Α. Η ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ ΕΙΧΕ
ΠΡΟΕΙΠΩΘΕΙ ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΠΡΟΦΗΤΕΣ
1. Στον καιρό του Εζεκία.
Όταν ήρθε μία αντιπροσωπεία απ’ το βασιλιά της Βαβυλώνας, φέρνοντας ένα
δώρο στον Εζεκία, αυτός στο ζήλο του να κάνει μια κοσμική συμμαχία, τους έδειξε
όλους τους θησαυρούς του οίκου του. Ο προφήτης Ησαΐας τον επίπληξε και προφήτεψε:
Ιδού, έρχονται ημέραι, καθ’ ας πάν ό,τι είναι εν τω οίκω σου, και ό,τι
οι πατέρες σου εναπεταμίευσαν μέχρι της ημέρας ταύτης, θέλει μετακομισθή εις
την Βαβυλώνα δεν θέλει μείνει ουδέν, λέγει Κύριος. Και εκ των υιών σου οίτινες
θέλουσιν εξέλθει από σου, τους οποίους θέλεις γεννήσει, θέλουσι λάβει και
θέλουσι γείνει ευνούχοι εν τω παλατίω του βασιλέως της Βαβυλώνος. (Β’ Βασ.κ:17,18).
Πάνω από 1000
χρόνια πέρασαν πριν εκπληρωθεί αυτή η προφητεία. Αυτό μας δείχνει πώς η κρίση
για δικές μας αμαρτίες μπορεί να πέσει πάνω στα παιδιά μας.
2. Ο προφήτης Ησαΐας (ια:11,
λθ:6,7)
Αυτή η προφητεία
του Ησαΐα είναι γραμμένη και επαναλαμβάνεται στο βιβλίο του Ησαΐα. Δες ακόμα
Ησ.ς:11,12
3. Ο προφήτης Μιχαίας
«Και θέλεις υπάγει έως της Βαβυλώνος εκεί θέλεις ελευθερωθή» (Μιχ.δ:10).
Εδώ ο Μιχαίας
δηλώνει ξεκάθαρα ότι ο τόπος της αιχμαλωσίας θα ήταν η Βαβυλώνα.
4. Ο προφήτης Ιερεμίας
«Και πάσα αύτη η γη θέλει είσθαι εις ερήμωσιν και θάμβος. Και τα έθνη
ταύτα θέλουσι δουλεύσει τον βασιλέα της Βαβυλώνος εβδομήκοντα έτη. Και όταν
συμπληρωθώσι τα εβδομήκοντα έτη, θέλω ανταποδώσει επί τον Βασιλέα της Βαβυλώνος
και επί το έθνος εκείνο, λέγει Κύριος, την ανομίαν αυτών, και επί την γην των
Χαλδαίων, και θέλω καταστήσει αυτήν ερήμωσιν αιώνιον» (Ιερεμ.κε:11,12).
Εδώ ο Ιερεμίας
λέει τη διάρκεια του χρόνου που οι Εβραίοι θα ήταν αιχμάλωτοι.
Β. Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
«Και παρέδωκε Κύριος εις την χείραν αυτού τον Ιωακείμ, βασιλέα του
Ιούδα, και μέρος των σκευών του οίκου του Θεού» (Δαν.α:2).
Θα πρέπει να
προσέξουμε την έκφραση: «Και παρέδωκε Κύριος».
Αυτό ήταν μια πράξη κρίσης απ’ τη μεριά του Θεού. Η κρίση του Θεού ήρθε πάνω
στον Ιούδα όχι μόνο εξαιτίας της αμαρτίας του Εζεκία, αλλά εξαιτίας της
ειδωλολατρίας που είχε μπει στο έθνος απ’ τους πολλούς κακούς βασιλιάδες που
κυβέρνησαν όπως ο Μανασσής.
Γ. Η ΥΨΩΣΗ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ ΣΕ ΔΥΝΑΜΗ
Σ’ αυτή την
περίοδο της ιστορίας, η Ασσυρία άρχισε ν’ αποδυναμώνεται μέχρι που έγινε
ανίσχυρη. Οι δύο κύριες πόλεις της Ασσυρίας Ασσούρ και Νινευή έπεσαν κι ο
Ασσυριακός στρατός το έσκασε προς τα δυτικά, στη Χαράν. Το 610 π.Χ. η Χαράν
κατακτήθηκε απ’ τον Ναβοπολασσάρ, βασιλιά της Βαβυλώνας, που αποτέλειωσε τους
Ασσύριους. Το 609 π.Χ. ο Νεχαώ, βασιλιάς της Αιγύπτου, βάδισε με το στρατό του
βόρεια για να συναντήσει τους Βαβυλώνιους. Δεν πέτυχε να καταλάβει τη Χαράν, αλλά
παρέμεινε κυρίαρχος στη δύση για άλλα τρία χρόνια η Αίγυπτος.
Στις αρχές του
605 π.Χ. έγινε η μάχη της Χαρκεμίς στον Ευφράτη (Β’ Βασ.κγ:29 & Β’
Χρον.λε:20 & Ιερεμ.μς:2). Οι Βαβυλώνιοι είχαν αρχηγό το Ναβουχοδονόσορ, γιο
του Ναβοπολασσάρ. Φάνηκε ότι ήταν πολύ έξυπνος κι έτρεψε τους Αιγυπτίους σε
φυγή και μεγάλη ήττα. Απ’ αυτό το σημείο, η Βαβυλώνα έγινε η καινούρια
παγκόσμια αυτοκρατορία.
Δ. Η ΠΡΩΤΗ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ - 605 π.Χ.
Ο Ιωακείμ
διορίστηκε βασιλιάς στον Ιούδα απ’ τον Φαραώ και βασίλεψε 11 χρόνια. Ήταν ασεβής
και απρόσεκτος. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του άκουσε τις προφητείες του
Ιερεμία που προειδοποιούσαν για την επερχόμενη κρίση. Σε μια περίπτωση πήρε ένα
μαχαίρι και έκοψε σε κομμάτια τον κύλινδρο που ήταν γραμμένος ο Λόγος του Θεού
και τον πέταξε στη φωτιά. Ο Ιερεμίας προφήτεψε ότι θα καεί σαν γάιδαρος, πράγμα
που έγινε.
Όταν ο
Ναβουχοδονόσορ πέτυχε να κατακτήσει μεγάλα μέρη της Συρίας, ο Ιωακείμ ομολόγησε
πίστη σ’ αυτόν. Αργότερα άλλαξε και πήγε με τον βασιλιά της Αιγύπτου Νεχώ. Ο
Ναβουχοδονόσορ πολιόρκησε την Ιερουσαλήμ και πήρε πολλούς αιχμαλώτους μεταξύ
των οποίων ήταν και ο Δανιήλ με τους συντρόφους του. Ο Ιωακείμ μεταφέρθηκε αλυσοδεμένος
στη Βαβυλώνα.
Αυτό τον καιρό,
ο Ναβουχοδονόσορ πήρε τα σκεύη του οίκου του Θεού και όσους απ’ τον Ιούδα καταγόταν
από αριστοκρατικές οικογένειες και τους μετέφερε στη Βαβυλώνα. Αν ο Ιωακείμ
είχε προσέξει το κήρυγμα του Ιερεμία, αυτό μπορεί να μην είχε συμβεί.
Ενώ ο
Ναβουχοδονόσορ ήταν απασχολημένος με τις κατακτήσεις του, ανακόπηκε απ’ τον
ξαφνικό θάνατο του πατέρα του. Γύρισε βιαστικά πίσω στη Βαβυλώνα για να στεφθεί
βασιλιάς.
Ε. Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ - 597 π.Χ.
Ο Ιωαχείν ήταν ο
γιος και διάδοχος του Ιωακείμ και βασίλεψε μόνο για 3 μήνες και δέκα μέρες.
Το 597 π.Χ. ο
Ναβουχοδονόσορ επιτέθηκε ξανά στην Ιερουσαλήμ. Αυτή τη φορά πήρε αιχμάλωτο τον
Ιωαχείν, τη μητέρα του, τις γυναίκες του, 3.000 πρίγκιπες, 7.000 άνδρες
δυνάμεως και 1.000 τεχνικούς (Β’ Βασ.κδ:14-16). Ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν ο
Ιεζεκιήλ κι ο Μαραδοχαίος. Ο Ιερεμίας απέφυγε την αιχμαλωσία και παρότρυνε τους
αιχμάλωτους στη Βαβυλώνα να είναι καλοί πολίτες (Ιερ.κθ:1-10).
Ζ. Η ΤΡΙΤΗ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ - 586 π.Χ.
Ο Ναβουχοδονόσορ
διόρισε το Σεδεκία βασιλιά στον Ιούδα, ο οποίος βασίλεψε 11 χρόνια.
Μετά από 11
χρόνια, ο Σεδεκίας άκουσε κακές συμβουλές αντί ν’ ακούσει τον Ιερεμία και
επαναστάτησε κατά του Ναβουχοδονόσορ.
Ο στρατός του
βασιλιά της Βαβυλώνας γρήγορα βρέθηκε και πάλι έξω απ’ τα τείχη της Ιερουσαλήμ.
Αυτή τη φορά ο Ναβουχοδονόσορ έκαψε το Ναό, κατέστρεψε την πόλη της Ιερουσαλήμ
κι εξόρισε όλους εκτός απ’ τους πιο φτωχούς στη Βαβυλώνα (Β’ Βασ.κδ:14-16).
Ο Σεδεκίας
πάρθηκε αιχμάλωτος, είδε την εκτέλεση των γιων του, του έβγαλαν τα μάτια και
τον μετέφεραν στη Βαβυλώνα.
Αυτή την
περίοδο, ο ναός, τα παλάτια και τα δημόσια κτίρια καταστράφηκαν κι η Ιερουσαλήμ
είναι ερειπωμένη.
Η. Η ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ
Υπήρξε μεγάλη
ταλαιπωρία τον καιρό αυτής της τελευταίας πολιορκίας. Οι φυλακισμένοι
ακρωτηριάστηκαν, παλουκώθηκαν και γδάρθηκαν ζωντανοί.
Αφού
εγκαταστάθηκαν στη Βαβυλώνα, οι Ιουδαίοι δεν πιέστηκαν πολύ απ’ τους
κατακτητές. Μπλέχτηκαν με το εμπόριο, έκτισαν σπίτια και πήραν ψηλές θέσεις στη
χώρα. Ο προφήτης Ιεζεκιήλ συνεχώς τους ενεθάρρυνε.
