Μια από τις κατηγορίες της γραμματικής
όταν μελετάμε τους Προφήτες, είναι ο λεγόμενος «προφητικός αόριστος», όπου
λέγονται μελλοντικά πράγματα σε αόριστο χρόνο, σαν να έχουν ήδη γίνει. Πράγματα
που είναι τόσο βέβαιο ότι θα γίνουν, ώστε αναφέρονται σαν να είναι "δεδομένα".
Έτσι εξηγείται κατά κάποιον τρόπο και η φράση του Χριστού όταν έλεγε «ήγγικεν η Βασιλεία των Ουρανών».
Μελετώντας το 5ο κεφάλαιο από το βιβλίο του προφήτη Αμώς τον βλέπουμε να
μιλάει με παρόμοιο τρόπο. Στα προηγούμενα τέσσερα κεφάλαια απαγγέλει την
επικείμενη κρίση ως μελλοντικό γεγονός: «Έρχεται η κρίση, έρχεται η ώρα του θανάτου, έρχεται η ώρα της κηδείας,
έρχεται η ώρα του θρήνου». Επειδή όμως είναι τόσο βέβαιο ότι θα
γίνουν όσα λέει, στη συνέχεια αλλάζει χρόνο για να πει στο εδάφιο 1 του
επόμενου κεφαλαίου: «Ακούσατε τον
λόγον τούτον, τον θρήνον τον οποίον εγώ αναλαμβάνω εναντίον σας, οίκος Ισραήλ».
Ακούστε αυτό τον θρήνο που αρχίζω για εσάς. «Έπεσε· δεν θέλει σηκωθή πλέον η παρθένος του Ισραήλ· είναι ερριμμένη επί
της γης αυτής· δεν υπάρχει ο ανιστών αυτήν» [Όλα σε χρόνο
παρελθόντα].