Θα εξετάσουμε τώρα τις σχετικές με τον καθαρισμό του λεπρού
ωραίες και σημαντικές διατάξεις, που μας προσφέρουν σαν τύπο, μερικές από τις
πολυτιμότερες αλήθειας του Ευαγγελίου.
«Και ελάλησε Κύριος
προς τον Μωϋσήν, λέγων, Ούτος είναι ο νόμος του λεπρού εν τη ημέρα του
καθαρισμού αυτού· θέλει φερθή προς τον ιερέα· και θέλει εξέλθει ο ιερεύς έξω
του στρατοπέδου και θέλει θεωρήσει ο ιερεύς, και ιδού, εάν ιατρεύθη η πληγή της
λέπρας εις τον λεπρό» (κεφ. ιδ:1-3).
Έχουμε δει ποια θέση είχε ο λεπρός. Βρισκόταν έξω από το
στρατόπεδο, σε απόσταση από τον Θεό, από το αγιαστήριο και από τη συναγωγή Του.
Εκτός αυτού, κατοικούσε σε μια θλιβερή μοναξιά, σε μια κατάσταση ακαθαρσίας.
Βρισκόταν μακριά από κάθε ανθρώπινη βοήθεια και ως προς τον εαυτόν του, δεν
μπορούσε παρά να μεταδώσει την ακαθαρσία του σε κείνον που θα τον άγγιζε. Ήταν
λοιπόν φανερό ότι δεν μπορούσε να κάνει κάτι για να καθαριστεί.