Τί με κοιτάς έτσι κι απορείς;
Δεν λες πως είσαι του Κυρίου;
Ότι είσαι δικός Του;
Ότι Τον ακολουθείς;
Ε, λοιπόν πώς Τον ακολουθείς, έτσι χωρίς
σταυρό;
Μα δεν γίνεται. Δεν διάβασες ποτέ ότι <όστις δεν λαμβάνει τον σταυρόν αυτού, και ακολουθεί οπίσω μου, δεν
είναι άξιος εμού>;
Μα βέβαια δεν σου μιλώ για το σταυρό του
Χριστού. Εκείνος είναι δικός Του σταυρός, μην τα μπερδεύεις.
- Ο σταυρός είναι πόνος.
- Ο σταυρός είναι θάνατος.
- Ο σταυρός είναι βαρύς.
- Ο σταυρός είναι μαρτύριο.
- Ο σταυρός είναι κάτι το καταραμένο.
- Ο σταυρός είναι ανεπιθύμητος.
Δεν μπορεί να υπάρξει σταυρός δίχως κάποια
τέτοια χαρακτηριστικά, τότε δεν θα είναι σταυρός, ίσως κάτι άλλο. Ίσως
πολυθρόνα. Λοιπόν στο σταυρό υπάρχουν καρφιά, έχει βάρος μεγάλο, είναι από αγριόξυλο.
Μα βέβαια δεν γίνεται αλλιώς. Αυτός που
διαλέγει το σταυρό είναι ο Κύριος. Δική
μας δουλειά είναι να σηκώνουμε το σταυρό που μας έδωσε και να Τον ακολουθούμε. Σταυρό που θα σε γονατίσει, θα σε κουράσει,
θα σε τσακίσει, τα μάτια σου διαρκώς βουρκωμένα, κι ολόκληρος συντριμμένος!
Αυτή η τελευταία λέξη δεν σου λέει
τίποτα;
Αρχίζεις μήπως να καταλαβαίνεις;
- Πού κατοικεί ο Θεός; Στον ουρανό.
- Και πού αλλού; Στου συντετριμμένου την καρδιά.
Αυτή τη δουλειά κάνει ο σταυρός, ο δικός
σου και ο δικός μου.
Μπορούν
τα πάντα να είναι αυτός ο σταυρός:
- Ένα άρρωστο και ανεπρόκοπο παιδί.
- Ένας ανάποδος και πονηρός εργοδότης.
- Μια/ένας βασανιστική/ός σύζυγος.
- Μια διακονία που θα σου αποστερεί τα δίκαιά σου και θα σε ταπεινώνει.
- Μια ισόβια αρρώστια.
- Μια αναπηρία.
Μην προσπαθείς να απαλλαγείς απ’ το σταυρό
σου γιατί θα χάσεις την ισορροπία σου. Βέβαια όλοι οι σταυροί δεν φαίνονται,
αλλά είναι εξ ίσου τρομεροί. Και τελειώνουμε. Ο σταυρός δεν εμποδίζει τον ύμνο,
τη δοξολογία και τη χαρά ακόμα! Του Θεού
ο δρόμος είναι ο πιο καλός ακόμα κι όταν
με την θλίψη γίνεται στενός.
