Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΙΣ!!!

Γαλ.γ:20 ὁ δὲ μεσίτης ἑνὸς οὐκ ἔστιν, ὁ δὲ θεὸς εἷς ἐστιν.

Δεν είμαι μαθηματικός, αλλά στο σχολείο έκανα άλγεβρα και γεωμετρία καθώς και αρχαία ελληνικά. Κατά συνέπεια, έμαθα τα βασικά των μαθηματικών. Έμαθα ότι το 1 δεν είναι ίσο με το 3, έμαθα ότι το 1 ισούται με 1.

Ακόμα έμαθα ότι το «εις» είναι απόλυτο αριθμητικό επίθετο. Τα αριθμητικά επίθετα διακρίνονται σε απόλυτα, τακτικά, χρονικά, πολλαπλασιαστικά και αναλογικά. Τα απόλυτα αριθμητικά δηλώνουν απλώς ένα ορισμένο πλήθος όντων: εἷς (Θεός), μία (ναῦς), ἕν (ὅπλον).

Από αριθμητική, πως πάμε;

Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΙΣ!!!

Γαλ.γ:20 ὁ δὲ μεσίτης ἑνὸς οὐκ ἔστιν, ὁ δὲ θεὸς εἷς ἐστιν.

Δεν είμαι μαθηματικός, αλλά στο σχολείο έκανα αριθμητική, άλγεβρα και γεωμετρία καθώς και αρχαία ελληνικά. Κατά συνέπεια, έμαθα τα βασικά των μαθηματικών. Έμαθα ότι το 1 δεν είναι ίσο με το 3, έμαθα ότι το 1 ισούται με 1. Ακόμα έμαθα ότι το «εις» είναι απόλυτο αριθμητικό επίθετο. Τα αριθμητικά επίθετα διακρίνονται σε απόλυτα, τακτικά, χρονικά, πολλαπλασιαστικά και αναλογικά. Τα απόλυτα αριθμητικά δηλώνουν απλώς ένα ορισμένο πλήθος όντων: εἷς (Θεός), μία (ναῦς), ἕν (ὅπλον). Τώρα όμως συνειδητοποιώ ότι αυτό δεν είναι και τόσο βαθιά εδραιωμένο. Στην πραγματικότητα, είναι προφανές και στοιχειώδης λογική, αλλά περιέργως, στο πεδίο της θεολογίας, αυτό το σημείο θεωρείται συζητήσιμο.

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ

Εφεσ.δ:4-6 Εν σώμα και εν Πνεύμα, καθώς και προσεκλήθητε με μίαν ελπίδα της προσκλήσεώς σας· εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα· εις Θεός και Πατήρ πάντων, ο ων επί πάντων και διά πάντων και εν πάσιν υμίν.

Η τριαδική ερμηνεία δεν είναι λογική, γιατί ξεχωρίζει τον Ιησού από τον Θεό. Αυτό συνεπάγεται ότι ο πατέρας είναι Θεός με τρόπο που ο Ιησούς δεν είναι, κι έτσι του κλέβει την πλήρη και τέλεια θεότητα. Καθορίζει το «εις Θεός» να είναι μόνο ένα από τα τρία πρόσωπα στη θεότητα. Πως μπορείς να απαιτείς άλλα δύο πρόσωπα στη θεότητα εκτός από αυτό το «εις Θεός»; Αν αυτό το «εις Θεός» είναι το πρώτο πρόσωπο στη θεότητα, τότε κάθε άλλο πρόσωπο δεν θα μπορούσε να είναι Θεός και δεν θα μπορούσε να είναι στη θεότητα. Για να είσαι συνεπής, θα πρέπει να αποδεχτείς τον Ιησού σαν τον ένα και μόνο Θεό της Βίβλου (Α’ Ιωάν.ε:20) ή αλλιώς εγκατέλειψε τη θεολογία σου περί ενός Θεού.

'Ακουε Χριστιανέ, Κύριος ο Θεός ημών Κύριος εις εστί!

Δευτ.ς:1-5 «Και αύται είναι αι εντολαί, τα διατάγματα, και αι κρίσεις, όσας προσέταξε Κύριος ο Θεός σας, να σας διδάξω, διά να κάμνητε αυτάς εν τη γή εις την οποίαν εισέρχεσθε διά να κληρονομήσητε αυτήν διά να φοβήσαι Κύριον τον Θεόν σου, ώστε να φυλάττης πάντα τα διατάγματα αυτού, και τας εντολάς αυτού, τας οποίας εγώ σε προστάζω, σύ, και ο υιός σου, και ο υιός του υιού σου, πάσας τας ημέρας της ζωής σου και διά να μακροημερεύσης. 'Ακουσον λοιπόν, Ισραήλ, και πρόσεχε να κάμνης αυτά, διά να ευημερής και διά να πληθυνθήτε σφόδρα, καθώς Κύριος ο Θεός των πατέρων σου υπεσχέθη εις σε, εν τη γή ήτις ρέει γάλα και μέλι. 'Ακουε, Ισραήλ, Κύριος ο Θεός ημών είναι εις Κύριος».

Το έθνος του Ισραήλ, ήταν ηθικά υπεύθυνο να κρατά και να ομολογεί ότι ο Θεός τους ήταν ΕΙΣ. Αυτή η αλήθεια, ήταν το κέντρο γύρω απ' το οποίο ο λαός όφειλε να συγκεντρώνεται. Όσο τη διατηρούσε, ο Ισραήλ ήταν ευτυχισμένος γιατί υπήρχε πρόοδος και αφθονία. Όταν όμως εγκατέλειπαν αυτή την αλήθεια, όλα αυτά εξαφανίζονταν. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτή η αλήθεια ήταν το εθνικό οχυρό που τους χώριζε απ' όλους τους άλλους λαούς της γης (Α΄Κορ.η:5,6).

Περί του "Γιαχίδ"

Λένε κάποιοι ότι αν ήθελε με το «εις Κύριος» να δείξει απόλυτη μονάδα αποκλείοντας άλλα πρόσωπα στη θεότητα, μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη λέξη «γιαχίδ» που σημαίνει απόλυτη μονάδα, το αποκλειστικά ένα, μόνον.

Γέν.κβ:2 "Και είπε, λάβε τώρα τον υιόν σου τον μονογενή (γιαχίδ)" επίσης κβ:12,16

Ας εξετάσουμε το «γιαχίδ» να δούμε τι σημαίνει και πως χρησιμοποιείται μέσα στο Εβραϊκό κείμενο.

Διαβάζουμε από το "HEBREW AND CHALDEE LEXIKON" (Εβραϊκό και Χαλδαϊκό λεξικό) του ΓΕΣΕΝΙΟΥ στη σελ.345 στήλη (β):

Περί του «ΕΧΑΔ»

Στο Δευτερονόμιο δ:35 διαβάζουμε:

εις σε εδείχθη τούτο, διά να γνωρίσης ότι ο Κύριος, αυτός είναι ο Θεός· δεν είναι άλλος εκτός αυτού.

Για να μπορέσουμε να ταυτιστούμε με την πίστη των αγίων της Παλαιάς Διαθήκης, είναι αναγκαίο να κατανοήσουμε σωστά αυτά που ο Κύριος τους είχε κηρύξει όσο αφορά στον Εαυτό Του σε σχέση με τις θεότητες που λάτρευαν όλοι οι άλλοι λαοί γύρω τους, οι οποίοι όπως γνωρίζουμε ήταν ειδωλολατρικοί. Το πρώτο πράγμα λοιπόν που βλέπουμε είναι ότι ο Θεός αποκλείει την ύπαρξη οποιουδήποτε άλλου θεού. Δεν πρόκειται για πολλούς θεούς, αλλά για έναν και μόνο, ο Οποίος όπως είδαμε έπλασε χους ουρανούς, τη γη και τους ανθρώπους. Όλη η προσοχή μας λοιπόν είναι στραμμένη στον Ένα Θεό που υπάρχει, σ’ Αυτόν εκτός του οποίου δεν είναι άλλος. Λίγο παρακάτω, ο Μωυσής συνεχίζοντας επάνω στο θέμα της θεότητας λέει:

«Άκουε, Ισραήλ· Κύριος ο Θεός ημών είναι εις Κύριος» Δευτ.ς:4

Εδώ ο λόγος του Θεού καθορίζει σαφέστατα τη φύση του Θεού. Αφού πρώτα διευκρινίστηκε ότι δεν πρόκειται για πολλούς θεούς αλλά για έναν εκτός του Οποίου δεν είναι άλλος, τώρα ο Μωυσής, μιλώντας για τον Ένα Θεό που υπάρχει, το Θεό Του και Θεό μας, λέει ότι είναι Εις. Καθορίζει δηλ. τη φύση του ενός Θεού και μας λέει ότι Αυτός ο Ένας Θεός που λατρεύουμε είναι Εις στη φύση Του.

Ο Θεός έχει μία υπόσταση και όχι τρεις

Ο Θεός, που τον χαρακτηρίζει το απόλυτο αριθμητικό ΕΙΣ, που έχει ένα πρόσωπο, μια φύση, η μονότητα του Θεού, απαιτεί και μία υπόσταση. Δεν είναι δυνατό εφ' όσον ο Θεός είναι Ένας, και άπειρος, να αποτελείται από πολλά πρόσωπα και μάλιστα κάθε πρόσωπο να έχει ξεχωριστά χαρακτηριστικά από τα άλλα.

Ο Θεός είναι συνεπής με τη λογική και τους νόμους της, διότι ο Ίδιος είναι λογικό Ον και απευθύνεται με το λόγο Του σε λογικά όντα. Χρησιμοποιεί τη γλώσσα μας τέλεια για να εκφραστεί, ώστε να γίνει απόλυτα αντιληπτός από τους ανθρώπους.

Υπάρχει η λογική του Θεού, η άνωθεν, και η λογική του ανθρώπου που είναι μέσα στην αμαρτία με τον σκοτισμένο και διεστραμμένο νου, που δεν μπορεί να δει και να κρίνει σωστά. Εμείς πλησιάζουμε τα πράγματα του Θεού, διά πίστεως, με τη λογική του Θεού, η οποία πάντοτε έχει τάξη, και συνέπεια. Φωτίζει τον άνθρωπο και δεν τον συγχύζει, του ανοίγει τη διάνοια να εννοήσει με απλότητα από την οποία δεν πρέπει να εκπέσει.

Ο Θεός είναι ΕΙΣ

Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΝΕΥΜΑ, ΑΠΕΙΡΟΣ ΚΑΙ «ΕΙΣ» ΣΤΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ

Το πρωταρχικό στοιχείο που χαρακτηρίζει τη φύση του Θεού, είναι ότι είναι ΠΝΕΥΜΑ, και φυσικά είναι Άγιο Πνεύμα και έχουμε μόνο ένα Πνεύμα (Εφες.δ:4).

Αυτό διακήρυξε ο Χριστός στη Σαμαρείτισα (Ιωάν.δ:23-24). 

Στην Α’ Βας.η:27 διαβάζουμε «Αλλά θέλει αληθώς κατοικήσει Θεός επί της γης; ιδού, ο ουρανός και ο ουρανός των ουρανών δεν είναι ικανοί να σε χωρέσωσι· πόσον ολιγώτερον ο οίκος ούτος, τον οποίον ωκοδόμησα». Ο Θεός μας λοιπόν, που είναι Πνεύμα, είναι και άπειρος. 

Στον Ψαλμ.ρμζ:5 λέει: «η σύνεσις αυτού αμέτρητος...» και στον Ιερεμ.κγ:24 «Δεν πληρώ εγώ τον ουρανόν και την γην; λέγει Κύριος».

Ο λόγος του Θεού προχωρά σε μια άλλη διακήρυξη σχετικά με τη φύση του Θεού μας.

Ερωτήσεις & Απαντήσεις