Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ

1. Πράξ.ις:6-7 Διῆλθον δὲ τὴν Φρυγίαν καὶ Γαλατικὴν χώραν κωλυθέντες ὑπὸ τοῦ ἁγίου πνεύματος λαλῆσαι τὸν λόγον ἐν τῇ Ἀσίᾳ· ἐλθόντες δὲ κατὰ τὴν Μυσίαν ἐπείραζον εἰς τὴν Βιθυνίαν πορευθῆναι, ΚΑΙ ΟΥΚ ΕΙΑΣΕΝ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΙΗΣΟΥ.

Εδώ βλέπουμε καθαρότατα τον παραλληλισμό που ζητάμε. 

Το εδάφιο 6 λέει ότι εμποδίστηκαν από το Άγιο Πνεύμα που η θεωρία της Τριάδας απαιτεί να είναι το τρίτο πρόσωπο της θεότητας (σαν να μην είναι ο Πατέρας το Άγιο Πνεύμα αφού ο ίδιος μας λέει ότι είναι Πνεύμα και μάλιστα Άγιο, και υπάρχει μόνο ΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑ και όχι ΤΡΙΑ).

Συνεχίζει όμως στο αμέσως επόμενο εδάφιο (7) και λέει αντί για Πνεύμα Άγιο, το ΠΝΕΥΜΑ ΙΗΣΟΥ.

Το Πνεύμα που εμπόδισε τη μια φορά, είναι το ίδιο Πνεύμα που εμπόδισε και την άλλη φορά, άρα το Άγιο Πνεύμα είναι το Πνεύμα του Ιησού δηλαδή το Πνεύμα του ΓΙΑΧΒΕ-ΟΣΗΑ του Πατέρα μας που είναι ο ΙΗΣΟΥΣ Ο ΜΕΓΑΣ ΘΕΟΣ, Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΠΑΤΗΡ, Ο ΜΕΓΑΣ ΣΩΤΗΡΑΣ, Ο ΘΕΟΣ ΜΕΘ’ ΗΜΩΝ, Ο ΩΝ ΕΠΙ ΠΑΝΤΩΝ ΘΕΟΣ ΕΥΛΟΓΗΤΟΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ.

2. Α’ Ιωάν.γ:23-24 καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολὴ αὐτοῦ, ἵνα πιστεύσωμεν τῷ ὀνόματι τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἀγαπῶμεν ἀλλήλους, καθὼς ἔδωκεν ἐντολὴν ἡμῖν. καὶ ὁ τηρῶν τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ ἐν αὐτῷ μένει καὶ ΑΥΤΟΣ ΕΝ ΑΥΤΩ· καὶ ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ΜΕΝΕΙ ΕΝ ΗΜΙΝ, ΕΚ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΟΥ ΗΜΙΝ ΕΔΩΚΕΝ.

Άρα λοιπόν το ότι ο Ιησούς κατοικεί μέσα μας, το γνωρίζουμε από το Πνεύμα που μας έδωσε. 

Δηλαδή το Πνεύμα που έλαβαν οι απόστολοι την ημέρα της Πεντηκοστής, όπως και το Πνεύμα που εμείς λαμβάνουμε σήμερα, φανερώνει την κατοίκηση του Ιησού Χριστού (σαν θεϊκή φύση) μέσα μας.

3. Ματθ.κη:20 διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν· καὶ ἰδοὺ ΕΓΩ ΜΕΘ’ ΥΜΩΝ ΕΙΜΙ ΠΑΣΑΣ ΤΑΣ ΗΜΕΡΑΣ, ΕΩΣ ΤΗΣ ΣΥΝΤΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ".

    · Πώς είναι «μεθ’ ημών» ο Ιησούς αυτή τη στιγμή; Σαν Πνεύμα Άγιο!

    · Πώς είναι «μεθ’ ημών ο Θεός» (ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ) τώρα, στην εκκλησία; Σαν Πνεύμα Άγιο!

Ο ίδιος ο Θεός, η μια και μοναδική θεότητα εν Χριστώ Ιησού, η οποία κατοικεί στο σώμα της εκκλησίας.

4. Ιωάν.ιδ:16-18 Και εγώ θέλω παρακαλέσει τον Πατέρα, και θέλει σας δώσει άλλον Παράκλητον, ΔΙΑ ΝΑ ΜΕΝΕΙ ΜΕΘ’ ΥΜΩΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΙΩΝΑ, ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ,  το οποίον ο κόσμος δεν δύναται να λάβη, διότι δεν βλέπει αυτό ουδέ γνωρίζει αυτό· ΣΕΙΣ ΟΜΩΣ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΑΥΤΟ, ΔΙΟΤΙ ΜΕΝΕΙ ΜΕΘ’ ΥΜΩΝ, ΚΑΙ ΕΝ ΥΜΙΝ ΘΕΛΕΙ ΕΙΣΘΑΙ. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΣΑΣ ΑΦΗΣΕΙ ΟΡΦΑΝΟΥΣ ΕΡΧΟΜΑΙ ΠΡΟΣ ΕΣΑΣ.

Ενώ μας λέει για άλλον Παράκλητο, που ξέρουμε ότι είναι το Πνεύμα το Άγιο, στο τέλος του εδ.18 λέει: «ΕΡΧΟΜΑΙ ΠΡΟΣ ΕΣΑΣ».

Πώς ήρθε προς αυτούς και προς εμάς; Σαν Πνεύμα Άγιο, σαν Παράκλητος!

Όχι σαν ο άνθρωπος από τη Ναζαρέτ, ο ταπεινός και ταλαιπωρημένος, δεσμευμένος από το χρόνο, το χώρο και το σχήμα, γιατί αυτά είναι στοιχεία του Χριστού του κατά σάρκα, που έπαθε για μας.

Σαν άνθρωπος, ήταν Παράκλητος, δηλαδή μεσίτης, παρήγορος, σύμβουλος, αλλά μόνο σε ένα ορισμένο μέρος την ίδια χρονική στιγμή. Δεν μπορούσε να είναι πανταχού παρών.

Όταν όμως ανελήφθη, ελευθερώθηκε από τα γήινα δεσμά. Τώρα είναι αφομοιωμένος με τον Πατέρα και μπορεί να είναι πάλι Παράκλητος, όχι όμως όπως πρώτα (ο απ. Παύλος λέει ότι δεν Τον γνωρίζουμε πλέον κατά σάρκα), αλλά πανταχού παρόντα σαν Πνεύμα ζωοποιούν.

Τώρα μπορεί να ακούει τους πιστούς Του σε όλα τα μέρη της γης, να τους βοηθάει, να είναι μαζί τους, και παράλληλα να μεσιτεύει γι’ αυτούς.

Γι’ αυτό είπε για ΑΛΛΟΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟ. Δηλαδή διαφορετική φανέρωση του ίδιου Θεού.

5. Στα πρώτα δύο κεφάλαια της Αποκάλυψης, βλέπουμε τον Κύριο Ιησού να αποκαλύπτεται στον Ιωάννη. Χωρίς αμφιβολία, ο Ιησούς μιλά και προειδοποιεί τις εκκλησίες:

Αποκ.β:1 Προς τον άγγελον της εκκλησίας της Εφέσου γράψον. Ταύτα λέγει ο κρατών τους επτά αστέρας εν τη δεξιά αυτού, ο περιπατών εν μέσω των επτά λυχνιών των χρυσών·

Αποκ.β:7 Όστις έχει ωτίον ας ακούση ΤΙ ΛΕΓΕΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΠΡΟΣ ΤΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. Εις τον νικώντα θέλω δώσει εις αυτόν να φάγη εκ του ξύλου της ζωής, το οποίον είναι εν μέσω του παραδείσου του Θεού.

Αυτός που είναι το Πνεύμα, ο οποίος μιλά προς τις εκκλησίες είναι ο Ιησούς Χριστός, το Πνεύμα της αληθείας. Αυτός είναι το Άγιο Πνεύμα (η θεϊκή φύση αφομοιωμένη με την ανθρώπινη).

6. Α’ Ιωάν.β:1 Τεκνία μου, ταύτα σας γράφω διά να μη αμαρτήσητε. Και εάν τις αμαρτήση, έχομεν ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ ΤΟΝ ΔΙΚΑΙΟΝ.

Σ’ αυτό το εδάφιο, ο Ιωάννης μας εξηγεί το Ιωάν.ιδ:15-18. 

Ο Παράκλητος προς τον Πατέρα δεν είναι άλλος από τον Κύριο Ιησού.

Ο άλλος Παράκλητος είναι ο Ιησούς μέσα μας, σε αντίθεση με το όταν ο Ιησούς ήταν στη γη, δεν μπορούσε να είναι εντός μας. Μάλιστα είπε στους μαθητές:

7. Ιωάν.ις:7 Εγώ όμως την αλήθειαν σας λέγω· συμφέρει εις εσάς να απέλθω εγώ. Διότι εάν δεν απέλθω, ο Παράκλητος δεν θέλει ελθεί προς εσάς· αλλ' αφού απέλθω, θέλω πέμψει αυτόν προς εσάς·

Βλέπουμε την άμεση σύνδεση του προσώπου του Ιησού με τον Παράκλητο. Ας μη ξεχνάμε ότι ο Ιησούς εδώ μιλούσε αινιγματικά, δεν φανερώνει την αλήθεια απλά και καθαρά, το λέει άλλωστε στο παρακάτω εδάφιο :

8. Ιωάν.ις:25 Ταύτα διά παροιμιών ελάλησα προς εσάς· αλλ' έρχεται ώρα, ότε δεν θέλω σας λαλήσει πλέον διά παροιμιών, αλλά παρρησία θέλω σας αναγγείλει περί του Πατρός.

Αυτό έγινε από την ημέρα της Πεντηκοστής και μετά. Αυτός μας δίνει τώρα αποκαλύψεις, γνώση, χάρη και έλεος.

Τότε ανήγγειλε παρρησία περί του Πατρός, σαν Πνεύμα Άγιο. Το βλέπουμε στη ζωή του Παύλου ο οποίος δι’ αποκαλύψεως του Αγίου Πνεύματος, του Ιησού, έλαβε γνώση και μάλιστα επίγνωση του Πατέρα Θεού:

Εφεσ.α:17 διά να σας δώση ο Θεός του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο Πατήρ της δόξης, πνεύμα σοφίας και αποκαλύψεως εις επίγνωσιν αυτού,

9. Ιωάν.ις:16 Ολίγον έτι και δεν με βλέπετε, και πάλιν ολίγον και θέλετε με ιδεί, διότι εγώ υπάγω προς τον Πατέρα.

Επειδή είδαμε ότι ο Χριστός μιλούσε στους μαθητές Του αινιγματικά, μπορούμε να καταλάβουμε τί τους έλεγε σ’ αυτό το εδάφιο. Τον είδαν για λίγο, μετά σταυρώθηκε, πέθανε, αναστήθηκε και αναλήφθηκε.

Όμως λέει: «και πάλιν ολίγον και θέλετε με ιδεί διότι υπάγω προς τον Πατέρα».

Δηλαδή η δεύτερη φορά που θα τον έβλεπαν οι μαθητές Του, θα ήταν αφού πήγαινε προς τον Πατέρα και μετά.

Ο Ιησούς πήγε προς τον Πατέρα μετά την ανάληψή Του.

Άρα το «πάλιν ολίγον και θέλετε με ιδεί», πρέπει οπωσδήποτε να αναφέρεται σε κάποιο χρόνο μετά την ανάληψή Του, Τον είδαν την ημέρα της Πεντηκοστής. Ένα μικρό διάστημα μεσολάβησε από τότε που:

10. Ιωάν.κ:22 Και τούτο ειπών, ενεφύσησε και λέγει προς αυτούς· ΛΑΒΕΤΕ ΠΝΕΥΜΑ ΑΓΙΟΝ….

μέχρι την ημέρα που ακούστηκε η βοή, ο ήχος εκ του ουρανού ως ΑΝΕΜΟΥ ΒΙΑΙΩΣ ΦΕΡΟΜΕΝΟΥ την ημέρα της Πεντηκοστής.

Τότε Τον γνώρισαν σαν Πνεύμα, διότι τότε επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, τότε εκπληρώθηκε το «διότι μένει μεθ’ υμών και ΕΝ ΗΜΙΝ ΘΕΛΕΙ ΕΙΣΘΑΙ, ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΣΑΣ ΑΦΗΣΕΙ ΟΡΦΑΝΟΥΣ, ΕΡΧΟΜΑΙ ΠΡΟΣ ΕΣΑΣ" (Ιωάν.ιδ:17-18).

Τότε, Αυτός που πριν έβλεπαν και έμενε μαζί τους, τώρα ήρθε και κατοίκησε μέσα τους, ήρθε προς αυτούς κατά το λόγο Του, ήρθε στην εκκλησία Του για να κατοικήσει εντός της για πάντα.

11. Β’ Κορ.γ:17 Ο δε Κύριος είναι το Πνεύμα· και όπου είναι το Πνεύμα του Κυρίου, εκεί ελευθερία.

Ο Κύριός μας είναι ο Ιησούς Χριστός, δεν έχουμε πολλούς Κυρίους παρά μόνον ΕΝΑ. Αυτός λοιπόν ο ΕΝΑΣ είναι το ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟ.

Λατρεύουμε το Θεό ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΙΗΣΟΥ. Δηλαδή μία θεϊκή φύση, μία θεότητα, ο Πατέρας, ο Κύριος ο οποίος είναι το Πνεύμα, ο οποίος ονομάζεται ΓΙΑΧΒΕ ΟΣΗΑ δηλ. ΙΗΣΟΥΣ, ο οποίος ΚΑΤΟΙΚΕΙ ΠΛΗΡΩΣ (Κολ.β:9) ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΧΡΙΣΤΟ ΙΗΣΟΥ, ο οποίος είναι αφομοιωμένος με τον Πατέρα...

Έτσι «ο Πατήρ εν τω Υιώ», είναι η φανέρωση του Πνεύματος του Αγίου, του Παράκλητου.

Αυτό μας το λέει καθαρά ο Χριστός στο παρακάτω εδάφιο:

Ιωάν.ιδ:23 Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτόν· Εάν τις με αγαπά, τον λόγον μου θέλει φυλάξει, και ο Πατήρ μου θέλει αγαπήσει αυτόν, ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ ΘΕΛΟΜΕΝ ΕΛΘΕΙ, ΚΑΙ ΕΝ ΑΥΤΩ ΘΕΛΟΜΕΝ ΚΑΤΟΙΚΗΣΕΙ.

Άρα, το Πνεύμα της αληθείας, ο Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιο που ήρθε σ’ εμάς και στους αποστόλους, είναι «ο Πατήρ εν τω Υιώ» σε μια διαφορετική φανέρωση.

Έτσι ο Ιησούς μπορεί να πει ότι ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ, γιατί είναι ταυτισμένος με τον Πατέρα, που είναι το Πνεύμα (Ιωάν.ς:23-24).

Ως προς τη θεϊκή Του φύση λοιπόν, η οποία είναι του Πατέρα (Ιωάν.ιδ:8-10) ο Χριστός Ιησούς είναι το Πνεύμα, ο Παράκλητος.

Δεν έχουμε δύο μεσίτες, αλλά ένα μεσίτη ο οποίος πέθανε για να μπορεί να γίνει μεσίτης τέλειος εις τον αιώνα.

Αν πούμε ότι το Πνεύμα το Άγιο είναι το τρίτο πρόσωπο της Τριάδας, τότε πώς μπορεί να είναι Παράκλητος, δηλ. μεσίτης, εφ’ όσον δεν έχει στοιχεία ανθρώπινης φύσης για να μεσιτεύσει και να παρακαλέσει;

Ο μεσίτης είναι ιερέας και μάλιστα Αρχιερέας. Πώς λοιπόν το τρίτο πρόσωπο μπορεί να ονομαστεί Παράκλητος, ή Αρχιερέας ή μεσίτης, εφόσον δεν μετέχει σαρκός και αίματος;

Ο Χριστός όμως όπως είδαμε είναι το Πνεύμα ως προς τη θεϊκή Του φύση και ταυτόχρονα Παράκλητος γιατί Αυτός είναι ο μόνος ΜΕΣΙΤΗΣ, ΑΡΧΙΕΡΕΑΣ, ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ, σαν άνθρωπος Χριστός Ιησούς.

13. Αποκ.β:8,11 Και προς τον άγγελον της εκκλησίας των Σμυρναίων γράψον· Ταύτα λέγει ο πρώτος και ο έσχατος, όστις έγεινε νεκρός και έζησεν·……Όστις έχει ωτίον ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας. Ο νικών δεν θέλει αδικηθή εκ του θανάτου του δευτέρου.

Όλα αυτά τα λέει το ίδιο πρόσωπο, ο Ιησούς Χριστός. Αυτός έγινε νεκρός και έζησε και αυτός είναι το Πνεύμα που μιλά στις εκκλησίες.

Το ίδιο γεγονός παρατηρούμε και στα εδάφια: Αποκ.β:12,17,18,29  γ:1,6,7,13,14,22.

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ, ΚΑΙ ΟΣΤΙΣ ΕΧΕΙ ΩΤΙΟΝ ΑΣ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΙ ΛΕΓΕΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΠΡΟΣ ΤΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

Δεν έχουμε πολλά Πνεύματα παρά μόνον ένα Πνεύμα Άγιο. Αυτό είναι ο Ιησούς ο ΜΟΝΟΣ ΚΥΡΙΟΣ όπως αποδείξαμε προηγούμενα. Στο πρόσωπό Του βλέπουμε τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, γι’ αυτό και οι μαθητές βάπτιζαν πάντοτε στο όνομα του Ιησού Χριστού γιατί αυτός είναι ο Πατέρας, ο Υιός (θεϊκή και ανθρώπινη φύση ταυτισμένες) και Αυτός είναι ο Παράκλητος το Πνεύμα το Άγιο.