψη ή την αποκάλυψη του Αντίχριστου - αλλά για τον Ιησού Χριστό που έρχεται για μας ανά πάσα στιγμή!

9. Ο καιρός του τέλους

Ο Κύριος μας έδωσε κάποιες ιδιαίτερες υποσχέσεις σχετικά με την Μεγάλη Θλίψη και την Εκκλησία. Η πρώτη υπόσχεση είναι στην Αποκ.γ:10, στην πιστή εκκλησία της Φιλαδέλφειας: «Επειδή εφύλαξας τον λόγον της υπομονής μου, και εγώ θέλω σε φυλάξει εκ της ώρας του πειρασμού, ήτις μέλλει να έλθη επί της οικουμένης όλης, διά να δοκιμάση τους κατοικούντας επί της γης».

Ερμηνεύοντας αυτό το εδάφιο να σημαίνει ότι ο Ιησούς θα μας κρατήσει μέσα στη Θλίψη και θα μας αρπάξει μέσα από αυτή καθώς μας προστατεύει όλο αυτό το διάστημα, δεν έχει καμία Βιβλική βάση και στερείται υγιούς κατάρτισης. Μια τέτοια ερμηνεία βλέπει κάτι που δεν υπάρχει μέσα στη Γραφή για να ταιριάξει. Πουθενά το Βιβλίο της Αποκάλυψης δεν μιλά για προστασία της εκκλησίας μέσα στη Θλίψη. Η μόνη θεϊκή προστασία είναι για το Ισραήλ και τους 144.000 που είναι σφραγισμένοι και, ως εκ τούτου, γλιτώνουν από ένα μέρος των κρίσεων που έρχονται.

Στην Α’ Θες.ε:9 ο Παύλος έγραψε για τον ερχομό του Χριστού για την Εκκλησία Του: «διότι ο Θεός δεν προσδιώρισεν ημάς εις οργήν, αλλ' εις απόλαυσιν σωτηρίας διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού». Είναι εντελώς ασυμβίβαστο με τη φύση του Θεού να νομίζεις ότι αφού ο Ιησούς πλήρωσε το μισθό της αμαρτίας σου, ο Θεός θα σε κρίνει μαζί με τους άδικους. Η οργή και η κρίση του Θεού θα ξεχυθεί σε έναν κόσμο που απορρίπτει τον Χριστό. Σαν παιδί του Θεού, γιατί ο Θεός να με συνυπολογίσει με τους άδικους; Ο Θεός δεν προσδιώρισεν ημάς εις οργήν.

Μια άλλη ενδιαφέρουσα υπόσχεση βρίσκεται στον Ησαΐα κς:19-21. Ο Κύριος μιλάει πρώτα για την ανάσταση των νεκρών. Στη συνέχεια λέει: «Ελθέ, λαέ μου, είσελθε εις τα ταμεία σου και κλείσον τας θύρας σου οπίσω σου· κρύφθητι διά ολίγον καιρόν, εωσού παρέλθη η οργή. Διότι, ιδού, ο Κύριος εξέρχεται από του τόπου αυτού διά να παιδεύση τους κατοίκους της γης ένεκεν της ανομίας αυτών· η δε γη θέλει ανακαλύψει τα αίματα αυτής και δεν θέλει σκεπάσει πλέον τους πεφονευμένους αυτής».

Ο Ησαΐας προφητεύει την ημέρα που ο Κύριος έρχεται να τιμωρήσει τους κατοίκους της γης, την περίοδο της Μεγάλης Θλίψης. Αλλά ο Θεός καλεί το λαό Του να μπει στα ταμεία του και να κλείσει τις πόρτες πίσω του, να κρυφτεί για λίγο μέχρι να τελειώσει η οργή, η Θλίψη.

Αυτό θα μπορούσε να αναφέρεται στους Εβραίους που θα καταφύγουν στη βραχώδη πόλη της Πέτρας για να προφυλαχτούν από τη Μεγάλη Θλίψη. Ο Ησαΐας το αναφέρει επίσης στο κεφ.ις:4,5. «Οι δεδιωγμένοι μου ας παροικήσωσι παρά σοι, Μωάβ· γενού εις αυτούς σκέπη από προσώπου του πορθητού· διότι ο αρπακτήρ ετελείωσεν, ο πορθητής έπαυσεν, οι καταδυνάσται εξωλοθρεύθησαν από της γης. Και μετά ελέους θέλει συσταθή ο θρόνος, και επ' αυτόν θέλει καθήσει εν αληθεία, εν τη σκηνή του Δαβίδ, ο κρίνων και εκζητών κρίσιν και σπεύδων δικαιοσύνην»

Σ’ αυτό το κείμενο, λέγεται στους Μωαβίτες να φιλοξενήσουν τους Εβραίους και να τους παρέχουν καταφύγιο στη Σελά, η οποία είναι η Πέτρα, τον καιρό που ο Αντίχριστος θα προσπαθήσει να τους καταστρέψει. Αν αυτή η υπόσχεση διαφύλαξης αναφέρεται στους Εβραίους αντί για την Εκκλησία, γιατί ο Κύριος να προστατεύσει τους Εβραίους και όχι την Εκκλησία από τη Μεγάλη Θλίψη;

Αν ο Κύριος σχεδιάζει να προστατεύσει την Εκκλησία από τη Μεγάλη Θλίψη, τότε πού είναι οι υποσχέσεις; Πού βλέπουμε στην Αγία Γραφή ότι η εκκλησία σφραγίζεται, προστατεύεται ή σημειώνεται, έτσι ώστε να μην πάθει κακό κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Θλίψης; Καθώς ο Ιωάννης περιγράφει λεπτομερώς τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στο Βιβλίο της Αποκάλυψης, ποια εδάφια μιλάνε για προστασία της Εκκλησίας στη Θλίψη;

Λουκ.κα:34,35 «Προσέχετε δε εις εαυτούς μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης και μεριμνών βιωτικών, και επέλθη αιφνίδιος εφ' υμάς η ημέρα εκείνη· διότι ως παγίς θέλει επέλθει επί πάντας τους καθημένους επί πρόσωπον πάσης της γης». Και αμέσως μετά: «Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, διά να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου».

Να εκφύγω πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι; Σίγουρα δεν θέλω να εκφύγω την Αρπαγή. Ο Ιησούς αναφερόταν στη Μεγάλη Θλίψη που έρχεται, και σίγουρα θέλω να την εκφύγω! Προσεύχομαι και αγρυπνώ όπως μου είπε ο Ιησούς, «διά να καταξιωθώ να εκφύγω πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι και να σταθώ έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου».

Περιμένω να σταθώ μέσα στην παρουσία του Θεού, μαζί με αυτούς που ψάλλουσι νέαν ωδήν, λέγοντες· Άξιος είσαι να λάβης το βιβλίον και να ανοίξης τας σφραγίδας αυτού, διότι εσφάγης και ηγόρασας ημάς εις τον Θεόν διά του αίματός σου εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και έθνους. Θέλω να δω τον Ιησού να παίρνει το βιβλίο εκ της δεξιάς του καθημένου επί του θρόνου. Δεν περιμένω να είμαι στη γη όταν ανοίξουν οι σφραγίδες και ο Θεός αρχίσει να εκχύνει την οργή και την αγανάκτησή Του σε αυτόν τον άθεο κόσμο, που απόρριψε τον Χριστό. Αυτό κάνει τον ερχομό του Χριστού μια ευλογημένη ελπίδα για τους πιστούς. Περιμένουμε με πάθος αυτή την ευλογημένη ελπίδα, την ένδοξη εμφάνιση του μεγάλου μας Θεού και Σωτήρα Ιησού Χριστού.

Να πούμε δυο λόγια σχετικά με το επιχείρημα ότι η Αρπαγή δεν είναι ένα παραδοσιακά ιστορικό δόγμα της Εκκλησίας. Αν εξετάσουμε την παραδοσιακή εκκλησιαστική ιστορία και αν εξετάσουμε προσεκτικά την εκκλησία στην Καινή Διαθήκη σαν μέρος της ιστορικής εκκλησίας, πιστεύω ότι οι Γραφές δείχνουν σαφώς ότι η πρώτη Εκκλησία αναζητούσε την επικείμενη επιστροφή του Ιησού Χριστού. Οι Χριστιανοί Τον περίμεναν να έρθει οποιαδήποτε στιγμή.

Ο Παύλος είπε στους Φιλιπ.γ:20,21 «Διότι το πολίτευμα ημών είναι εν ουρανοίς, οπόθεν και προσμένομεν Σωτήρα τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, όστις θέλει μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών, ώστε να γείνη σύμμορφον με το σώμα της δόξης αυτού κατά την ενέργειαν, διά της οποίας δύναται και να υποτάξη τα πάντα εις εαυτόν». Είναι αλήθεια ότι η αναμονή της επιστροφής του Κυρίου μειώθηκε κατά τη διάρκεια ενός μέρους της ιστορίας της Εκκλησίας, ειδικά κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα.

Επιπλέον, υπάρχουν πολλά πράγματα στην διδαχή της Ορθόδοξης Εκκλησίας με τα οποία δεν συμφωνώ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία διδάσκει νηπιοβάπτισμα. Δεν πιστεύω ότι η Βίβλος διδάσκει κάτι τέτοιο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία διδάσκει τη μεσολάβηση των νεκρών αγίων. Δεν πιστεύω ότι η Βίβλος διδάσκει τη μεσολάβηση των νεκρών αγίων. Η Καθολική Εκκλησία διδάσκει το αλάθητο του Πάπα. Δεν πιστεύω στο αλάθητο του Πάπα. Υπάρχουν πολλά πράγματα στην Καθολική Εκκλησία, τα οποία πιστεύω ότι δεν είναι γραφικά και δεν συμφωνώ. Δεν βλέπω την διδαχή της Ορθόδοξης ή Καθολικής Εκκλησίας σαν σωστή σε κάθε μορφή και έννοια, ούτε βλέπω ότι είναι σωστό να ακολουθήσει κανείς αυτές τις εκκλησίες. Το μόνο αληθινό μοντέλο βρίσκεται στο βιβλίο των Πράξεων. Μέχρι τη στιγμή που ο Ιωάννης έγραψε το βιβλίο της Αποκάλυψης, τόσες πολλές ψευδοδιδασκαλίες είχαν παρεισφρήσει στην εκκλησία, που ξανά και ξανά ο Ιησούς καλούσε την εκκλησία να μετανοήσει. Αποκ.β&γ.

Στον Δανιήλ ιβ ο προφήτης προσπαθεί να καταλάβει τους έσχατους καιρούς. Ο Κύριος είπε στον Δανιήλ «έγκλεισον τους λόγους και σφράγισον το βιβλίον, έως του εσχάτου καιρού· τότε πολλοί θέλουσι περιτρέχει και η γνώσις θέλει πληθυνθή».

Καθώς πλησιάζουμε την ημέρα κατά την οποία ο Κύριος θα αρπάξει την Εκκλησία Του από αυτόν τον κόσμο, θα ήταν πρέπον να συνειδητοποιήσουμε περισσότερο την υπόσχεση προς την Εκκλησία ότι αυτό το γεγονός θα συμβεί πριν από τη Μεγάλη Θλίψη.

Το Βιβλίο του Δανιήλ θα σφραγιζόταν μέχρι το τέλος, και είμαστε τώρα σε αυτό τον καιρό. Το Δαν.ιβ:4 κατηγορηματικά υπόσχεται ότι η γνώση θα αυξηθεί. Είναι σωστό να υποθέσουμε ότι ο Θεός θα μας δώσει νέα γνώση για την κατανόηση των υποσχέσεών Του και του λόγου Του σε αυτές τις μέρες που ζούμε.

10. Προετοιμασία

Τι πρέπει να κάνουμε σήμερα που έχουμε πλησιάσει τόσο πολύ στον καιρό της επιστροφής του Κυρίου;

Πρώτα, άσε με να σου πω τι δεν πρέπει να κάνεις. Μην αφήσεις τη δουλειά σου, μην πουλήσεις το σπίτι σου, ή μην δανειστείς πολλά χρήματα, σκεπτόμενος ότι δεν θα χρειαστεί να τα επιστρέψεις. Ο Ιησούς είπε: «Πραγματευθήτε εωσού έλθω» (Λουκ.ιθ:13). Θέλει να συνεχίσουμε τη δουλειά μας. Τόσο ο Νώε όσο και ο Λωτ ζούσαν την καθημερινότητά τους μέχρι που ο Κύριος τους ελευθέρωσε.

Η Γραφή λέει: «θέλει φανή εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας εις τους προσμένοντας αυτόν» (Εβρ.θ:28). Πρέπει να είσαι έτοιμος. Ο Αμώς φώναξε: «ετοιμάσθητι να απαντήσης τον Θεόν σου, Ισραήλ» (δ:12).

Πρέπει να προετοιμαστείς. Αυτή η προετοιμασία σημαίνει να δώσεις την καρδιά και τη ζωή σου στον Ιησού Χριστό, λαμβάνοντας τη συγχώρεσή Του και την άφεση των αμαρτιών και των παραβάσεών σου. Μετά περίμενε.

Ο Ιάκωβος είπε: «Μακροθυμήσατε λοιπόν, αδελφοί, έως της παρουσίας του Κυρίου. Ιδού, ο γεωργός περιμένει τον πολύτιμον καρπόν της γης και μακροθυμεί δι' αυτόν, εωσού λάβη βροχήν πρώϊμον και όψιμον· μακροθυμήσατε και σεις, στηρίξατε τας καρδίας σας, διότι η παρουσία του Κυρίου επλησίασε» (Ιακ.ε:7-8).

Η Β’ Πέτρ.γ:3-4 μας λέει ότι τις τελευταίες ημέρες θα υπάρξουν εμπαίκται που θα έρθουν να μας πουν, «Που είναι η υπόσχεσις της παρουσίας αυτού;». Αλλά «Δεν βραδύνει ο Κύριος την υπόσχεσιν αυτού, ως τινές λογίζονται τούτο βραδύτητα, αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων να απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν» (εδ.9).

Μερικές φορές μπορεί να υπάρχει ένας δισταγμός στις καρδιές μας σχετικά με τον ερχομό του Ιησού Χριστού, σκεπτόμενοι τι θα γίνει με τους συγγενείς και γνωστούς που δεν έχουν πιστέψει.

Μόλις αρπαχτούμε, πολλοί από τους αγαπημένους μας που ίσως είχαν ενοχληθεί από την ομολογία μας, θα συνειδητοποιήσουν ότι έχουν χάσει πραγματικά την ευκαιρία να αρπαχτούν με την Εκκλησία. Σαν αποτέλεσμα, θα σοβαρευτούν μέχρι θανάτου με τον Θεό και θα αποφασίσουν να μαρτυρήσουν κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Θλίψης αρνούμενοι να πάρουν το χάραγμα του θηρίου. Θα προτιμήσουν τον θάνατο παρά το χάραγμα, και ως εκ τούτου, θα σωθούν (Αποκ.κ:4). Λόγω της διδασκαλίας του Παύλου στη Β' Θεσσαλονικείς, κάποιοι αμφιβάλλουν ότι όποιος έχει απορρίψει την αλήθεια τώρα, θα είναι σε θέση να πιστέψει τότε.

Στην Αποκ.ζ:9-14 ο Ιωάννης είδε στον ουρανό «όχλο πολύ, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, οίτινες ίσταντο ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου, ενδεδυμένοι στολάς λευκάς, έχοντες φοίνικας εν ταις χερσίν αυτών», «κράζοντες μετά φωνής μεγάλης».

Ο πρεσβύτερος είπε στον Ιωάννη: «Ούτοι είναι οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης, και έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου».

Στην Αποκ.ς:9-11, κάτω από την πέμπτη σφραγίδα, αυτές οι ψυχές που μαρτύρησαν κατά τη διάρκεια των 3 ½ πρώτων χρόνων της Θλίψης, περιμένουν την ώρα τους να μπουν στην ουράνια σκηνή. Τους ειπώθηκε «να αναπαυθώσιν έτι ολίγον καιρόν, εωσού συμπληρωθώσι και οι σύνδουλοι αυτών και οι αδελφοί αυτών οι μέλλοντες να φονευθώσιν ως και αυτοί».

Αυτές οι ψυχές είναι κάτω από το θυσιαστήριο, γιατί θυσιάστηκαν σαν ολοκαύτωμα, για να τους πάρει ο Κύριος στην παρουσία Του. Γι’ αυτό η εκκλησία για ν’ αρπαχτεί, πρέπει να πάρει την απόφαση του θανάτου. Ο Θεός για να πάρει τους αγίους της θλίψης κοντά Του τους περνάει μέσα από το θάνατο, από την ίδια απόφαση της εκκλησίας, της νύμφης του Χριστού.

Αυτό σημαίνει ότι αν κάποιος φοβάται τώρα να πάρει αυτή την απόφαση του θανάτου, θα πρέπει κάποια στιγμή να περάσει οπωσδήποτε από το θάνατο. Γι’ αυτό είναι καλύτερα μια και καλή να πάρουμε αυτή την απόφαση τώρα, να ψηθούμε καλά στο καμίνι των δοκιμασιών και των θλίψεων, να σκληραγωγηθούμε, ώστε όταν έρθει εκείνη η ώρα να είμαστε έτοιμοι.

Θα είναι οδυνηρό, και θα είναι άδικο να χάσουμε το κάλεσμα της νύμφης του Χριστού, εμείς που ακούμε τώρα το λόγο Του, αγωνιζόμαστε να κάνουμε το θέλημά Του, πιστεύουμε και ζητάμε τον Κύριο.

Το ερώτημα σε αυτό το σημείο είναι, «Είσαι έτοιμος;». Αναλογίσου τον Κύριο να σου πει σήμερα: «Αυτό είναι το τέλος για την Εκκλησία! Τελείωσες την μαρτυρία σου. Έλα σπίτι»! Θέλεις να αρπαχτείς με την Εκκλησία για να συναντήσεις τον Κύριο στον αέρα, ή θέλεις να μείνεις εδώ κάτω ξύνοντας το κεφάλι σου και να αναρωτιέσαι τι συμβαίνει;

Πόσο καλύτερα να πας με την Εκκλησία από το να μείνεις πίσω για να αντιμετωπίσεις τη Θλίψη και όλη τη φρίκη που έρχεται πάνω στη γη. Γιατί να το κάνεις δύσκολο για τον εαυτό σου, όταν ο Κύριος θέλει να σε διευκολύνει; Γιατί δεν ανοίγεις την καρδιά και τη ζωή σου στον Ιησού Χριστό τώρα; Τι χρειάζεσαι για να είσαι έτοιμος; Βασικά, να έχεις υπακούσει στο ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού (Α’ Κορ.ιε:1-4): Να έχεις μετανιώσει, να έχεις βαπτιστεί στο νερό στο όνομα του Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, να έχεις λάβει το Άγιο Πνεύμα με το σημείο της γλωσσολαλιάς και ο Ιησούς Χριστός να κατοικεί πλούσια στην καρδιά και στη ζωή σου.