ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΝΤΕΣ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ 47 - Οι αιώνιοι τρίβοι

Ο Θεός δεν έχει αφήσει τον άνθρωπο να εργάζεται τα τυχόν δικά του σχέδια με τους δικούς του τρόπους, αλλά απ' την αρχή έχει ένα ορισμένο σχέδιο για τη ζωή του. Για να αποφύγουμε κάθε παρερμηνεία του θέματος, δεν εννοούμε ότι ο Θεός έχει αφαιρέσει την πρωτοβουλία απ' τον άνθρωπο ν' αποφασίζει, ή ότι πιστεύουμε στο «γραμμένο», στο «κισμέτ» που λένε οι Τούρκοι. Αλλά όσο αφορά  στη σωτηρία του ανθρώπου, ο Θεός είναι Αυτός που ορίζει πώς μπορεί να σωθεί ο άνθρωπος.

Καθώς κοιτάζουμε τον ουρανό και εξετάζουμε το έργο των χειρών Του, παρατηρώντας πώς έχει τοποθετήσει τον ήλιο, το φεγγάρι και τ' αστέρια στη σωστή τροχιά ώστε να μην συγκρούονται μεταξύ τους, οδηγούμαστε να καταλάβουμε ότι ο Θεός μας, είναι Θεός τάξης. Καθώς ψάχνουμε μέσα στα σχέδιά Του, μέσα στο λόγο Του, βλέπουμε ότι δεν έχει μια σειρά και μια τάξη μόνο για τον ουρανό, αλλά έχει σχεδιάσει κάποια μονοπάτια και για το λαό Του. Καθώς εξετάζουμε τον τρόπο με τον οποίο εργάζεται, καταπλησσόμαστε με τη θαυμαστή Του ακρίβεια.

Όταν ο Μωυσής έπρεπε να φτιάξει τη σκηνή του Μαρτυρίου, νουθετήθηκε απ' τον Κύριο, «Πρόσεχε, να κάμεις πάντα κατά τον τύπον τον δειχθέντα εις σε εν τω όρει» (Εβρ.η:5). Αν ο Θεός ήταν τόσο λεπτολόγος για την κατασκευή της σκηνής του Μαρτυρίου, πόσο μάλλον θα έχει σχεδιάσει τη μορφή της εκκλησίας Του, που είναι το αντίτυπο της σκηνής του Μαρτυρίου, σύμφωνα με το θέλημά Του!

Ωστόσο, παραμένει σαν απορία, πώς τόσοι πολλοί που επαγγέλλονται ότι ακολουθούν τον Κύριο, είναι ικανοποιημένοι και δέχονται μάλλον γνώμες ανθρώπων, σ' ένα τόσο σημαντικό θέμα όπως είναι η αιώνια ζωή. Αλλά ο άνθρωπος είχε πάντοτε αδυναμία πάνω σ' αυτό το θέμα. Είναι πάντοτε πρόθυμος να φύγει τόσο εύκολα απ' το πρότυπο που έχει δοθεί.

Είμαστε πεπεισμένοι ότι η πρώτη εκκλησία κάτω απ' τους απόστολους του Αρνίου είχε εδραιωθεί πάνω στο αιώνιο σχέδιο του Θεού. Πραξ.β:4,38. Η απομάκρυνση απ' αυτό το σχέδιο κι απ' την πίστη που παραδόθηκε μια φορά στους αγίους δεν έγινε ξαφνικά, αλλά υπήρξε μια βαθμιαία πτωτική πορεία. Ωστόσο, την εποχή του απόστολου Ιούδα βλέπουμε ότι η αποστασία απ' την πίστη είχε ήδη ξεκινήσει και γι' αυτό ο Ιούδας βλέπει ότι είναι ανάγκη να νουθετήσει τους αγίους ν' αγωνιστούν ένθερμα για την πίστη που τους παραδόθηκε μια φορά (Ιουδ.4). Συγκεκριμένοι άνθρωποι είχαν εισχωρήσει απροσδόκητα που ήταν σαρκικοί και δεν είχαν το Πνεύμα (εδ.19). Ο Ιούδας παρακινούσε τους πιστούς ν' ακολουθήσουν τη γνήσια διδασκαλία

Ιερ.ς:16 Εδώ βλέπουμε τον Κύριο να καλεί τους ανθρώπους να επιστρέψουν στις «αιώνιες τρίβους» για να βρουν ανάπαυση στην ψυχή τους. Αυτή η ίδια ανάπαυση υπόσχεται στον Ησ.κη:11, που είναι μια προφητεία για την έκχυση του Αγίου Πνεύματος και ονομάζει αυτή την εμπειρία «ανάπαυση και άνεση». Η κλήση για επιστροφή στις αιώνιες τρίβους υπόσχεται αυτή την ανάπαυση της ψυχής.

Ναι, σιγά - σιγά, την κάποτε όμορφη και τιμώμενη απ' το Θεό εκκλησία την λήστεψαν και της έκλεψαν τα δώρα και τα στολίδια με τα οποία ο Θεός την είχε στολίσει, μέχρι που εξέπεσε σ' αυτό που σήμερα λέμε «Σκοτεινούς αιώνες».

Είναι πολύ ενδιαφέρον να μελετήσουμε πώς δημιουργήθηκε η Διαμαρτυρόμενη κίνηση με το να καλούνται άνθρωποι από δω κι από κει, οι γνωστοί αναμορφωτές, για ν' αποκαταστήσουν και να επαναφέρουν κάποια πτυχή αυτής της πίστη που χάθηκε κατά τους Σκοτεινούς Αιώνες. Καθώς ο καθένας απ' αυτούς τους αναμορφωτές έφερνε μια διαφορετική πτυχή της αλήθειας, γινόταν άλλο ένα βήμα προς την πίστη που είχε παραδοθεί μια φορά στους αγίους.

Ο καθένας απ' αυτούς τους ηγέτες υποστηριζόταν από μια πνευματική ομάδα πιστών ανθρώπων οι οποίοι έπρεπε να «εξέλθουν απ' το στρατόπεδο» φέροντες τον ονειδισμό (Εβρ.ιγ:13).

Αλλά καθώς ο χρόνος περνούσε κι αυτοί με τη σειρά τους άρχισαν ν' ακολουθούν την ίδια πτωτική πορεία, επειδή μη πνευματικοί άνθρωποι εισχώρησαν στην ηγεσία της εκκλησίας. Μόλις κάποιος άλλος αναμορφωτής ερχόταν στο προσκήνιο με λίγο περισσότερο φως, αυτός και οι ακόλουθοί του πιεζόταν να φύγουν απ' την εκκλησία. 

Ο Λούθηρος έφερε το μήνυμα της δικαίωσης δια πίστεως, αλλά όταν ήρθε το φως της βάπτισης με καταβύθιση, οι ακόλουθοι του Λούθηρου δεν το δέχτηκαν κι έτσι δημιουργήθηκε μια εντελώς καινούρια ομάδα ανθρώπων. Καθώς κατανοούμε αυτά τα γεγονότα στην ιστορία της εκκλησίας, μας βοηθούν να δούμε γιατί σήμερα υπάρχουν τόσα θρησκευτικά δόγματα.

Στις αρχές του αιώνα μας, διαφαινόταν μια γενική κραυγή απ' όλη τη χριστιανοσύνη για επιστροφή στα παλιά μονοπάτια, που είχε σαν αποτέλεσμα μέσα από συνεχείς προσευχές να έρθει η γνωστή σήμερα Πεντηκοστιανή κίνηση. Κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να διεκδικήσει ότι έκανε αυτό το έργο, γιατί ήταν καθαρά μια κίνηση του Θεού σαν απάντηση στην κραυγή που ανέβηκε στον ουρανό μέσα απ' τις καρδιές των ανθρώπων που ανήκαν σε διάφορες ομολογίες και χριστιανικές ομάδες. 

Χωρίς αμφιβολία, αυτή είναι η μεγαλύτερη κίνηση αναζωπύρωσης απ' τις μέρες των αποστόλων. Ξεκίνησε το 1900 και γρήγορα απλώθηκε κι άγγιξε άτομα σ' όλο το χριστιανισμό και τα «περίχωρα», αλλά κι ανάμεσα απ' τους άπιστους. Το μήνυμα της βάπτισης με Πνεύμα 'Αγιο όπως αυτό είχε δοθεί την ημέρα της Πεντηκοστής αποκαταστάθηκε και επανήλθε σ' όλους αυτούς που άνοιξαν την καρδιά τους και δέχτηκαν αυτή την ευλογημένη έκχυση. Το ίδιο μήνυμα ισχύει και σήμερα και θα ισχύει μέχρι ο Κύριος θα έλθει ξανά για να πάρει την εκκλησία Του. Ξανάφερε τους ανθρώπους πίσω στα παλιά μονοπάτια κι εκατομμύρια άνθρωποι έχουν βρει ανάπαυση στην ψυχή τους. Ο Κύριος ετοιμάζει το λαό Του γιατί επιστρέφει ταχέως!

Μέσα στο λόγο του Θεού δεν βλέπουμε το φαινόμενο της Πεντηκοστής μόνο στην Ιερουσαλήμ, που από κάθε άποψη είναι αξιοσημείωτο, αλλά βλέπουμε και μια Κορινθιακή Πεντηκοστή. Ο Παύλος υπέδειξε πολλά λάθη στην εκκλησία της Κορίνθου, πολλά απ' τα οποία παρατηρούνται και σήμερα ανάμεσα στις εκκλησίες. Τους επίπληξε για σαρκικότητα και χωρίσματα που υπήρχαν ανάμεσά τους, πράγματα για τα οποία και σήμερα οι άγιοι του Θεού πρέπει να παρακινούνται να είναι προσεκτικοί. Παρ' όλα αυτά, ο Παύλος τους αναγνωρίζει και τους αποκαλεί «εκκλησία του Θεού ούσα εν Κορίνθω, ηγιασμένους εν Χριστώ Ιησού, προσκεκλημένους αγίους....προσμένοντες την αποκάλυψιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Α' Κορ.α:1-7).

Όπως ο Παύλος παρακίνησε την πρώτη εκκλησία να προσέχει απ' τους ψευδοδιδάσκαλους, έτσι και σήμερα ο λαός του Θεού πρέπει να προσέχει απ' αυτούς που προσπαθούν να τον απομακρύνουν απ' τις αιώνιες τρίβους, τα παλιά μονοπάτια, που δίδαξαν οι απόστολοι. Μερικοί εργάτες μπορεί να εγκαταλείπουν σήμερα την αλήθεια, όπως οι εργάτες στην Ασία εγκατέλειψαν τον Παύλο, αλλά ο Θεός δοκιμάζει και βεβαιώνει για τη γνησιότητα των εργατών που θα οδηγήσουν το λαό Του στη δόξα (Δευτ.ιγ:1-4)!

Βέβαια, αυτό το μεγάλο μάζεμα ψυχών αυτής της κίνησης, μοιάζει με το «δίχτυ» που διαβάζουμε στο Ματθ.ιγ:47-50 που όταν ρίχτηκε στη θάλασσα, μάζεψε κάθε είδους ψάρια. 'Ανθρωποι από κάθε δογματική τοποθέτηση μπήκαν μέσα σ' αυτή την κίνηση και αν κι έχουν δεχτεί το βάπτισμα με Πνεύμα 'Αγιο, τη θεία θεραπεία, όμως πολλοί απ' αυτούς παραμένουν απρόθυμοι ν' αφήσουν τις προηγούμενες διδασκαλίες τους κι έτσι γίνονται η αιτία της ύπαρξης τόσων διαφορετικών ομάδων πιστών.
 

Ωστόσο, ανάμεσα σ' όλες αυτές τις αντιθέσεις και τις διαφορετικές διδασκαλίες, ο Θεός έχει ένα λαό που είναι πρόθυμος να επιστρέψει στα δόγματα των αποστόλων όπως είναι γραμμένα στο βιβλίο των Πράξεων και τις Επιστολές. Αυτοί έχουν έρθει στην ευλογημένη αλήθεια της πληρότητας της θεότητας εν Χριστώ Ιησού (Κολ.β:9), που είναι μια αλήθεια που πραγματικά ανήκει στις αιωνίους τρίβους, στα παλιά μονοπάτια, στην πίστη που παραδόθηκε μια φορά σους αγίους.